12,954 matches
-
Bulletin de la Société roumaine de neurologie, psychiatrie, psychologie et endocrinologie (București, 1939, nr. 7-9, Notes sur les syndromes pluriglandulaires expérimentaux (în colaborare cu Mateescu și Tupa), Rev. neurol., 1913, nr. 13. 11. C. I. Parhon, Rolul hormonilor în fiziologia și patologia sistemului nervos, Mișcarea med. rom. (Craiova), 1939, nr. 5-6, p. 329. 12. C. I. Parhon, L'influence de la tyroidectomie sur la survie des animaux en état d'inanition (în colaborare cu Gh. Marinescu), C.R., Soc. Biol., 1909. 13. C. I.
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
surrénales chez le rat (în colaborare cu V. Mârza și M. Cahane), Bull. Sect. sci. Acad. Roum. (București), 1929, t. XII, nr. 4, p. 108. 92. C. I. Parhon, Un caso di matronismo (în colaborare cu I. Ornstein). Endocrinologia e patologia constituzionale, 1930, fasc. V, t. II. 93. C. I. Parhon, Présences de substances virilisantes dans l'urine d'une jeune fille attenite de virilisme (în colaborare cu M. Briese), C. R. Soc. Biol., 1931, t. CII, nr. 17. 94. C. I.
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
appareil thyroparathyroïdien (în colaborare cu C. Urechia), C. R. du XVIII-e Congrès des aliénistes et neurologisters de France et des pays de langue française, Dijon, aug. 1908. 149. C. I. Parhon, Cercetări asupra glandelor cu secreție internă în raportul lor cu patologia mintală, memoriu, București, 1910. 150. C. I. Parhon, Cercetări asupra glandelor cu secreție internă în raportul lor cu patogenia mintală, Spitalul, București, 1912, nr. 5. 151. C. I. Parhon, Recherches sur les glandes génitales (testicules set ovaires) dans la démence
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
din Iași și și-a însușit cultura generală și medicală prin comunicarea și influența unor personalități de autentică gândire și formație umanistă. A obținut titlul științific de doctor în medicină sub conducerea științifică a lui Eduard Pamfil, cu lucrarea intitulată Patologia motivației în sindroamele psihice reactive. Mulți dintre cei care au descifrat tainele unor specialități medicale în Iași au avut șansa de a fi îndrumați să pătrundă în tainele acestora de către valori recunoscute ale medicinii ieșene, care, în același timp, au
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
să adapteze serviciile de psihiatrie din spital și din ambulatoriu la nevoile populației. Astfel, a înființat Centrul CRISIS în cadrul LSM; a înființat Centrul Alzheimer; a înființat secția de Toxi-Dependențe precum și compartimentul de Post-Cură Toxi-Dependențe; a fost înființat un centru de Patologia Adolescentului; s-a înființat școala de Nursing Psihiatric; a fost organizată funcționarea pe principii moderne a Laboratorului de Psihologie și Psihoterapie, precum și a centrului de Somatoterapie; au fost reactivate și modernizate activitățile de socioși ergoterapie. În anul 2001, profesorul a
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
et ganglionaire. 1938, nr. 1-2. VIII. VEDERE DE ANSAMBLU ASUPRA PSIHIATRIEI CONTEMPORANE ÎN MOLDOVA Concentrată la Spitalul Socola, care, de la înființare și până în prezent, a evoluat de la cca. 200 la cca. 2000 paturi, psihiatria contemporană în Moldova, sub aspectul evoluției patologiei și organizării asistenței, poate fi urmărită pe baza unor date suficient de precise pentru a contura concluzii de sinteză. O evidență foarte bună a bolnavilor internați, precum și calitatea diagnozelor asigură caracterul veridic al acestor concluzii. Repetatele studii privind evoluția morbidității
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
prin scăderea, până la dispariție, a psihozelor pelagroase, prin scăderea așa-ziselor confuzii mintale (în realitate, encefalopatii infecțioase toxice sau carențiale) și prin predominanța, cu caracter progresiv, a psihonevrozelor și a alcoolismului cu implicații psihice. Autorul explică această modificare a structurii patologiei psihiatrice în Moldova prin modificări radicale economice caracteristice noilor condiții sociale în România, care au determinat, pe de o parte, eradicarea unor boli cu extindere în masă (pelagra, malaria etc.), de care se leagă numeroase componente psihotice, iar pe de
