12,954 matches
-
casă de copii funcționează metonimic și anticipativ față de lumea din Haimanaua, paginile cele mai bune ale romanului fiind acelea în care umanul apare în poziții corupte, vicioase, interlope. Microromanul Pedeapsa (1997; Premiul „Ion Creangă” al Academiei Române) exersează o fișă de patologie conjugală. Nevroza farmacistului pensionar Cezar Mărcuș, individ fără însușiri, identificabil prin drama pe care o trăiește în cuplu, este rezolvată de autor prin forțarea unei simbolistici așa-zis freudiene. Ambiția lui M. de a da în Champs-Elysées (1998) un roman
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288195_a_289524]
-
vehemente a lui Hofstader îi răspund analizele din care răzbat puternice note de aprobare ale lui Lawrence Goodwin sau ale lui Michael Kazin. Chiar și în Europa de astăzi, unde populismul de dreapta este în general considerat un exemplu de "patologie normală" (Scheuch și Klingeman, 1967; vezi Mudde, 2010), autori precum Torbjörn Tännsjö (1992) argumentează că populismul este forma cea mai pură a democrației, în timp ce Laclau susține că populismul este condiția sine qua non a politicului (2005a: 154). Sprijinindu-ne pe
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
înclină să susțină teza necesității "redemocratizării" sistemelor de guvernare actuale, fiind mai dispuși să privească cu deschidere și uneori chiar și cu simpatie platformele populiste ce revedincă "depiramidalizarea" politicii și "întoarcerea către cetățeni". Ceilalți continuă să privească populismul drept o patologie a democrației, ca pe o amenințare permanentă la adresa guvernării raționale și chiar a stabilității sistemelor politice. În al doilea rând, răspunsul la această întrebare remodelează liniile de clivaj tradiționale de tipul stînga-dreapta. Și aceasta întrucât, cel puțin în ultimii ani
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
la exercițiul fizic aerobic, precum și diferențele privind prevalența și severitatea bolii corona - riene, respectiv profilul comorbidităților la acest grup populațional. Particularitățile fiziologiei efortului fizic la vârstnici La populația vârstnică există modificări fiziologice privind răspunsul la exercițiul fizic. Chiar în absența patologiei cardiovasculare, s‑a constatat o scădere a capacității aerobice de exercițiu fizic, exprimată prin consumul maxim de oxigen (VO2 max). S‑a demonstrat un declin al VO2 max odată cu înaintarea în vârstă, asociat cu modificările funcției respiratorii prin scăderea capacității
Afectarea cardiovasculară în boala renală cronică by Florin Mitu, Mihai Roca () [Corola-publishinghouse/Science/91929_a_92424]
-
fi chiar crescut în timpul exercițiului fizic, de exemplu la nivel muscular. Aceasta ar putea reflecta o scădere a potențialului substanțelor eliberate local (de exemplu, oxid nitric) de a modula efectele mediate nervos simpatic, pe parcursul exercițiului fizic la vârstnici (6). Rolul patologiei vârstnicilor în modificarea răspunsului la exercițiul fizic Pacientul vârstnic asociază frecvent mai multe comorbidități cardiovasculare, dar și comor- bidități la nivelul altor aparate și sisteme, care pot avea efecte adiționale în direcția limitării capacității de efort aerobic și implicit a
Afectarea cardiovasculară în boala renală cronică by Florin Mitu, Mihai Roca () [Corola-publishinghouse/Science/91929_a_92424]
-
prin edeme, cu afectarea kineticii funcționale la nivelul membrelor inferioare. Bronhopneumopatia obstructivă cronică (BPOC), frecventă odată cu înaintarea în vârstă din cauza declinului funcției respiratorii, este cauzată de fumat, factor de risc important și pentru boala coronariană. Din acest motiv, cele două patologii coexistă frecvent, iar simptomatologia BPOC poate afecta abilitatea susținerii testului de efort. Artrita dege - nerativă este cea mai frecventă comorbiditate cronică a vârstnicului și limitează mult capacitatea de mișcare a acestuia. Nu în ultimul rând, lipsa familiarizării cu echipamentele folosite
