12,407 matches
-
fundamentale: toți oamenii sunt egali și sunt înzestrați de Dumnezeu cu drepturi inalienabile clare, printre care dreptul la viață, la libertate și la căutarea fericirii”. Conștientizarea nevoii ființei umane de a fi protejată prin reglementări internaționale față de violență, a nevoii omenirii de a se proteja împotriva violenței și a preveni producerea ei, s-a petrecut relativ recent însă, la începuturile secolului XX, consecutiv Primului Război Mondial. Pierderea uriașă de vieți omenești și abuzurile produse în defavoarea victimelor au condus la inițierea în 1919, a
VIOLENTA, TRAUMA, REZILIENTA by ANA MUNTEANU, ANCA MUNTEANU () [Corola-publishinghouse/Science/804_a_1761]
-
Națiunilor Unite (ONU), care înlocuiește Liga Națiunilor. în 1948, ONU impune Declarația Universală a Drepturilor Omului. în Preambulul acesteia, marcat de ororile conflagrației abia încheiate, Declarația stipula „recunoașterea demnității inerente și al drepturilor egale și inalienabile ale tuturor membrilor familiei omenirii pe fundamentul libertății, al justiției și păcii în lume”. Tot în Preambul se menționează că „toți oamenii sunt născuți liberi și egali în demnitate și drepturi. Ei sunt înzestrați cu rațiune și conștiință și trebuie să acționeze unul față de celălalt
VIOLENTA, TRAUMA, REZILIENTA by ANA MUNTEANU, ANCA MUNTEANU () [Corola-publishinghouse/Science/804_a_1761]
-
dureros” Urmărind moartea cuminte a unei ființe umane, o vom putea asemăna cu urma de pe cer lăsată de o stea căzătoare” A fi terapeutul unui pacient muribund ne face să fim conștienți de unicitatea fiecărui individ, în imensa mare a omenirii”. Excursul pe care l-am realizat în problematica bolii, ne-a dezvăluit semnificația ei plurală. Instalarea unei maladii, cu predilecție a celor grave, poartă un mesaj care trebuie decriptat, deoarece simptomele sunt în esență, o deghizare a lipsurilor noastre majore
VIOLENTA, TRAUMA, REZILIENTA by ANA MUNTEANU, ANCA MUNTEANU () [Corola-publishinghouse/Science/804_a_1761]
-
cu atâtea perisabilități, moartea constituie pentru om o certitudine supremă, cea mai ineluctabilă a vieții. Și cu toate acestea, până în anii '60, în lumea industrială, problema morții, ca și pornografia, au fost tabuizate sistematic. Pe fondul desprimăvărării generalizate pe care omenirea a traversat-o, începând cu perioada respectivă, Elisebeth Kübler-Ross (1969/2008), printr-o lucrare-ancoră Despre moarte și a muri, valorificând câteva prestații meritorii (dar izolate) a pus bazele unei științe insolite, dar atât de necesare, care se numește tanatologie. începând
VIOLENTA, TRAUMA, REZILIENTA by ANA MUNTEANU, ANCA MUNTEANU () [Corola-publishinghouse/Science/804_a_1761]
-
nevoile și motivația copilului sau a persoanei, în general, în acord cu psihismul acesteia. Sub aspect general, capacitatea complexă care asigură supraviețuirea și dezvoltarea ființei umane este o trăsătură generică. în antropologie se vorbește despre marele Supraviețuitor, strămoșul comun al omenirii. Evoluția speciilor se bazează tocmai pe indivizii rezilienți ai speciilor, cei care au un potențial mai bogat de adaptare. Așadar reziliența nu este doar un apanaj al speciei umane, ci al vieții, așa cum ne demonstrează numeroase cercetări ale rezilienței din
VIOLENTA, TRAUMA, REZILIENTA by ANA MUNTEANU, ANCA MUNTEANU () [Corola-publishinghouse/Science/804_a_1761]
-
și dezvoltarea. Supraviețuirea nu poate pleca decât de la receptarea și cunoașterea factorilor de risc, ceea ce presupune o stare permanentă de alertă pentru depistarea riscurilor. Știința nu e decât un instrument ce extinde și depășește posibilitățile individuale de cunoaștere în favoarea întregii omeniri. Reziliența individului, fie că e considerată sinonimă cu factorii de protecție (Johnson, Wiechelt, 2004), fie că este văzută ca expresie a echilibrului între factorii de risc și cei de protecție (Jourdan-Ionescu, 2008), fie că este văzută ca un proces generat
