2,740 matches
-
și mulțumiți de sine până la strivirea a tot ceea ce există dincolo de prețiosul lor sine... Eduard n-a venit singur, de bună seamă. A venit cu o fată fru moasă, într-o rochie neagră, mulată pe corp, o fată care râde întruna, sonor, dezvelindu-și dinții albi, irezistibil de albi în con trast cu rujul de un roșu magnetic de pe buzele cărnoase, și care dansează natural în pantofii de lac, cu tocuri înalte, unduindu-se și învolburându-și părul negru, lung și
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
masă fără să fac vreo dandana. Mă uit în trecere la Eduard și la Anda, cum dansează îmbrățișați pe ritmul lent, șoptindu-și tainic la ureche în penumbra din cameră. Sunt conștienți amândoi că sunt frumoși. Frumoși și veseli. Râd întruna. Fericirea lor e un cerc perfect închis, în care nimeni altcineva nu are acces. Eu sunt urâtă și fără nici un haz. Oricum, nu găsesc nimic de râs. Nimic demn de interes. Iar tu, Edo, ai dispărut de când am ajuns la
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
meu s-a strâns în pumn, și în palmă, și în degete, și în unghiile mele movulii, care mă dor. Mă uit pe pereți și ochii mi se rotesc observând totul, și mintea mea se rotește și ea și gândește întruna, pot auzi rotirea și rostirea necontenită a gândurilor înlăuntrul meu... înnebunitor. Nu mă pot oglindi la nesfârșit doar în propriile gânduri, veșnic învălmășite! Și totuși, trebuie să continui să gândesc și să scriu, e singura mea scăpare, altminteri gândurile mele
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
în gând) și l-am invitat la masa mea „de lucru“. E o masă cam mare, demodată. Dacă vreau să-mi întind mâna, să-l mângâi, trebuie să mă aplec cu scaun cu tot (scaunul pe care oricum mă bâțâi întruna) și s-ar putea, neatentă cum mă știu, să-mi alunece scaunul. Asta mi-ar mai lipsi, să-mi alunece scaunul și să cad grămadă la picioarele me sei. La picioarele lui. Pentru o clipă, mă și văd ghemuită pe
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
m-am îmbrăcat frumos (mama îmi cumpărase o rochie din centru, o rochie colorată și veselă). M am lăsat împopoțonată de mama, coafată și fardată de mama, parfumată de mama. Mi-am primit musafirii veselă și am flecărit și râs întruna, am despachetat cadourile cu exclamații de bucurie, am dansat, am suflat în lumânări și am băut șampanie cu nemiluita. Am fost centrul atenției pentru o zi. Un centru gol, în care eu nu mă recunoșteam câtuși de puțin - dar care
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
clipă pereții jupuiți, dar apoi cercetă - pentru prima dată cu o atenție nedisimulată și netrucată - dese nele. Erau multe, zeci de desene, și fiecare dintre ele era extrem de viu. Le privea și se pierdea în ele, îi venea să vorbească întruna cu chipurile acelea întrebătoare, ironice, visătoare sau zâmbitoare, care îl urmăreau cu privirile lor. Furia începu să i se do molească, de parcă minusculul cub de gheață al sfielii și-ar fi multiplicat dintr-odată sclipirea de diamant și ar fi
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
cădea neglijent în ochi, iar răsuflarea îi mirosea a alcool. Nu se putu abține să nu i-o spună. — Anda, ce naiba ai băut, duhnești ca un birjar! Păi ce dracu’ era să fac? Mă plictiseam, ți am spus, căs cam întruna. Doar când m-am gândit ce moacă distractivă o să faci când o să mă vezi la ușă și-o să-mi auzi propunerea m-a apucat râsul... Și nu m-am înșelat, după cât se vede. Nu vrei să vii cu mine... Ești
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
măsură acest prea lung sfârșit de săptămână. Nu se putuse întoarce la cel care fusese. Privea totul și pe toți din toate unghiurile. Se vede treaba că mintea lui, me reu trează în ultima vreme, stătea de veghe și mușca întruna, cu o furie insațiabilă, din el. Numai Bobo nu plecase. Eduard îl convinsese să ia un tren de noapte. Sperase, într-ascuns, să îl convingă să vină la casa bunicilor și poate, dacă se brodea ca mama lor să fie