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
Datele comunicate de medicii de plasă (circumscripții) între 1910 și 1930, singura etapă pe are am putut-o reface, coroborate cu rapoartele adresate ministerului, deși nu sunt de o precizie științifică în ceea ce privește diagnosticul, permit totuși stabilirea unor surse aproximative ale patologiei mintale în întregimea ei în perioada respectivă. Neavând certitudinea diagnosticului nosologic, nu putem să ne îndoim însă de diagnosticul general de boală sau de anomalie psihică, deoarece orice colectivitate își cunoaște alienații. în ansamblul lor deci, cifrele raportate la acea
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
pentru secolul al XIX-lea (internări în ospicii), rezultă unele concluzii interesante. Procentul psihozelor pelagroase, sifilitice, infecțioase nu s-a schimbat până în 1947 (convențional extindem perioada până în 1950), acest fapt înseamnă că singurul factor care a putut determina ameliorarea acestei patologii a apărut și a acționat în această perioadă, 1947-1950, când s-au realizat marile acțiuni medico-sociale amintite. În ceea ce privește creșterea incidenței afecțiunilor nevrotice, problemă și psihiatrice contemporană, ne mărginim a adera la opinia autorului, conform căreia urmează a se lua în
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
specialitate și prin numărul elevilor formați în cadrul clinicii psihiatrice, Școala de la Socola a contribuit în mod efectiv la dezvoltarea psihiatriei românești în cadrul unor concepții bio-psiho-sociale în determinismul bolilor psihice; analiza documentelor de arhivă și a bibliografiei aferente demonstrează că evoluția patologiei psihiatrice în Moldova se caracterizează prin scăderea progresivă a psihozelor infecțioase și carențiale (pelagră, sifilis, confuzii mintale), prin menținerea unui tablou constant și a unui indice cifric stabil în îmbolnăvirile de schizofrenie și psihoză maniaco-depresivă și prin creșterea numerică a
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
psihozelor infecțioase și carențiale (pelagră, sifilis, confuzii mintale), prin menținerea unui tablou constant și a unui indice cifric stabil în îmbolnăvirile de schizofrenie și psihoză maniaco-depresivă și prin creșterea numerică a tulburărilor nevrotice. Perspectiva istorică în aprecierea critică a evoluției patologiei mintale și a dezvoltării asistenței de specialitate s-a dovedit utilă în ceea ce privește conturarea unor factori cu caracter social istoric, implicați în patogeneza bolilor psihice, permițând și prefigurarea unor premise de organizare de viitor a luptei împotriva bolilor psihice. Imagini din
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
elevul său, H. Gottlieb Acad. C. I. Parhon, înconjurat de directorul spitalului din acea perioadă, S. Blumenfeld si colectivul de conducere Celebrul personaj Papazo, prieten de o viață cu medicii CUPRINS CUVÂNT ÎNAINTE 5 I. CELE MAI VECHI ȘTIRI DESPRE PATOLOGIA MINTALĂ DIN MOLDOVA 9 Introducere 9 Elemente de etnoiatrie. Boala și bolnavul psihic 18 în folclorul Moldovei 18 Evoluția vocabularului psihiatric popular 31 II. ASISTENȚA ALIENAȚILOR ÎN MĂNĂSTIRILE MOLDOVEI. OSPICII DE MĂNĂSTIRE 40 Asistența psihiatrică de mănăstire 40 Aziluri și
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
se găsește în "Constanța Ștefănescu Parhon", în Revista Medico-Chirurgicală, Iași, 1969, nr. 1, pp. 242-246. 147 Contribution à l'étude des troubles mentaux de la maladie de Basedow, București, 1906. 148 Glandele cu secreție internă în raporturile lor cu psihologia și patologia mintală, Raport, Gand, 1913, p. 3. 149 Biologia vârstelor, op. cit. 150 P. Brânzei, Considerații asupra asistenței psihiatrice în Moldova în decursul ultimilor 50 de ani, în Rev. Med. Chir. Iași, an LXIV, nr. 3, pp. 607-613. ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------1
