121,510 matches
-
înțeles că, fiind evreică, m-a afectat profund. Pomenești spaime vârstă, singurătate, pierdere, eșec; nu le avem cu toții? Poetul resimte poate mai intens, e drept, și pune pe hârtie mai articulat emoțiile esențiale, bucurie sau spaime, pe care cu toții le trăim. Cred că sunt "normală" în reacții, ca toți ceilalți de altfel iată ce-mi dă încrederea să scriu mai departe (și sper că dă și forță rândurilor pe care le scriu). LV. Ca să încheiem acest interviu, ce aștepți de la poezie
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
Cambridge, cred că m-am înscris în tradiția mamei, născută Compton. Dar mă fascinau viețile încrezătoare, nesăbuite ale celor din familia tatei. Și nici nu voiam să semăn cu mama, care era o femeie cam timidă; nu era urâtă, dar trăia o cumplită nefericire din cauză că un RH negativ a ucis toți copiii pe care i-a conceput după mine. Așadar, când am început să scriu în anii '50, aveam conștiința că sunt intrusă, dar eram și foarte mândră că am alte
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
ai poeme de iubire declarată, dar nu e poem care să nu fie plin de tandrețe. E aici un paradox Desperado: scrii poeme pătimașe despre un discret surghiun al sentimentului. Te consideri o poetă sentimentală? EF. Cred că, atunci când încă trăia soțul meu, aveam impresia că nu iubirea e interesul meu major. Recunosc acum cu tristețe că m-am înșelat. Am avut o căsnicie cu probleme, dar una foarte intensă. Dacă te uiți prin volumul meu de Collected Poems, ai să
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
se scria în jur... De frica să nu mă trădez. De precauții defensive. Și desigur de ironia englezească. LV. Out of Touch e un poem sentimental, nu departe de Matthew Arnold ca ton: iubitul meu, nu fii singur, să nu trăim mereu singuri, în călătoria mohorâtă așteaptă-mă: lumea aceasta premeditată își pierde rapid marginea. Dover Beach e foarte aproape. Dar ceea ce scrii tu e negreșit contemporan. Cuvintele tale au o contemporaneitate tragică. EF. Poezia engleză folosește cu încântare ironia pentru
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
mal aimé. Cred că aici te încadrezi în grup. Poemul tău Hotel Maimonides, 2 seamănă bine cu The English Country Cottage de Ruth Fainlight. Scrii: De ce sunt visele mele tulburate de hotare de trecut, ascunzători, istorii cu țărani mânioși... Am trăit într-o insulă de pace. EF. Cred că poemul meu e foarte diferit de Fainlight, care scrie doar despre ea însăși. Eu caut soarta poporului evreu în totalitate, istoria lui mereu amenințată. Sunt poetă britanică, de origine rusă și evreiască
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
și cred că cele mai bune filme europene vin din Franța, Germania și Italia. LV. Ce întrebare v-ați dori cel mai mult să vi se pună dar nu vi s-a pus încă? JF. Unica întrebare este: Cine sunt? Trăiesc de 74 de ani și încă n-am aflat. LV. Ce nu vă place la interviuri? Ce întrebare vă e cel mai antipatică? JF. Cred că întrebările care dau prilejul ignoranței mele să divagheze. Orice răspuns ar trebui să înceapă
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
european. Universitarii sunt extrem de necesari și le recunosc bucuros importanța potențială cum e și cazul acestei scrisori. LV. Dacă ar veni un student să vă întrebe cum v-ați strecurat viața intimă în romane, cât de legate de ceea ce ați trăit sunt intrigile acestor romane, i-ați spune adevărul? JF. Am încercat să-mi scriu toată viața. Presupun că tot ce scriu e autobiografic. Mă gândesc în special la Mantissa. Cred că mai toți scriitorii ar trebui să se folosească de ce
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
Numai cei cu credință într-un Dumnezeu ori un sistem politic pot răspunde la întrebările esențiale, dar nu e cazul meu" LIDIA VIANU: Scrii la fel de viguros cum pictezi. Imaginația ta îl silește pe lector să uite de toate și să trăiască în lumea pe care o creezi și pe care o părăsește împotriva voinței lui atunci când romanul se încheie. Te simți înrudit cu William Blake în modul cum îți folosești harul pentru a obține putere absolută asupra altor inteligențe? Unul dintre
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
