13,218 matches
-
ne dăm seama. O să avem accidente pe care nu o să le mai simțim, nu o să mai simți când cineva ne calcă pe picior. Când te strigă cineva pe strada nu o să mai întorci capul. Nu o să mai știi exact ce melodie auzi, chiar dacă o fredonezi în neștire. O să dai download la plug-in-uri fără să mai știi unde ți s-au instalat. O să contribui cu bani la construcția catedralei mântuirii neamului fără să știi. O să bagi card-ul și o să plătești tot
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2192_a_3517]
-
am să te învăț rolul fără ca să deschizi cartea măcar o dată. Voi face rost de o bicicletă tandem; și ne vom plimba cu ea peste câmpiile cerești. Eu îți voi repeta rolul mereu până când îl vei prinde așa cum înveți o melodie după ureche. Așa ar trebui să fie învățate și însușite toate rolurile. În trupa mea ideală nu va fi nici o actriță care să știe să citească. Am învățat odată un rol (de fapt l-am și jucat) - l-am învățat
MEMORIA C?R?II by NICOLAE MILESCU SP?TARUL () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84375_a_85700]
-
ca natura... Zilnic, un milion de cărți, ziare, tablouri, cântece, invenții... Însă rațiunea naturii e omul, iar frumusețea este cununa, piscul adevărului.” Avetik Isahachian 648. „Cele mai vii impresii sunt acelea care nu se scriu. Mergând pe stradă, auzi o melodie: e un crâmpei dintr-un cântec vechi, pe care-l fredonează câțiva băieți veseli; și iată, îți amintești o imagine din tinerețe, fără a-i preciza locul și data, însă retrăind - câteva clipe - viața acelor zile, până ce dai colțul și
MEMORIA C?R?II by NICOLAE MILESCU SP?TARUL () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84375_a_85700]
-
culoarele de la Barnes&Noble. Interesele îi erau împărțite între jocuri video și muzică. În ziua respectivă însă muzica a câștigat. Puștiul s-a îndreptat către căștile unde avea să verifice CD-urile de pe care, mai târziu, avea să reproducă diverse melodii, cu vocea lui de băiat de unsprezece ani, care era în totală disonanță cu versurile de rigolă de pe pasajele rap. Jina i-a promis că se întoarce în cincisprezece minute și, trecând pe lângă espresso bar și cele șapte culoare cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
și-au pășit într-un vacarm. Două sute de oameni pe care nu-i cunoșteau, New York-ezi care zburaseră până acolo pe banii firmelor la care lucrau și care acum erau deja beți și dispuși să flirteze. Din boxe bubuia o melodie în stil anii 70, cu un ritm pe care se putea dansa. Ca să fim în clar, a intervenit Irene, Alice este cea care se duce să-și cumpere de mâncare în pijama. Și-o ia razna când trebuie să vorbească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
din umeri. Prima oară l-am văzut când eram la No Man’s Creek, cu vreo doi ani înainte să trimit după Helena. Eram la vânătoare, pușca era pregătită. Când, de la vreo cincizeci de metri, am auzit ceva. Una dintre melodiile alea pe care uitasem că le ador. Genul ăla de cântec care-l face pe om să rămână acolo unde sunt radio-uri. I-am auzit vocea de parc-ar fi stat chiar lângă mine, de parcă mi-ar fi cântat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
cântat la ureche. La început, mi-a fost foarte greu să mă obișnuiesc cu ideea. Dar Elvis s-a tot întors. Venea așa de aproape încât aș fi putut să-l împușc fără probleme, dar el voia să-mi cânte melodiile alea din tinerețea mea. Să-mi aducă aminte că odată, demult, am și dansat. Să mă ajute să nu mă mai simt așa de singur. Zach a clătinat din cap. Ce altceva ar fi putut să facă ? Nu realitatea era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
ar fi putut să jure c-a auzit ceva care nu semăna cu sunetele produse de-un elan. Nu era mugetul din perioada de rut, ci un râset profund, ca din gât. O notă muzicală catifelată, finalul grandios al unei melodii. Elvis a lăsat capul în jos ca să pască. Ellis a început să fredoneze ceva. Zach s-a întrebat ce părere avea o femeie din Rusia despre un astfel de loc, despre soțul care nu credea în nimic și credea în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
pe Irene să urască și mai tare locul ăla. Nimănui n-ar fi trebuit să-i facă plăcere exercițiul fizic când ea suferea câte două ore pe zi de kickboxing. În sala mare a terminalului, o orchestră de liceu masacra melodia „America, the Beautiful”. Banner-e în roșu, alb și albastru erau atârnate peste tot cu scopul de a ura bun venit unui grup de bărbați din Garda Națională. O echipă de Channel 7 era prezentă de asemenea, alături de un guvernator zâmbăreț
