2,664 matches
-
O să povestești copiilor, nepoților: "A fost odată ca niciodată un voievod ce mult a luptat și mult a iubit..." O să și lăcrimezi puțin... O iubire imposibilă e tristă, dar e fără moarte, tocmai pentru că neîmplinită e fără sfârșit... Voichița își înăbușă plânsul în pieptul lui. El îi mângâie ușor părul... Îi ridică fața de bărbie, îi zâmbește și-i grăiește răspicat: Zi după mine, Voichiță: "Să ne vedem sănătoși!" Voichița își șterge lacrimile cu palmele și strigă: "Să ne vedem sănătoși
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
și aerul proaspăt al pădurii după ploaie... O ciocârlie trezește zorile... După întuneric, vine lumina, spune Daniil cioplind în lemn chipul unui copil ce râde. Jucărică pentru copii, i-l arată zâmbind. Ștefan respiră adânc... Un răstimp rămâne cu obrajii înăbușiți în palme. Ce vis... ce vis, îngână el. Daniil zâmbește enigmatic: Buruienile mele... Ștefan face câțiva pași schiopătând, clătinându-se: Am... am trăit... am retrăit... aievea... Gemeai, bolboroseai, strigai: Valea!... Valea!... Ștefan se lipește cu spatele de peretele de piatră
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
a culturii naționale”. Primul număr nu indică nici direcția, nici colegiul redacțional. Un Cuvânt înainte stipulează însă destul de clar misionarismul revistei: „Într-o perioadă ca aceea prin care trecem, în care ocupantul străin - ajutat de uneltele din țară - încearcă să înăbușe elementul național din cultura românească, vom stărui asupra dreptului imprescriptibil al culturii noastre de a fi românească.” Și, mai departe, observând „o sovietizare culturală” și remarcând incapacitatea firească a emigrației, ce „nu poate crea valori culturale care să înlocuiască lenta
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287155_a_288484]
-
durere și, deși Conrad și ducesa Sophie o Înconjurară cu iubirea și grija lor, Îi rugă să-i Îngăduie să părăsească Curtea, unde amintirile erau atât de greu de Îndurat. Rămase un timp la doamna Rishawa din Appenweier, care Își Înăbuși propria durere ca s-o mângâie. Câteva săptămâni mai târziu Îl rugă pe Conrad să-i Îngăduie să intre Într-o mânăstire. Acesta acceptă, cu inima grea, după ce Încercase Îndelung s-o facă să-și schimbe hotărârea. El Îi rândui
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
foști colegi de generație la Rădăuți, prezintă istoricul acestei școli din Bucovina, profesorii, absolventele promoției, "într-un șirag multicolor de destine și realizări", oferind istoriei locale date și informații valoroase. Omenia și o mare iubire, care nu au putut fi înăbușite de învolburările "obsedantului deceniu", unesc discret destinele acestor tineri frumoși, inteligenți și harnici din Bucovina. Reuniunile lor aniversare din fiecare vară de la Rădăuți sunt emoționante, cinstesc locul, cultivă încă tradiții și vechi rânduieli, într-un adevărat ritual de perpetuare a
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
le alungi departe de casă, ci doar să arunci peste ele cu cenușă răcită din sobe. Când gospodinele puneau cloștile la clocit, aveau grijă să nu pună nimic în casă dintre lucruri întoarse cu gura în jos, căci puii se înăbușeau în ouă și nu mai ieșeau la lumină. Gunoiul nu se aruncă afară după apusul soarelui și nici până răsare soarele dimineața, deoarece e semn că-ți va merge rău în familie. Dacă puii mici mănâncă ouă și brânză în
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
surorii mele Oltea. Buruienele creșteau văzând cu ochii. Dacă se întâmpla o vară ploioasă, timpul ni-l petreceam mai mult la straturi, la plivit. Nu puteam permite ca buruienele să crească peste legumele fragede și să acopere stratul, să-l înăbușească. Rămânând toată ziua acasă trebuia să ne mai ocupăm de vite (mâncare, adăpat, muls), de porci (fiert bostani cu cartofi pe pirostrii în ogradă) și de păsări. Pentru cină, trebuia pregătită mâncare multă, pentru lucrătorii care se întorceau din câmp
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
răspunsuri scurte (G.V. = Grigore Vieru): A.B.: Ce este pentru dvs. dragostea? G.V.: Dragostea este o nălucă despre care toată lumea vorbește, dar nimeni n-a văzut-o. A.B.: Disperarea? G.V.: Disperarea face să izbucnească revoluțiile și tot ea le înăbușă până la urmă. A.B. Frica? G.V.: Frica este ceva primar. Rar om îndrăznește să-i râdă în față. A.B.: Veșnicia? G.V.: În celebrul vers blagian "Veșnicia s-a născut la sat" azi lucrurile s-au inversat. Azi satul este
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
