13,218 matches
-
lemn, ocupându-se cu micul foc. Era o plită electrică cu două bare, la fel de moartă precum animalele din clădirile numerotate de la unu la trei. Dar părea să Îi provoace plăcere. Împingea cu ajutorul unei vergele din fier, fredonând pentru sine o melodie pe care Logan nu o putea ghici. Omul de la consiliul local era surprinzător de calm, acum că Hoitarul era aici. Prezentă situația pe scurt, În cuvinte simple: mormanele de animale moarte trebuiau să dispară. — Sunt sigur că Înțelegi, Bernard, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
mergeți acasă. Lumley Își scutură capul și stropi mici de apă zburară din părul său lins. — Trebuie să-l găsesc! Are doar cinci ani! Se lăsă Încet Într-un scaun portocaliu de plastic. Telefonul lui Logan Începu să-și cânte melodia specifică; comisarul Îl scoase din buzunar, Îl Închise și Îl băgă la loc fără ca măcar să se uite cine suna. Îmi cer scuze. Cum rezistă mama lui? Întrebă el. — Sheila? Lumley schiță un zâmbet. — Doctorul i-a dat ceva. Peter Înseamnă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
fi trebuit să fie un demers polițienesc direct. Avusese TBC și acum se simțea mai bine. Ceea ce Însemna că trebuia să fi fost tratată de vreo autoritate medicală. Fusese În registrele lor. Iar Logan ar fi avut un nume. Ultima melodie săltăreață se termină la radio, iar DJ-ul anunță știrile de la mijlocul după-amiezii. Logan Își mai Îndesă În gură o bomboană mentolată și-l dădu puțin mai tare. „Pledoariile finale continuă astăzi În cazul lui Gerald Cleaver, bărbatul de cincizeci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
vorbești cu noi, o să mă asigur că te-nchid cu cel mai jegos ins pe care-l au acolo și care te sparge-n cur! Scopul era să obțină un răspuns. Dar nu reuși. În liniștea stingheră, Logan auzea o melodie Înceată. Hoitarul Îngâna ceva. Suna ca „Îndură alături de mine“. Fereastra bucătăriei se umplu de lumină, iar Logan șterse un petic. Duba celor de la Biroul de Investigații se chinuia să avanseze pe drum. Se opri În fața adăpostului numărul doi. Mai era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
apărut cu cinci minute Întârziere? Dacă n-ar fi Înghețat când Martin Strichen scosese cuțitul? Dacă ar fi ajuns la el la timp?... Decis să nu se gândească la asta, Logan porni celălalt radio, rotind butonul până din boxe răsunară melodiile plăcute ale Northsound DJ. Era un mic semn că lumea se afla Încă acolo unde-ar fi trebuit. Bătând din degete În ritmul muzicii, simți cum o parte din tensiune i se ridică de pe umeri. Poate că lucrurile ieșiseră bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
grâu, consumați mai ales la micul dejun, cu lapte. . Loțiune mentolată care se folosește pentru masaj În caz de răceală, eliberând căile respiratorii. . „Abide with me”, imn creștinesc compus de Henry Francis Lyte În 1847, cântat cel mai adesea pe melodia compusă de William Henry Monk. . Prima Universitate a Scoției. . Cântec popular englezesc. Sortiment de bere brună, comercializat În Scoția. . Identitatea „cotidiană” a lui Superman, jurnalist la un ziar american. . Distincție britanică instituită de Regele George al V-lea, acordată ofițerilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
țară, să schimbe ceasul nostru de perete, era din dota ei, pe vreo găină sau o bucată de slănină) și cu plecarea noastră, a copiilor, la școală. Acest ritual matinal (În fundal se auzea un radio, de prin vecini, cu melodia Lili Marlen) va fi folosit ca un prilej de a evoca atmosfera de familie din căminul unui geometru concediat În timpul ocupației (postul micului dejun cu cicoare și pesmet) ca și prezentarea „modei“ din anii 1943-1944, cînd se purtau pantofi cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
All - your - wonderful words Thrill me through...“ Crescendoul viorilor a tremurat la ultimele note, fata s-a lăsat pe podeaua scenei ca un fluture strivit, iar aplauzele au explodat, făcând să răsune sala. Oh, să cazi astfel pradă iubirii, pe melodia languroasă, magică, a unui astfel de cântec! Ultima scenă se petrecea Într-o grădină de pe acoperișul unui imobil și violoncelele suspinau către luna muzicală, În timp ce o intrigă spumoasă, cu aventuri galante și comedie facilă, tălăzuia În lumina produsă de lămpile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