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
drumul, nu mai credea c-avea să fie găsită de-un avion sau de vreo echipă de salvare. Și totuși, elanul a rămas lângă ea, iar Jina a început să delireze. Avea impresia c-auzea o muzică. Nu era o melodie ușurică, ceva potrivit la un foc de tabără, nu era un cântec cum îl văzuse la televizor pe Elvis cântând - Elvisul acela umflat și bătut cu pietre nestemate din Las Vegas. Ceea ce auzea ea acum era perfecțiunea întruchipată - o voce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
entuziasmați. Amândoi l-au mirosit, s-au învârtit de mai multe ori în jurul lui, apoi au plecat cu toții spre apă. Dusă era ploaia, duși erau vânătorii, dusă era liniștea. Un grup de turiști aveau un casetofon din care bubuia o melodie a lui Sheryl Crow. Aerul nu mai mirosea a pini, ci a loțiune de protecție solară și cremă contra insectelor. Prima barcă a fost lansată la apă cu urale și-un scâncet de copil. Următorul ghid a ridicat vâsla deasupra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
Jina a izbucnit în râs. Situația era așa de previzibilă. Se comporta ca o adolescentă, așa că de ce să nu alunece și-ntr-unul din filmele dedicate vârstei ? Totuși femeia a refuzat să se gândească la repercursiuni. În cap îi răsunau melodii rock. Era adevărat: râul era blestemat; îi făcea pe toți să se simtă de parc-ar fi avut optsprezece ani. În ținutul ăsta, până și mamele jucau Adevăra sau Provocare. Te provoc să mergi înainte, a spus Jina cu voce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
mâncare și și-a găsit și un bărbat în mijlocul pustietății. Tot ceea ce-i lipsise stătuse ascuns în fundul Pământului. Pearl a stins lampa cu propan și s-a strecurat în pat. Andy a adormit, iar ea a început să îngâne o melodie; nu voia să audă nimic altceva. Pearl putea să accepte multe, dar avea și ea limite. În noaptea când s-a dus cu băieții ăia, era la fel de beată ca ei. Asta până când i-a venit rândul celui de-al șaselea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
purta mai bine însă nici cu doctorul Rim; uși trântite, nici o vorbă de omenie, nici o îngrijire prețioasei sănătăți, de când lipsa lui Lică îi da toane. Doctorul Rim, suferitor, cânta înainte, pe diferite tonuri acel: Oyral care dezlănțuise ironia amicei Nory. Melodia își avea indexul ei pe buzele uscate și ilustre ale lui Rim, era o cheie instrumentală, un diapazon al stărilor lui sufletești. în ce privește originile acelui Oyral în obsesia doctorului Rim, ele erau mai depărtate. Pe timpuri, Rim obișnuia să facă
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
acele zile blânde, în pauza danturilor de Brahms, doamna Schmidt, ca glumă, pusese o placă la gramofonul nou al tânărului Schmidt, o haimana de licean, francofil aprig, și care proclama că neamțul Schmidt e pur alsacian. Placa era vestitul Oyral Melodie purtată prin toată Europa de turneul revistei Tour du Monde. Oyral nu era numai o canțonetă care a prins, era însuși afișul muzical al acelei reviste, afiș ce-și înfigea persuasiunea în mintea spectatorului, pe calea auzului. Canțoneta conținea toate
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
de dans și contorsiune. Oyral era un fel de sugestie de la scenă la sală. Deștepta în spectator multiple senzații care zăceau în el latent. Orchestra făcea să tresalte tot jazz-ul pe care-1 poartă oamenii în mușchii șalelor și, astfel, melodia le da, complezent, înapoi ceea ce anume împrumutase de la ei. La auzul lui Oyral quartetul Schmidt fusese cuprins de o veselie frenetică. Singură, imună, doamna Schmidt privea cu indulgență cum acești oameni serioși erau deodată cam "șui", cum ar fi zis
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
Se cerea deci plan, metodă si chibzuință proprie. în aceeași inspirată seară, Rim luase vioara și, neschimbând tema, cântase Don Juan-ul lui Mozart. Cum de mult nu se auzea decât severul Bach, doamnele fusese plăcut surprinse și desfătate de neașteptata melodie ce se răsfira din degetele crenelate ale profesorului Rim. Circula un fluid - greoi, dar circula; se făcuse aproape douăsprezece - adevărată orgie pentru casa Rim. Sia căsca indecent și Lina nu se mai putea urni din fotoliu. - Ai băgat de seamă
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