Afectarea cardiovasculară în boala renală cronică by Florin Mitu, Mihai Roca () [Corola-publishinghouse/Science/91929_a_92424]
-
la subiecți asimptomatici, mai frecvente fiind extrasistolele izolate, aritmiile supraventriculare și ventriculare nesusținute, totuși riscul pentru infarct miocardic și deces de cauză cardiacă pare să nu fie în relație cu vârsta (4,15). Studii populaționale extinse, incluzând atât subiecți cu patologii cunoscute, cât și subiecți sănătoși, din toate grupele de vârstă, au arătat frecvența extrem de rară a complicațiilor majore care au impus spitalizarea (de exemplu, infarct miocardic acut) la testarea de efort: sub 5 evenimente majore la 10.000 de teste
Afectarea cardiovasculară în boala renală cronică by Florin Mitu, Mihai Roca () [Corola-publishinghouse/Science/91929_a_92424]
-
Nord-Est care au necesitat transfer de urgență, măsuri de susținere a funcțiilor vitale și tratament specific. Evaluarea mortalității și stabilirea corelațiilor cu vârsta, necesitatea suportului respirator înainte de admisia într-o unitate de terapie intensivă, precum și asocierea gripei AH1N1 cu alte patologii. Material și metodă. Au fost studiate fișele pacienților aduși de către serviciul de urgență (SMURDĂ din toate județele Moldovei și internați în secția de terapie intensivă a Spitalului Clinic de Urgență "Sf. Spiridon" Iași, cu forme severe de gripă AH1N1. Criteriile
CONFERINTE ÎN MEDICINA DE URGENTA by D.Cimpoeşu, M. Dumea, O. Popa, P.Nedelea () [Corola-publishinghouse/Science/736_a_1087]
-
41,9% (13 cazuri) cu vârsta între 18-45 ani, 3,2% (1 caz) < 18 ani, sex feminin 38,7% (12 cazuri) și masculin 61,3% (19 cazuri). Majoritatea pacienților studiați au prezentat forme de gripă AH1N1 fără asociere cu alta patologie (61,3%), iar la 12,9% cazuri s-a asociat prezenta sarcinii. Rata deceselor înregistrate în lotul studiat a fost de 45,2% (14 cazuri). S-au observat corelații semnificative între severitatea cazurilor din prespital (IOT în prespital, SpO2 < 85
CONFERINTE ÎN MEDICINA DE URGENTA by D.Cimpoeşu, M. Dumea, O. Popa, P.Nedelea () [Corola-publishinghouse/Science/736_a_1087]
-
Ghid clinic de terapie comportamentală și cognitivă Prefață In ultimii zece ani a apărut o bogată literatură de limbă franceză în domeniul terapiilor comportamentale și cognitive. Aceste lucrări, consacrate cel mai adesea unei patologii speciale, demonstrează progresele terapeutice ale terapiilor comportamentale și cognitive în multe domenii, eficiența lor evidentă în unele dintre aceste domenii și, mai redusă, în altele. Aceasta este evoluția normală a oricăror cunoștințe științifice. Apărut ca urmare a unor sinteze publicate
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
pe care l-am încheiat cu aceștia, am căzut de acord asupra necesității de a depăși ceea ce se înțelege, de obicei, prin text clasic, care constă în prezentarea teoriilor, urmată de o descriere a procedurilor terapeutice disponibile pentru a rezolva patologia respectivă. Intr-adevăr, studentul în psihologie sau în psihiatrie, practicianul care urmează o formare în psihoterapie ne întreabă adesea: Cum să facem o analiză funcțională? Ce obiectiv (obiective) să alegem? Ce problemă să tratăm mai întâi? Si cum să procedăm
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
în abordarea clinică umană. Pentru a încerca să răspundem la aceste întrebări sau, cel puțin, pentru a demonstra flexibilitatea, creativitatea necesară psihoterapeutului, fiecare autor, în cadrul capitolului al cărui autor este, descrie, după o scurtă prezentare a cunoștințelor teoretice actuale privind patologia abordată, modul în care a lucrat cu pacientul pe parcursul unei terapii. Cunoștințele clinice și competența teoretică se intersectează, se asociază, se distanțează fără încetare, susținute de raționamentul experimental care le face inseparabile. Capitolul se încheie cu o discuție concretă asupra
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
