16,047 matches
-
să vestească pe starița de la Pasărea [și] să o dispuie în favoarea noastră, prevenind-o totdeodată de pornirea bagajului neautorizat de germani, într-o căruță a Eforiei, de la Spitalul Pantelimon. Trimiteam de contrabandă câteva vase de me naj, obiecte de toaletă (tub de spălat, ibrice, găleți), precum și petrol, proviziuni, untură, săpun etc. D-na Grueff cu fetele veneau des să ne vadă; ne aduceau toate știrile bune ce prindeau, având doi ofițeri austrieci în cartier. Trimiteau zilnic lapte de la moșia lor pentru
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
poliție. Noi nu ne mai sfiam, față de aceste măsuri absurde, să fraudăm cu iscusință. Toate hainele Liei fură împachetate cu scrisori cusute în căptușeli, nasturii erau înveliți în foițe scrise mărunt și îmbrăcați pe urmă în stofă, tivurile rufelor deveniseră tuburi în care se trecuseră alte scrisori pe foiță. Nu admiteam să nu primească ai noștri de la Iași gândul nostru scris. Oprirea de scrisori era cu atât mai ridicolă, cu cât ele nu puteau spune nici [măcar o] parte din impresiile
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
nu cedeze pentru oarecare lucruri și să păstreze tradiția care dă atâta farmec locașurilor, unde, pe lângă confortul modern, găsești icoana trecutului. În privința confortului, nu era nimic de zis: funcționau șapte camere de baie model, fără a vorbi de cele două tuburi fixe cu apă caldă și rece din odăile de sus. Camera tatei rămăsese intactă, ca monument istoric, în dulap se așezaseră ultimele lui haine, uniforma de junker și rochia mamei de logodnă. Camera lui de baie, așa de primitivă, neatinsă
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
mijloc o masă ovală, de forma unei elipse, în jurul căreia sînt vreo douăzeci de scaune. Lîngă perete, înșiruite unul lîngă altul, stau alte scaune. Ferestrele sînt acoperite cu perdele din pluș verde, cu falduri bogate. Lumina vine din tavan, de la tuburile fluorescente, ascunse în spatele unor ecrane din sticlă albă, mată. Prin cele patru colțuri pătrunde aerul condiționat, iar prin grătarele din lemn ale tavanului dublu este aspirat aerul încăperii. În jurul mesei stau toți șefii de secții, cîțiva ingineri de la serviciile Tehnic
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
Dom'le, ce-ți mai trece prin cap! Eu m-am căciulit o lună la cei din Zona Doi să-mi dea un ventilator... Acum au demontat și tubulatura, uite-o cum vine! arată el spre un electrocar încărcat cu tuburi din tablă zincată. Hm!... surîde el trist, ce treabă am fi făcut noi doi!... Un șef e cu atît mai bun cu cît are și adjuncți mai buni... Vreți să ziceți că după discuția din sala de consiliu, propunerea dumneavoastră
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
pe el, dar și pe ea Însăși: — Nu știu nimic despre motivul pentru care ar fi putut fi ucis Mike sau cine ar fi vrut să-l ucidă. El aruncă o privire fugară la mâna ei și văzu că Îndoise tubul din cauciuc negru ce ducea la discul plat de la capătul instrumentului până când cauciucul deveni cenușiu din pricina tensiunii. Ea Îi prinse direcția privirii, se uită În jos la propria-i mână și o descleștă Încet, până ce tubul fu din nou drept
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
și văzu că Îndoise tubul din cauciuc negru ce ducea la discul plat de la capătul instrumentului până când cauciucul deveni cenușiu din pricina tensiunii. Ea Îi prinse direcția privirii, se uită În jos la propria-i mână și o descleștă Încet, până ce tubul fu din nou drept, cauciucul din nou negru. — Și acum, dacă mă scuzați, mai am un pacient de consultat. — Desigur, doctore, zise el, știind că pierduse. Dacă vă vine În minte ceva și ați vrea să-mi spuneți sau dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
folosească pentru a‑și muta greutatea corpului de pe o parte pe alta. Când trebuia să treacă din pat Într‑un scaun cu rotile pentru terapia fizică, baza triunghiului Îi era vârâtă sub coapse. În timp ce se prindea, cu picioarele slăbite, de tubul de oțel, instalația era Înălțată treptat, prin Învârtirea unei manivele plasată la piciorul patului. Brusc Îi vedeai gambele slăbănoage ridicându‑se, ieșind de sub așternut. Și pentru că nu‑și putea deschide complet pleoapele, expresia de alarmă din ochi nu era vizibilă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
