13,153 matches
-
o transpirație rece sub cozorocul scurt al unei șepci din blană de vulpe. O șapcă pe care o ura, dar de care nu se putea lipsi iarna. Toată lumea zâmbea văzându-l cu tichia aia de cămătar pe cap. Unii Îl salutau ironic, scoțând-și căciulile de astrahan sau chiar pălăriile. El se mulțumea să ducă două degete la cozoroc și atât. Dacă și-ar fi scos șapca, ar fi continuat drumul cu capul gol pentru că prefera să răcească decât să mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
și drăguțe, dar disproporționate: o frunte înaltă, ce-i făcea coafura să pară nepotrivită, nasul cârn, buzele pline și ochii mari, negri. Blanchard făcu prezentările. — Kay, el e Bucky Bleichert. Bucky, Kay Lake. Femeia strivi țigara cu piciorul. — Bună, am salutat-o eu, întrebându-mă dacă nu cumva era iubita pe care Blanchard o întâlnise cu ocazia procesului legat de spargerea de la Boulevard-Citizens. Nu se comporta ca o țiitoare de tâlhar, chiar dacă se dădea în bărci cu un polițist de ani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
de vinișoare sparte. M-am aplecat să-l ajut să se ridice, dar m-a respins, bolborosind: — Scheisskopf! Kleine Scheisskopf! L-am ridicat în picioare. A scăpat din mâini pistolul cu aer comprimat și siropul de tuse și m-a salutat: — Guten Tag, Dwight - de parcă ultima oară ne-am fi văzut cu o zi înainte. Mi-am șters lacrimile de pe obraz. — Vorbește în engleză, tati. Bătrânul îndoi brațul într-un gest obscen și-mi spuse: — Englisch Scheisser! Churchill Scheisser! Amerikanisch Juden
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
rhythm!“ El a râs, iar eu mi-am dezvelit dinții proeminenți spre mulțime, care mă aprobă zgomotos. Vacarmul se înteți. M-am întors și am văzut că Blanchard urcase în ring. Domnul Foc se înclină în direcția mea. L-am salutat cu o rafală de lovituri scurte în aer. Duane Fisk mă conduse către scăunelul meu. Mi-am dat jos halatul și m-am sprijinit de stâlpul din colț, cu brațele petrecute pe după coarda de sus. Blanchard adoptă aceeași poziție. Privirile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
curentă. Harry, avem un nume pentru fata asta? Sears încercă să răspundă, dar gura îi tremura incontrolabil. Millard îi puse o mână pe umăr și răspunse în locul lui: — Elizabeth Short. — Dumnezeu să te aibă în pază, Elizabeth! spuse doctorul, parcă salutând cerurile cu trabucul. Russell, când pui mâna pe nenorocitul care i-a făcut asta, trage-i un șut în coaie și zi-i că-i din partea lui Frederick D. Newbarr, doctor în medicină Acum plecați de-aici. Peste zece minute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
facă. — Sigur, Lee. • • • Am găsit-o pe Kay citind pe canapeaua din sufragerie, ca în fiecare seară de peste săptămână. Când am intrat, nu-și ridică ochii din carte, ci doar a suflat leneș un rotocol de fum și m-a salutat: — Bună, Dwight! M-am așezat pe un scaun din fața măsuței de cafea, vizavi de ea. — De unde-ai știut că-s eu? Kay încercui un pasaj din carte. — Lee calcă apăsat, tu pășești prudent. — E o chestie simbolică, dar să n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
în toate direcțiile, ca la un drogat picat din cosmos. Nici unul nu-mi adresă vreun cuvânt. Stăteam acolo ca un fel de partener de umplutură al celui mai adulat cadavru din istoria L.A.-ului. În cele din urmă Kay mă salută: — Bună, Dwight. Lee împunse cu un deget tremurător un prim-plan al trunchiului mutilat. — Nu-i o chestie făcută la întâmplare. Sunt sigur de asta. Vern Smith zice că unu’ oarecare a agățat-o pe stradă, a dus-o undeva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
la ea! Iubi, tu ai făcut o școală de asistente medicale. Crezi că tipul ăsta are pregătire medicală? Știi, ca un fel de doctor nebun? Kay își stinse țigara și spuse: — Lee, a venit Dwight. Lee se întoarse. L-am salutat: — Partenere! Lee încercă să-mi facă cu ochiul, să zâmbească și să vorbească în același timp. Îi ieși o grimasă îngrozitoare. A trebuit să mă uit în altă parte, iar el mi-a spus: — Bucky, ascult-o pe Kay. Știam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
și le întinse cuplului de alături. — Dalia Neagră, murmurară ele, șocate. Nț! exclamară apoi amândouă. Ultima limbistă spuse: — Niet, nein, nu și, în plus, nu sunt genul meu. Îmi azvârli pozele, apoi scuipă pe podea. — Noapte bună, doamnelor, le-am salutat eu și m-am îndreptat spre ușă, urmărit de cuvântul „Dalia“, repetat în șoaptă în spatele meu. La The Dutchess am primit alte două băuturi gratuite, alte douăzeci de priviri ostile și tot atâtea răspunsuri negative, toate pe o tonalitate englezească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