Yoho! — O, dulcele meu, ce mare și puternic ești, dar și ce tandru... Țintuiește-o! Hai, țintuiește-o! — Sărut-o, pup-o pe doamna, nu mai sta! Un grup a Început să fluiere Pe malul mării și publicul a preluat melodia, intonând-o zgomotos. A urmat un cor indescifrabil, acompaniat de mult tropăit, și apoi o nesfârșită și incoerentă tânguială: „Oh-h-h-h fetițele Trudesc la fabrica de gem Și poate-i foarte bine, Dar nu te crede nime, Căci știm noi FOARTE
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
cel mai fain. Înapoi - Înapoi De la pământescul bal, Înapoi - Înapoi, La frumosul Nassau Hall!“ Când spectrala procesiune s-a apropiat, Amory a Închis ochii. Notele au devenit atât de Înalte, că au renunțat cu toții, cu excepția tenorilor, care au purtat triumfător melodia până dincolo de punctul de rupere, de unde au cedat-o unui cor fantastic. Amory a deschis ochii, cam speriat că ceea ce va vedea Îi va ruina iluzia de armonie. A oftat Încurajat. În capul plutonului alb mărșăluia Allenby, căpitanul echipei de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
a fi ridicate violent pe scenă; cu omul de la lumini făcând probe de funcționare și proiectând fascicule nescontate de raze În ochi furioși; iar deasupra tuturor zgomotelor, zdrăngănitul constant al orchestrei, care-și acorda instrumentele, sau veselul dum-dum al unei melodii de la Triangle. Băiatul care scrie versurile stă În picioare Într-un colț, rozând capătul creionului: mai are douăzeci de minute ca să se gândească la ceva pentru bisări. Producătorul se ceartă cu secretarul despre câți bani să se cheltuiască pentru „afurisitele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
dar nici unul n-a vorbit. Tăcerile deveneau tot mai frecvente și mai delicioase. Afară, o altă pereche desprinsă din grup urcase la etaj și exersa la pian În camera vecină. După preliminariile obișnuite, „Valsul măgarilor“, unul dintre ei a atacat melodia Copii În pădure și o voce ușoară, de tenor, a făcut să se audă cuvintele și În alcovul lor: „Dă-mi mîna ta - Voi constata Că am plecat ca să visăm.“ Isabelle a fredonat Încet melodia și a tremurat, simțind mâna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
unul dintre ei a atacat melodia Copii În pădure și o voce ușoară, de tenor, a făcut să se audă cuvintele și În alcovul lor: „Dă-mi mîna ta - Voi constata Că am plecat ca să visăm.“ Isabelle a fredonat Încet melodia și a tremurat, simțind mâna lui Amory peste a sa. — Isabelle, a șoptit el. Știi că sunt nebun după tine. Sper că și tu ții măcar puțin la mine. — Da. — Cât de mult? Există vreun băiat de care-ți place
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
colegiu pentru șase luni nesfârșite și de ce să nu... Dac-aș putea primi ceva care să-mi amintească de tine... — Închide ușa. Vocea ei abia pâlpâia, așa că Amory nu era sigur că vorbise cu adevărat. Când a Închis, delicat ușa melodia a tremurat afară: „Lucesc razele de lună, Sărută-mă de noapte bună.“ „Ce cântec splendid!“, Își spunea ea. Totul era minunat În seara aceasta, În special scena lor romantică din cămăruță, cu mâinile lor Împreunate și cu inevitabilul Încântător de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
de ordine, Și limbi, ca să le cântăm .“ SFÂRȘITUL MULTOR LUCRURI Prima jumătate a lui aprilie a lunecat pe lângă ei ca o pâclă - o pâclă de seri lungi pe veranda clubului, cu gramofonul cântând Înăuntru Sărmane fluture... căci Sărmane fluture fusese melodia de succes din ultimul an. Războiul nu părea să-i afecteze și dacă n-ar fi fost instrucția de front din fiecare a doua după-amiază, ar fi putut părea una din primăverile absolvenților din trecut. Amory Își dădea totuși seama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
am auzit-o pe surioara mea pomenindu-vă numele. Trageți un fum - sunt țigări foarte bune. Sunt... ăăă... Coronas. Nu fumați? Mare păcat! Presupun că nu Îngăduie regele. Da, dansez cu plăcere. (Așa că ocolește Încăperea În pași de dans, pe melodia ce se aude de jos, cu brațele deschise ca să Îmbrățișeze un partener imaginar, În mână cu țigara care descrie arcuri de cerc.) CÂTEVA ORE MAI TÂRZIU Colțul unei cămăruțe de la parter, ocupat de un divan de piele extrem de confortabil. Deasupra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
a contopit cu ploaia: „Tout suffocant Et blême quand Sonne l’heure Je me souviens Des jours anciens Et je pleure...“ - Cine dracu’ să existe În comitatul Ramilly? a bombănit Amory. Cine să-i cânte versuri de Verlaine, pe o melodie improvizată, unei căpițe ude de fân? - E cineva acolo! a strigat vocea, fără să pară alarmată. Cine ești? Manfred, Sfântul Cristofor sau regina Victoria? - Don Juan! a strigat Amory, ascultând de un impuls și ridicând vocea ca să acopere vacarmul ploii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
