13,179 matches
-
adevărul și nimic altceva decît adevărul" a fost luată în rîs de către Steiner (1975:220) care a considerat-o "un ideal fictiv al tribunalelor sau al seminarului de logică". Într-adevăr, deși obligativitatea de a fi sincer pare extrem de importantă, minciunile prin omisiune sînt privite cu mai multă îndulgență decît cele propriu-zise; de asemenea, ele oferă adversarului mai puține posibilități de a ataca punctele vulnerabile. În tribunale se așteaptă și se deplînge prezența minciunii. Astfel, de exemplu, Ethel Albert (1972:88
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
de a fi sincer pare extrem de importantă, minciunile prin omisiune sînt privite cu mai multă îndulgență decît cele propriu-zise; de asemenea, ele oferă adversarului mai puține posibilități de a ataca punctele vulnerabile. În tribunale se așteaptă și se deplînge prezența minciunii. Astfel, de exemplu, Ethel Albert (1972:88), un lingvist american care în anii '50 a lucrat în estul Africii în orașul Burundi, afirmă despre tribunale că: Se presupune că interesul propriu și amestecul sentimentelor adversarilor și martorilor îi va îndemna
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
i se cere să prezinte faptele în mod "obiectiv, corect și imparțial". În poliție nu are ce căuta inexactitatea epistemologică postmodernistă. În general, procesul judiciar include, printre altele, descoperirea, reconstruirea și definirea adevărului. De aceea nu este de mirare că minciunile spuse în tribunal sînt considerate mai grave decît în alte locuri. Aceste minciuni sînt sancționate cu severitate. O trăsătură comună tuturor proceselor judiciare din orice comunitate tribală sau preindustrială este invocarea unor judecători supranaturali care ar avea dreptul de a
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
poliție nu are ce căuta inexactitatea epistemologică postmodernistă. În general, procesul judiciar include, printre altele, descoperirea, reconstruirea și definirea adevărului. De aceea nu este de mirare că minciunile spuse în tribunal sînt considerate mai grave decît în alte locuri. Aceste minciuni sînt sancționate cu severitate. O trăsătură comună tuturor proceselor judiciare din orice comunitate tribală sau preindustrială este invocarea unor judecători supranaturali care ar avea dreptul de a lua decizii și de a pedepsi martorii mincinoși. Judecățile prin pedepse sau cu ajutorul
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
sub jurămînt nu se bazează pe dovezile aduse în fața instanței, ci pe o intervenție supranaturală care să indice verdictul. În cele zece porunci biblice se interzice depunerea unei mărturii false, iar în legile engleze a existat întotdeauna o asociere între minciună și justiția divină. Încă de la început, depunerea jurămîntului prin care o persoană este obligată să spună adevărul a fost adoptată ca un mecanism prin care Dumnezeu este implicat nu numai ca arbitru, ci și ca judecător sau, după spusele tăioase
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
scopul de a preîntîmpina superficialitatea unui interogatoriu formal și de a asigura o veridicitate completă relatării". Pînă în secolul al XVIII-lea, în Anglia judecătorii le spuneau martorilor că a depune jurămîntul înseamnă că în cazul în care vor spune minciuni vor ajunge în iad și vor rămîne acolo pentru totdeauna (Spencer și Flin 1990: 45-46; cf. Wigmore 1976: s.1816). Însă, în timp ce curțile de justiție din Anglia se bazau inițial pe intervenția divină care să limpezească adevărul și să-i
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
treptat exclusă ca parte activă la procese. Tribunalele din Anglia au presupus întotdeauna că un acuzat poate fi tentat să mintă pentru a-și spori șansele de a fi achitat. În vremuri vechi, jurămîntul era considerat un obstacol eficient împotriva minciunii, în timp ce Star Chamber, prin sancțiunile pe care le-a introdus, a dublat pericolul în care se aflau cei ce urmau a fi induși în eroare. Mai tîrziu, legea a acceptat dreptul acuzatului de a nu fi interogat, ceea ce Williams (1963
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
făcute de avocați? A avut Oscar Wilde dreptate să îi excludă din rîndul persoanelor care au contribuit la declinul artei de a minți? Întrebările cu două ascunzișuri puse în timpul interogatoriului sînt văzute ca niște capcane menite să-l prindă cu minciuna pe martor. Însă cuvîntul "capcană" este doar un mod eufemistic de a descrie eforturile de a induce martorul în eroare, cel puțin pe moment. Raiffa (1982:142) observă că majoritatea oamenilor ar prefera să numească "minciuni" exagerările care se fac
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