zi micuță. Pe pereți atârnau fotografii înrămate, iar podeaua era ocupată de fotolii asortate, pe care erau așezați ceilalți trei Sprague. Ridicară cu toții privirea, dar nici unul nu se ridică. Le-am zâmbit fără să-mi dezvelesc dinții și i-am salutat: — Bună. Madeleine făcu prezentările, timp în care eu m-am uitat cu o privire tâmpă la natura moartă din fața mea. — Bucky Bleichert, dă-mi voie să-ți prezint familia mea. Mama, Ramona Cathcart Sprague. Tata Emmett Sprague. Sora mea, Martha
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
răspuns. — Atunci știți că prostituatele mexicane se expun acolo în vitrine, ca să atragă clienții. Ei bine, după ce Emmett a reușit să schimbe numele străzii Rosalinda în Ramona Boulevard, m-a dus să facem un tur al ei. Prostituatele l-au salutat, spunându-i pe nume. Unele chiar aveau porecle anatomice pentru el. Asta m-a întristat și m-a durut foarte tare, dar am înghițit gălușca și am așteptat să-mi iau revanșa. Când fetele noastre erau de-o șchioapă, am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
de la Academie. Când îl vezi pe Blanchard, spune-i să predea legitimația și arma. Tu rămâi la cazul Short și te rog să te abții de la meciuri de box în incinta secției. La revedere, domnule polițist. M-am ridicat, am salutat, am făcut stânga-mprejur și am ieșit din birou, menținându-mi postura militărească până ce am ajuns în birou. Acolo am pus mâna pe telefon și am sunat la Lee acasă, la secția University, la hotelul El Nido, dar fără nici un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
Mexicanul bătu din călcâie și lătră: — Estación, vamanos! O luă înaintea noastră, luă colțul, intră pe o alee plină clinici de boli venerice și ne arătă o baracă din cărămizi, împrejmuită cu sârmă ghimpată. Fritzie îi dădu un dolar: Mexicanul salută ca Mussolini și se făcu nevăzut. Am luat-o cu pași mari spre secție, silindu-mă să nu alerg. Ușa era flancată de jandarmi cu puști automate. Le-am arătat insigna. Ei bătură din călcâie și mă lăsară să intru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
de gardă cu carabinele în mâini în fața unei clădiri. Fritzie îmi facu cu ochiul și-mi întinse brațul, ca să mă spijin de el. L-am împins și am ieșit din mașină pe picioarele mele. Fritzie o luă înainte. Polițaii ne salutară cu țevile carabinelor, apoi deschiseră ușa. Camera era un abator care duhnea a praf de pușcă. Bobby De Witt și un mexican zăceau pe podea morți, ciuruiți de gloanțe. Pe un perete întreg erau împroșcate fragmente de creier. Gâtul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
mulțumesc și eu personal, Căpitan J. V. Tierney, comandant la Divizia Centrală, Biroul Detectivi.“ Distanța dintre avizier și biroul lui Millard era de aproximativ zece metri. I-am străbătut în mai puțin de-o secundă. Russ ridică privirea și mă salută: — Bună, Bucky! Care-i treaba? De ce nu sunt și eu pe lista de transferuri? — L-am rugat pe Jack să te lase la cazul Short. — De ce? Pentru că ești pe cale să devii un detectiv al naibii de bun, iar Harry iese la pensie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
domnilor! le strigă Fritzie. Cei patru înaintară, târâindu-și picioarele, în direcția de unde venea vocea. În spatele lui Fritzie se aprinse o lumină. Am încuiat duba și m-am îndreptat spre intrare. Fritzie așteptă să intre și ultimul deținut și mă salută din pragul ușii: — Ce ți-e și cu relațiile astea, băiete! Patronul de aici îi e dator șerifului Biscailuz, iar ăsta are un locotenent în civil care are un frate doctor care mi-e dator mie. O să vezi imediat despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
face să-mi țin gura. Mă subestimase și avea să mi-o plătească. Cu vârf și îndesat. • • • Russ Millard mă întâmpină cu trei vorbe: — Raportează, domnule polițist. I-am povestit întreaga întâmplare cu lux de amănunte. Când am terminat, o salută pe Elizabeth Short de pe perete și-i spuse: Facem progrese, draga mea. Apoi îmi întinse mâna. Ne-am dat mâna în felul în care o fac un tatăl și fiul lui după un meci important. Și acum, padre? — Tu te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
