13,218 matches
-
și că aude brazii lovindu-și crengile între ele, tot ce a știut să facă a fost să se învârtă în cerc, cu brațele întinse în lături, să i se arunce de gât șoptind, printre murmure care aduceau cu o melodie cunoscută, „Doamne, cât te iubesc!“, ca amețită, deși nu băuse cât să amețească, și tot ce a mai știut să facă a fost să stingă luminile, să-și smulgă hainele și să se vâre în pat goală, ușor înfiorată de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
zice mie că ai nu-ș-ce treburi grozave la ora asta. Nici nu s-a făcut seară“. I-a luat paharul din mână, i l-a trântit pe masă și l-a târât după ea în camera alăturată, de unde se auzeau melodii vechi și ritmice. Andrei Vlădescu se uita la Vlad Dumitrescu, care juca dame cu Aurora Mocanu, sub lumina caldă a unei aplici fixate la câteva palme deasupra lor, în perete. Lângă el, tot în picioare, stătea femeia aceea cu păr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
puteam să i-o spun, mă simțeam încă ușor stingher în acea casă, unde intrasem pentru prima oară. Treceau pe lângă mine, el și Aurora Mocanu, și au încercat un timp să danseze, dar s-au oprit înainte de a se sfârși melodia și s-au întors la locul lor, lăsându-i în camera cu lumină portocalie pe Andrei Vlădescu, care gesticula exagerat, și pe Lia, așezată lângă el pe divanul mare, ascultându-l și împotrivindu-se tot timpul. „Nu cred, nu cred
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
într-o stare atât de bună, cu un chef grozav de lucru. Se simțea ca drogat. În fiecare dimineață fluiera în baie, în vreme ce se bărbierea. Nu mai făcuse asta de mult. Acum fluiera, deși habar n-avea să fluiere, dar melodiile erau în capul lui. Se credea irezistibil. Privea cerul cât își bea cafeaua, respirând aerul proaspăt. Dacă era înnorat, își spunea că oricum e grozav, pentru că se va pregăti explozia aceea de lumină care va izbucni peste o oră sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
jumate sună iar Marius, sunt eu, Cehov, a?! Cehov! ce faci, uite, sunt cu Marius și beam vin și ne gândeam la tine, ce bine! și Marius vrea să-ți spună ceva, spune-i că vreau să-i pun o melodie, îți pun o melodie, spune el mai clar în telefonul luat, ascult și din bâzâială îl aud urlând prin casă I miss youuu! I miss youuu!... ascult și îmi aprind țigara cu o mână, zâmbesc de jurîmprejur, poate par stăpână
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
sunt eu, Cehov, a?! Cehov! ce faci, uite, sunt cu Marius și beam vin și ne gândeam la tine, ce bine! și Marius vrea să-ți spună ceva, spune-i că vreau să-i pun o melodie, îți pun o melodie, spune el mai clar în telefonul luat, ascult și din bâzâială îl aud urlând prin casă I miss youuu! I miss youuu!... ascult și îmi aprind țigara cu o mână, zâmbesc de jurîmprejur, poate par stăpână pe mine, ești varză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
Ca și în cazul flautistului, chipul lui începe să semene cu cel al lui Gorgo. Să ne amintim de Heracles din piesa lui Euripide, „bacant” al lui Hades pe care Lussa îl face să danseze cântându-i din flaut o melodie ce inspiră o adevărată teroare, melodia phobos-ului. Heracles a luat și el înfățișarea lui Gorgo. Chiar și Oreste se agită frenetic, ca un bacant care vede și, în același timp, are o față de Gorgonă. Ca și cum fantoma victimei și chipul ucigașului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
lui începe să semene cu cel al lui Gorgo. Să ne amintim de Heracles din piesa lui Euripide, „bacant” al lui Hades pe care Lussa îl face să danseze cântându-i din flaut o melodie ce inspiră o adevărată teroare, melodia phobos-ului. Heracles a luat și el înfățișarea lui Gorgo. Chiar și Oreste se agită frenetic, ca un bacant care vede și, în același timp, are o față de Gorgonă. Ca și cum fantoma victimei și chipul ucigașului ar purta, printr-o stranie reciprocitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
posedat de Lussa și mimează gesturile, expresia și strigătele Gorgonei, devine el însuși un soi de dansator al morților, un bacant al lui Hades. Teroarea care îl domină, spaima care îl înfioară și care îl face să danseze pe sinistra melodie a flautului vin direct din Infern: în ele este concentrată puterea unui mort, a unui demon răzbunător care îl urmărește pentru a-l sili să-și ispășească păcatele, un alastor, pecetea de neșters a unei crime, miasma, care îl apasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
