121,510 matches
-
Hr., Îl face pe acesta aproape contemporan cu Cirus cel Mare (mort În 530 Î.Hr.). De fapt, Henning (1951, pp. 42 sq.) pune În legătură aventura istorică a fondatorului Imperiului Persan cu cea a lui Zoroastru: aceștia ar fi trăit la curtea unui suveran - Vișt³spaxe "Vișta>spa" din tradiția religioasă, convertit de profet și devenit defensor fidei prin excelență; nu trebuie confundat cu tatăl omonim lui Darius I - care se afla În fruntea unei vaste organizații politice, cu centrul situat
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
adevăr, nu există nimic să se opună acestor informații considerate istoric valide. Așadar, poate fi considerat verosimil faptul că În prima jumătate a mileniului I Î.Hr. un om, specialist În arta sacerdotală, un zoatar (vezi mai sus), care a trăit Într-o regiune ce corespunde astăzi Afghanistanului (Herat, Balkh, Sistan) și Turkmenistanului (Merv), și care s-a opus fățiș clerului tradițional și conducătorilor neamului său, a formulat un nou mesaj de mântuire, găsind În final ascultare la un personaj foarte
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
poate fi considerată, În mod verosimil, pe deplin gathică: deci, cele cinci G³th³ o presupun și o reflectă. Fundamental concepuți ca abstracții, Nemuritorii Bunixe "Nemuritorii Buni" au și o valoare ontologică: sunt, Într-un fel sau altul, entități (hant) care trăiesc o viață proprie În existența spirituală și o influențează pe cea materială, funcționând ca protectori și păzitori ai diverselor „elemente” În care se Împarte creația: lumea animală, focul, metalele, pământul, apa, plantele și, desigur, lumea umană. Un sistem de corespondențe
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
binele să vină de la Domnul Înțelept (Yasna 53, 9), ba chiar mai mult - am putea spune -, doar de la el. Iar dacă la toate acestea se adaugă opoziția, de altfel gathică, a celor care nu cresc animale (desigur, aristocrația războinică ce trăiește din violențe și jafuri și practică pe scară largă jertfa animală) și a celor care le cresc, le Îngrijesc, le apără și le folosesc (Yasna 49,4), cadrul reconstrucției noastre devine mai complet și mai comprehensibil: dualismul gathic are un
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
sunt un monument al religiei ritualiste a marii aristocrații indo-iraniene, G³th³ sunt mărturia explicită a unei revoluții religioase și etice care s-a ridicat din altă pătură socială, cea a „agricultorilor și, mai ales, a păstorilor” (ibidem, p. 66), care trăiește din pământ și din roadele acestuia. Diferențele modului de trai, de valori, de etică opuneau diferitele clase ale unei societăți dominate Încă de aristocrațiile militare turbulente și de clerul profesionist care o slujea; la fel ca În religia vedică (Renou
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
baza teologiei zoroastriene, a viziunii despre lume, a cultului, a moralei și a practicilor rituale, mai ales a celor privind purificarea. Altă trăsătură specifică a zoroastrismului constă În faptul că aceasta este o religie fondată de un profet care a trăit Într-un ambient cultural și religios asemănător, sub multe aspecte, celui din India vedică, marcat de politeism și de un ritualism exagerat. În această direcție, zoroastrismul - cea mai veche religie fondată și care mai există Încă - reflectă exemplar poziția istorică
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
mileniu, și continuă cu trei salvatori viitori la sfârșitul celui de al zecelea, al unsprezecelea, respectiv al doisprezecelea mileniu (cf. infra, subcapitolul 2.4). Credinciosul zoroastrian, de la inițierea sa, la vârsta de șapte sau cincisprezece ani (Duchesne-Guillemin, 1965), până la moarte, trăiește o existență ritmată de un ritualism intens, periodic și zilnic (liturgia focului, a apei, a haomei, rugăciuni, penitențe și practici purificatorii etc.), reglementată de o morală rigidă, fondată pe principiul „gânduri bune, cuvinte bune, fapte bune” și finalizată prin păstrarea
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Actorul suprem al judecății este un tribunal divin compus din Mihrxe "Mihr" (Mithraxe "Mithra"), Sr½șxe "Sro>ș" (Sraoșaxe "Sraoșa") și Rașnxe "Rașn" (Rașnuxe "Rașnu"). Zoroastrismul, după cum s-a spus deja, crede În Învierea trupului și În nemurirea sufletului. Sufletul poate trăi și fără trup până la Înviere, iar apoi, desigur, În noua existență perfectă și incoruptibilă a ființei vii, restaurată În toată potențialitatea sa (Bausani, 1959, pp. 65 sq.). În special literatura de limbă pahlavi dă multă atenție Învierii trupurilor. Această ultimă
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