nimeni să mă citească, elevi ori studenți. Prea multe minți tinere strălucite ar ajunge să mă deteste. Thaw era un adolescent nefericit, pradă unei fantazări fasciste. LV. Primul tău roman, Lanark (1981), preschimbă coșmarul într-o copleșitoare bucurie de a trăi, distopia într-o lume cât se poate de atrăgătoare. Aveai intenția să șochezi sau să încânți publicul ? Lucru extrem de rar, ți-au reușit amândouă deodată, de fapt. AG. O istorie lungă nu-l poate antrena pe cititor dacă nu are
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
place felul cum îmi descrii operele. LV. O trăsătură majoră a autorilor Desperado este faptul că operele lor trebuiesc neapărat recitite pentru a fi înțelese cum se cuvine. Relectura sporește plăcerea textului voit derutant. Nu se clarifică nimic, dar se trăiește din plin. Ai vrea ca lectorul să vadă în romanele tale o enigmă sau te consideri un realist? AG. Enigmele sunt pentru mine romanele polițiste în care cauți făptașul, iar dacă personajele și atmosfera sunt interesante, finalul îmi taie orice
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
ori un sistem politic pot răspunde la întrebările esențiale, dar nu e cazul meu. Ce aș vrea eu să comunice opera mea (pe lângă bucuria lecturii)? Cehov spunea că operele lui aveau drept țel să afirme, "Prieteni, nu așa trebuie să trăiți". Dacă există un sens adânc în opera mea, nu poate fi mai adânc decât atât. Prietenii mei scriitori scoțieni (am o droaie) mă consideră vorbăreț, hazliu și deloc enigmatic. Ca și mine, sunt socialiști care au crescut fără încredere în
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
exilul pe când eram copil, poezia abia la patruzeci de ani. Poate că ceea ce ne doare cel mai tare e de fapt însuși miezul nostru și, chiar dacă ni se mai dă o șansă, tot pe el îl alegem și cu el trăim, și la bine și la rău. 23 februarie 2003 4.11. David Lodge: Nu obiectez la caracterizarea "romancier comic afectuos" LIDIA VIANU: Ai scris romane care evadează în ceea ce numești "comic", romane care se hrănesc cu cu zâmbetul lectorului și
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
yorkez de acum cincisprezece ani, poate chiar și în 2004 e la fel, dar n-am nicio îndoială că scriu despre ceea ce e cu adevărat important și că ce poate azi să pară neesențial va fi mâine de maximă importanță. Trăim o epocă în care culturile se amestecă și reacționează agresiv una la alta ar fi imposibil să atragi atenția posterității scriind despre Greenwich Village. LV. Cum pornești un roman? Cu un sentiment, o stare de spirit, o teză, un vis
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
mică decât colecția Rodin, care și ea la rândul ei nu se compară cu imensa pierdere de vieți omenești. LV. Era arhitectura casei tipic New Yorkeză? Ce e tipic arhitecturii New Yorkeze, după părerea ta? Le place New Yorkezilor să trăiască în case comode? ES. Ne-am ales cu Faleza în urma construcției clădirii pentru Brooklyn Queens Expressway un exemplu al zelului lui Robert Moses de a dezvolta orașul prin construcția de drumuri, care în cazul de față a desfigurat Heights, demolând
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
are sens să mă gândesc, de fapt. De unde pot să știu dacă aș fi făcut ce am făcut dacă lucrurile stăteau altfel. Nu poți desface un anume incident fără să deșiri tot. Scrisul e de fapt un mod de a trăi viețile pe care nu le-am încercat. LV. Ce influența a avut Londra asupra ta? Câți ani aveai când ai venit la Londra? ES. Am vizitat prima oară Londra la 18 ani, dar m-am mutat acolo abia la 24
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
așa că parte din aplecarea mea pentru acea lume fizică, afectivă și intelectuală vine din sentimentul că inima culturală a Europei e undeva între Viena și Budapesta. Destul de departe de București, dar și de Paris și de Londra. Ca violonistă am trăit o stare de dislocare culturală exil ar fi prea mult spus în care sensul izvora de altundeva. Aceasta e soarta interpretului. Caută mereu sensul în altcineva. Mi-am dorit să fiu o creatoare de sens. Sună a hubris, dar are
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
aspecte ale istoriei recente a Europei care trebuie cu adevărat condamnate, există și multe alte aspecte ale experienței sociale și politice inclusiv revoluția și războiul despre care consider ferm că nu au dreptul să vorbească decât cei care le-au trăit. E și acesta un fel de respect. LV. Versurile tale sunt deopotrivă clare și ambigue, cum și trebuie să fie poezia bună. Claritatea e la tine semnul că-ți respecți lectorul. Cred că respectul pentru înțelegerea cititorului e o trăsătură