despre forța acestei piese, în care se esențializează, ca să spunem așa, câteva dintre tensiunile sau ambivalențele întregului teatru no? Tensiunea între materialitatea corpului dansator, costumat și mascat, și un text care îl conduce spre imaterialitatea unei voci și a unei melodii. Ambivalența invizibilității și a vizibilității acestui spectru care: La rîndul său se apropie ș...ț și în pâlpâirile făcliilor, nevăzut de nimeni, prinde a cânta din lăuta jertfită zeului. Ciudată arătare această fantomă văzută/nevăzută, care vine să adaste din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
camera marionetelor este și o „cameră a viziunilor”. Peste tot în acest spațiu în care mereu „ți se năzare că vezi ceva” plutește o muzică ce trezește un sentiment confuz, amestec de bizarerie și teroare. În „camera aparițiilor” răsună o „melodie stranie”, care „parcă ar veni dintr-o altă lume”, o melodie pe care personajele o „ascultă extaziate și înfricoșate deopotrivă”, fascinate și, totodată, îngrozite. Dar nu numai auzul e terorizat, ci și văzul: să ni-l amintim pe Battaglia, cuprins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
acest spațiu în care mereu „ți se năzare că vezi ceva” plutește o muzică ce trezește un sentiment confuz, amestec de bizarerie și teroare. În „camera aparițiilor” răsună o „melodie stranie”, care „parcă ar veni dintr-o altă lume”, o melodie pe care personajele o „ascultă extaziate și înfricoșate deopotrivă”, fascinate și, totodată, îngrozite. Dar nu numai auzul e terorizat, ci și văzul: să ni-l amintim pe Battaglia, cuprins de spaimă atunci când, îndărătul peretelui care se întredeschide o clipă, o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
înfățișă în celebrul costum național de Harem. Doar trup și piele de înger, dacă acele aripate cerești au și așa ceva, învăluite în strălucirea neliniștitelor șiraguri argintii de strasuri. Și, în tăcerea deplină care urmă după explozia minților, pe ritmul unei melodii orientale, Nanone începu danțul egiptean, ultimul ei număr din acea seară, transformându-se sub privirile fermecate ale spectatorilor într-o femeie mai misterioasă, mai ademenitoare și unduitoare decât șarpele din Eden. Eșarfa ei tresărea, ezita, vibra, zbura, aluneca, se avânta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
peste pojghița de gheață, trecu iar prin cămara cu dulapuri, culese o tăviță de argint și reveni în bibliotecă. Numai că acolo... nu mai era nimeni. Îl copleși un sentiment acut de gol, de absență dureroasă. Auzea rumoarea, râsetele și melodia valsului vienez, dar îi pierise tot cheful. Avea în el o enormă tânjire după vremurile în care Luminăția Sa, Poetul, dădea o strălucire și un duh aparte tuturor acestor petreceri. Ceva mai târziu, când intră mucagiul ca să taie mucurile lumânărilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
Matilda bătea aerul cu mâinile și cu picioarele, ca pentru a se ridica în patru labe. Plecai înstrăinat, fără să-i dau bună ziua. Cu sângele primenit, cu trupul ușor ca fulgul, mă depărtai legănat de una dintre cele mai sublime melodii ale sufletului, cu game în efluvii divine, abia perceptibile în alunecarea lor prin ființa mea, pe care o adoram. Îmi sărutai mâinile cu drag, îndreptându-mă spre Bianca și Maria. Bianca și Maria erau gemenele italience, sosite din Triest în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
cu saltea și pernă. Robert mi-a plăcut, fiindcă gândurile lui încăpeau desigur și în creierul unei păsărele. Era cu patru ani mai tânăr ca mine și niciodată nu mi l-am putut închipui lăcrimând de durere. Improviza la pian melodiile cele mai variate, cu aceeași ușurință uimitoare cu care scria poeme lipsite de rime și de înțeles, totuși fermecătoare prin calmul sufletesc și absurda alunecare a cuvintelor. Le citea indiferent și farmecul lor mă câștiga, când, obosit de a mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
de mâncăcioasă ce erai?... - A tăiat din ea Nenea Doctoru o felie ca dintr-un pepene, a turnat lapte și mi-a pus-o la loc, cântă Adriana. Vorbește pe nas și glasul ei blajin de copilaș cuminte împlinește o melodie vagă și obosită. Dințișorii ei crescuți neregulat, îi sunt căzuți în parte. Ceilalți se clatină ca să facă loc altora, care întârzie să iasă. Prin pielița albă ca marmora, fină și străvezie i se zăresc vinișoarele albastre ale tâmplelor. Născiorul îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