VIOLENTA, TRAUMA, REZILIENTA by ANA MUNTEANU, ANCA MUNTEANU () [Corola-publishinghouse/Science/804_a_1761]
-
legitimității. "Acolo unde încetează vigoarea legilor și autoritatea apărătorilor ei nu poate exista nici libertate și nici siguranță pentru nimeni" (W. Shakespeare). Ordinea de drept și gradul de realizare a justiției indică nivelul de dezvoltare a societății, constituie barometrul evoluției omenirii și elemente esențiale ale calității vieții ființei umane. "De perfecțiunea legilor depinde virtutea cetățenilor, iar perfecțiunea legilor depinde de progresele omenești. Pentru a fi cinstit, trebuie să fii luminat" (Cl. A. Helvetius). Nu există și nici nu s-ar putea
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
care se află ș.a., beneficiază de existența și de aplicarea acestor reguli de conduită și, în mod corelativ, este ținută de acestea de la naștere și până la moarte, ba chiar și după aceea căci ele sunt benefice pentru societate, civilizație și omenire. 1. TEORIA GENERALĂ A DREPTULUI ȘI DREPT CONSTITUȚIONAL "Iuris praecepta sunt haec: honeste vivere, alterum non laedere, suum ius cuigue tribuere" (Ulpian) Două aspecte privind elaborarea dreptului : fundamentarea științifică și codificarea Prof. univ. dr. SOFIA POPESCU* Summary Two aspects regarding
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
mondial 31 a examinat drepturile acordate anumitor persoane de dreptul internațional (apatrizi etc.) sau unele obligații decurgând pentru individ din regulile internaționale (în special în cazul crimelor de război, al crimelor împotriva umanității sau al celor împotriva păcii și securității omenirii)32. Pornind de la analiza concepțiilor referitoare la condiția individului în dreptul internațional 33, raportorul special a ajuns la concluzia că individul "ar trebui să fie considerat cel puțin cu același titlu ca și statul, ca subiect al dreptului internațional contemporan"34
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
state, a însăși ordinii mondiale. Amplificarea și proliferarea violenței teroriste a determinat clasificarea problemelor de securitate drept obiectivul public numărul unu. Multiplicarea acestor acte produce, totodată, o regretabilă deturnare a atenției generale de la problemele importante, vitale, cu care se confruntă omenirea, imense energii și resurse de tot felul sunt consumate în lupta împotriva violenței și terorismului. Formelor clasice în care s-a manifestat violența în general și cea politică în special li s-au adăugat astăzi altele noi, mult mai cinice
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
terorismului de astăzi, mai ales a celui internațional, sunt însă mult mai complexe. Terorismul din zilele noastre, indiferent de argumentele pe care le invocă, se dovedește a fi una dintre formele cele mai agresive ale violenței cu care se confruntă omenirea, iar mijloacele și metodele folosite, scopurile urmărite și consecințele lor constituie o amenințare extrem de gravă pentru popoarele lumii. 4. Prin acțiunile sale, terorismul încalcă, de asemenea, în mod grav, anihilează drepturile și libertățile fundamentale ale omului, dreptul la viață și
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
ca actul prin care sistemele dictatoriale stalinist și hitlerist au pus în practică planurile lor expansioniste, care au condus la declanșarea celui de-al doilea război mondial. Pactul Ribbentrop-Molotov a constituit, în realitate, apogeul colaborării între Uniunea Sovietică și Germania. Omenirea, deși bănuia, avea să afle mult mai târziu că Pactul conținea o anexă secretă prin care URSS și Germania și-au stabilit "sferele de interese" de la Marea Baltică la Marea Neagră, hotărându-se în acest mod fie dispariția unor state, fie amputarea
