13,975 matches
-
vine în contradicție cu acest principiu. Ideea determinării puterii de vot a fiecărui membru în funcție de volumul afacerilor efectuate cu cooperativa a fost emisă de Emelianoff și Bakken"17 și a fost luată în considerare de către legislatorul german în Legea Societăților Cooperatiste din 1973. După Emelianoff votul egal este doar un rezultat practic al omogenității membrilor asociați din punct de vedere la volumului de afaceri cu cooperativa. Votul proporțional este o deviere de la principiul conducerii și controlului democratic. Acolo unde această deviere
[Corola-publishinghouse/Administrative/1488_a_2786]
-
încrederea lor, să fie controlată de cei care i-au ales. Membrii pot exercita controlul democratic și să critice sau chiar să elibereze din funcții pe reprezentanții aleși, atunci când activitatea acestora se dovedește necorespunzătoare. Structura democratică a managementului unei societăți cooperatiste se compune din trei grupuri distincte, cărora le este încredințat procesul de luare a deciziilor: adunarea generală, comitetul sau echipa de conducere ("board"-ul) și managerii (care de regulă sunt angajați). În cadrul acestei structuri nu există reguli rigide pentru distribuirea
[Corola-publishinghouse/Administrative/1488_a_2786]
-
trebuie să participe direct la Adunările Generale, care au rolul de a hotărî și de a conduce efectiv viața cooperativei. Această participare directă a asociaților la adunarea generală și posibilitatea rotației membrilor la conducerea cooperativei, face ca modul de organizare cooperatist să fie mai puțin constrâns de interesele individuale și mai legat de viziunea generală a intereselor comunității sociale. Din perspectiva abordării economice acest principiu poate suferi o serie de critici deoarece prin aplicarea acestuia se decuplează în totalitate puterea de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1488_a_2786]
-
de vot ca și un asociat a cărei contribuție este nesemnificativă. Acest principiu poate fi explicat și considerat însă corect dacă este abordat de pe poziții diferite de cea economică (socială, politică, tradițional istorică, ideologică). Aplicarea acestui principiu la nivelul întreprinderilor cooperatiste poate fi motivată fie prin tradițiile istorice ale cooperației, fie prin caracterul social al acesteia. 5. Distribuția corectă și justă a rezultatelor economice Acesta este un principiu care se bazează pe ideea echității și încearcă să excludă posibilitatea ca o
[Corola-publishinghouse/Administrative/1488_a_2786]
-
investiții) astfel încât să se respecte ideea eliminării exploatării între membri. Aceste două practici sunt: remunerarea capitalului social trebuie să se facă la o rată a dobânzii cât mai mică; distribuirea rezultatelor economice între membri proporțional cu tranzacțiile lor cu întreprinderea cooperatistă. a) Ideea de bază a remunerării limitate a capitalului social este că, în societățile de tip cooperatist, spre deosebire de alte forme, capitalul deși foarte important nu trebuie să joace rolul dominant. Cei care au contribuit la înființarea cooperativei nu se bucură
[Corola-publishinghouse/Administrative/1488_a_2786]
-
trebuie să se facă la o rată a dobânzii cât mai mică; distribuirea rezultatelor economice între membri proporțional cu tranzacțiile lor cu întreprinderea cooperatistă. a) Ideea de bază a remunerării limitate a capitalului social este că, în societățile de tip cooperatist, spre deosebire de alte forme, capitalul deși foarte important nu trebuie să joace rolul dominant. Cei care au contribuit la înființarea cooperativei nu se bucură de tratament preferențial atunci când sunt distribuite rezultatele economice. Într-o societate de tip cooperatist membrii nu subscriu
[Corola-publishinghouse/Administrative/1488_a_2786]
-
