15,310 matches
-
în continuare picioarele pentru a-și pune sângele în circulație și făcea flexiuni pentru a-și dezmorți articulațiile. Îi urmărea pe militarii care-i treceau prin față pentru a ajunge la un șir de debarale. Nici un supraom printre ei, nici un "Mister Mușchi", dar toți erau bine proporționați și rezistenți. Se gândea că, dintre ei, cel mai pirpiriu ar fi în stare să alerge o zi întreagă pe suprafața unei lumi cu doi g gravitație cu costumul în spinare și luptând, apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
de ce să fi acționat astfel o ființă umană? El știa că, în pofida programului său complet și a tot ceea ce putea să învețe pe durata de viață care i-a fost repartizată, specia care îl crease va rămâne pentru totdeauna un mister. În comparație cu colegii lui, extratereștrii nu aveau nimic enigmatic. Era posibil de prevăzut reacțiile lor în orice situație. În plus, în împrejurări identice, zece creaturi din specia sa, ar reacționa la fel, pe când zece oameni ar face lucruri diferite fără nici o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
56, nici o idee despre ceea ce era Israelul. Era, în mintea mea de copil, un loc de departe unde trăiește o parte tot mai mare a familiei și cresc portocali. Cam asta știam. Ce fac neamurile mele acolo? Cum o duc? Mister! Mai târziu am înțeles că era destul de greu. Nici ei nu scriau prea multe, dar știam într-un fel că Israelul nu e un loc ușor, unde să mergem și să începem o viață nouă. Hotărârea de a pleca nu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2006_a_3331]
-
sau al revoluțiilor. Cel care abia începu a cunoscut două conflagrații mondiale, războiul rece și cortina de fier, două ideologii care au împărțit lumea, fascismul și comunismul. Pentru contemporanul de la 1900, lumea nu se vedea însă la fel. Învăluit în mister, secolul XX apărea unora continuarea în varianta happy-end a celui dinainte. La urma urmei, era o speranță de bun-simț, nu-i așa? Ce era rău să crezi „cu sinceritate“ - asemenea unui „cunoscut autor englez“, citat pe 12 ianuarie de un
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2210_a_3535]
-
când A.S. n-a mai putut vorbi pentru că se sufoca de emoție, Bizerea Marius a spus, copleșit și el: bravo, Chiști, te-ai scos: nota 10! Urmează Subțire Ionel. Voi n-ați întrebat F|R| ZAH|R vă răspunde Dear Mister Chan Bobi First ov ol ai apologize my English, wich is not very gud, but ai houp you apologize me. Ai has always admired your activity as a great actor that you are. Ai remember films as Jackie Chan and
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2166_a_3491]
-
the lines. Ai always thougt zeat an historical film iz better than an civilian oan. But nau ai hărd that an young shity director called Mungiu Cristian has won the Palm D’or at the Cann. Ai am not gelos, mister Chan, but as yu said in Jackie Chan returns, „fuck, it’s not fair“, hau the fuk did zis mucos kid win this prize over me, wich ai em so good looking and ai got laied many many times like
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2166_a_3491]
-
încăput în dubiță. Comitetul care comandase capodopera pentru bancă se gândise că ar fi o idee minunată ca eu să lucrez noaptea; în felul acesta, oamenii din bancă nu ar fi văzut instalația în diferitele faze ale asamblării. Trebuia păstrat misterul! Din fericire, bugetul alocat achiziționării a fost destul de îngăduitor, încât mi-am putut permite ceva substanțial mai puternic decât ProPlus ca să mă țină trează. Astfel, de la miezul nopții încolo, sub privirile fixe, sincere și neîncrezătoare ale diverșilor oameni de serviciu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
fapt nu era nimic. Nu sunt așa de sigură. Dar am vorbit despre asta cu o prietenă și ea a construit imediat o poveste banală, care să fie logică în raport cu ceea ce spusese. Nu voiam să-i dau de înțeles că misterul care plana în jurul infarctului lui Bill încă mă obseda; în fond, abia îl cunoșteam. Și era prieten cu majoritatea oamenilor care fuseseră în cameră, poate chiar cu persoana căruia i se și adresase Bill. Așa că i-am aruncat o privire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
oricum, revenind la ce spuneai mai devreme, despre Bill... Simon mi-a retezat-o în așa fel încât mi-am dat seama că nu ar fi o idee bună să mai insist. Din păcate, nu te pot ajuta să dezlegi misterul ăsta. S-ar putea să nu fie nimic la mijloc. L-am aprobat, hotărându-mă să o las așa pentru moment. Dar m-am gândit că voi reveni asupra acestui subiect mai târziu. Ceva ce am spus, vreun nume pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