spre vestiare, am auzit un ordin prin interfon: — Domnul polițist Bleichert să se prezinte imediat la biroul comandantului. Am făcut stânga în împrejur și am bătut la ușa locotenentului Jastrow. El îmi strigă: — E deschis. Am intrat și l-am salutat ca un recrut idealist. Jastrow se ridică, îmi ignoră salutul și-și aranjă ochelarii cu ramă de baga, de parcă atunci m-ar fi văzut pentru prima oară. — Ai două săptămâni de permisie începând din clipa asta, Bleichert. Când te întorci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
Hollywoodland“. Ajutorul de șerif din ghereta de la poartă îmi examină insigna și legitimația, apoi sună la direcțiune ca să le ceară permisiunea să mă lase să intru. Nu știu ce i s-a spus, dar a luat poziția de drepți și m-a salutat. Poarta de sârmă ghimpată culisă și se deschise. Am trecut cu mașina dincolo de barăcile deținuților, apropiindu-mă de o clădire mare, în stil spaniol, ce avea în față un portic acoperit cu țiglă. Am parcat și am fost întâmpinat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
timp. — Nu discut. Actele sunt la control, vă rog, ați depășit viteza, mă rog, să trăiți, spuse robotul-major. — Stejerane, ia-i actele! șopti Felix. Stejeran 1 se apropie și, fără efort, luă actele din mâinile robotului-major. Nu discut! spuse acesta, salută și ieși. Cei trei se uitară unul la altul. — Ce-i cu ăștia, tovarășe comandant? întrebă Dromiket 4. — Sunt din primele serii, când nu prea erau piese, zise Felix. Îi făceau la cercurile „Minitehnicus”, pentru intersecții, la traversat în orele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
Aparatele de la bord au funcționat normal, iar roboții, pe timpul acuplării, au îndeplinit un complex program de cercetări științifice. În sfârșit, trapele celor două nave se dădură în lături și pe culoarul creat apăru posesoarea fermecătorului glas. — Tot învârtindu-ne! îi salută ea cu binecunoscutul salut al cosmonauților. Mă numesc Getta 2. Dar ce-ați rămas așa? N-ați mai văzut roboate în carne și oase? Într-adevăr, cei trei membri ai echipajului rămăseseră ca trăsniți. Roboate mai văzuseră ei, dar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
comandant - spuse Dromiket -, că aici nu dă nimeni gravitație. — Ce știți voi..., murmură gânditor Felix S 23. Voi nu cunoașteți vremurile primei imponderabilități, când trebuia să stai în poziție de drepți în aer, la un metru de sol, și să saluți fără să te răstorni... Ia te uită! Parcă se vede o luminiță! Cei trei se apropiară și ei de hublou. — Într-adevăr - spuse Dromiket 4 -, e o lumină. O fi vreo stație interplanetară. — Ia mână într-acolo, porunci comandantul Felix
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
făcu apariția - îl recunoscură numaidecât - un marțian. Îl recunoscură deoarece avea părul tuns scurt și întregul său corp mic, albăstrui, îi era acoperit cu microfoane, prize, ștecăre, radare, prelungitoare, mufe, minimagnetofoane, reportofoane, radioemițătoare, receptoare de înregistrat etc. — Tot învârtindu-ne! salută el politicos. Tot învârtindu-ne! îi răspunse prudent Felix S 23. Am auzit că ați avea o problemă... spuse marțianul. Pot să iau loc? — De unde știi matale că noi avem o problemă? întrebă comandantul. — Prin natura profesiei mele - răspunse marțianul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
dacă se ajunge la ideea unor schimburi. Așa că, învingându-și teama viscerală, își drese glasul și spuse tare salutul cosmonauților de pretutindeni: — Tot învârtindu-vă! — Să trăiți! răspunse tractoristul. „Hait!” gândi Aciobăniței. „Ăsta n-a fost în spațiu, nu știe saluta. Sau poate nu vrea.” — Suntem de pe Terra - spuse el mai departe - și milităm ca orice planetă, fie ea mai mare sau mai mică, să se-nvârtă în jurul cărui astru dorește. Dumneavoastră pentru ce militați? Cel de la volan păru că se gândește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
regret responsabilul. Hai, du-te, ai prima duminică liberă. Și să nu te mai prind în orz când trebuia să fii în ovăz, că te mut cu prima ocazie la insecticide. O umbră de spaimă trecu pe chipul tractoristului care salută și plecă. Responsabilul atârnă linguroiul alături pe un suport, își scoase ochelarii aburiți de ciorbă, și-i șterse, îi puse înapoi pe nas și privi spre pământeni. Și voi, măi băieți - spuse el, într-un târziu, cu oboseală în glas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]