12,519 matches
-
ocupați cu muncile câmpului, să nu fie chemați în fața tribunalului. Problemele urgente făceau excepție de la această dispoziție și o parte din magistrați, desemnați prin tragere la sorți, continuau să-și ocupe funcția în timpul vacanței respective. Astfel, în Imperiul Roman, culesul viilor era o perioadă de veselie și de sărbătoare pentru toți, de la senatori la magistrați și de la proprietarii la sclavii latifundiilor. Culegătorii romani, cărora li se dădea vin la discreție, își murdăreau trupurile cu must. Platon (Legile, 637 b) descrie o
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
la Cournonterral sau la sărbătoarea Fecos la Limoux. Trimiterea în judecată în timpul Carnavalului de către un tribunal din popor în care acuzatul este reprezentat de către un manechin de paie este tradițională în toate folclorurile europene. În ciuda unei anumite reluări, sărbătorile culesului viilor sunt adesea în zilele noastre produsul comercianților locali sau al sindicatului de inițiativă a podgoriei, iar carnavalurile rămân circumscrise regiunilor periferice, precum Flandra, Roussillon, Languedoc și Provența, care se consideră a fi păstrătoare ale obiceiurilor și tradițiilor populare. IV. Confreriile
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
inspirație... Sărbătorile vinului sunt un prilej de a așeza la loc de cinste uneltele viticultorului de altădată și de a conserva tradiții populare care, altfel, ar risca să fie date uitării. Vinul, prin însăși simbolistica sa, este eminamente "festiv" și via dă acestei sărbători adevăratele sale rădăcini. Sărbătorile vinului transmit atât de mult tradițiile populare încât au loc uneori chiar și acolo unde fructul lui Bachus nu este decât o amintire, ba chiar și în sate unde cultura viței de vie
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
via dă acestei sărbători adevăratele sale rădăcini. Sărbătorile vinului transmit atât de mult tradițiile populare încât au loc uneori chiar și acolo unde fructul lui Bachus nu este decât o amintire, ba chiar și în sate unde cultura viței de vie nu a existat niciodată. Capitolul V VINUL ȘI CONSUMUL SĂU Începând cu secolul al IX-lea, Europa creștină se identifică cu civilizația vinului, iar podgoriile ce aparțin bisericilor produc băutura apreciată de către prinții și mai marii regatului. Până la sfârșitul secolului
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
orașului Strasbourg, permițând astfel acestui oraș să comercializeze vinurile în tot imperiul carolingian. Încă din secolul al XIII-lea, clerul local, ghidat de episcopii săi proveniți în cea mai mare parte din familii bogate galo-romane, a dezvoltat cultura viței de vie, preocupându-se de calitatea care făcea din vinurile din Alsacia cele mai bune vinuri din Europa. Această voință s-a menținut în decursul istoriei, totuși cu lungi eclipse datorate, în mare, agitațiilor politice traversate de către această regiune pe care Voltaire
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
din Bordeaux, podgoriile din Gaillac erau apreciate încă din secolul al XIII-lea de către Henric al III-lea al Angliei și au fost, de asemenea, printre preferințele lui Francisc I, care a adus din această regiune varietăți de viță de vie și viticultori pentru a-și planta propria podgorie la Fontainebleau. Vinul de Cahors, de asemenea, a suferit de pe urma dezvoltării puternice a capitalei Aquitaniei, locuitorii din Bordeaux obținând, în secolul al XIII-lea, interzicerea vânzării acestuia, în regiune, înainte de Crăciun. Abia
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
datorat succesul unei importante rețele fluviale care a permis transportarea acestuia până la Bayonne, și de aici, până în Anglia, Țările de Jos sau în Rusia. Dacă astăzi vinul acesta este ceva mai cunoscut decât așa-numitul pacherenc du Vic-Bilh (vin din viile proptite, în occitană), el nu este mai notoriu decât vinul de Jurançon, vinul de botez al lui Henric al IV-lea. În zilele noastre vinul alb sec, "pipi regesc", era altădată licoros, ca și monbazillacul. Vinul de Irouleguy al Țării
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
pe vremea "bunului rege Dagobert", proprietari a numeroase terenuri în Argenteuil, Montmorency, Nanterre, Port-Marly, Rueil și Saint-Germain-en-Laye, precum și călugării mânăstirii Saint-Germain-des-Prés, care și-au plantat primele podgorii în Suresnes. Pe de altă parte, prinții și burghezii își cultivau vița de vie în propriile grădini din Belleville, Chaillot, Charonne, Picpus și Vaugirard, apoi mai târziu, la periferia Parisului, la Bagneux, Chatillon, Clamart, Clignancourt, Fontenay, Issy, Meudon, Montmartre, Vanves... Cei care se ocupau de podgoriile pariziene erau, evident, regii. Astfel, Henric I era
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