închide. Eram la fel de bine-venită ca o halcă de miel la cina unui vegetarian. Mă întrebam dacă ăsta e rezultatul dictaturii lui Richard Fine: fără îndoială că a făcut cunoscut angajaților băncii, așa cum îmi făcuse și mie, că odată Charles îngropat, misterul morții lui ar trebui să aibă aceeași soartă. Fără să vreau, am spus: —Simon, știu despre Primrose Gardens. Am înjurat în gând. A ieșit mult mai direct decât am intenționat. Răspunsul a fost o tăcere de mormânt. —Simon? am avut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
Sper numai ca Charles să le fi distrus. Îl tot implorasem să o facă. Și-a încrețit puțin buzele, ochii fiindu-i plini de satisfacție. —După ce doamna a urcat, mi-am dat seama că poate exista o altă rezolvare a misterului scrisorilor. A tușit. Nu vreau să fiu indiscret, a zis, uitându-se în jos aparent cu modestie, dacă tonul vocii lui nu ar fi fost destul de sugestiv. Mi-a luat o secundă să-mi dau seama. Îndrăznesc să spun că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
mai importante, Îmi spune că numai fratele ei cunoaște așa ceva. Dar unde-o fi fratele acesta al ei? Nu știe nici ea... Apoi se apucă și bea bere de una singură. Am impresia că nici nu ține să se dezvăluie misterul dispariției soțului ei... — Hmm, Îți merge mintea... Da, cam așa-i. Ai priceput fantastic de repede niște lucruri. Cu zîmbetul pe buze, individul Își descheie primii doi nasturi de la palton, Își dădu la o parte fularul alb de lînă și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
aveam nici cea mai vagă idee ce poate fi cu ea. La urma urmei, era totuși ceva care mă făcea să Înțeleg că nu-mi puteam permite să o port În mînă ? Bucățica de hîrtie părea și ea Învăluită În mister și rezultatul a fost același ca și În cazul insignei. Pe ea se schițase un soi de hartă - linii ce reprezentau conducte de apă sau de gaz și ceva care părea a fi conturul unei pompe - dar puteau reprezenta orice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
prin satele comunei, cea mai mare din județul Suceava... Învățasem să strunesc singur iapa blândă, cu ochii languroși, parcă îndemnându-mă la păcate nelumești, cu crupa îmbietoare, săltată în trapuri dumnezeiești, coada nervoasă, aruncată dulce în părți, ca să-i apere misterul de muștele albastre, insistente... și coama țeselată cochet de vizitiul spitalului, Ghiță... Era un deliciu al vieții mele de doctor plecat la vaccinări... Culmea e că nu-mi amintesc cum o alintam... numele ei... știu că o înjuram lung, înflorat
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2207_a_3532]
-
de iubire dintre Tinu și Laura face și ea parte din acest rotund. Și parcă și timpul s-a ghemuit în fața acestor tineri frumoși care încep un capitol ce se anunță a fi cu totul Marian Malciu inedit, plin de mistere care se cer deslușite. Așa cum Laura își mărturisește la un moment dat: “Am senzația că suntem doar noi doi, prizonieri ai timpului, blocați împreună parcă pentru o eternitate...!” Monologul Laurei în fața oglinzii dezvăluie adevăratele sentimente ale tinerei și acest procedeu
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
vizităm, spre seară, acasă... Mircea Ivănescu locuia în București. Avea o curte mare, noroioasă... Dimov și cu mine înaintam încet pe o cărare foarte îngustă, făcută din bucăți de marmoră albă, pășind extrem de atenți să nu călcăm alături, în noroi... Misterul s-a risipit imediat, Mircea Ivănescu mărturisindu-ne, cu o lumină amuzată în ochi, totodată cerându-și scuze, că drumul e construit anume pentru pisici... ca să nu-și murdărească lăbuțele... Drept care toți trei, abia sosiți, ne-am dus, ocrotiți de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2193_a_3518]
-
că Românica există, nu e doar în bancuri! Mai sunt și standuri goale, dar și unele cu trei cărți răsfirate. De fapt, „realitatea editorială“ picantă la etaje se regăsește, nu la „capitaliștii“ de la parter! Pentru că nu afli zi de zi Misterele fundamentale descoperite și nici nu îți poți procura de la orice punct de vânzare a cărții Apocalipsa Daciei, Dacilor, Românilor (de la Masramt). Chermezele scriitoricești și editoriale din alți ani se văd înfrânte de cele două „locante“ cu sandvișuri și cafea la
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2167_a_3492]
-
aspect de thriller pentru pictura Leonorei Fini. Fantasmele sale au fost întotdeauna molatece, catifelate chiar, chipuri angelizate straniu de moarte și neant, trupuri delicat-subțiratice, înconjurate de un halou tainic, emacieri animaliere, hieratizări personalizate prin contururi cețoase și aburi misterioși. Probabil misterul este categoria cea mai adecvată de analiză cathartică a picturii Leonorei Fini, cu siguranță misterul inefabil este cel care atrage magnetic privirea asupra picturilor sale încărcate suav de un thanatos picurat cu pipeta sau lovind ritualic precum o pufoasă picătură