temeiuri ale fericirii obștești. De aceea, acordând cea mai serioasă atenție uneltirilor care ar putea trezi suspiciuni îndreptățite și îndeosebi purtării acelora care, adăpați în străinătate cu principii false, ar fi pătrunși de doctrine primejdioase, mă voi socoti dator să înăbuș orice tendință care ar avea drept rezultat compromiterea liniștii interioare a țării, ca și a celei a statelor vecine.“ E lesne de înțeles, în lumina acestor îndrumări și angajamente, ce primire le era rezervată tinerilor la întoarcerea lor de la studii
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
informații despre pregătirea diversiunii, dar au ezitat sau nu au încercat s-o dezamorseze la timp. Redeșteptarea națională a românilor basarabeni dintre care o treime fuseseră exterminați de Stalin prin execuții, foamete și deportare în Siberia se dorea a fi înăbușită în sânge, de către cei care se opuneau acesteia. Armata a 14-a rusă, hoarde de cazaci aduși cu avioane de pe Don, mercenari și foști pușcăriași de drept comun au fost implicați în dezlănțuirea în Transnistria a unei terori de o
[Corola-publishinghouse/Administrative/1541_a_2839]
-
în Cehoslovacia, întreaga țară, inclusiv capitala, fiind ocupată, acțiunea întreprinsă constituind, în final, un grav eșec politic. Prin semnarea la Praga, la 16 octombrie 1968, a Acordului privind "staționarea temporară" a trupelor sovietice pe teritoriul Cehoslovaciei, "Primăvara de la Praga" fusese înăbușită cu forța. La București, N. Ceaușescu declara invadarea Cehoslovaciei drept o pagină rușinoasă în istoria mișcării comuniste și a relațiilor dintre țările socialiste. Răsturnarea regimului de la Praga prin forța armelor s-a dovedit a fi efectiv, sfârșitul mișcării comuniste internaționale
[Corola-publishinghouse/Administrative/1541_a_2839]
-
inevitabilă depinde de modul în care înțelegem această întrebare. Nu cred că vreo tranziție este inevitabilă. Hegemonul regional (Uniunea Sovietică) se retrăsese și, odată cu el, dispăruseră și toate șansele că un lider comunist va primi ajutor din străinătate pentru a înăbuși protestele din țara sa. Cu toate acestea, tranziția din România nu trebuia neapărat să ia forma violentă pe care a luat-o. Cred, mai degrabă, că circumstanțele specifice ale tranziției românești au fost doar un accident istoric regretabil. Mai mult
1989-2009. Incredibila aventură a democraţiei după comunism by Lavinia Stan, Lucian Turcescu [Corola-publishinghouse/Administrative/882_a_2390]
-
catene” despre Evanghelia lui Matei. Textul lui Papias e citat de Apolinarie al Laodiceii (sec. al IV-lea) și sună așa: PASAJ RETRAS Iuda n-a murit prin spânzurare (anchone), ci a supraviețuit, căci a fost coborât Înainte de a se Înăbuși. Faptele apostolilor arată și lucrul acesta, că „a căzut cu capul Înainte/fața În jos” și așa mai departe. Papias, ucenic al apostolului Ioan, povestește acest lucru mai precis (saphesteron), zicând: „Iuda a trăit (periepatesen) În lume ca un mare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
la meditație și relaxare; ceaiul îi alină și pe cei epuizați de efortul zilnic; există o vorbă printre băutorii de ceai: „poți să stai o zi fără orez, dar nu și fără un ceai”. Așezate pe tatami, ascultăm susurul apei înăbușite de ceainic, susur ce se contopește armonios cu foșnetul întrupat al crestelor muntelui ce străjuiesc ținutul. Odaia obișnuită devine sanctuar prin liniștea odihnitoare, dându-ne senzația unui început de lume, în care norii spumoși și simfonia pinilor fremătători ne aduc
Japonia. Mister şi fascinaţie by Floarea Cărbune () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1258_a_2102]
-
au pierit atunci. Niponii au refăcut din temelii o țară insulară, azi, cea mai prosperă de pe glob. Astfel, și-a dezvoltat Cultura... menținând nealterate tradițiile, trăind și iubind fără a se da în spectacol. Japonezii au uitat trecutul, și-au înăbușit durerea pentru cele două orașe martire și au mers mai departe. Prin dăruire, mândria de a fi japonez și prin conlucrare, niponii au realizat lucruri ce depășesc cu mult imaginația mea de româncă. Puterea colectivă este secretul reușitei japonezilor în
Japonia. Mister şi fascinaţie by Floarea Cărbune () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1258_a_2102]
-
de faptul că i-am scris lui Georges și adaug la scrisoarea pentru el aceste câteva rânduri. Ține-mă la curent cu problema Cinci; nu fi prea crudă; pare foarte descumpănit. Te sărut cu toată marea mea afecțiune, cu țipete înăbușite de dragoste, de tristețe, de disperare. Toată lumea - Lina, Chirana, Iani, Costel - toată lumea îți trimite sărutări și sărutări de mâini, iar Lina mi-a spus pe când pleca cu covoarele: Mai avem copii prin casă, dar nimeni nu-i ca dumneaei. Mamina
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
