13,153 matches
-
era cea mai deconcertantă din Întreaga conversație. A doua zi acceptă o invitație mai veche de a face o vizită prelungită prietenei sale, dna Bronson, la Veneția. Amfitrioana avută din New England ocupa Casa Alvisi de pe Grand Canal vizavi de Salute, iar ospitalitatea sa În locuința impozantă, oferită mai ales celebrităților din lumea literaturii și artelor plastice, era legendară. Pentru Henry Însă, vizita se dovedi a fi o dezamăgire. Veneția, care Îi plăcuse atât de mult În vara și primăvara lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
vizita se dovedi a fi o dezamăgire. Veneția, care Îi plăcuse atât de mult În vara și primăvara lui 1881, era mai rece anul acesta și mai umedă. Într-o zi chiar ninse, provocând schimbarea spectaculoasă a orașului - domul de la Salute cu tichie albă, provele negre ale gondolelor tăind ca niște coase prin vârtejurile de fulgi - dar pentru puțin timp. Pâcla cenușie reveni. Apartamentul său se găsea Într-o anexă din spatele Casei, cam Întunecat și cam umed, cu vedere spre un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
o mie cinci sute de bilete fuseseră vândute, iar el va fi nevoit să stea printre spectatori și să le Înregistreze verdictul. Unul dintre ei era William Archer, influentul critic de la The World, care Îi scrisese lui Henry pentru a saluta perspectiva unei piese noi, compuse de un distins om de litere, și a-și anunța intenția de a veni la premieră. Pe Henry, mesajul Îl măgulise, dar Îl și alarmase. Archer Își asumase parcă sarcina de a ridica standardele literare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
păreau să oprească În fiecare haltă și personalul care lua și schimba vasele cu apă caldă pentru picioare din vagoane era rar. Dar starea bună de spirit a autorului și a directorului supraviețui acestor Încercări și cei doi se despărțiră salutându-se cu căldură când trupa ajunse la Wolverhampton. Henry rămase În tren până la capătul liniei, la Birmingham, unde trase peste noapte la Hotelul Midland. A doua zi urma să pornească mai departe, spre Cheltenham, unde voia să o viziteze pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
experiență. — Care va să zică, o să mai scoți ceva bani. — Din păcate nu. Nu sunt posesorul drepturilor de dramatizare. — A. Dar măcar o să fie o reclamă bună pentru carte, presupun. — Asta da. — Nu c-ar mai avea nevoie. Guthrie se Îndepărtă pentru a saluta un alt prieten. — Toată lumea mă crede milionar de când cu Trilby, mormăi Du Maurier. Cea mai mare parte a spectatorilor aleseră „să se dezmorțească“, la fel ca familia Du Maurier, Împrăștiindu-se la bufet și În foaier, În căutare de aperitive
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
interval. Herbert Îi urmă exemplul, În speranța de a prinde un moment pentru a se prezenta, dar În foaier avu surpriza de a da peste Harry Cust și un coleg, Înscorțoșați În cămășile apretate și costumele de seară. Cust zâmbi, salutându-l puțin vinovat. — Cum ți se pare piesa? Îl Întrebă el. — Om trăi și-om vedea, Îi răspunse. Nu uita să folosești plicul roșu când trimiți articolul, zise Cust. — Nu, nu uit, zise Herbert, adăugând: Mergeți la multe premiere? — Depinde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
dar, răcoroasă, de septembrie. Inspiră adânc de câteva ori aerul sărat și Îi făcu semn cu mâna lui MacAlpine, care stătea pe treapta de jos de la intrarea În Camera Grădinii, trăgând din pipă. Făcu un tur al peluzei și Îl salută pe George Gammon, care săpa Într-un strat de flori și care Îi promise brândușe, lalele și zambile pentru primăvara viitoare. Așteptă, Întorcându-se politicos cu spatele, ca Tosca să Își Încheie toaleta În colțul special destinat al grădinii, apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
au ridicat, la sfârșitul anului, la doar 211 lire. Această descoperire „m-a dat gata“, după cum i-a mărturisit unui ziarist. Primirea făcută ediției de către critică a fost la fel de dezamăgitoare - numai cronica lui Percy Lubbock, din Time Literary Supplement, a salutat-o ca pe un punct de cotitură În domeniul literar, dar, În cea mai mare parte, ea a fost ignorată de presă. O suferință În plus i-o aducea gândul că mulți dintre prietenii săi din lumea literaturii, care dezaprobaseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