să-l prindă cu minciuna pe martor. Însă cuvîntul "capcană" este doar un mod eufemistic de a descrie eforturile de a induce martorul în eroare, cel puțin pe moment. Raiffa (1982:142) observă că majoritatea oamenilor ar prefera să numească "minciuni" exagerările care se fac în confruntările ce au loc în timpul unui proces. Eu consider aceste exagerări "greșeli de interpretare strategice". O distincție clară este făcută uneori între ceea ce Scheppele (1988:132-133) numește "interpretare greșită intenționată", lucru nepermis în tribunalele americane
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
strategice". O distincție clară este făcută uneori între ceea ce Scheppele (1988:132-133) numește "interpretare greșită intenționată", lucru nepermis în tribunalele americane, și crearea unei impresii false prin ascunderea informațiilor care nu au fost cerute. Această distincție este similară aceleia între minciuna prin omisiune și cea propriu-zisă, cea din urmă fiind pedepsită cu mai multă severitate. În timp ce avocații nu vor să admită că în pledoariile lor se întîmplă uneori să mintă, ei sînt și mai puțin dispuși să recunoască faptul că e
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
a descoperi și/sau de a reconstitui adevărul; dacă are loc o inducere în eroare, ea va lua forma dovezilor înscenate și mărturiilor născocite. Interogatoriile pot fi înșelătoare, dar, conform regulilor, răspunsurile care se cer ar trebui să reducă frecvența minciunii. Căutarea adevărului nu este, totuși, ținta de bază a tuturor tribunalelor. În tribunalele familiale, se pune în schimb un accent mai puternic pe ajungerea la un acord, la o înțelegere acceptată de toate părțile implicate în dispută, chiar dacă acest aranjament
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
într-o comunitate rurală din Mexic, relatează că oamenii "nu erau preocupați de infracțiune și pedeapsă. Tot ce îi interesa era să aplaneze conflictele, pentru a evita pedeapsa divină". Soluțiile de compromis la care ajungeau "puteau să se bazeze pe minciuni, despre care toată lumea știa ce sînt, însă ofereau singura cale posibilă de a ajunge la o înțelegere". Minciunile abundă nu numai în procesele care au ca scop ajungerea la un compromis. Înșelătoria este în floare și în procesele în care
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
îi interesa era să aplaneze conflictele, pentru a evita pedeapsa divină". Soluțiile de compromis la care ajungeau "puteau să se bazeze pe minciuni, despre care toată lumea știa ce sînt, însă ofereau singura cale posibilă de a ajunge la o înțelegere". Minciunile abundă nu numai în procesele care au ca scop ajungerea la un compromis. Înșelătoria este în floare și în procesele în care nu se depun prea multe mărturii individuale. Un exemplu de contestare agresivă a minciunii este menționat în capitolul
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
ajunge la o înțelegere". Minciunile abundă nu numai în procesele care au ca scop ajungerea la un compromis. Înșelătoria este în floare și în procesele în care nu se depun prea multe mărturii individuale. Un exemplu de contestare agresivă a minciunii este menționat în capitolul 5. Activitatea poliției este un alt domeniu în care înșelătoria, care include minciuna, este des întîlnită. Ca și în acțiunile guvernului, și în cercetarea psihologică ce urmează să fie discutată în capitolul 4, falsitatea și veridicitatea
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
compromis. Înșelătoria este în floare și în procesele în care nu se depun prea multe mărturii individuale. Un exemplu de contestare agresivă a minciunii este menționat în capitolul 5. Activitatea poliției este un alt domeniu în care înșelătoria, care include minciuna, este des întîlnită. Ca și în acțiunile guvernului, și în cercetarea psihologică ce urmează să fie discutată în capitolul 4, falsitatea și veridicitatea coexistă. Într-un sistem democratic, pentru a-și îndeplini cît mai bine atribuțiile, poliția depinde de confidențialitatea
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
să mintă. Într-adevăr, Klockars (1984a:422) spune că În general se presupune... că în orice situație în care poliția are dreptul legitim de a se folosi de forță, are și un drept moral de a atinge aceleași scopuri cu ajutorul minciunii. (cf. Arendt 1968:229) Pe de altă parte ... din punctul de vedere al ofițerului, să minți atunci cînd poți ajunge la același rezultat într-un mod mai eficient și cu mai puțin efort nu este o imoralitate, ci o prostie
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
Klockars dă mai multe exemple de cazuri în care poliția s-a folosit de înșelătorie. Deși nu pune această problemă, el pare să presupună că activitățile poliției pe care le-a analizat aveau un caracter de onestitate și că prezența minciunii era doar un instrument care îi ajuta să impună mai bine litera legii. Minciunile albastre", cum le numește Klockars, au scopul de a-l ține sub control pe cel păcălit. Drept urmare, cei care au mai multe șanse să devină victime