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
cum ar fi Hotel Boulevard arată clar că ai vizitat România. Publici poeți români în revistă. Cum ai ajuns la București, ce crezi despre literatura română? FS ...Ei, află că un critic britanic l-a situat într-o stațiune spaniolă. Trăiască lectura aplicată! Îmi place enorm Bucureștiul. Cartierele rezidențiale clădite în veacul al XIX-lea: rondurile și intersecțiile unde se joacă copii și sunt mulți pomi; izul de tei în centru; caldarâmul cu viața lui fetele la plimbare (cu aroganța lor
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
n-au decât un rol foarte mic în viața mea. Ceea ce nu înseamnă că nu pun preț pe conținut: el ține însă de o lume reflexivă interioară. În această lume gândurile și experiențele sunt oarecum paralele. Evident că tot ce trăim alimentează ceea ce scriem. Dar aș zice că măcar e o întârziere înainte să pun pe hârtie ceva ce mi s-a întâmplat. Resimt însă scrisul ca pe o relaxare. Mă echilibrează. Cu atât mai mult cu cât descrie ceva diferit
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
scriem. Dar aș zice că măcar e o întârziere înainte să pun pe hârtie ceva ce mi s-a întâmplat. Resimt însă scrisul ca pe o relaxare. Mă echilibrează. Cu atât mai mult cu cât descrie ceva diferit de ceea ce trăiesc. Ai dreptate, iubirea e pentru mine o temă gravă. Ai dreptate și când vorbești de distanță. Ce fericit ești când te citește cineva ca lumea! Cred că distanța vine din faptul că experiența devine "a mea" abia în clipa de
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
e făcut pentru asta, și nici menirea mea de romancier nu e de a ști tot. Un scriitor american spunea odată că toți ducem vieți pline de o disperare mută. Poate că așa e, dar mie mi se pare că trăim mai degrabă o derută mută. Romanul e o formă de artă în care poți reda exact deruta existențială. Nu mă deosebesc cu nimic de lectorii mei și nu urmăresc deloc să-i am în puterea mea. Și eu sunt la fel de
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
că singura cheie către universal e în particular și local. Romanele nu sunt declarații, ele sunt experiențe reale și particulare experiențe pe care le putem adăuga vieții noastre reale. Când terminăm de citit un roman bun, avem sentimentul că am trăit. Asta aș vrea eu de la cititorii mei, trăirea. LV. Ever After e un roman despre iubire pierdută, istorie pierdută, pierderea bucuriei de a fi. Cu toate acestea, trăirea e intensă de la început la sfârșit. Creezi un tărâm al memoriei plin
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
și pictor. Nu prea s-au bucurat părinții mei, dar am urmat facultatea de arte plastice, și anume pictura. Pe când eram student, am cunoscut-o pe soția mea, Clarissa, pictor și ea (ea încă pictează), m-am îndrăgostit și am trăit o profundă revelație religioasă, creștină. M-am căsătorit și m-am botezat (prin scufundare totală) în același an. Acesta e momentul când l-am descoperit pe Blake. Îmi plăcea deja Chagall în tablourile de tinerețe (accentuez că e vorba de
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
o poezie a tainei, iar taina ta e dincolo. Pe măsură ce citim, descoperim urme de violență copleșitoare. Nu de puține ori m-am gândit intens la Chagall citindu-te. Ai aceeași visare îngrozită. Faci din ororile pe care nu le-ai trăit direct rădăcini pentru emoții atât de intime... GS. "Visare îngrozită" e minunat spus și e o expresie inteligent aplicată. Nici că se putea spune mai bine. Lumea e frumoasă și sunt visător, dar cum lumea e vis, cum să ai
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
accepte încordarea dintre cele două. Când spun dorință mă gândesc la cea fizică, dar și la dorința adâncă inspirată de tot ce e Altul și viabil ca idee. Pornind de aici, Moartea e viabilă ca idee. Dacă Blake a putut trăi această permanentă încordare, de ce n-ar putea și alții? Am văzut cu ochii mei cât s-au iubit părinții mei în ciuda greutăților, disperărilor din relația lor. Atenție însă, dorința trebuie să se mențină trează, să se alimenteze cu emoția izvorâtă
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]