13,950 matches
-
unul dintre paj să țină o oglindă, în timp ce altul ținea un lighenaș. Se bărbierea acolo, sub cerul albastru, de parcă altă grijă n-ar mai fi avut. Era a douăsprezecea zi din Luna a Patra. Vara sosise deja, iar cetățile din câmpie se făcea simțită căldura. În munți, însă, primăvara era în toi. Yasumasa se apropie și îngenunche pe iarbă. — Ei, frate? Genba îl privi cu coada ochiului, dar continuă să-și repeadă bărbia în fața oglinzii până când termină, în sfârșit, cu bărbieritul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
Mai existau și câteva fortărețe de la miazăzi de Shizugatake până la Muntele Tagami, lanțul de tabere întinzându-se de-a lungul drumului, spre provinciile din miazănoapte și alte câteva poziții militare. Toate erau reprezentate clar, iar relieful regiunii - cu lacurile, munții, câmpiile și văile sale - era conturată amănunțit. Imposibilul devenise posibil. În mod vădit, se umfla în pene Katsuie, era un enorm dezavantaj pentru Hideyoshi că o asemenea hartă secretă fusese întinsă în cartierul general al inamicului, înaintea bătăliei. Așa că fie și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
o dată, în mijlocul lacului apăru o lumină în culorile curcubeului. Aceasta i-ar fi putut face pe oameni să creadă că, în curând, avea să se crape de ziuă. Dar abia puteau vedea cozile cailor din fața lor, iar cărarea prin iarba câmpiei era încă întunecată. În timp ce ceața se învolbura în jurul steagurilor, al armurilor și lăncilor, toți oamenii păreau că ar fi mers prin apă. Erau apăsați de gânduri care le crispau piepturile. Pâcla rece li se aduna pe sprâncene și pe firele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
îl împinseră din spate și se formă un fel de scară umană. — E primejdios, stăpâne. — N-aveți nevoie de o scară? Oamenii de jos îl strigau, dar Hideyoshi ajunsese deja la peste douăzeci de picioare înălțime. Furtuna violentă care bântuise câmpiile din Mino și Owari se potolise. Cerul era senin și împânzit de stele, iar Lacurile Biwa și Yogo păreau două oglinzi aruncate pe câmpie. Când Hideyoshi, care păruse obosit de pe drum, ajunse în vârful turnului - cu silueta hotărâtă profilându-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
îl strigau, dar Hideyoshi ajunsese deja la peste douăzeci de picioare înălțime. Furtuna violentă care bântuise câmpiile din Mino și Owari se potolise. Cerul era senin și împânzit de stele, iar Lacurile Biwa și Yogo păreau două oglinzi aruncate pe câmpie. Când Hideyoshi, care păruse obosit de pe drum, ajunse în vârful turnului - cu silueta hotărâtă profilându-i-se pe cerul nopții - se simți mai mult fericit decât ostenit. Cu cât era situația mai periculoasă și greutățile mai mari, cu atât se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
dar, în acea conjunctură, confuzia se amplifică, declanșând un adevărat vacarm. Inuchiyo întoarse capul spre cei doi samurai și le dădu un semnal din ochi. — Înainte, toată lumea! le spuse vasalilor din jur și dădu pinteni calului. În același moment, peste câmpie răsunară salve de muschete. Ar fi trebit să fie ale propriilor lor pușcași, iar forțele lui Hideyoshi deschiseseră probabil simultan focul. Cu aceste gânduri, Inuchiyo se repezi în josul pantei, privind norii de praf și fum de pulbere dintr-o parte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
viu în lumina puternică a soarelui, impresionându-i pe toți cei ce-l vedeau, ca simbol al unei realități ce transcendea înțelepciunea și puterea obișnuită. Steagurile și flamurile armatei lui Hideyoshi - care se întindeau de-a lungul drumurilor și acopereau câmpiile - ofereau un măreț spectacol al victoriei. Stăteau strânse atât de dens unele în altele, încât semăneau cu o ceață aurie. Soldații începură să-și mănânce proviziile. Ostilitățile începuseră în zorii zilei, durând cam opt ore. La sfârșitul mesei, întreaga armată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
o observație de o acută agerime strategică. și anume că Nobunaga ar fi trebuit să se mute de la Kiyosu, la Komaki. De fapt, nu era nimic mai mult decât o colină rotunjită, înaltă doar de nouăzeci de metri, dar domina câmpia în mijlocul căreia se înălța și ar fi constituit o bază convenabilă de unde să se poată organiza atacuri în orice direcție. Într-o bătălie de pe câmpia din Owari și Mino, dacă poziția Komaki era fortificată, armata apuseană ar fi avut înaintarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