societățile de tip cooperatist, spre deosebire de alte forme, capitalul deși foarte important nu trebuie să joace rolul dominant. Cei care au contribuit la înființarea cooperativei nu se bucură de tratament preferențial atunci când sunt distribuite rezultatele economice. Într-o societate de tip cooperatist membrii nu subscriu părți de capital în vederea obținerii de profit din remunerarea capitalului investit, ci pentru a beneficia de serviciile sale. Orice organizație de afaceri are nevoie de capital pentru a opera cu succes pe piață, pentru a se dezvolta
[Corola-publishinghouse/Administrative/1488_a_2786]
-
capital subscrise sunt insuficiente, societatea trebuie să obțină fonduri din alte surse (bănci, alți investitori). Dată fiind remunerarea cu o dobândă scăzută a capitalului, atragerea de fonduri pentru investiții de pe piața financiară este destul de dificilă pentru o societate de tip cooperatist Situația este diferită în cazul remunerării părților de capital subscrise de către membrii asociați, deoarece acest tip de societăți sunt în principal asociații de persoane iar obligația membrilor de a participa la constituirea capitalului social prin subscrierea de părți sociale, reprezintă
[Corola-publishinghouse/Administrative/1488_a_2786]
-
situație când remunerarea se face din surplus proporțional cu părțile sociale subscrise și achitate, atunci ea se prezintă sub forma dividendului). Această formă de dividend asupra capitalului subscris și achitat este practicată în multe țări, deoarece ea corespunde cerințelor societăților cooperatiste în două moduri: membrii primesc remunerația pentru contribuția de capital numai când se obține surplus la sfârșitul anului financiar; societatea cooperatistă nu este obligată să remunereze părțile de capital achitate atunci când se confruntă cu dificultăți financiare. Această practică de a
[Corola-publishinghouse/Administrative/1488_a_2786]
-
Această formă de dividend asupra capitalului subscris și achitat este practicată în multe țări, deoarece ea corespunde cerințelor societăților cooperatiste în două moduri: membrii primesc remunerația pentru contribuția de capital numai când se obține surplus la sfârșitul anului financiar; societatea cooperatistă nu este obligată să remunereze părțile de capital achitate atunci când se confruntă cu dificultăți financiare. Această practică de a plăti dobânzi reduse la contribuțiile de capital înseamnă, pe de o parte, o dobândă limitată la capitalul împrumutat, iar pe de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1488_a_2786]
-
acest context, limitat înseamnă o rată a dobânzii sau dividendului care să nu depășească media sau rata standard plătită în mod normal pe piața financiară obișnuită. Prin intermediul acestui principiu ne apropiem mai mult de natura economică a societății de tip cooperatist. Acest principiu este discutabil deoarece nu se ține cont de riscul întreprinderii la stabilirea ratei de remunerare a capitalului social. b. Repartizarea rezultatelor economice obținute în urma operațiunilor cooperativei între membrii săi proporțional cu tranzacțiile lor cu întreprinderea cooperatistă este considerată
[Corola-publishinghouse/Administrative/1488_a_2786]
-
de tip cooperatist. Acest principiu este discutabil deoarece nu se ține cont de riscul întreprinderii la stabilirea ratei de remunerare a capitalului social. b. Repartizarea rezultatelor economice obținute în urma operațiunilor cooperativei între membrii săi proporțional cu tranzacțiile lor cu întreprinderea cooperatistă este considerată o distribuție corectă și justă. Această modalitate de distribuire a surplusului este considerată de mulți autori o trăsătură distinctivă a întreprinderilor cooperatiste față cele private. Schimbarea termenului de "surplus" cu cel de "rezultate economice" a fost hotărâtă de către
[Corola-publishinghouse/Administrative/1488_a_2786]
-
Repartizarea rezultatelor economice obținute în urma operațiunilor cooperativei între membrii săi proporțional cu tranzacțiile lor cu întreprinderea cooperatistă este considerată o distribuție corectă și justă. Această modalitate de distribuire a surplusului este considerată de mulți autori o trăsătură distinctivă a întreprinderilor cooperatiste față cele private. Schimbarea termenului de "surplus" cu cel de "rezultate economice" a fost hotărâtă de către ICA la Congresul de la Hamburg din 1969. Mulți autori, specialiști în domeniu, au arătat că surplusul care apare din activitatea societăților cooperatiste are o