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
ovăz halucinației, o țeseală, o potcovesc, o călăresc, conștienți că interpretează un scenariu grotesc, coșmaresc și nu mai puțin ridicul. în mod firesc le refuzăm opțiunea, dar nu le putem refuza împrejurarea care, se-nțelege, nu are nimic comun cu patologia clinică -, nu putem ignora împrejurarea ce a generat drama pierderii identității. Drama lor este autentică, la fel și cauzele ei. Rezolvarea însă, mijloacele adoptate nu duc la ieșirea din criză, ci la adîncirea ei, "eroii" meritîndu-și ghilimelele și alunecarea în
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
urmă caz, întreprinderea apare mai mult ca un suprasistem, indivizii cu finalitățile lor fiind forțele dinamice. Pentru ilustrarea necesității considerării și a acestei perspective în explicarea dinamicii interne a întreprinderii, să recurgem la câteva exemple. Departamentalizarea pare să fie o patologie endemică a organizațiilor. Ea constă în faptul că subsistemele (departamentele) organizațiilor tind să se autonomizeze într-atât, încât obiectivele lor sectoriale sunt puse mai presus decât obiectivele globale ale organizației. Pentru aceasta pot fi formulate două tipuri mari de explicații
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
este problema crucială, subordonând toate celelalte sfere ale vieții sociale. În anumite condiții, religia a devenit un subsistem dominant, subordonând logicii sale toate celelalte subsisteme - știință, învățământ, politică și chiar economie. Interferențele dintre sisteme provoacă adesea fenomene sociale complexe, producând patologii cronice ale unor sisteme. Desigur, dominarea nu poate fi decât în mod excepțional completă. Există anumite limite dincolo de care sistemul dominant se poate descompune complet sau eficiența sa scade sub limita tolerabilă, sistemul global trebuind să intervină și să impună
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
muncă? Cei mai mulți sociologi actuali, consemnând caracterul parțial al convergenței productivitate/satisfacție, militează pentru acceptarea ideii că satisfacția muncii, „calitatea umană a muncii” reprezintă un obiectiv în sine al colectivității care trebuie pus alături de cel pur economic. Fluctuația reprezintă una dintre patologiile grave ale întreprinderii actuale. Ea costă întreprinderea, afectându-i sensibil eficiența. Nu este întâmplător că sociologul este adesea chemat să ajute la soluționarea acestei probleme. Din punctul de vedere al întreprinderii, fluctuația ar trebui redusă spre zero. Pentru persoanele angajate
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
și/sau vor încerca să utilizeze intervenția sociologului ca o nouă armă pentru promovarea intereselor sale. Starea de conflictualitate reprezintă, din acest motiv, o sursă importantă a rigidității sistemelor sociale. Sindromul incertitudinii și sindromul luptei sunt două tipuri generale de patologii ale sistemelor sociale. Deși ele pot apărea independent, de regulă, se împletesc. Logica luptei tinde să utilizeze ca un instrument al ei logica incertitudinii. Grupurile și clasele privilegiate într-un mod de organizare sugerează faptul că incertitudinea asupra respectivului mod
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
diferitele compartimente, straturi ale personalității, disponibilități pentru acțiune, dar și pentru învățare, corectare și perfecționare, abordare creativă a noilor probleme. Într-un cuvânt, personalitatea sănătoasă, normală reprezintă un sistem flexibil, dinamic, deschis și creativ, orientat spre creștere: un sistem rațional. Patologiile reprezintă frâne, obstacole în calea unei asemenea organizări și funcționări flexibile, raționale și realiste, totodată. După cum se poate observa, modelul sistemului normal, sănătos, nu este foarte specificat. El se rezumă la câteva principii ce asigură funcționarea eficientă și care trebuie