nimic mai mult decât o colină rotunjită, înaltă doar de nouăzeci de metri, dar domina câmpia în mijlocul căreia se înălța și ar fi constituit o bază convenabilă de unde să se poată organiza atacuri în orice direcție. Într-o bătălie de pe câmpia din Owari și Mino, dacă poziția Komaki era fortificată, armata apuseană ar fi avut înaintarea blocată, astfel Komaki fiind un post excelent pentru strategii atât ofensive, cât și defensive. Nu era deloc timp să-i explice toate acestea lui Nobuo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
ciocnire de proporții pe calea spre Osaka, iar Hideyoshi se aștepta și el la așa ceva. Unde urma să aibă loc, însă? Singurul loc suficient de mare pentru această bătălie cu miza totul sau nimic dintre răsărit și apus era întinsa Câmpie Nobi, care mărginea Râul Kiso. Un om cu inițiativă putea să își asigure un avantaj, construindu-și fortificații și ocupând terenul mai înalt. Câtă vreme Ieyasu se ocupase deja de asta și era complet pregătit, despre Hideyoshi se putea spune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
întâmpla exact așa cum prevăzuse. Hideyoshi fusese întotdeauna iute la pornire, iar faptul că de data asta nu-și mai manifesta obișnuita repeziciune îi pricinuise lui Ieyasu alte temeri. Oare urma să-și stabilească bastionul în Ise sau să iasă pe Câmpia Nobi, la răsărit? Atâta vreme cât încă se mai afla la Gifu, Hideyoshi putea porni în oricare direcție. Ieyasu așteptă următorul raport care, când sosi, îl anunță că Hideyoshi construise un pod peste Râul Kiso și ajunsese la Castelul Inuyama. Ieyasu primi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
-i milă de nefericirea tânărului. După ce termină inspecția din acea zi pe câmpul de luptă, Hideyoshi reveni la Gakuden, în asfințit. Tabăra sa nu se afla pe teren înălțat, ca aceea a inamicului de la Muntele Komaki, dar Hideyoshi folosise pădurile, câmpiile și râurile din vecinătate spre a obține avantaje maxime, iar poziția armate sale era înconjurată pe două leghe pătrate cu tranșee și palisade. Ca măsură suplimentară de prevedere, incinta capelei din sat fusese aranjată astfel încât să pară că acolo locuia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
direct la Seniorul Hideyoshi. — Nu mai e nevoie, am și primit angajamentul Seniorului Hideyoshi, aseară. Auzind răspunsul lui Gonemon, Shonyu fu surprins, încă o dată, de vigilența și promptitudinea lui Hideyoshi. Acum, armata se împărți în trei coloane și porni spre câmpia de la Nagakute. Mai trecu pe la o fortăreață, Castelul Iwasaki, care era apărat doar de două sute treizeci de soldați. — Lăsați-l în pace. Un castel mic ca ăsta nici nu merită să fie cucerit. Să nu ne jucăm pe drum. Privind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
la o bună distanță de Prima Unitate. Oamenii se așezară să se odihnească și să-și mănânce rațiile. În timp ce luau masa, soldații ridicară privirile, întrebându-se care o fi fost motivul fumului care se înălța. Caii pășteau iarba, în timp ce, peste câmpie, răsunau râsete. La aflarea aceleiași informații, Unitatea a Treia se opri, în mod firesc, odihnindu-și oamenii și caii la Kanahagiwara. Imediat în urma ei, Unitatea a Patra își struni, la rândul său, caii, pentru a aștepta ca unitatea din față
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
se sfârșea, vara fiind pe începute. Azurul cerului era sticlos, mai intens chiar și decât marea. La scurt timp după ce se opriseră, caii începură să moțăie, iar cântecele ascuțite ale ciocârliilor și ale cintezoilor se auzeau din păduri și de pe câmpiile cultivate cu orz. Cu două zile înainte, în seara celei de-a șasea zile din Luna a Patra, doi fermieri din satul Shinoki se târâseră pe câmpie și alergaseră de la un copac la altul, evitând iscoadele armatei apusene. Avem să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
cântecele ascuțite ale ciocârliilor și ale cintezoilor se auzeau din păduri și de pe câmpiile cultivate cu orz. Cu două zile înainte, în seara celei de-a șasea zile din Luna a Patra, doi fermieri din satul Shinoki se târâseră pe câmpie și alergaseră de la un copac la altul, evitând iscoadele armatei apusene. Avem să-i spunem ceva Seniorului Ieyasu! E foarte important! strigară cei doi, în timp ce soseau în fugă la tabăra de pe Muntele Komaki. Ii Hyobu îi duse la cartierul general
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
el și îngenunche. Abia mai respira. — Stăpâne Hidetsugu, avem o urgență. — Zău? — Vă rog, urcați puțin mai sus spre culmea dealului. Hotomi arătă către un nor de praf: — Priviți acolo. E încă departe, dar iese de la adăpostul acelor munți, spre câmpie. — Nu e un vârtej, nu-i așa? În față se îngustează, iar în spate se lărgește. Este o armată, cu siguranță. — Trebuie să luați o hotărâre, stăpâne. — E inamicul? Altcineva cred că n-ar putea fi. Stai, mă întreb dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