atât în plan teoretic cât și în ceea ce privește modalitățile sale de aplicare. Variantele procedurilor de expunere In urma lecturilor, a reieșit destul de repede faptul că teoria lui Wolpe nu era corectă și că „ingredientul” care oferea acestei tehnici eficiență în numeroase patologii era expunerea subiectului la situații anxiogene. Au fost astfel testate multiple variante ale acestor proceduri de expunere. Procedurile de expunere: - Expunere în imaginație precedând expunerea in vivo la unii pacienți foarte anxioși; - modelare a participării prin care terapeutul prezintă, ca
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
domeniul psihoterapiei, ea nu amplifică într-o manieră anormală, în sfera strategiilor terapeutice, raționalul în dauna emoționalului. Ea este ilustrată mai ales în terapiile comportamentale de către teoriile lui Beck și ale lui Seligman elaborate pornind de la depresie. In aceste teorii, patologia este percepută ca fiind consecința erorilor în logica formală. Dacă autorii acordă teoriilor învățării un rol fundamental în obținerea de „scheme” ale gândirii iraționale, scheme care funcționează apoi în mod automat, notăm că, la nivelul propunerilor lor terapeutice, este vorba
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
și rezultatul pe care subiectul le elaborează în mod cognitiv pornind de la istoria și observațiile personale. Pentru autor, unele perturbații care apar în cadrul acestor așteptări privind eficiența - fie că acestea declanșează, fie că inhibă acțiunea într-o manieră neadecvată - declanșează patologia. Această teorie, care se bazează deja pe un număr suficient de experimente, reprezintă pentru Bandura numitorul comun care explică eficiența diferitelor tipuri de psihoterapii. Intr-o serie de experiențe, Bandura a demonstrat că, pentru a conduce subiectul spre o eficiență
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
controlate, acesta propune subiecților săi să-și descrie singuri mental, înainte de a le concretiza, conduitele pe care vor să le afișeze. El constată că debitul comportamentelor „hiperactive” se diminuează într-un mod remarcabil. Generalizând cele constatate la un ansamblu de patologii întâlnite atât la adult cât și la copil, Meichenbaum postulează că autoverbalizările reprezintă manifestarea vechilor învățări, a hărților cognitive pe care acesta le-a elaborat de-a lungul anilor în contact cu evenimentele specifice. Terapia constă, după identificarea distorsiunilor cognitive
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
Training sunt numeroase: strategie de expunere, schimbare cognitivă, relaxare... In plan teoretic, ceea ce ni se pare interesant la acest curent, exceptând tehnicile sale, este ideea de a fixa cercetările asupra funcțiilor cognitive, asupra rolului pe care acestea îl joacă în cadrul patologiei mai degrabă decât să se mulțumească cu o simplă analiză descriptivă. Așa după cum lasă să se înțeleagă aceste câteva rânduri, acest al treilea val de terapii este încă departe de a constitui un ansamblu de cunoștințe validate empiric în numeroase
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
In alte tulburări, în special în cazul schizofreniei, a tulburării bipolare și în depresiile majore de intensitate severă, farmacoterapia este indispensabilă și constituie, din oficiu, tratamentul inițial. In aceste cazuri, TCC este un tratament complementar, care nu este orientat spre patologia acută ci spre managementul cronicității (reabilitare, adeziune, simptome reziduale, calitatea vieții, prevenirea recăderilor). In cazul unor alte tulburări, în special în anorexia mentală, dependența de alcool și personalitatea bordeline, tratamentul prin TCC, în aceeași măsură ca și farmacoterapia, au o
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
an sunt cuprinse între 0,5% la populația generală, tulburarea de panică este diagnosticată la aproximativ 10% dintre subiecții tratați în cadrul serviciilor de sănătate mentală. In cadrul populației clinice non psihiatrice, nivelul prevalenței se situează între 10 și 30% pentru patologiile vestibulare, respiratorii și neurologice, și ating 60% în cazul patologiei cardiologice. Agorafobia De cele mai multe ori, agorafobia se declanșează ca urmare a unui atac de panică. Intr-adevăr, persoana care trăiește această experiență dureroasă are tendința de a asocia apariția atacului