ele. În timp ce infirmiera Încerca să‑i acopere organele genitale, Ravelstein părea să rumege o Întrebare presantă - poate dacă are vreo noimă să te zbați atât de aprig pentru existență. Nu are nici o noimă, totuși el se zbătea. Se crampona de tubul de oțel, care era probabil foarte rece, pumnii Încleștați i se apropiaseră de urechile mari, de franjul de păr occipital care se zbârlea la liziera cheliei. Există capete pleșuve care‑și proclamă tăria. Așa fusese și capul lui Ravelstein. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
facem un tur cu mașina, să‑i vedem. Unde‑i cartierul lor general? - În Jackson Park. Dar există o colonie mare Într‑o alee de pe Fifty‑fourth street. Dar până la urmă nu ne‑am mai dus să vedem așezările papagalilor, tuburile acelea legănătoare, stratificate, În care se cuibăreau. Pentru că data următoare când l‑am mai Întâlnit, Ravelstein m‑a anunțat că el și Nikki pleacă la Paris. - Dar ce v‑a venit? Evident pusesem o Întrebare stupidă și jignitoare, iar Ravelstein
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
am suferit un infarct. Dar despre asta nu‑mi prea amintesc. Nici de sala de reanimare de la boli pulmonare, unde am fost mutat ulterior. Rosamund Îmi povestește că ambii mei plămâni erau cotropiți de pneumonie. Un aparat respira În locul meu - tuburi mi‑erau băgate pe gât și În nas. Nu știam unde mă găsesc și nu eram conștient că Rosamund dormea alături de mine, pe un pat pliant. Își petrecea adeseori nopțile printre rudele care Își vegheau, În sala de reanimare, fiii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
bunicul. Era o dimineață de iarnă, sau așa mi se părea mie. De fapt, trebuie să fi fost miezul nopții, dar soarele făcea zăpada să sticlească. Am sărit peste rezemătoarea patului, fără să‑mi dau seama că eram atașat la tuburi și ace și pungi de plastic care conțineau tot felul de mixturi intravenoase. M‑am uitat la picioarele mele goale pe podeaua Însorită de parcă ar fi aparținut altcuiva. Păreau a se Împotrivi să‑și susțină greutatea, dar le‑am silit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
aceste năluciri fantasmagorice - ficțiuni care nu trebuiau născocite. Mă găseam Într‑o pivniță spațioasă. Pereții de cărămidă fuseseră pictați cu veacuri Înainte. În unele locuri Însă erau albi ca brânza de vaci. Dar brânza se murdărise. Pivnița era iluminată cu tuburi fluorescente - și pretutindeni se Înșirau mese după mese după alte mese Încărcate cu obiecte de doi bani, Îmbrăcăminte de femei din aceea donată bazarurilor de spital: lenjerie, ciorapi, pulovere, fulare, fuste. O infinitate de mese. Locul Îmi evoca Subsolul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
cu suferința într-atât, încât binecuvântata stare de bine i se păru anormală. Se pipăi să vadă dacă e vie. Auzi ușa deschizându-se și în conul de lumină îl văzu pe Renar. * * * A stat în spital o lună, cu tub de dren înfipt în pântec. Sanda i-a fost alături îngrijind-o, hrănind-o, citindu-i, cu o dragoste pe care numai inima de mamă o putea oferi. I-a povestit coșmarul prin care trecuse în lupta cu doctorii pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
mergem În cabinetul meu? Maigret Îl urmase fără tragere de inimă. De la o vreme, prevedea că se va Întîmpla Într-o zi, dar o amîna mereu. Cabinetul medicului nu era nici mare, nici luxos. Pe birou, stetoscopul stătea lîngă flacoane, tuburi cu pomadă, hîrtii administrative, iar patul pe care bolnavii se Întindeau părea că păstrează urma adîncă lăsată de ultimul pacient. — Ce-ai pățit, Maigret? Nu știu. Probabil că din cauza vîrstei. — Cincizeci și doi? — Cincizeci și trei. Am avut mult de muncă În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2055_a_3380]
-
lor care se numea tot Calinic. Cu puțin mai tânăr ca mine, spunea că deținea secretul unei arme înspăimântătoare. Mi-a vorbit o noapte întreagă de un amestec incendiar și imposibil de stins, care putea să fie azvârlit din niște tuburi puse la prora corăbiilor sau pe zidurile orașului. Eu am văzut o astfel de armă doar în sporovăiala lui. Curios personaj acest văr al meu, dovedindu-se totuși de mare folos. Îi cunoștea pe toți artiștii adevărați din Siria, inclusiv
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