aceea păgânitatea lui s-a Înălțat triumfătoare, iar când buzele ei s-au simțit o clipă calde pe buzele lui și apoi fata a dispărut treptat pe drum la vale, ca un strigoi fumuriu, câmpiile au Început să emită o melodie gravă, care i-a umplut drumul până acasă. Fluturii de noapte văratici au intrat și au ieșit toată noaptea pe geamul lui Amory. Toată noaptea, acorduri lungi și cuprinzătoare au cutreierat, ca Într-o reverie mistică, holdele argintate - iar el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
ușor de asociat cu acele adevăruri și purități abstracte care se dizolvă În lumina solară sau se pierd Într-un râs batjocoritor sub razele lunii. Copacii și norii erau sculptați cu o clasică severitate. Zgomotele campestre se armonizaseră, formând o melodie monotonă, metalică, asemenea sunetului de goarnă care-ți tăia răsuflarea, asemenea frumuseții unei urne grecești. Vremea Îi insuflase lui Amory o dispoziție atât de contemplativă, Încât le-a dat mult de furcă unor automobiliști, obligați să Încetinească dacă nu voiau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
de-acolo păreau o altă specie pe lângă saxofonistul dezinvolt - asemeni unei fotografii cu scena unei crime, cu tot soiul de impurități care rup simetria și te fac să remarci ce nu e în regulă. Începură să cânte: pianul lansă o melodie, apoi o predă trompetei, după care veniră tobele și saxofonul lui Healy văitându-se, văicărindu-se, alunecând de la refrenul de bază spre variațiuni pasionale. Muzica lunecă în hărmălaie. Danny remarcă o serie de telefoane publice în dreptul toaletelor și se întoarse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
ciumă. Dar se simțea bine aici, la adăpost și în întuneric. Închise ochii și ascultă muzica, timp în care mâna lui Claire, pusă peste mâna lui, bătu în continuare ritmul. Ritmul lansat de formație era unul complex: tobele lansau ritmul melodiei, care era preluată de saxofon, iar saxofonul se lansa într-un șir de variațiuni, revenind mereu la acorduri tot mai simple, apoi la tema de bază, în timp ce contrabasul și trompeta se avântau în triluri din ce în ce mai complicate. Trecerile muzicale aveau un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
repete acasă, așa că s-a dus cu instrumentul pe colinele din Griffith Park, cântându-le veverițelor, coioților și câinilor vagabonzi care își făceau veacul acolo. Uneori mergea la biblioteca din centru și asculta discuri de patefon cu căștile pe urechi. Melodia lui preferată era Wolverine Blues, cântată de un interpret de demult pe nume Hudson Healy. Cuvintele erau încălecate și abia dacă se auzea ce cânta. Coleman a compus propriile sale cuvinte, chestii murdare despre cum se fut wolverinele, iar uneori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
apoi casa lui, grajdul cailor, chipul lui Riku îi trecură unul câte unul prin fața ochilor. Se întrebă cu dor ce făceau copiii lui chiar atunci. De pe puntea de sus se auzi zarvă mare. Marinarii spanioli cântau ceva ce părea o melodie cu acorduri ciudate. Era timpul să fie coborâte velele. Câțiva mateloți japonezi se cățărară pe catarge și, la ordinul marinarilor spanioli, coborâră velele ce semănau cu niște steaguri uriașe. Parâmele scoaseră un scârțâit și niște pescăruși albi cu coada neagră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
îi ajunse la urechi un glas monoton și răgușit. „Zeu al câmpurilor, bine-ai venit! Așează-te / În zori de zi...” Era un cântec pe care-l cunoștea bine și samuraiul. La vremea săditului pe câmpurile Stăpânului femeile fredonau această melodie în timp ce plantau răsadurile de orez. Din capul scării, samuraiul ascultă o vreme glasul acela stângaci. Cel care fredona sprijinit de peretele gri, își întrerupse degrabă cântecul, se înclină și dispăru în camera sa. Era unul dintre însoțitorii lui Nishi Kyūsuke
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
După slujbă samuraiul îl întreba pe furiș pe Nishi Kyūsuke: — Pe tine nu te macină faptul că te-ai făcut creștin? Nishi râdea cu nepăsare: — Slujba, imnurile din timpul slujbei, orga - toate sunt noi pentru mine. Când aud imnurile sau melodia orgii mă simt uneori ca beat. Acum înțeleg bine că nu se poate să cunoști Apusul fără să cunoști credința creștină. Simțind și în aceste momente invidie față de tinerețea și curiozitatea lui Nishi care nu avea deloc remușcări așa cum avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]