pe pereți. Și nu mai vedea nimeni în jurul ei. Îi plăcea orașul, și avea să rămână cu el, iubirea sa, până când nu s-ar mai fi putut. Pe jos fleșcăia murdăria. Veni și prietenul ei. Își puse pardesiul jos, o salută politicos. Închină ea capul, privindu-l cu tandrețe, mângâindu-l cu un zâmbet, un plânset pentru el. Atât de aproape și totuși atât de departe Tantal. Un moment se bucură de pura prezență a unui suflet lângă ea, (în vis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
să cobor. Aerul de eleganță și lejeritate, plăcut, se resimțea până la stradă. Câțiva invitații erau în curte privind cerul înstelat, stând pe băncile albe îngropate în trandafiri agățători. Îl apucai de braț pe Angi, sprijinindu-mă de el. Angi! îl salutară un grup de persoane din sală. Eu remarcai între ele pe o doamnă foarte frumoasă, pe cea care îl strigase. Când ne apropiarăm folosii prilejul pentru a o privi mai bine. Era suficient de tânără și nonșalanța subtilă pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
în alta, Angi nu era niciodată mai mult decât politicos cu ea. Și simții atunci că Amèlie nu mă mai irită, ci îmi este simpatică. Îl privii de atunci pe Angi cu mult drag, și cu încredere întărită. Mersei să salut și grupul Eduard, Françoise, Hélène și Charles. Felicitările noastre, Irin. Nu numai că ai dovedit un gust extraordinar în organizarea acestui superb eveniment, dar ești și talentată. Vă mulțumesc din tot sufletul și aș vrea să profit de ocazie pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
mea nu mai fu la nici o petrecere, însă când îl zării într-un colț mai retras împreună cu numai câteva persoane, când îl văzui tăcut, mă bucurai. Eram sofisticat îmbrăcată, timpul trecu, însă noi rămăsesem aceiași. Parcă ne dăduserăm întâlnire aici. Salutând câțiva cunoscuți traversând salonul, mă oprii în fața lui și rostii: Domnule, îmi acordați acest dans? Nu-mi răspunse, însă mă luă de mână și mă purtă până în celălalt colț al încăperii, pe ring, unde și alte perechi se mișcau în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
aceea plec înainte de venirea zorilor. Și știu că mă privește cum plec. Când ies îmi spune: Pe curând, iubire. Deși nu așteptam să-l mai văd vreodată iată că ne întâlnim pe același vas de croazieră. Cum îl văd, ne salutăm reciproc (Ne cunoaștem. Ce faci? Bine, tu?) și o șterg direct în camera mea. Pun la punct o strategie pentru a nu ne mai vedea, supărată că nu am mai auzit de el, când bate și intră. Salut. Ai fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
dulăii tărcați prin acest scurt defileu al unor vile mai impozante decât cele ale unor vânzători de sclavi. O dată cu taximetrul înainta și-o maree a abjecției, crimei și marilor semne din soare, stele și lună. Has-Satan mișca imperceptibil din cap, salutând demonii fiecărei străduțe bucureștene pe care o străbătea și care ieșiseră, zburlindu-și făpturile și prezentându- i onorul. La primul rond de la Șosea, reindentifică înduioșat fostul loc de scaldă, unde, odinioară, birjarii și vizitii bucureșteni își executau voioși scunfundările lor
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
miluind în jurul tău, tovarășii de pahar, cu piciorul, trezeai nu proteste, ci admirația pupăcioasă a celorlalți mușterii, încîntați de halul în care umblai de troșcănit încă de la ora aia din dimineață. De altfel, prin zonă, nici taximetristul Genel nu-și saluta altfel cunoscuții, decât cu podul palmei rulat în jurul unui păhărel imaginar, pe care-l ciocnea de la distanță cu celelalte păhărele nevăzute, ridicate către el din stradă, din ganguri, din demisoluri, de la fiecare colțișor de oraș, de către spuma băutorilor profesioniști
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
abcisă, efectul ei vizibil. Iar pe ordonată, zonele de influență, pe care respectiva faptă le introduce în șirul nesfârșit de acte viitoare...? - Îhî! Și încă cum!... De nemaicoțopenit cum convenisem! conveni zgomotos Țaca. Pe deasupra măsuței, țuguindu-și buzele, plescăi și salută asistența cu pălăriuța mușcată a unei ciupercuțe. În adâncurile subacvatice ale măsuței, electrocută însă, c-o adiere de bombeu, glezna încă satisfăcătoare, de iapă arăbească, a roșcatei, dîndu-i de priceput că pe abscisă ținea, întărit, un gând pentru ea. - Și
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
ochelar c-un singur covrig, scormonea împrejur cu găvanele lui de pește fiert. Și când îl ochi enervîndu-se că se mânjise și cu rahat pe sacou, de la cuibul unei rândunici, apărut, de aseară, din senin, pe muchia bordului, ăla îl salută batjocoritor, găinățîndu-l și el cu un rânjet. - Ce-ai puturosule? Spume pe tine? - Pe mă-ta și pe tac-tu, de poponaut, scămoșatule! 157 CEI ȘAPTE REGI AI ORAȘULUI BUCUREȘTI Mi-am dat seama atunci că, dacă eu sânt într-