De altfel, Marcian nu credea că familia "angajează": vedea lumea în exemplare și în simfonii, dar nu conglomerate. - Antimuzicală, zisese, transpunîndu-și cu fineță aprecierea în domeniul armoniei. - Cu totul! confirmase Elena, referindu-se la inepția gîngă-niei pentru orice fel de melodie sau instrument, dar cu o satisfacție inexplicabilă pentru sentința lui Marcian. Apoi o roșeață subită îi invadase fața și gâtul de obicei mate: din jena că Mika-Le era dezarmonică în cadrul pus acolo subt ochii lui Marcian? sau din satisfacția inconștientă
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
care era nedespărțit, și o silise să-1 acompanieze. Pentru a o recompensa, îi acordase la urmă Papillon, acea jucărie minunată din Grieg, asupra căreia se exercită și virtuozii și diletanții, și pentru care Elena avea predilecție. Subt mâinile lui Marcian, melodia dispărea, se reconstituia însuși zborul fin de aripi; erau fluturi de vară fără trup. numai cu azur pe fibre de mătasă; apoi se dizolvau și plutea numai ideea abstractă. O minune, în adevăr! Marcian dase apoi Elenei mai serios de
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
o clapă unică, pe care Marcian netezea unitatea vocilor. Cum în auditoriu circula un murmur de admirație, Elena se uită în jur, mirată că și ceilalți se bucură. Știa că n-a răsturnat nimic din cochiliile în care se acumula melodia numai pentru ea singură. Marcian în ziua aceea nu părăsea nici un moment pe executanți, sta cu ei laolaltă. Deși nepremeditată, procedarea marelui artist crea muzicei o stare de fapt excelentă și una morală la fel muzicanților. Solidaritatea cu animatorul determina
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
ca serpentina luminoasă a unui trăsnet. . . Apoi se așeză un ecou permanent, pe care-1 slujeau toate vocile scoborâte în mezzo. . .. Ici-colo o invocare debilă se urca de la tenor sau soprană și printre toți începu a trece panglica wneîntreruptă a unei melodii ce părea desfășurată dintr-un ghem fără capăt, ce-și întorcea volutele de mătase asupra lor înseși în sute de unduiri. Așa neîntreruptă, melodia îți da intermitențe de puls și firul ci înnodat ca ochiuri în jurul gâtului îți făcea o
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
se urca de la tenor sau soprană și printre toți începu a trece panglica wneîntreruptă a unei melodii ce părea desfășurată dintr-un ghem fără capăt, ce-și întorcea volutele de mătase asupra lor înseși în sute de unduiri. Așa neîntreruptă, melodia îți da intermitențe de puls și firul ci înnodat ca ochiuri în jurul gâtului îți făcea o împletitură sufocantă prin care respirația se strecura ca un suspin de plâns. Toți ochii se mu-iase ușor . . . Armonia uneori se umfla ca de un
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
cu niște coriști. . . pentru . . . pentru că! Elena ridică in sus capul pe care iar ar fi vrut să-1 întoarcă. Linia precisă a nasului și bărbiei se desena perfectă. Pictorul Greg observă că în poza aceea e foarte frumoasă, dar, prigonit de melodia sacră, își beatifică cugetarea. Cum nimeni nu se mișca pentru supremul adio, arhimandritul spuse ceva celor mai de-aproape. O ezitare țintuia slujba pe loc. Se făcu o mică mișcare înainte. Lina, în pripă, se apropie de catafalc, își ridică
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
autohtonă. Fantasma femeii care împlinește dorințele fiecăruia e loc comun al culturii occidentale. Împingând ideea la extrem, autorii acelui videoclip concentrau în circa trei minute rezolvarea unei probleme milenare. Vă amintiți basmul cu Zâna zânelor, care... etc. Un videoclip, o melodie pop distractivă, chiar senzuală, sunt - cel mult - terapie frugală pentr-un stil de viață robotizat. Te scoli, bei o cafea, alergi la slujbă, te consumi psihic, ai frustrări, ai confirmări ale muncii tale, ieși puțin în oraș ca să rezolvi alte
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2186_a_3511]
-
spital, dacă erau mulți doctori acolo și cîte injecții a Încasat. După care făceam planuri: În septembrie, urma să mergem la școală și aveam multe de pus la punct Împreună. Dar Lia, de cum trecea pragul casei, Începea să fluiere Încet melodii inventate pe loc și nu se oprea pînă nu plecam. Greu scotea o vorbă În tot acest răstimp. Din spusele ma mei, dar și din spionajul meu, mi-am dat seama că Lia fluiera Înce tișor pentru că-i era tare
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]