autonomiei politice iraniene odată cu dinastia partă a arsacizilor (secolele III Î.Hr.-III d.Hr.) a dat o nouă vigoare iranismului și, parțial, zoroastrismului, mai ales În epoca acutizării conflictului cu Imperiul Roman (Wolski, 1993, pp. 197 sq.). Societatea iraniană trăiește În această perioadă o nouă etapă a istoriei sale, marcată de o puternică fragmentare politică și culturală, favorizată de orânduirea de tip feudal al noului stat, pe care sasanizii Îl transformă Într-o mare monarhie națională. În timpul sasanizilor (secolele III-VII
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
vedere cultural. 2. De la origini la secolul al III-lea d.Hr.tc "2. De la origini la secolul al III‑lea d.Hr." Mai ales din cauza incertitudinii În privința datării vieții lui Zoroastruxe "Zoroastru", care, În orice caz, trebuie să fi trăit cu cel puțin o generație Înainte de Cirus, reconstrucția primei perioade a noii religii este foarte ipotetică. Ceea ce se poate afirma legitim este că perioada profetică determină un „amestec religios”, reflectat În Avesta târzie, la formarea căruia au existat doi factori
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
până În zilele noastre, care rezistă, În condiții uneori disperate, În atașamentul lor pentru credința strămoșilor. Dacă numărul zoroastrienilor este estimat astăzi la 130 000 de persoane, risipiți pe trei continente - după o estimare făcută În 1976, marea majoritate a acestora trăiește În Asia: În India (82 000), Pakistan (5 000), Sri Lanka (500) și În Iran (25 000); alții În America și Europa: aproximativ 3 000 În Statele Unite, Canada, Anglia și Australia etc. (Boyce 1979, p. 226) -, actuala comunitate iraniană numără cam
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
evaluarea a fost făcută acum zece ani) 30 000 de persoane (Vitalone, 1985, p. 184). Comunitatea iraniană are o istorie În care au alternat perioadele de suferință atroce cu cele de relativă liniște, În care credincioșii vechii religii naționale au trăit, Într-o izolare aproape totală, o existență mai mult sau mai puțin obscură, fiind, În orice caz, marginalizați (cf. Boyce, 1979, pp. 163 sqq., 177 sqq., 196 sqq.; 1992, pp. 149 sqq., 163 sqq., Shamardan, 1981; Kasheff, 1987). Epoca primilor
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
coreligionarilor rămași În Iran. Sunt evidente, de exemplu, diferențele apărute În limbajul religios (comparativ cu cel din perioada sasanidă) pe care zoroastrienii din India nu ar fi putut să le moștenească decât dintr-un ambient islamizat, asemenea celui În care trăiseră părinții lor În Iran: ferește, „Înger”, a Înlocuit cuvântul yazad (În avestică, yazataxe "yazata"), desigur pentru a evita acuzația de politeism. La fel se Întâmplă și cu termenii care se referă la sacerdoțiu și la diferitele sale trepte: h¶rbad
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
provine, din punct de vedere istoric, din fragmentarea celei indiene, separate de „Partition” În 1947) și În Iran, respectiv la Bombay, Karachi și Teheran. Este vorba despre un progres foarte important, inclusiv În ceea ce privește viața religioasă a unei comunități care a trăit o perioadă Îndelungată dintr-o economie În principal agrară ( În India devenită rapid comercială), care o ținea departe de contactul, astăzi intensiv mai ales În privința parsilor, cu civilizația contemporană, alătuiri de tot ceea ce poate presupune o credință veche de peste două
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
dintre admiratorii fervenți ai zoroastrismului, persanul Ibrahim Pur-Davud, foarte apreciat de parsi, să se convertească la religia pe care a studiat-o cu atâta pasiune (Duchesne-Guillemin, 1962a, p. 381). Motive esențialmente sociale au favorizat izolarea parsilor de mediul În care trăiau. Această izolare i-a determinat să-și creeze o istorie proprie, Înrădăcinată Într-o antichitate iraniană, pe care comunitatea celor care au trebuit să-și părăsească patria mamă o apără cu patimă și o moștenește cu mândrie. De-a lungul
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
tine. 20 Tu ești, Înțeleptule, stăpânul oricărui lucru din cer și de pe pământ; așadar, ascultă degrabă rugăciunea mea. 21 Dezleagă-ne de lațul de sus, desfă-l pe cel de la mijloc și pe cele de jos, pentru ca noi să putem trăi. Păcatul capital pe care Îl pedepsește Varuna este cel comis (cf. Lüders, 1959) Împotriva a •ta(cf. Atharva-Veda IV,16): 6 Legăturile tale, o Varuna, care sunt acum de trei ori dezlegate, luminoase, toate Îl leagă pe cel care vorbește
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
dedându-se desfrâului, una a fost Îngropată de vie, după cum era datina, sub pământ, lângă poarta Collina, iar cealaltă și-a făcut singură seama. L. Cantillius, secretarul pontifului din colegiul celor care acum poartă numele de „micii pontifi” și care trăise În desfrâu cu Floronia, a fost bătut cu vergile de marele pontif În locul unde se ținuseră comițiile, până când, din pricina loviturilor, și-a dat sufletul. Deoarece și această nelegiuire, așa cum se Întâmplă Îndeobște În toiul acestor urgii, era privită tot ca
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