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
din vălătuci de fum. Și-o togă, tot fumurie, înveșmîndu-i însă numai partea din față a trupului. Și lăsîndu-i descoperite cele două fese micuțe, rotunde ca bilele de rulment, de persoană care nu aplaudă excesele alimentare. - Bună dimineața, Mircea! îl salută din somn, descântătoarea pe spectru, simțindu-i prezența în încăpere și, ca atare, întrerupîndu- se o clipă din horcăit. - Brâul și sandalele lui Buddha Reâncarnat asupra ta, draga mea! - E o zi cu predicții desăvârșite pentru călătorii, nu găsești?! continuă
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
poziție neagresivă, de biped, și ne-a făcut cu ochiul. L-au încadrat patru, înnegurați și clădiți cu vitamine, de la trupele de comando. Habar n-am de ce, dar nu l-au pocnit sub privirile noastre. A plecat cu brațele sus. Salutând publicul ca un boxer. Plîngîndu-se în gura mare că se desparte de niște călători atât de înzestrați. - De victimele lui dragi, preciză, din senin, poetul Paul Vinicius, care, după ce asistase surprinzător de tăcut la întreaga șuetă, intervenise tocmai cu această
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
său putând fi corectă, Raicopol fusese camuflat, în cea 306 DANIEL BĂNULESCU ținea de tine era să te alegi c-o migrenă. Domnul Profesor Martin era amanta pătimașă și devoratoare din intimitate, care pe stradă nici gând să-l mai salute pe odiosul grăjdar. Dimpotrivă, pe stradă ne saluta și se comporta ca și cum de capul nostru ar fi fost ceva, criticul literar Laurențiu Ulici. Ne ciufulea pe creștet, vorbea omenește cu noi, scria pentru sus-numiții postfețe și prefețe la cărți, despre
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
cea 306 DANIEL BĂNULESCU ținea de tine era să te alegi c-o migrenă. Domnul Profesor Martin era amanta pătimașă și devoratoare din intimitate, care pe stradă nici gând să-l mai salute pe odiosul grăjdar. Dimpotrivă, pe stradă ne saluta și se comporta ca și cum de capul nostru ar fi fost ceva, criticul literar Laurențiu Ulici. Ne ciufulea pe creștet, vorbea omenește cu noi, scria pentru sus-numiții postfețe și prefețe la cărți, despre care, și unii și alții, eram încredințați că
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
a ajunge să-ți reproșeze că l-ai învățat poezie pe micul Sinistrat! Închipuiește-ți, Mariușcă, un asemenea lucru, taman pe micuțul Sinistrat! Ca și cum eu nu l-aș avea sub ochi, teafăr și intimidat, aici, alături de tine." - Bună seara, domnule Alcibiade, salută respectuos băiatul, fără să-l ia nimeni în seamă. - I-o mai predam din când în când... La început, când a sosit la noi, nu-l știa nici pe "Cățeluș cu părul creț". Îl mai las s-o mângâie. Să
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
a străzii Perone, porțiune pe care băgătorii de seamă nu se încumetau încă s-o aglomereze, se așezară pe scaunele de bucătărie pe care fură poftiți să se așeze - cuiburi de lemn răsfirate în jurul dormezei de cornier a Sinistratului - îl salutară și, prefăcîndu-se că-l țin la curent cu programa școlară, îl examinară de mântuială, îi umflară rubricile catalogului cu calificative nemeritate, de la excepțional în sus, îi sorbiră, cu ocheade hulpave, răfăriile, amănuntele, aproape întingîndu-și unghiile în ciorba fierbinte a imaginii
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
a vrut să vă capteze atenția pe traseu. - Bună idee! Mulțumesc! spuse acesta râzând. - La revedere și o zi ușoară vă doresc! îi spuse Karina în timp ce cobora, îndreptându-se spre mașina care o aștepta cu motorul pornit. Urcă în autobuz salutându-l pe noul șofer responsabil de călătoria ei pe drumul de întoarcere. Constată cu surprindere că era același cu cel din visul ei. Se așeză pe un scaun în așa fel încât să poată să-i urmărească privirea în oglindă
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
iritantă. Văzând că nu răspunde nimeni, deși simțea că era cineva la capătul firului, se enervă. - Dacă tot ai sunat, ar fi bine să nu mă lași să vorbesc singură, nu crezi? Sau măcar poți să fii politicos și să saluți. Nici la această încercare nu primi nici un răspuns. - Caută-mă când ești sigur că ai ceva de spus și reușești și să faci acest lucru! O zi bună! Karina închise convorbirea. Care convorbire că doar vorbise singură? Începu să râdă
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]