de vârfurile acelor lănci împiedicau acum caii comandanților ce încercau să fugă. Într-un târziu, generalii clanului Tokugawa reușiră să scape, agitându-și, în urmă săbiile, pe când fugeau de vârfurile lăncilor ce nu-i slăbeau o clipă. LOVITURA DE MAESTRU Câmpia de la Nagakute era acoperită cu un voal subțire de fum de la praful de pușcă și plină de duhoarea hoiturilor și a sângelui. În soarele de dimineață, ardea mocnit, în toate culorile curcubeului. Pacea revenise deja pe acele locuri, dar soldații
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
spre poala colinei. Din latura umbrită a Muntelui Fujigane, stindardul de comandant cu evantaiul auriu strălucea puternic deasupra armatei clanului Tokugawa. Simbolul acela iradia o atmosferă aproape magică și stârnea fiori prin sufletele tuturor luptătorilor din armata apuseană aflați pe câmpie. Există o mare diferență psihologică între moralul unei armate în înaintare și acela al armatei care a întors spatele. Nagayoshi, încurajându-și acum, din șa, oamenii, arăta ca un om care-și anticipa propria moarte. Armura sa era croită din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
regiune mlăștinoasă dintre munți și începuse să urce spre vârful colinei Gifugadake, în căutarea unei poziții avantajoase. În fața lor, flutura stindardul cu evantai auriu al lui Ieyasu. Relieful era foarte întortocheat în așezare. În depărtare, calea spre o porțiune a câmpiei întinse din Higashi Kasugai șerpuia și cotea, când forfecată între munți, când îmbrățișând șesurile mai mici. Drumul Mikawa, care făcea legătura cu Okazaki, se vedea departe, spre miazăzi. Dar munții acopereau mai mult de jumătate din orizont. Nu existau prăpăstii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
Nu-i lăsați să plece! Și-și dublă viteza. Luând-o înainte pe drum, declanșă din nou un feroce atac cu muschetele asupra trupelor lui Hideyoshi, dar acesta nu acceptă provocarea și, curând, ocupă o poziție pe un deal din apropierea câmpiei Nagakute. De cum ajunseră la destinație, Hideyoshi dădu ordine la trei dintre generalii lui să ia același număr de unități de cavalerie ușoară și să pornească repede: Faceți tot ce puteți cu forțele clanului Tokugawa care se retrag de la Nagakute, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
erau mai mari. Dar norișorii albi, strălucitori și pufoși călătoreau în lungul Văii Prahovei, venind de peste dealurile dinspre Cornu, traversau orașul și dispăreau peste Bănești, spre sud, unde dealurile, tot mai joase, se depărtau unul de celălalt, topindu-se în câmpia netedă ca în palmă și fără pic de umbră. În curând n-o să mai facem religie, îi spunea Sorin Botea. Tata a auzit de la cineva. Zice că-i sigur. Ție îți place religia? Dar n-aștepta răspunsul și adăuga imediat
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
încetare, cu furie, încă din clipa când pășise în sală zgomotul acela infernal care i se păruse fără sens. Acum se puteau vedea pe ecran o armată întreagă de soldați lungiți pe burtă în poziție de tragere, împrăștiați pe o câmpie întinsă cât vedeai cu ochii, pudrată cu zăpadă, toți cu căști pe cap. Încă nu putea să-și dea seama de unde venea focul furibund al mitralierei. La un moment dat l-a văzut pe unul din soldați în prim-plan
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
Zâmbea ferindu-și ochii de soare. Doamna Prodan îi prinsese părul în coc, dar îi scăpaseră câteva șuvițe către ceafă. Șuvițele străluceau blond-auriu în soare. Dar cu plecarea cum rămânea? Dragoș își închipuia Salonta undeva peste dealuri, munți, ape și câmpii. Acolo Neti avea să crească și să se schimbe până într-atât încât să ajungă de nerecunoscut. Neti... Ținându-și mâinile la spate, ea nici nu se clinti. Doar ochii i se îndreptară spre fața lui cu interes. Interes, da
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
putea însemna conceptul de eu sau mine, sau simțirea stranie la care aproape toți oamenii s-au referit printr-un pronume personal care să constituie individualitatea cuiva, eu sunt Bogdan. În spatele meu se află, speriat și tremurător, stupidul prinț Luca. Câmpii sub noi, jos de tot. Case. Bătrânul Kremlin rămâne repede în urmă, cu arhitectura sa superbă și acoperișurile adormite ca niște aripi de mult împietrite ori golite de viață. Orașul vechilor patimi și iubiri se depărtează tot mai mult, până ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]