[Corola-publishinghouse/Administrative/1488_a_2786]
-
a întreprinderilor cooperatiste față cele private. Schimbarea termenului de "surplus" cu cel de "rezultate economice" a fost hotărâtă de către ICA la Congresul de la Hamburg din 1969. Mulți autori, specialiști în domeniu, au arătat că surplusul care apare din activitatea societăților cooperatiste are o motivație diferită față de profitul realizat în întreprinderile capitaliste private. Astfel în timp ce acestea din urmă caută să obțină un profit cât mai mare posibil din tranzacțiile efectuate cu clienții sau partenerii de afaceri, cooperativele urmăresc oferirea serviciilor necesare membrilor
[Corola-publishinghouse/Administrative/1488_a_2786]
-
a unui profit cât mai mare, ci este motivată printr-un "principiu al prudenței în afaceri"19 care constă în nevoia de a crea provizioane pentru o viitoare extindere sau modernizare a cooperativei. Altfel spus, surplusul obținut într-o întreprindere cooperatistă în urma tranzacțiilor cu membrii săi (din care o parte este restituit acestora la sfârșitul anului financiar proporțional cu tranzacțiile lor cu societatea) este diferit față de profitul realizat într-o societate pe acțiuni privată pe seama clienților săi ( de care beneficiază numai
[Corola-publishinghouse/Administrative/1488_a_2786]
-
surplusului obținut într-o cooperativă, față de profitul distribuit între acționarii unei întreprinderi private. Problema care trebuie rezolvată în ceea ce privește repartizarea rezultatelor economice ale unei cooperative este aceea a realizării unui echilibru între interesele membrilor priviți ca indivizi și cele ale societății cooperatiste ca întreg. Pentru a găsi o rezolvare corespunzătoare la această problemă trebuie să analizăm consecințele diferitelor modalități de realizare a acestei repartiții. Astfel o societate de tip cooperatist are la dispoziție următoarele forme de distribuire a profitului: reținerea surplusului la
[Corola-publishinghouse/Administrative/1488_a_2786]
-
unui echilibru între interesele membrilor priviți ca indivizi și cele ale societății cooperatiste ca întreg. Pentru a găsi o rezolvare corespunzătoare la această problemă trebuie să analizăm consecințele diferitelor modalități de realizare a acestei repartiții. Astfel o societate de tip cooperatist are la dispoziție următoarele forme de distribuire a profitului: reținerea surplusului la dispoziția întreprinderii în vederea extinderii și constituirii unui fond de rezervă mare. Aceasta ar fi și în interesul membrilor în calitate de parteneri la cooperativă, deoarece o creștere forței financiare a
[Corola-publishinghouse/Administrative/1488_a_2786]
-
în calitate de parteneri la cooperativă, deoarece o creștere forței financiare a întreprinderii dă posibilitatea oferirii unor servicii de calitate mai bună membrilor. O asemenea politică nu poate fi aplicată pe termen lung deoarece membrii care realizează tranzacții mai mari cu societatea cooperatistă, și care au o contribuție mai mare la crearea surplusului, ar fi dezavantajați față de ceilalți. repartizarea între membri proporțional cu contribuția fiecăruia la constituirea capitalului, ar fi în contradicție cu caracterul cooperativei ca asociație de persoane, bazată pe participarea personală
[Corola-publishinghouse/Administrative/1488_a_2786]
-
fi dezavantajați față de ceilalți. repartizarea între membri proporțional cu contribuția fiecăruia la constituirea capitalului, ar fi în contradicție cu caracterul cooperativei ca asociație de persoane, bazată pe participarea personală. distribuirea întregului surplus între membri, proporțional cu valoarea tranzacțiilor cu societatea cooperatistă, ar însemna oferirea serviciilor pentru membri la un preț cât mai apropiat de cel de cost și o maximizare a intereselor economice ale asociaților pe termen scurt. O consecință a unei asemenea repartiții este insuficiența mijloacelor de autofinanțare necesare cooperativei
