16,386 matches
-
remunerată în afara casei, iar femeile acopereau necesarul de muncă de acasă, având grijă ca nevoile membrilor familiei lor să fie cât mai bine satisfăcute. Erau casnice. Acesta este un statut de subordonare, erau (și se receptau ca atare) vulnerabile și dependente de soții lor. Femeile sunt purtătoare ale încărcăturii de gen a trecutului lor. Au fost socializate astfel încât să nu fie capabile de competiție, fiind tratate ca sensibile și emoționale. De aceea, ele vor prefera spațiul protejat al familiei. Așa vor
[Corola-publishinghouse/Administrative/1978_a_3303]
-
celelalte tipuri de inegalități între femei și bărbați se păstrau (inegalitatea privind accesul la resurse, inegalitățile de venituri, inegalități privind recunoașterea socială etc.). La acestea, se adaugă inegalitățile din sfera privată în ceea ce privește diviziunea muncii în gospodărie, a responsabilității față de persoanele dependente din familie. Idealul de emancipare, urmărit de către feministele de gândire liberală, este atingerea autonomiei personale. Dar acesta este îngreunat de păstrarea perspectivei tradiționale asupra familiei, în care raporturile sex-rol se subordonau modelului patriarhal. În România, este actuală o observație ce
[Corola-publishinghouse/Administrative/1978_a_3303]
-
după cum crezi de cuviință (inclusiv o neglijezi, dacă te plictisește). În acest context, se poate remarca un dezechilibru între drepturi și îndatoriri. Femeile au mai multe obligații, bărbații au mai multe drepturi unii față de alții și față de minorii și persoanele dependente din familie. Într-o relație de cuplu nelegalizată, în care gama de opțiuni privind aranjamentele în sfera privată este mai mare, bărbații vor fi puși în situația de a negocia raporturile existențiale cu partenerul feminin dacă doresc să păstreze relațiile
[Corola-publishinghouse/Administrative/1978_a_3303]
-
prin liberă opțiune și nu sunt o problemă publică. Bărbații fără ocupație sunt însă o problemă politică asumată ca atare. Munca desfășurată în sfera casnică este ignorată, subapreciată tocmai pentru că nu este aducătoare de venit. De aceea, multe dintre persoanele dependente sunt mai cu seamă casnice, mame singure, femei în vârstă. O categorie aparte sunt adolescenții care s-au despărțit de familiile lor. De cele mai multe ori, dependența de sprijinul public este asociată singurătății în plan privat. Dependența poate fi gândită într-
[Corola-publishinghouse/Administrative/1978_a_3303]
-
sprijinul public este asociată singurătății în plan privat. Dependența poate fi gândită într-un alt registru și prin referire la cel/cei care acordă suport. Din acest punct de vedere, deosebim : • dependența față de o persoană, de obicei rudă a persoanei dependente (de pildă, dependența copilului față de părintele său, dependența soției față de soț, dependența bătrânului față de copilul său adult etc.); • dependența față de o instituție (casă de copii, cămin de bătrâni, cantină de ajutor social etc.). O dependență de un dramatism aparte trăiesc
[Corola-publishinghouse/Administrative/1978_a_3303]
-
a absorbit în personalitatea sa independența asociată cu interpretarea ideologică a rolului său, în timp ce personalitatea femeii, cea care îngrijește și crește copii, s-a impregnat până la saturație de dependența celor pe care îi slujește. Opoziția dintre personalitatea independentă și personalitatea dependentă trasează o serie de opoziții ierarhice și dihotomii esențiale în cultura modernă: masculin/feminin, public/privat, economie/familie, muncă/îngrijire, succes/dragoste, individ/comunitate și spirit competitiv/sacrificiu de sine. (Nancy Fraser, Linda Gordon, 1997) Acestea sunt atât stereotipuri de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1978_a_3303]
-
să ofere ocrotire. Sunt și cazuri în care femeile părinți singuri se reintegrează în familia de origine, căutând împreună cu copiii săi protecția tatălui-bunic. O ultimă variantă pe care o iau în discuție privește pur și simplu depășirea comportamentului etichetat drept dependent. Înfruntarea problemelor de viață, asumarea responsabilităților pot învăța treptat o persoană să aibă încredere în resursele personale și încet-încet să devină autonomă. În extrema cealaltă, se poate supralicita spre statutul „de trei ori femeie”70. Statutul de mamă căsătorită este
[Corola-publishinghouse/Administrative/1978_a_3303]
-
Peste o anumită încărcătură de responsabilități, persoana ce desfășoară activități de îngrijire ajunge tributară sistemului relațional de sprijin, fără de care nu reușește să realizeze efectiv îngrijirea pe care este nevoită să o presteze. Situația persoanei împovărate de îndatoririle față de persoanele dependente din familia sa este una de pierdere a autonomiei, cel puțin temporar. Dependența permite o corelare a termenilor: feminin, privat, familie, îngrijire, dragoste, sacrificiu de sine. Emanciparea din starea de dependență se poate face prin sprijin din partea comunității. Există nenumărate
[Corola-publishinghouse/Administrative/1978_a_3303]
-