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
să intre în jocul de-a trecutul. Mintea ei riguroasă și înțeleaptă o povățuia să nu-și tulbure drumul și norocul, să meargă înainte pe calea ei bătătorită, lipsită de obstacole. Clara adormi cu greu în acea noapte, foindu-se întruna în așternut. I se părea, în mod cu totul ciudat, că între ea și pernă se intercalase o altă pernă grea, nevăzută, ca de piatră, care o împiedica de astă dată să adoarmă. Simți regretul neașteptat că nu are un
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
Clara își simțea obrajii arzând și capul bubuind. Se uita de jur împrejur, nemaiștiind unde se află. Vedea un bărbat rumen care-și zornăia înfiorător gheața în pahar, sfredelind-o cu o privire bădărană, un alt bărbat care își mișca întruna maxilarele și pe bărbia căruia se prelingeau grețos un strop de salivă și un strop de vin roșu și căruia totul i se părea normal, și mai vedea o femeie mică și îndesată care îi trimitea un zâmbet gol și
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
de țopârlan pe care ea nu-l remarcase până în acea dimineață, declarând cu mândrie: — Normal, tu știi mai bine! Eu doar de asta ți le cumpăr, să ți le asortezi cum dorești! Se uită la el peste masă, cum vorbea întruna, cu ticurile lui in suportabile, despre aceleași subiecte nesărate despre care vorbea mereu și care pe vremuri îi păruseră Clarei subiecte vaste, care dovedeau multitudinea de preocupări ale soțului ei. Acum i se păreau toate în afara oricărui interes și se
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
al țării noastre trup Pentru limbă să tot lupți Pân’ oscioarele se rup. Graiul nostru este dulce, Spunem țară, mamă , limbă Când l-a pus ca să îl culce, Puiul mamei se tot schimbă. Noi cuvinte el învață, Limba lui pronunță-ntruna Sensuri noi, o nouă viață Vorbe calde - întotdeauna.
Ramuri, muguri si mugurasi de creatie olteniteana Antologie de poezie și proză oltenițeană by Nicolae Mavrodin si Silviu Cristache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91640_a_93402]
-
spuse: — Există totuși un lucru ciudat. — Care, dottore? Întrebă Brunetti. — A crezut că sunt din Milano. — Nu Înțeleg. Cum adică? — Când a spus că mă omoară, mi-a zis „milanese traditore“, dar n-a făcut decât să mă lovească. Striga Întruna că mă omoară, Îmi spunea Întruna „milanese traditore“. Nu are nici o logică pentru mine. Brusc, pentru Brunetti avea logică. — Vianello, ai o barcă? — Da, domnule, e afară. — Miotti, sună la Questura și spune-le să trimită Squadra Mobile, imediat, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
Care, dottore? Întrebă Brunetti. — A crezut că sunt din Milano. — Nu Înțeleg. Cum adică? — Când a spus că mă omoară, mi-a zis „milanese traditore“, dar n-a făcut decât să mă lovească. Striga Întruna că mă omoară, Îmi spunea Întruna „milanese traditore“. Nu are nici o logică pentru mine. Brusc, pentru Brunetti avea logică. — Vianello, ai o barcă? — Da, domnule, e afară. — Miotti, sună la Questura și spune-le să trimită Squadra Mobile, imediat, la palazzo-ul lui Viscardi. Vino, Vianello. Șalupa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
dincolo, toate fetele. Adică decât trei, că Vichi e în prenatal. Și niciuna din noi n-a ieșit până nu v-am auzit strigând." "Bă, mai lăsați-mă, dreacu', în pace cu prostia asta pe care mi-o tot debitați întruna! Cineva a intrat aici și a făcut toată porcăria asta numa' ca să-mi facă mie rău. Cineva a desfăcut diplomatu', a scos banii din el și i-a pus, ca un sifilitic, pă pervaz. Cineva care voia să să răzbune
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