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2167_a_3492]
-
chipuri angelizate straniu de moarte și neant, trupuri delicat-subțiratice, înconjurate de un halou tainic, emacieri animaliere, hieratizări personalizate prin contururi cețoase și aburi misterioși. Probabil misterul este categoria cea mai adecvată de analiză cathartică a picturii Leonorei Fini, cu siguranță misterul inefabil este cel care atrage magnetic privirea asupra picturilor sale încărcate suav de un thanatos picurat cu pipeta sau lovind ritualic precum o pufoasă picătură chinezească. Legenda morții sale nu a putut evita substratul misterului care a înconjurat-o toată
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2167_a_3492]
-
picturii Leonorei Fini, cu siguranță misterul inefabil este cel care atrage magnetic privirea asupra picturilor sale încărcate suav de un thanatos picurat cu pipeta sau lovind ritualic precum o pufoasă picătură chinezească. Legenda morții sale nu a putut evita substratul misterului care a înconjurat-o toată viața. Bârfele spun că Leonor Fini nu a murit de bătrânețe (deși la 89 de ani ar fi fost firesc ca lucrurile să stea astfel), ci fiindcă a primit vizita unei îngerese cu pălărie uriașă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2167_a_3492]
-
acest lucru nu e precizat de la bun început. Funcțiile clasice ale povestirilor Miturile și basmele populare au servit, în mod tradițional, patru funcții clasice: să ne pună de acord ( a) cu noi înșine, (b) cu cei din jurul nostru, (c) cu misterele vieții și (d) cu universul înconjurător (Campbell, 1970). O mitologie activă conține simboluri, motive și arhetipuri care ne vorbesc la un nivel profund uman și care reverberează dincolo de nivelul personal, spre un nivel colectiv. Puterea acestora ne conectează cu cele
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2130_a_3455]
-
noi și ceilalți. Povestirile contribuie la crearea unor legături, prin întărirea sentimentelor comunitare, ajutându-ne să înțelegem ordinea din jurul nostru. Ele ne clarifică și ne mențin locul în cadrul ordinii sociale. Funcția mistico-religioasă Povestirile ne pot aduce față în față cu misterele fundamentale ale vieții. Ele trezesc sentimente de venerație, uimire, umilință, respect și recunoștință prin înțelegerea misterelor din jurul nostru. Aceste sentimente ne ajută să participăm la misterul existenței. Povestirile ne duc dincolo de aici și acum, dincolo de existența noastră zilnică, permițându-ne
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2130_a_3455]
-
înțelegem ordinea din jurul nostru. Ele ne clarifică și ne mențin locul în cadrul ordinii sociale. Funcția mistico-religioasă Povestirile ne pot aduce față în față cu misterele fundamentale ale vieții. Ele trezesc sentimente de venerație, uimire, umilință, respect și recunoștință prin înțelegerea misterelor din jurul nostru. Aceste sentimente ne ajută să participăm la misterul existenței. Povestirile ne duc dincolo de aici și acum, dincolo de existența noastră zilnică, permițându-ne să intrăm pe tărâmul spiritului în domeniul sacrului. Prin intermediul povestirilor intrăm în contact cu divinitatea. Povestirile
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2130_a_3455]
-
locul în cadrul ordinii sociale. Funcția mistico-religioasă Povestirile ne pot aduce față în față cu misterele fundamentale ale vieții. Ele trezesc sentimente de venerație, uimire, umilință, respect și recunoștință prin înțelegerea misterelor din jurul nostru. Aceste sentimente ne ajută să participăm la misterul existenței. Povestirile ne duc dincolo de aici și acum, dincolo de existența noastră zilnică, permițându-ne să intrăm pe tărâmul spiritului în domeniul sacrului. Prin intermediul povestirilor intrăm în contact cu divinitatea. Povestirile ne conectează cu înălțimile și cu abisurile vieții. Funcția cosmologico-filosofică
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2130_a_3455]
-
vieții Povestirea vieții este, în mod inerent, interdisciplinară; utilizarea sa în arii de cercetare multiple pune în paralel cele patru funcții ale povestirilor sacre. Spunându-și povestirea vieții, cineva se poate cunoaște mai bine decât înainte pe sine, pe alții, misterul vieții și universul în care trăiește. Povestirea vieții îi poate oferi cercetătorului o mai bună înțelegere a modului în care naratorul se vede pe sine în relație cu aceste elemente. Când povestim în mod deliberat despre cele mai importante experiențe
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2130_a_3455]