atingerea unei autonomii care să fie dublată în mod nemijlocit de o anume recunoaștere a puterii (a abilităților, a capacităților) persoanei în cauză. Astfel, se va dobândi autonomia, nu atât în sensul capacităților care-i permit persoanei să nu fie dependentă, ci o autonomie care-i permite să fie puternică. Din perspectiva politicilor publice, realizarea capacitării persoanelor singure ar putea însemna, sub un anumit aspect, scutirea de intervenție în scopul conferirii de susținere nemijlocită. Rămân de actualitate măsuri de politici pro-active
[Corola-publishinghouse/Administrative/1978_a_3303]
-
sociale în care copilul lor are posibilitatea să intre - de aici, de puține oportunități ce li se deschid copiilor acestora. Dacă scopul lor ca mame este o dezvoltare în condiții bune sub aspect psihoafectiv a copilului, atunci ajung să fie dependente, indirect, ce e drept, de alocația paternală. Mecanismul de subordonare a femeilor față de bărbați se păstrează în măsura în care femeile ca mame singure nu pot acoperi întreaga alocație parentală de care copilul are nevoie. Emanciparea femeilor în plan privat nu se poate
[Corola-publishinghouse/Administrative/1978_a_3303]
-
exista o diviziune a muncii, astfel încât bărbații erau răspunzători de procurarea mijloacelor de subzistență pentru familia lor, iar femeile erau preocupate de nașterea, creșterea și educarea copiilor și de administrarea treburilor gospodărești. În această situație, femeile și copiii apăreau ca dependenți de tatăl familiei și, astfel, se consacra ordinea patriarhală. În cazul femeilor, se observă un adevărat paradox: acestea sunt capabile, respectiv, incapabile de a încheia un contract. Conform teoriei contractualiste clasice, femeile nu sunt independente, ci subordonate soților, care le
[Corola-publishinghouse/Administrative/1978_a_3303]
-
cinci ani decât pe bărbați de pe piața muncii. Legitimarea unei astfel de politici este protecția, fie a mamei și copilului, fie a femeii „muncite” mai mult. Consecința este însă aceea că femeile pierd în competiția profesională și devin tot mai dependente de veniturile bărbaților. În aceste condiții, așa cum au remarcat Pasti și Ilinca (2001), inegalitatea devine dependență. Pentru femei, în general, se acreditează și existența unor ...discriminări mai subtile: eliminarea tacită din profesiile sau pozițiile ierarhice care au câștiguri ridicate, educația
[Corola-publishinghouse/Administrative/1978_a_3303]
-
venituri față de familiile complete decurg din faptul că, în principiu, un singur venit (adus de persoana adultă din familie) este distribuit astfel încât să acopere necesarul întregii familii (la care, pe lângă minorii din întreținere, se pot adăuga și persoane în vârstă, dependente etc.30). Uneori, diferențele de venituri conduc și la diferențe de status. Persoanele din familiile monoparentale sunt mai sărace, deci mai vulnerabile, iar statusul lor este diminuat. Inegalitățile de status dintre părinții căsătoriți față de cei necăsătoriți, divorțați sau văduvi pot
[Corola-publishinghouse/Administrative/1978_a_3303]
-
eliminarea oricărei forme de discriminare se aplică în domeniul muncii, educației, sănătății, culturii și informării, participării la decizie - adică numai în sfera publică. Discriminările legate de munca domestică, timpul liber, asumarea răspunderii privind îngrijirea și educarea copiilor și a persoanelor dependente, toate aflate în sfera privată, nu fac obiect de interes în legile discutate. Legea definește discriminarea pozitivă sau măsurile stimulative drept acele măsuri speciale prin care se intenționează accelerarea realizării în fapt a egalității de șanse între femei și bărbați
[Corola-publishinghouse/Administrative/1978_a_3303]
-
și presupunea anumite strategii adaptative, apare cu o mare probabilitate șansa repetării lor la noua generație. Marginalizarea ajunge să fie învățată ca una dintre cele mai severe lecții de viață. Cu cât oamenii sunt mai săraci, cu atât devin mai dependenți de sprijinul celorlalți și mai îndepărtați de aspirația spre libertate și de dorința autoafirmării. Participarea la viața publică, dincolo de prezența mai mult sau mai puțin formală la vot, este condiționată de un interes minim, deoarece lupta pentru supraviețuire se află
[Corola-publishinghouse/Administrative/1978_a_3303]
-
referă la ilegalitatea concedierii femeii gravide sau a celei care se află în concediu de maternitate). Convenția nr. 165/1983, privind șansele egale și tratamentul egal pentru lucrătorii bărbați și femei: se evidențiază responsabilitățile lucrătorilor bărbați și femei față de copiii dependenți de ei. Art. 5 vizează dezvoltarea și promovarea serviciilor la nivelul comunității, publice sau private. Convenția asupra eliminării tuturor formelor de discriminare față de femei (adoptată în 1981, ratificată de România în 1982) Art. 11: Pentru a preveni discriminarea față de femei
[Corola-publishinghouse/Administrative/1978_a_3303]
-