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
înșelătorie. Deși nu pune această problemă, el pare să presupună că activitățile poliției pe care le-a analizat aveau un caracter de onestitate și că prezența minciunii era doar un instrument care îi ajuta să impună mai bine litera legii. Minciunile albastre", cum le numește Klockars, au scopul de a-l ține sub control pe cel păcălit. Drept urmare, cei care au mai multe șanse să devină victime ale acestui gen de minciuni sînt persoanele care nu respectă puterea și autoritatea poliției
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
care îi ajuta să impună mai bine litera legii. Minciunile albastre", cum le numește Klockars, au scopul de a-l ține sub control pe cel păcălit. Drept urmare, cei care au mai multe șanse să devină victime ale acestui gen de minciuni sînt persoanele care nu respectă puterea și autoritatea poliției sau care nu răspund la alte moduri directe de a impune ordinea. Klockars include în categoria minciunilor albastre nu numai pe acelea spuse suspecților, pentru a-i determina "să se dea
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
Drept urmare, cei care au mai multe șanse să devină victime ale acestui gen de minciuni sînt persoanele care nu respectă puterea și autoritatea poliției sau care nu răspund la alte moduri directe de a impune ordinea. Klockars include în categoria minciunilor albastre nu numai pe acelea spuse suspecților, pentru a-i determina "să se dea singuri în vileag", ci și pe acelea spuse superiorilor în grad sau chiar tribunalului, încît cel care minte să poată continua a-și face datoria așa cum
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
nici instantaneu, nici fără dureri; și atribuirea de motive generoase și prietenești deciziei de a nu efectua un arest, cînd în realitate cauza principală este insuficiența dovezilor. (Klockars 1984b:535 ) Klockars identifică patru trăsături care deosebesc aceste "bomboane" de alte minciuni ale poliției. Păcălitul are o viziune greșită asupra situației; minciuna îi dă păcălitului impresia că poliția acționează eficient; bomboana este parțial sau în întregime în interesul celui păcălit; și mincinosul presupune că păcălitul nu ar fi fost ajutat mai mult
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
și prietenești deciziei de a nu efectua un arest, cînd în realitate cauza principală este insuficiența dovezilor. (Klockars 1984b:535 ) Klockars identifică patru trăsături care deosebesc aceste "bomboane" de alte minciuni ale poliției. Păcălitul are o viziune greșită asupra situației; minciuna îi dă păcălitului impresia că poliția acționează eficient; bomboana este parțial sau în întregime în interesul celui păcălit; și mincinosul presupune că păcălitul nu ar fi fost ajutat mai mult de un răspuns sincer. Poliția se confruntă cu aceleași pericole
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
că poliția acționează eficient; bomboana este parțial sau în întregime în interesul celui păcălit; și mincinosul presupune că păcălitul nu ar fi fost ajutat mai mult de un răspuns sincer. Poliția se confruntă cu aceleași pericole de extindere a proporției minciunii ca și cei care oferă polițe de asigurare și psihologii experimentali, lucru pe care îl vom vedea în capitolul 4. "Minciunile poliției sînt, spune Klockars, adeseori "interesante, palpitante și atrăgătoare". În consecință, "pe măsură ce un ofițer de poliție se obișnuiește cu
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
fi fost ajutat mai mult de un răspuns sincer. Poliția se confruntă cu aceleași pericole de extindere a proporției minciunii ca și cei care oferă polițe de asigurare și psihologii experimentali, lucru pe care îl vom vedea în capitolul 4. "Minciunile poliției sînt, spune Klockars, adeseori "interesante, palpitante și atrăgătoare". În consecință, "pe măsură ce un ofițer de poliție se obișnuiește cu minciunile și cu justificarea lor morală, e posibil să devină nepăsător față de amîndouă" (Klockars 1984b:543). Acest pericol nu apare numai
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
ca și cei care oferă polițe de asigurare și psihologii experimentali, lucru pe care îl vom vedea în capitolul 4. "Minciunile poliției sînt, spune Klockars, adeseori "interesante, palpitante și atrăgătoare". În consecință, "pe măsură ce un ofițer de poliție se obișnuiește cu minciunile și cu justificarea lor morală, e posibil să devină nepăsător față de amîndouă" (Klockars 1984b:543). Acest pericol nu apare numai în cazul poliției. Într-adevăr, Klockars sugerează că în societatea americană "paznicii de închisoare, cei de la spitalele de boli mintale
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]