latitudine cu provinciile Champagne sau Orléanais, iar microclimatul intern al Parisului seamănă cu cel de pe Valea Loirei. În plus, numeroasele meandre ale Senei favorizează expunerea bună a podgoriilor, iar dealurile calcaroase ale regiunii sunt propice îndeosebi culturilor de viță de vie. Încă din secolul al XVII-lea, pe coastele muntelui Valérien se întindeau terenuri împrejmuite care alcătuiau podgoria Suresnes (Mme Coulon, M. Mazot, Le Petit Clos, le Clos des Ermites, le Clos de la Porte, Le Clos des Seigneurs etc.) unde, doar
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
urmă, se producea "micul albastru", denumit așa din cauza petelor pe care le lăsa. Reîntinerirea podgoriei de la Suresnes a avut loc în anul 1965 la inițiativa viceprimarului din perioada respectivă și totodată datorită acțiunii a doi pasionați cultivatori ai viței de vie. Podgoria Clos du Pas Saint-Maurice deține 1000 de ari și este creată de Jean Dumas, un cultivator venit din Ardèche la cererea lui Etienne Lafourcade, el însuși viticultor, pentru a-și pune în valoare cunoștințele, cultivând pe coastele muntelui Valérien
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
însuși viticultor, pentru a-și pune în valoare cunoștințele, cultivând pe coastele muntelui Valérien. Cultivați în terase, cei 3600 de butuci de sauvignon dau aproximativ 4000 de sticle care sunt puse în vânzare în pivnița municipală cu ocazia Sărbătorii Culesului viilor, care are loc în fiecare an în prima sâmbătă din octombrie. Și în alte localități din regiunea pariziană apar sau se întind podgorii: la Bagneux, Blanc-Mesnil, Clamart, Conflans-Sainte-Honorine, Coulommiers, în Parcul floral din Courbevoie, la Rueil-Malmaison, la Sucie-en-Brie etc. La
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
pentru ca în anul 1920 să scadă la 1000 ha, iar apoi la 250 în anul 1934 și la doar câteva zeci în zilele noastre. Dar grădinile întinse de la periferia regiunii pariziene amintesc încă de amplasarea vechilor culturi de viță de vie, iar Parisul păstrează și în zilele noastre urmele trecutului viticol. De aceea există drumuri denumite Clos Bruneau (în arondismentul V), Clos Feuquières (arondismentul XV), Clos Lamotte (arondismentul XIX), Cité-des-Clos (arondismentul XX), sau Rue Vignon (arondismentul VIII) ori Rue des Vignoles
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
călugărești din Chaillot) muzeul Vinului din Paris pe ... Rue des Eaux57. Parisul are în prezent două podgorii productive: Clos Montmartre, din 1933, și Clos Morillons (unde numele este sinonim cu soiul pinot), din 1985. După dispariția completă a viței de vie în 1928, în Montmartre se replantează cinci ani mai târziu 2.000 de butuci de Gamay și de pinot noir provenind de pe domeniul Thomery, aproape de Fontainebleau. Situați în arondismentul XVIII din Paris, la colțul străzilor Saules cu Saint-Vincent, cei 2
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
a Libertății, amenajată de către artistul Francisque Poulbot, fondatorul republicii Montmartre. Expunerea la nord a podgoriei Clos Montmartre este un fel de aberație viticolă, ceea ce explică de ce culesul său are loc mult mai târziu, adică la mijlocul lunii octombrie, concomitent cu recolta viilor de Champagne. La câteva zile după ce culesul a fost efectuat de către viticultorii din serviciul de parcuri și grădini al Parisului, are loc o manifestare folclorică dedicată lui Bachus și recoltei strugurilor din Montmartre. În prezența primarului Parisului și a primarului
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
parcuri și grădini al Parisului, are loc o manifestare folclorică dedicată lui Bachus și recoltei strugurilor din Montmartre. În prezența primarului Parisului și a primarului arondismentului XVIII, precum și a tuturor personalităților din arondisment, se celebrează în sâmbăta următoare "Serbarea culesului viilor". Deschiderea cu surle și trâmbițe a serbării este o ocazie pentru ceremonii bahice foarte pitorești, ce cuprind în special defilări ale confreriilor și ale asociațiilor de profil. După vânzarea celor mai buni ciorchini de struguri în coșulețe mici, recolta rămasă
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
face parte din categoria marilor vinuri franceze, virtuțile sale diuretice, în schimb, nu mai trebuie demonstrate. În parcul Georges-Brassens, în arondismentul XV, în mijlocul a ceea ce au fost odată abatoarele Vaugirard, viticultorii municipali din Paris au creat, în martie 1983, o vie împrejmuită, chiar pe locurile vechilor podgorii faimoase: Clos Morillons și Clos Périchaux, care au împrumutat numele lor străzilor din apropiere. Ocupând o suprafață de aproximativ 1.000 m², pe care au fost plantați 700 de butuci de pinot noir, via
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