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
mențină profesia în rândul celor atrăgătoare și viabile, asigurând, în ultimă instanță, hrana a milioane de oameni.7 Pescuitul în întreaga lume, dar și pescuitul european se află, de altfel, într-o criză, existând toate indiciile că, fără măsuri drastice, omenirea se află în pericolul de a epuiza una din sursele sale principale de hrană, fapt ce pune în pericol nu numai pe cei care trăiesc din pescuit (pescarii), cât și pe consumatori. Uniunea Europeană a trecut, încă din 2002, la o
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
pe "marginea prăpastiei", ca răspuns la ceea ce era perceput drept amenințarea sovietică pentru Occident. De ambele părți, era un curs către confruntare de natură să ducă, probabil inevitabil, la criza rachetelor din Cuba (1962). Privind retrospectiv, această criză în care omenirea s-a aflat la un pas de un nou război mondial deschidea calea spre destindere. După octombrie 1962, confruntarea Est-Vest continua, momentele de tensiune și criză nu lipseau, cursa înarmărilor cunoștea noi spirale ascendente, războaiele locale nu erau mai puțin
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
îndemână unui copil. Nu ar fi deci corect s] spunem c] morală G/wi are origini religioase. Oamenii își aleg singuri calea, la fel ca orice alt] creatur] vie, spun ei. N!adima a creat toate formele de viat], inclusiv omenirea, fiecare cu caracteristicile ei; depinde de fiecare specie s] își exploreze posibilit]țile și s] își proiecteze un modus vivendi în funcție de acestea. Cu alte cuvinte, N!adima nu le-a dictat cum ar trebui s] tr]iasc]. Populația Pitjantjatjara din
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
avertizat cu privire la nebunia c]ut]rii sale, sugerându-i un sistem de valori diferit: O, Ghilgameș, unde r]r]cești la voia întâmpl]rii? Viața veșnic], pe care o urm]rești, n-o vei află. Cand zeii au f]urit omenirea. Viața Veșnic] au p]strat-o pentru ei. Tu, Ghilgameș, deci, cât] s]-ți îndestulezi pântecele, bucur]-te și te veselește; fiece zi s] fie o s]rb]toare, pune-ți vesminte frumoase, împodobește-ți p]rul, spăl]-te bine
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
și c] diferențele dintre percepția obișnuit] și cea extrasenzorial] sunt mai degrab] de nivel decât de tipologie. Noțiunea de „fapt”, despre care vorbește Buddha, precum și relevanță faptelor în raport cu valorile sunt aspecte care au ap]rut în contextul acelor timpuri. Uneori, omenirea încearc] s] transforme uzanțele obișnuite în enigme extrem de greu de elucidat, atribuindu-le o anumit] rigoare formal]. Nici Buddha însuși nu s-a declarat a fi de partea tradiționaliștilor sau a metafizicienilor raționaliști, care considerau c] logică poate da un
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
ai eticii creștine, num]rându-se printre ei, în mod sigur, și cei aflați sub influența mișc]rii ecumenice. Acordarea de prioritate nevoilor celor s]rmani a c]p]țâț o important] din ce in ce mai mare. Aceste dou] aspecte, preocuparea pentru unitatea omenirii și „acordarea priorit]ții nevoilor celor s]răci” marcheaz] sfârșitul procesului de integrare a eticii creștine în sfera Bisericii și a statului, ceea ce a caracterizat creștin]tatea de-a lungul secolelor. Referințe Aquinas, Thomas: Summa Theologiae Butler, S.: The Way
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
profetului Mohamed (632), înscris în Coran. Cel de-al doilea cuprinde exemplificarea acelui mesaj, structurat în modelul de conduit] perceput de Profet, acțiunile, zicalele și normele sale, numite colectiv Sunnah. Musulmanii consider] Coranul ultima dintr-o serie de revelații acordate omenirii din partea lui Dumnezeu, iar Sunnah drept proiecția istoric] a unei existente umane inspirate și ghidate de divinitate, individualizat] în persoana profetului Mohamed, considerat și ultimul din seria mesagerilor lui Dumnezeu. Regretatul Fazlu Rahman, renumit savant în gândirea islamic] la Universitatea