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
de panică este diagnosticată la aproximativ 10% dintre subiecții tratați în cadrul serviciilor de sănătate mentală. In cadrul populației clinice non psihiatrice, nivelul prevalenței se situează între 10 și 30% pentru patologiile vestibulare, respiratorii și neurologice, și ating 60% în cazul patologiei cardiologice. Agorafobia De cele mai multe ori, agorafobia se declanșează ca urmare a unui atac de panică. Intr-adevăr, persoana care trăiește această experiență dureroasă are tendința de a asocia apariția atacului de panică cu situația în care acesta s-a declanșat
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
continue să-și noteze atunci când își administrează anxiolitice. Terapeutul îi transmite doamnei S. o informație mai clară în ceea ce privește terapia, insistând asupra eficienței și prognosticului favorabil al tulburării sale. Ea se simte puțin mai liniștită la ideea de a avea o patologie cunoscută și care se tratează. I se propune un contract terapeutic, ea trebuie să se gândească la acesta până la următoarea consultație. Feedback Terapeutul face rezumatul ședinței și pacienta îi dă un feedback foarte pozitiv, exprimându-și sentimentul că este înțeleasă
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
se observă mai devreme (adesea după o săptămână). Tratamentul trebuie continuat timp de șase până la douăsprezece săptămâni după remisia completă, și uneori chiar mai mult. Regăsirea libertății Evitările, disimulările și renunțările pe care le provoacă fobia socială netratată generează adevărate patologii ale libertății. Scopul unei terapii cognitiv-comportamentale a fobiei sociale este acela de a reda libertatea pacientului: libertatea cuvântului, a mișcării, a spontaneității, libertatea de a fi fragil și imperfect. Toate aceste lucruri care sunt indispensabile calității vieții. Deoarece, așa după cum
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
neutralizant („Totul este în regulă, unu, doi, trei, este curat”). Faza a doua: modificarea gândurilor automate In etapa a doua, terapeutul lucrează pentru a modifica gândurile automate utilizând aceleași tehnici de reluare a problemei ca cele folosite în cazul altor patologii, cu particularitatea, în cazul tulburării obsesionale și compulsive, că se lucrează pentru modificarea gândurilor automate, respectiv a gândurile neutralizante, lăsând deoparte gândurile intrusive. Tehnicile utilizate sunt deci: - interogatoriul socratic, - identificarea greșelilor de logică, - tehnica lui „pentru” și a lui „contra
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
cazului Desfășurarea terapiei 4. Terapia centrată pe scheme Diagnosticul schemelor și informarea pacientului Strategii terapeutice 5. Studiu de caz (modelul lui Young) Prezentarea cazului Diagnosticul schemelor și informarea pacientului Schimbarea Evoluția cazului Concluzii Bibliografie 1. Contribuții teoretice Epidemiologie Dintre toate patologiile psihiatrice, depresia rămâne printre cele mai frecvente și mai invalidante, manifestându-se ca sindrom primar sau co-morbid al altor tulburări pe axa I sau axa II așa cum sunt definite de DSM-IV TR. Studiile descriu o prevalență asupra vieții de 11
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
descrise 20% cazuri cu evoluție cronică (mai mult de doi ani), 50% recăderi după doi ani și 85% pe întreaga durată a vieții, cu o medie de cinci până la șase episoade pentru un pacient. In plus față de suferința individuală, această patologie reprezintă un cost social considerabil: 20% din costul bolilor mentale și 4% din costul global pentru sănătate. Aceste câteva date statistice explică interesul considerabil pe care comunitatea științifică îl are pentru studiul și tratamentul acestei tulburări. Printre modelele studiate cel
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]