vie împrejmuită, chiar pe locurile vechilor podgorii faimoase: Clos Morillons și Clos Périchaux, care au împrumutat numele lor străzilor din apropiere. Ocupând o suprafață de aproximativ 1.000 m², pe care au fost plantați 700 de butuci de pinot noir, via este dispusă în terase, separată de pereți de piatră seacă și este presărată cu piersici tineri, care accentuează specificul său tradițional. Via produce, începând cu 7 octombrie 1985 un vin roșu ce poartă denumirea de "clos-des-morillons". Există și alte podgorii
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
o suprafață de aproximativ 1.000 m², pe care au fost plantați 700 de butuci de pinot noir, via este dispusă în terase, separată de pereți de piatră seacă și este presărată cu piersici tineri, care accentuează specificul său tradițional. Via produce, începând cu 7 octombrie 1985 un vin roșu ce poartă denumirea de "clos-des-morillons". Există și alte podgorii în Ile-de-France, și chiar și alte vii în Paris, dar care încă nu fac obiectul unui consum semnificativ sau al unei comercializări
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
pe-atât de talentați, au înțeles că viticultura septentrională nu are valoare decât prin calitatea sa, așa cum o arată exemplul vinurilor de Champagne. Din păcate, există un obstacol major: prețul terenurilor din Ile-de-France, care nu permite mai mult decât păstrarea viilor municipale. II. De la amforă la sticlă O legendă din Attica povestește că părintele ceramicii, Ceramo, s-a născut din iubirea dintre Dionisos și Ariadna. Prin urmare, e normal ca grecii să-l asocieze pe zeul vinului cu obiectele din pămînt
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
la aceste probleme. Însă, atât filoxera apărută în anul 1863 la Pujaut și Roquemaure în apropiere de Avignon, în regiunea Gard, cât și maladiile criptogamice (oidium-ul în 1845, mana în 1878 și putregaiul negru (black-rot) în 1885) vor devasta viile franceze, determinând replantări masive care vor duce spre un nou val de supraproducție la începutul secolului al XX-lea. Odată cu apariția căilor ferate și cu dezvoltarea mijloacelor de comunicație (într-un secol de dezvoltare a rețelei de canale, de dezvoltare
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
secol, transferul în masă al populației a fost însoțit în domeniul rural de o specializare a culturilor. Astfel, în momentul în care în regiunile cu policultură, defavorizate din punct de vedere climatic, se observă un regres al culturii viței de vie, în departamentele meridionale se înregistrează o dezvoltare a acesteia. Replantările ce au urmat invaziei filoxerei din 1855 au creat deja, la începutul secolului al XX-lea, o suprafață viticolă superioară celei din 1850 în Aude, Gard, Hérault și Pirineii Orientali
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
producea 66 hl pe hectar, pentru o medie națională de 29 hl/ha)69. Mai mult, în 1909, cu ajutorul viticol oferit de departamentele Bouches-du-Rhone și Var, cele șase departamente meridionale reprezentau 54 % din producția metropolitană. În concluzie, cultura viței de vie tindea să dispară din regiunile climatice nefavorabile, concentrându-se și extinzându-se în cele meridionale. Situația din secolul al XVIII-lea s-a schimbat: producția avea să se izoleze și să se separe de consum. IV. De la vinul "aliment" la
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
exista deja. Odată cu creșterea cererii, acest produs a fost treptat asimilat. Mai ales în a doua jumătate a secolului al XIX-lea, producția viticolă s-a mărit. Cultivată pe suprafețe mari și răspândită în diverse regiuni ale Franței, vița de vie a fost intens exploatată, astfel încât producția a crescut în mod considerabil. Dacă totalul suprafețelor cultivate cu viță de vie s-a diminuat de la 2 182 000 ha în 1850 la 1 637 000 în 1909, recolta metropolitană a crescut de la
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
al XIX-lea, producția viticolă s-a mărit. Cultivată pe suprafețe mari și răspândită în diverse regiuni ale Franței, vița de vie a fost intens exploatată, astfel încât producția a crescut în mod considerabil. Dacă totalul suprafețelor cultivate cu viță de vie s-a diminuat de la 2 182 000 ha în 1850 la 1 637 000 în 1909, recolta metropolitană a crescut de la 30 251 000 hl, media deceniului 1850 1859, la 54 717 292 hl, media deceniului 1900 1909. Această creștere
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
determină pe cei de la ONIVINS și INRA să continue studiile de cercetare într-un ritm cincinal. Capitolul VI VINUL ȘI EUROPA Civilizația vinului reprezintă baza culturală a Europei. Copiii lui Dionisos și cei ai lui Noe au răspândit vița de vie din Attica până la Oceanul Atlantic. Din Europa caucaziană până în Uniunea europeană trecând prin Roma și Bruxelles, vinul, din punct de vedere istoric, este o băutură Europeană. De la est la vest, "fiul sacru al Soarelui", drag lui Baudelaire, luminează civilizația europeană. I.
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]