ocoliri voite: „...Cu ața încolăcită și subțire a peniței, nu se poate țese nici una din nopțile Vienei de altă dată... În mine a rămas o jurubiță de mătase argintie, ca un miez dintr-un cocon aurit. Din el vibrează o melodie vaporoasă ce mă va legăna mereu. Din vraja acelor nopți, păstrez cascada sprintenă de râsete voioase, trupurile legănate în ritmul unui vals de Strauss, și mai cu seamă, acel ciripit de exclamații în clinchet, pornite ca din castaniete de cristal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
experiență... „Ich mache dir alles”, - spune ea, când simte că bat în retragere, după care ultimă încercare, pleacă singură și mută. Una dintre ele, îmbătată din două pahare cu vin, ne-a râs copilărește și ne-a cântat, timidă, o melodie spartă în lacrimi. Canalia de Ioșca a sărutat-o părintește pe frunte și pe ochi, uscându-i obrajii cu prosopul murdărit, în timp ce eu căutam prin cameră, o frânghie. „Ca să mă împușc cu ea mortal”, cum se pronunță undeva prietenul meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
relativ tăcut, reacționând ocazional la desfășurarea subiectului cu câte un pufnet înăbușit. Apoi ceea ce părea să fie întreaga distribuție a filmului apăru sus pe sârme. În primul plan, pe un trapez, era eroina filmului. Se legăna înainte și îndărăt pe melodia unui vals. Zâmbea într-un cadru uriaș, luat foarte de aproape. Ignatius îi cercetă dinții în căutare de carii și plombe. Fata întinse un picior. Ignatius îi analiză grăbit conturul în speranța că va descoperi vreun defect. Începu un cântec
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
și să hotărâm stratagemele. Mai întâi, cele două doamne de colo vor merge în fruntea noastră cu stindardul. Imediat după stindard vine corul, care va cânta un cântec popular sau religios adecvat. Doamna care este responsabilă cu corul poate alege melodia. Necunoscând nimic despre muzica voastră folclorică, vă voi lăsa să faceți singuri alegerea, deși mi-ar fi plăcut să avem destul timp ca să vă învăț pe toți frumusețile vreunui madrigal. Voi sugera doar să optați pentru o melodie mai mobilizatoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
poate alege melodia. Necunoscând nimic despre muzica voastră folclorică, vă voi lăsa să faceți singuri alegerea, deși mi-ar fi plăcut să avem destul timp ca să vă învăț pe toți frumusețile vreunui madrigal. Voi sugera doar să optați pentru o melodie mai mobilizatoare. Ceilalți vor forma batalionul de războinici. Eu voi urmări tot ansamblul cu aparatul de filmat, ca să înregistrez aceste minute memorabile. Cândva, în viitor, noi toți ne vom putea spori veniturile din închirierea acestui film vreunor organizații de studenți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
pe Isus. Trăgând după el capătul filmului derulat, Ignatius se grăbi spre ușă și intră în birou. Cele două purtătoare de drapel, nemișcate, prezentau dosul cearșafului pătat unui Gonzalez uluit. Cu ochii închiși, cei din cor cântau dezlănțuit, furați de melodie. Ignatius își croi drum printre cei din batalion, care asistau, bine dispuși, la scenă, cu fața spre masa de lucru a șefului de birou. Domnișoara Trixie îl văzu și-l întrebă: — Ce se întâmplă, Gloria? Ce fac aici oamenii din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
fu cât pe ce să dea masa jos. — Plătește chiar acu’, ceru femeia, băgându-și capul sub masă ca să dea de fața clientului ei. — Taci din gură, târfă, șuieră Ignatius. Orchestra atacă cu poticneli o versiune în patru timpi a melodiei Doamna sofisticată. Nazista strigă: — Și acum urmează frumoasa virgină din Virginia, domnișoara Harlett O’Hara. Un bătrân de la una dintre mese bătu anemic din palme. Ignatius se iți pe deasupra marginii scenei și văzu că patroana plecase. În locul ei era un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
butoanele până când Northsound, postul comercial de radio din Aberdeen, se auzi din difuzoare. Watson tresări la auzul unei reclame la vase emailate duble, rostită În limbajul aberdonian de periferie. Reușiseră cumva să Înghesuie vreo șapte mii de cuvinte plus o melodie amețită În mai puțin de șase secunde. — Doamne, spuse ea nevenindu-i să creadă. Cum poți să asculți porcăria asta? Logan ridică din umeri. — E postul local. Îmi place. — O idioțenie țărănească, spuse ea și acceleră pe sub semafor Înainte ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]