echtrài), care au o tematică esențialmente comună: un erou ajunge Într-un loc pe care grecii l-ar fi numit Insulele Fericiților. Diferența dintre cele două genuri literare constă În faptul că Într-unul dintre ele accentul cade pe peripețiile trăite până acolo, iar În celălalt, pe descrierea acelor locuri minunate. Aceste insule, care În tradiția indigenă primesc diferite nume (Pământul celor Vii, Câmpia Fericită etc.), printre care, sub influență creștină clară, și Pământul Făgăduinței (Tìr tairngire = Terra repromissionis), sunt concepute
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
de trib - nu era doar deținătorul puterii politice și militare, ci și o figură de natură esențialmente sacră; acest caracter al său s-a conservat În lumea celtă cu o fidelitate impresionantă, până În epoca istorică. Un cleric englez care a trăit la cumpăna dintre secolele XII-XIII, Gerard de Cambrai, l-a Însoțit pe principele Ioan Într-o expediție În Irlanda și a schițat, În urma acestei experiențe, o descriere a insulei, intitulată Topographia Hibernica, În care, printre altele, a descris ritul Înscăunării
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
lacurilor și câmpiilor se va repeta la următoarea invazie, Irlanda ajungând astfel la deplinătatea ei fizică. Partholán și oamenii săi mor din cauza unei ciume, iar cea de-a treia invazie este lucrarea lui Nemedxe "Nemed". După moartea acestuia, oamenii săi trăiesc sub stăpânirea foarte dură a uriașilor Fomoirexe "Fomoire", care cer tributuri grele În hrană și copii. Are loc o răscoală, dar oamenii lui Nemed sunt Înfrânți și doar câțiva dintre ei supraviețuiesc, plecând, unii În Grecia, iar alții În nordul
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
E un fel de a spune, dar nu o derogare de la adevăr, că trăsăturile caracteristice omului de tip nou modifică schizofrenia și melancolia actuală, Întreține nevrozele sau le anulează când aceste nevroze semnifică o adaptare, că omul de tip nou trăiește Într-un stil care Îi este specific și moare - sau se omoară - În felul lui. Paradoxal, dar nu inexplicabil, este doar că nu Îl putem totuși defini cu destulă siguranță, că nu avem, Încă, un bun portret al său. Istoria
Prelegeri academice by Prof. dr. CONSTANTIN ROMANESCU () [Corola-publishinghouse/Science/91771_a_92355]
-
în realitate o distanță, deseori considerabilă, între evenimente și descrierea lor pe care o găsim în Scripturi. Așa cum Michelangelo nu a putut să o ia drept model pe Maria și Isus pentru a sculpta „Pietà”, pentru că Maria și Isus au trăit cu cincisprezece secole înainte de el, la fel scriitorii biblici, în special cei ai Vechiului Testament, au scris adesea la mult timp după întâmplarea evenimentelor pe care le descriu. Cu toate acestea, „Pietà” a lui Michelangelo redă ceva din participarea Mariei
Cuvântul lui Dumnezeu în povestirile oamenilor by Jean Louis Ska () [Corola-publishinghouse/Science/100975_a_102267]
-
cenușa lăsată de o vatră sunt documente care ne permit să depistăm existența unor persoane. Plecând de la aceste documente putem elabora - cu prudența și rigoarea necesară - un portret al persoanelor care au lăsat aceste documente și reconstrui lumea în care trăiau. Desigur, documentele scrise sunt mai importante. Trebuie însă utilizate cu spirit critic pentru că pot distorsiona adevărul. Cunoaștem și multe documentele care nu sunt demne de încredere. Astăzi avem la dispoziție fotografia, filmarea și înregistrarea. În antichitate însă existau diferite forme
Cuvântul lui Dumnezeu în povestirile oamenilor by Jean Louis Ska () [Corola-publishinghouse/Science/100975_a_102267]
-
lui Israel. Al patrulea aspect A patra afirmație pune radical în discuție sentimentul de superioritate pe care unele popoare, precum asirienii sau babilonienii, nu puteau să nu-l aibă după ce au fondat aceste imperii imense. Israelul trebuie, firește, să fi trăit un profund complex de inferioritate. Și în acest caz, textul biblic introduce o critică radicală a mentalității contemporane. Cu acest scop, Gn 1 arată clar că toți oamenii sunt egali. Plantele și animalele au fost create „după soiul lor” (1
Cuvântul lui Dumnezeu în povestirile oamenilor by Jean Louis Ska () [Corola-publishinghouse/Science/100975_a_102267]
-
exilului: în ce condiții poate supraviețui universul? Cine sau ce va împiedica o catastrofă cosmică în să stare trimită lumea în neant? Pentru cel care percepe analogia dintre potop și exil, întrebarea capătă o conotație suplimentară și devine: „Oare vom trăi un sfârșit al lumii la fel ca acela al distrugerii Ierusalimului, jefuirii templului și sfârșitului monarhiei?”. Răspunsul la această întrebare este dublu. Partea cea mai veche a povestirii care (în orice caz) este compusă în epoca exilică sau postexilică, sugerează
Cuvântul lui Dumnezeu în povestirile oamenilor by Jean Louis Ska () [Corola-publishinghouse/Science/100975_a_102267]