[Corola-publishinghouse/Administrative/1488_a_2786]
-
termen lung (extindere, modernizare, oferirea de servicii mai bune pentru membri) și interesul membrilor de a obține plăți de pe urma restituirii rezultatelor economice, pe termen scurt. Referitor la acest aspect este imposibilă găsirea unei soluții acceptabile pentru toate tipurile de societăți cooperatiste deoarece nevoile lor financiare diferă de la un tip la altul și se schimbă de la o perioadă la alta datorită unor factori interni sau externi (dezvoltarea societății, creșterea concurenței între firme, schimbări în profilul de producție al membrilor etc.). Echilibrarea intereselor
[Corola-publishinghouse/Administrative/1488_a_2786]
-
în sarcina membrilor care, în cadrul adunării generale, au autoritatea de a decide asupra modalității de distribuire a rezultatelor finale. Legea cooperației și statutul tip le oferă acestora doar câteva linii directoare. Potrivit teoreticienilor care au gândit și au inițiat mișcarea cooperatistă, întreprinderea de acest tip nu are drept scop principal obținerea de profit, excluzându-se funcția speculativă din activitatea cooperativei. Există în literatura de specialitate o mare diversitate de opinii în legătură cu acest principiu. Astfel unii autori sunt de părere că orice
[Corola-publishinghouse/Administrative/1488_a_2786]
-
tip nu are drept scop principal obținerea de profit, excluzându-se funcția speculativă din activitatea cooperativei. Există în literatura de specialitate o mare diversitate de opinii în legătură cu acest principiu. Astfel unii autori sunt de părere că orice asociație de tip cooperatist, fiind o întreprindere economică, trebuie să aibă ca scop obținerea de profit, propunând totodată și metode de repartizare a acestuia. Alții consideră că profitul ridică în mod nejustificat prețul mărfurilor și, ca urmare, cer înlăturarea lui (consideră profitul nedrept). În
[Corola-publishinghouse/Administrative/1488_a_2786]
-
de profit, propunând totodată și metode de repartizare a acestuia. Alții consideră că profitul ridică în mod nejustificat prețul mărfurilor și, ca urmare, cer înlăturarea lui (consideră profitul nedrept). În viziune economică acesta este principiul cheie al cooperației. Conform Alianței Cooperatiste Internaționale acest principiu presupune respectarea echității în distribuirea surplusului, " în așa fel încât să se evite ca un asociat să câștige în detrimentul celorlalți". O asemenea formulare este destul de confuză. Repartizarea surplusului trebuie să se facă în natură, sub formă de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1488_a_2786]
-
reținut la nivelul cooperativei sub formă de fond de rezervă pentru a păstra echilibrul economico-financiar al întreprinderii în timp. 6. Fondul de rezervă indivizibil Ideea de bază a acestui principiu este aceea că obiectivul de bază al muncii în societățile cooperatiste nu este acela de a acumula capital pentru a-l distribui ulterior între membri. Totuși, este necesară constituirea unui capital colectiv pentru beneficiul comun al membrilor actuali și viitori. Capitalizarea surplusului se face pentru a menține și dezvolta întreprinderea cooperatistă
[Corola-publishinghouse/Administrative/1488_a_2786]
-
cooperatiste nu este acela de a acumula capital pentru a-l distribui ulterior între membri. Totuși, este necesară constituirea unui capital colectiv pentru beneficiul comun al membrilor actuali și viitori. Capitalizarea surplusului se face pentru a menține și dezvolta întreprinderea cooperatistă și pentru a promova în viitor serviciile oferite de către aceasta membrilor. La retragerea din cooperativă membrii vor primi înapoi numai suma cu care au contribuit la intrarea în cooperativă. Ei nu pot să solicite părți din fondul de rezervă la
[Corola-publishinghouse/Administrative/1488_a_2786]