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
-și organizeze viața. Acest lucru pacientul trebuie să-l decidă singur. Terapeutul ajută pacientul să depășească blocajele interne care „îi întunecă” judecata; să fie realist, rațional. În această viziune, normalitatea este echivalentă cu raționalitatea. Din psihoterapie, această paradigmă a normalității patologiei a fost transferatăîn socioterapie (Jaques, 1961; Pages, 1961). Dincolo de diferențele dintre persoană și sistemul social, paradigma normalității pare să fie, în mare măsură, comună. Socioterapia nondirectivă merge și ea pe cultivarea capacităților normale, flexibile, creative, raționale de funcționare, și nu
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
sistemului, căutând să maximizeze capacitateaacestuia de a fi rațional, eficient din punct de vedere cognitiv. El nu oferă soluții. Sistemul trebuie să le găsească. El încearcă doar să perfecționeze capacitățile naturale ale acestuia de a se comporta rațional, învingând diferitele patologii și eliminând formele contraproductive. Terapia nondirectivă este o modalitate de aplicare structural antitehnocratică a sociologiei. Sociologul nu decide ce trebuie să facă sistemele sociale, ci le sprijină pentru ca acestea să decidă singure, într-o modalitate cât mai rațională și realistă
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
care pot suferi acestea. Tabelul 11.1 Testul de raționalitate a sistemelor sociale Dacă vrem, de exemplu, să determinăm raționalitatea potențială a unei întreprinderi, testul de raționalitate ne va indica manifestările „sănătoase” sau „patologice” ce caracterizează funcționarea mecanismelor sale cognitive. Patologia sistemelor sociale - reluând o idee dezvoltată în capitolul anterior - poate lua două configurații distincte, în funcție de sursele lor primare: sindromul luptei și sindromul incertitudinii. Atât conflictele interne, cât și dificultățile de a face față constructiv incertitudinii generează rigiditatea sistemului, orientarea sa
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
generale, valabile pentru o clasă de obiecte, ci descrierea unui obiect unic. Există o mulțime de obiecte care sunt individual importante pentru cunoaștere: universul în care trăim, soarele, specia umană printre celelalte specii biologice, România, Australia etc., printre celelalte țări. Patologia umană este în raport cu patologia speciilor biologice în general o disciplină cu obiect individual. La fel și anatomia și fiziologia umană. Apariția unor discipline științifice ale obiectelor individuale exprimă în mod clar limitele științelor generalului, atât în mod absolut, cât și
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
clasă de obiecte, ci descrierea unui obiect unic. Există o mulțime de obiecte care sunt individual importante pentru cunoaștere: universul în care trăim, soarele, specia umană printre celelalte specii biologice, România, Australia etc., printre celelalte țări. Patologia umană este în raport cu patologia speciilor biologice în general o disciplină cu obiect individual. La fel și anatomia și fiziologia umană. Apariția unor discipline științifice ale obiectelor individuale exprimă în mod clar limitele științelor generalului, atât în mod absolut, cât și relativ. Dintr-o știință
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
și sociologii ei. A releva pe scurt și, evident, insuficient un tip de prestație sociologică, un tip de atitudine profesională, care, pe lângă meritele lor incontestabile În sine, au Închegat și propus un soi de comportament public În răspăr vădit cu patologiile politicului ce prezidau grosolan epoca. A fost o prestație victorioasă atât pe termen scurt - performanța profesională -, cât și pe termen lung - perpetuarea subtilă a prestigiului sociologiei și a interesului pentru aceasta. Căci generațiile ulterioare, printre care se numără și a
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]