am. Azi, trecând prin fața bisericii de lângă poștă, am aprins o lumânare pentru ca tu să fii fericită în orașul spre care te-a împins, peste toate imensele dificultăți, destinul tău. Dragă Monică mică, mama pune capul pe umărul tău și plânge înăbușit de dor, mama e un biet copil bătrân și prost. Mamina Joi seara, 20 noembrie [1947] A trecut ziua de ieri, Monica dragă, cu minunata clipă a țipetelor noastre de iubire și desnădejde, cu glasul tău viu, cu emoția ce
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
8-1; în galop acasă și la 2.20 la Crematorium unde era depus tatăl d-rei Grobnic. [...] M’am urcat apoi sus la tata. Trei crizanteme albe mai erau încă acolo de data trecută; am aprins candela și i-am vorbit înăbușit de tine, de depărtarea noastră, de singurătatea noastră. La 5 Maria, într’o epocă de frumusețe quasi spirituală, cu ceva nostalgic și rătăcit. [...] (Nu-ți pot scrie în liniște. Atât chițcăie copiii aceia alături, că mă enervează și mă supăr
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
culc și până în pragul somnului și-al uitării am să mă gândesc la fetița mea, pe care o iubesc ca o sălbatică. 45/1948 II Duminică, 4 aprilie [1948] [...] Moy? Îți scriu ca și cum mi-aș înghiți repede lacrimile și gândurile înăbușite de respirația largă și sacadată a primăverii, definitiv instalată în țară; îți scriu și toți arborii aceștia, buchete de logodnă pentru uriași, mă emoțio nează fiindcă îi asociez cu tine. Tu, mereu tu, care te întorceai acasă la vremea asta
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
încolo, chiar împotriva propriei mele voințe, o să închin steagul în fața hotărârilor tale. Copilul meu iubit, mă cuprinde un val neobișnuit de cuvinte de dragoste! Într-o bună zi am să-ți scriu o carte poștală cu toate vorbele de dragoste înăbușite de la plecarea ta; pe stradă, mai bine zis în tramvai, nu văd pe nimeni, mă gândesc numai la tine; rumeg toate cuvintele de dragoste nefolosite de doi ani și jumătate (!!!). Când sunt în clasă, amintirea ta îmi străluminează deodată mintea
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
sârmă ghimpată, înfășurată strâns în jurul trupului meu. La orice gest imprudent de rememorare pe care îl fac, sârma ghimpată mă zgârie, mă sfâșie. Și eu, care nu voiam să-ți mai vorbesc despre lucrurile astea! Dar uneori izolarea asta mă înăbușă, încât îmi vine să mor. Dacă n-ar fi gândul cumplit că ființe dezgustătoare și-ar bate joc de corpul acesta istovit, că le voi auzi vocile rostind cuvinte nemiloase și că voi îndura, și dincolo de viață, cele mai adânci
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
iar. Iese și Antoșa să-i despartă; scandal, huiet, geamuri sparte. La jurați e interesantă chioara Lupacec. Mai interesantă e Antonina Dombrowska, care se comportă ca o adevărată eroină de dramă. E emoționată, răsuflă greu, înălțând capul cașicum s-ar înăbuși, vorbește la început cu dificultate. Depune favorabil acuzatului, care-i cam sărit când se-mbată și a rămas cu această meteahnă de la războiu. "Eu sunt singura vinovată", declară ea, cașicum ar fi o frumuseță fatală. De altminteri acuma trăiește iar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
și nu se face întorcându-ne la practici barbare și la nivelări stupide ci cultivând și afirmând elita inteligențelor umane. Așa încât dacă totuși este nevoie de o comparație eu văd în poporul românesc un pădureț sălbatic, care, după ce a fost înăbușit de sihlă străină, a izbutut să se elibereze și să iasă la lumină. E un pădureț viguros, cu mlăzi care au rezistat loviturilor și ciumpăvirilor. Înflorește în fiecare primăvară, slăvind astfel pe Dumnezeu. Dar floarea aceea a primitivității nu-i
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
cerului. Secetă 30 Iulie. Câte-un vârtej de praf se isca, fugind, rotindu-se pe drumul cotit, prin holde. Vai! vai! când te-a vedea stăpânul îți pune mânile-n cap! Să trăiești ca banu-n punga săracului! Zarea parcă ardea, cercuită, înăbușită de ceață, de fum vânăt. (Înserare. Secetă. Câmpie) Ispol = cupa de dat afară apa din luntre Clonc = instrument de chemat somnul Uronița = o luntre cu capetele late, ca la scoică Samar = șaua pe care se pun coșurile de cărbuni, la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
În esență ticăloase, manevre politice pe care le are la dispoziție un conducător, și anume la aceea de a ațâța un strat al populației contra altuia, de a crea o diversiune gravă politică cu scopul - cel din iunie - de a Înăbuși o mișcare civică, anti-comunistă, care a primit numele În istorie de „Piața Universității”, sau precum cea din septembrie a anului următor, cu scopul de a Îndepărta de la putere un rival politic, pe premierul Petre Roman. A fost sfătuit, a acționat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]