COBORÎREA DE PE CRUCE Ediția a IIa, revăzută - roman - Pentru Rodi I Albastru de cer, roșu de sânge, galben de soare, galben de, el îmi cere culorile și eu, Daniel, mă grăbesc să desfac capacele tuburilor de vopsea și să apăs cu băgare de seamă, lăsând dâre de culoare groasă, uleioasă, pe paleta lui ce-o ține în mâna stângă. Pictează! Mâna dreaptă nervoasă mânuiește cu încetineală pensula pe pânza uriașă, un metru optzeci și unu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
poate la un metru depărtare de el, pe lavița de lemn, scriind la masă pe un caiet gol cu linii, caiet în care, Mai stoarce-mi roșu! îmi cere nerăbdător și eu, atent la fiecare dorință de-a lui, apăs tubul roșu, conducându-i apoi mâna, roșul lui de sânge pus în pastă groasă într-o continuă mișcare spiralată domină mijlocul tabloului, deocamdată nu-i decât o pată uriașă de culoare, și eu nu îndrăznesc să-i fac vreo observație cu privire la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
se dea la o parte, Regele, huliganii, Occidentului nu-i pasă, nu pupăm noi nato, nici comunitate, ungurii, din exil, românii nu sunt uniți, televiziunea, PeCeRe, fiecare își urmărește interesul, o țară întreagă așteaptă burse din străinătate, internetul, curriculum, un tub de vopsea costă cât, dă-mi o țigară! Abia stăpâneau fata în fața ușii, nu-i vedeți?! și ea nu voia să intre, Nu! Nu! părintele Ioan a ieșit din biserică la fată, a întrebat de numele ei, Dorina o chema
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
îl cumpăr pe mărci, 50 de mărci un tubuleț mititel, mi-ajunge cu zgârcenie la două nimburi și preoteasa crede că două sute de mii cât o fi dat taică-su pentru pictură e mare lucru, nu face nici cât un tub de auriu, Așa este! Întăresc ceilalți doi meșteri, Când credeți că terminați? îi întreb și eu să spun ceva, Nu de noi depinde, de sat, dacă ne primim banii facem repede, dacă nu, nici vara asta nu terminăm și mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
două dicționare, unul român-francez și celălalt francez-român și niciun rând, 21 octombrie, îi scriu o scrisoare prin care îi mulțumesc pentru cărți și-mi cer iertare dacă întrec măsura rugând-o să treacă pe la galerie și să-mi cumpere niște tuburi de vopsea pe care aș ruga-o să aibă bunăvoința să mi le trimită, albastru de Prusia, alb de zinc, galben de, apoi mă răzgândesc spre sfârșitul scrisorii, nu, să nu mi le trimită, voi veni eu acolo, oricum am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
putea să redeștepte totul, dar oare vreau cu adevărat să joc rolul altcuiva, încă nu-i prea târziu să dai înapoi, 17 martie, e prea târziu deja, de ieri după-masă de când am scris cuvintele de mai sus și pe când contemplam tuburile de vopsea uscate de pe polița de lemn, jaune de Naple, jaune briliant, bleu de cobalt, carmin brûlé, bleu de Prusse fin, blanc de zinc, laque de Rome 1, rose écarlate 1, rose écarlate 2, jaune capucine, brun rouge, brun foncé
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
mână și cu cutia de coca-cola în cealaltă, nu știu ce caut, Marché Serpette, aici crede Marius ca-mi voi găsi nenumita dorință, stampe, desene de epocă, cărți poștale de la începutul secolului, a pictat chiar Utrillo după cartea asta poștală, vraiment?! Oui, tuburi de vopsele, tablouri lipsite de har, ustensile pentru pictură, știu că de aici pot să-mi cumpăr mult mai ieftin decât de la orice magazin, dar nu pentru asta am venit, nimic din ce-i în jurul meu nu mă interesează și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
și n‑am mai vrut să mă urc pe bicicletă niciodată. Bicicleta lui Janet era mult prea mare pentru mine. Asta nu mă Împiedica să invidiez libertatea celor care știau să o facă. Când am apăsat prima oară pe sprayul tubului de graffiti am știut că așa ceva trebuie să simtă cineva care merge pe bicicletă ! Iuhuuuu ! Ceea ce mă atrăgea la graffiti nu era stridența lui, ci Adina Dabija 94 puternicul său caracter, Îmbinat cu cel mai desăvârșit anonimat. Era o seară
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
de mare Încât nu mi‑am putut reține un strigăt de satisfacție. După ce am comis toate faptele huliganice care ni s‑au părut că ar putea da o lovitură sub centură artei de consum ne‑am descotorosit de cele trei tuburi de graffiti goale și am plecat la Catinca să ne facem un vin fiert cu scorțișoară pentru a sărbă‑ tori isprava. — Uite ce e, a spus Catinca după ce ne‑am mai dezmorțit. Așa n‑o să ajungem nicăieri. Mâine or să
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]