se pare că mai trebuie ceva, pentru că și așa, mediul a continuat să se oxideze. Dacă “partidul” autotrofelor, dispunând de energie la discreție, din afară, deci de posibilitatea de a contracara oxidarea mediului, a preferat poziția minimă, cel al heterotrofelor, dependente energetic de autotrofe, a devenit mai activ, diversificânduse, astfel Încât să poată exploata orice formă În care energia scapă printre degetele autotrofelor. Rezultatul actual e aproape 300 de mii de specii de autotrofe, dar peste un milion de specii de heterotrofe
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
noi oarecari foloase - căci omul nu face nimic dezinteresat -, adică să supraviețuim. De ce acest cuvânt, atât de radical? Deși omul și-a făurit, Încetul cu Încetul, un mediu tot mai artificial pentru a-și satisface “necesități” la fel de artificiale, el rămâne dependent de natură și niciodată nu va putea să se desprindă de ea. Fie și numai pentru că e alcătuit din ceea ce se află În natură și nimic altceva. Poate vreo viitoare “specie” umanoidă va putea trăi Într’un mediu complet artificial
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
captări de energie primară care, punând În mișcare scoarța Terrei și Încrețindo, a format și formează Încă relieful. Iar dacă reținem și faptul că apa doar umple formele negative ale aceluiași relief, fiind vorba deci de o acțiune consecutivă și dependentă, ca și consumul de către heterotroful biocenozei a energiei chimice fixate de autotrof, găsim În mare “heterotroful”. Aminteam altă dată că această umplere a formelor negative de relief dă de lucru forțelor tectonice În crearea de forme pozitive, adică o acțiune
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
În același timp reducătoare, iar cea entropică oxidantă, deci că Între starea entropiei, a gradului de degradare și starea redox, adică nivelul energetic accesibil organismelor, există o relație strânsă, atunci la starea entropică a mediului răspund În primul rând organismele dependente drastic de starea redox, adică plantele și microorganismele, și mai puțin animalele. Dar microorganismele sunt prea mici ca să le vedem În excursia noastră. Plantele Însă... Dar ce ne spun ele? Dar, mai Întâi, să ne uităm la biotop, adică la
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
mare, este compensată doar de Întreținerea altei exagerări umane: o populație ce nu se oprește din creștere și pretenții. Nu doresc să fiu greșit Înțeles. Prin acest demers nu urmăresc critica, mai ales una distructivă. În fond, și eu sunt dependent, ca toată lumea de astăzi, de tehnologia actuală. Fără ea, am muri de foame. Doresc doar să atrag atenția asupra unor lucruri În care specialiștii domeniului Își pot aduce contribuția, majoră ori modestă, după buget - vorba lui nenea Iancu - prin noi
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
adaugă și cel, tot reductiv, deși mai slab al macului, deci o inhibiție și mai pronunțată pentru grâu. Numai un ajutor extern Îl mai poate salva, iar acela vine tot de la mac. Căci rădăcina lui, ca oricare alta, e heterotrofă, dependentă deci de hrana oferită de restul plantei sau găsită ca atare, ca substanță reducătoare, În sol. Ea se comportă deci ca oricare alt heterotrof din sol. Iar la asta se adaugă o particularitate a macului; anume, morfina e sintetizată, cu
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
evoluția ulterioară, la separarea sexelor pe indivizi diferiți, chiar și la aceea pe același individ dar prin flori diferite. Doar 4% dintre plantele recente au indivizi de sexe diferite și doar 7% flori de sexe diferite pe același individ. Mai dependente entropic de mediu, ca urmare a lipsei independenței energetice, animalele perfecționează separarea sexelor până la una de-a dreptul la nivel spiritual odată cu omul. Om care poate fi, cu oarecare aproximație, considerat În două subspecii: femeie și bărbat. Evident, putem vorbi
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
anume, materia s’a manifestat Într’o protocelulă. Dar Viața nu poate supraviețui pe termen lung decât În cadrul unei asociații, a unei biocenoze. Iar acea primodială formă de viață a dăinuit singură un miliard de ani, și Încă heterotrofă, adică dependentă energetic. Fie-mi Îngăduit să folosesc tot termenul de biocenoză pentru a arăta că acele organisme primitive se asociaseră totuși cu un autotrof, dar acela era fizicochimic. Anume, procesele abiotice de fixare a energiei radiante a ultravioletelor În compuși organici
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
virulente. Dar și ineficiente ca factori de nivelare entropică, fundamentând dăinuirea peste milenii a piramidei. Am ignorat anume animalele, ca martori ai stării entropice a mediului. Relațiile lor particulare cu mediul, ce necesită o analiză anume, le fac mai puțin dependente de acesta. Însuși procesul de entropizare, propriu Însăși naturii, de fapt motorul evoluției, adică a esenței Vieții, creează subiecte de taifas pentru multă vreme, iar aceasta fie și numai pentru a ne găsi locul cuvenit În natură, pentru a evita
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]