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
Că și alte tradiții religioase, în special creștinismul și iudaismul, islamismul, indentificase cu precizie semnificația sursei autorit]ții morale pentru a r]spunde la întrebarea: „Ce trebuie și ce nu trebuie f]cut?”. Dumnezeu, în afar] de a dezv]lui omenirii voința să, o îndeamn] s] foloseasc] rațiunea în dezlegarea revelației. O pare a acestei investigații raționale i-a determinat pe musulmani s] elaboreze reguli pentru un comportament etic și principii care s] constituie baza acestora. Pe parcursul timpului, relația dintre Coran
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
între rațiune și revelație, potențialul celei dintâi și limitele celei de-a doua, a fost cea care a oferit baza pentru formalizarea expresiilor gândirii etice în Islam. Într-unul dintre capitolele Coranului, intitulat Criteriul (Furquan: Sura 25), revelația - pentru întreaga omenire - devine punctul de referinț] în distingerea binelui de r]u. În același capitol, sunt citate exemple din profeții biblici și rolul de mediatori pe care il dețineau între cuvântului lui Dumnezeu și societ]țile lor. Asemenea iudaismului și creștinismului, începuturile
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
nu implic] în nici un fel faptul c] aceste prescripții rezult] din voința vreunui legiuitor. Ele nu sunt porunci considerate în acel sens. Potrivit unei alte perspective, dreptul natural este chiar setul de reguli stipulate de c]tre Dumnezeu și promulgate omenirii prin prezentarea decalogului lui Moise și prin revelația oferit] indivizilor prin utilizarea conștiinței lor. Prima din seria acestor perspective își are originile parțial în perioada presocratic] a filosofiei grecești și a fost familiar] autorilor de la începutul Evului Mediu, sub forma
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
care constituie excelentă într-o viat]. Așadar, virtuțile sunt acele obiceiuri de a acționa care duc la împlinirea naturii raționale a agentului. Deci, când vorbim despre „legea natural]” ne referim la acea parte din ordinea general] a lucrurilor care implic] omenirea și progresul s]u spre perfecțiune. Aceast] lege transpare în tendințele umane naturale, cum ar fi conservarea vieții, procrearea și creșterea copiilor, cooperarea cu ceilalți din societate ș.a.m.d. În completarea acestei surse empirice de valori și cerințe morale
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
perfecțiune. Aceast] lege transpare în tendințele umane naturale, cum ar fi conservarea vieții, procrearea și creșterea copiilor, cooperarea cu ceilalți din societate ș.a.m.d. În completarea acestei surse empirice de valori și cerințe morale exist] „legea lui Dumnezeu”, promulgat] omenirii prin legea lui Moise și prin alte p]rți ale revelației divine. Totuși, pentru Toma din Aquino, aceasta nu reprezint] o surs] pentru porunci alternative sau adiționale, ci, măi degrab], o surs] suplimentar] a acelor prescripții în conformitate cu care este necesar
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
și ale întregurilor. La începutul acestei dezvolt]ri, Nicolaus Cusanus (1401-1464) s-a bazat pe metafizica pitagoreic] și platonician] și pe misticismul creștin pentru a construi o prezentare a realit]ții, potrivit c]reia exist] o miscare generalizat] a întregii omeniri înspre Dumnezeu, direcționat] de iubirea mistic]. Asemenea idei existau deja în scrierile acelora care erau asociați cu Școala neoplatonician], fondat] la Florența, în secolul al XV-lea, sub patronajul lui Cosimo de’Medici. Cele mai importante figuri din acest cerc
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]