Porifir Petrovici. Nu-i nevoie să te mai bagi și dumneata, strigă Saliatov în timp ce dădea din mâini ca și cum Porfiri era o muscă pe care încerca să o alunge. Cu fața roșie și cu venele de la tâmple umflate, acesta se mișca întruna, fără scop. Începea să asude și își descheie gulerul. ă Bineînțeles, bineînțeles... Dar știi, nu vreau să mă bag, eu vreau doar să îți ofer ajutorul meu. ă Iar eu îți sunt recunoscător. Totuși... Saliatov fusese locotenent în armată. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
nimerită pentru detalii biografice. - Dacă stau să mă gândesc, a continuat Abe, nu țin să trec iar În revistă Împrejurările copilăriei - destoinica mea mamă, educată la colegiul John Hopkins, fruntea clasei ei. Și imbecilul de taică‑meu care‑mi reproșa Întruna că n‑am ajuns membru al societății filozofice Phi Beta Kappa. Deși aveam note foarte mari. Pentru admiterea la cursurile societății respective erau suficiente notele B și C. Totuși, oricâte succese aș fi avut, - faptul că eram invitat să conferențiez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
Chick. De fiecare dată Îmi dai senzația că ai ceva mai important de făcut decât ceea ce faci În momentul respectiv. Nu m‑am apărat de acuzațieă nici măcar n‑am Încercat. Destinația noastră, Lanvin, se afla În apropiere, dar ne rețineau Întruna alte magazine. Opticienii Îl atrăgeau Întotdeauna pe Ravelstein. Dar În acest domeniu nu era singurul. Potrivit unor statistici, femeile americane au În medie câte trei perechi de ochelari de soare. „O, nu e necesar să Întrebi de ce!” - așa cum sună vorbele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
pe Madame de Rênal a lui Stendhal, În inocența și simplitatea ei. Și, firește, și alții, Încă neînvățați să‑l recunoască, neatinși de perceperea lui deschisă, Încearcă, Într‑o formă obscură, același dor. Acesta era sentimentul pe care‑l pândea Întruna Ravelstein la ceilalți și, de la o asemenea permanentă preocupare, nu mai era decât un pas până la aranjarea partidelor. Adică până la exploatarea cât mai eficientă a acelor puternice, dar incomplete nevoi. Era și un paliativ eficace, cu o semnificativă importanță proprie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
și să‑ți fi dat osteneala să‑l ia cu Încetișorul... Și mai e posibil ca În calitatea lui de educator genial să‑și fi dat seama cât trafic de idei putea suporta mintea mea. În New Hampshire mă pisa Întruna să‑i repet bancuri vechi, gaguri vechi, vechi clișee de vodevil. - Ia cântă‑mi cupletul ăla al lui Jimmy Savvo! Sau: Cum era chestia aia cu soțul furios? Bărbatul cu inima sfărâmată care‑i spune prietenului său: „Soția mea mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
lor frumoși negri sau chiar până la dinții lor. Ravelstein, Înfășurat În haina lui de casă din păr de cămilă, stătea Întins pe șezlong, admirând și explicând noul echipament - și râzând de ignoranța profanilor. Dar nu era În formă și apăsa Întruna butonul care amuțea sunetul, pentru a se face auzit. Până la urmă, Însă, oboseala l‑a răzbit, iar Nikki l‑a ajutat să se ridice și l‑a condus În dormitor, scuzându‑se: - S‑a obosit prea tare. A crezut că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
simptome se manifesta o bruscă scârbă de mâncare. Nu puteam nici să mă uit la alimente. Ajunsesem să‑mi facă greață toate mirosurile de gătit. La masă nu puteam Înghiți altceva decât fulgi de porumb cu puțin lapte. Îi spuneam Întruna lui Rosamund că lucrul ăsta e spre bine. Pierdeam niște kilograme nedorite. Ca toți cetățenii Statelor Unite, eram supraalimentat din plin. Familia de francezi de la parter venise din Rouen ca să se relaxeze și să umble brambura, slobozi, pe la tropice. Înotau În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
prelungită. Unii dintre medici erau de părere că trebuie să fiu dus imediat la sala de reanimare de la cardiologie. Alții susțineau că respirația era problema principală. Infirmiera mi‑a aplicat pe față o mască de oxigen, pe care o dădeam Întruna la o parte. Rosamund stătea lângă mine ca să mă ajute. M‑a rugat: - Chick, oxigenul ți‑e strict necesar și n‑aș vrea să‑i văd că‑ți leagă mâinile. - Dar mă sufoc! Eu am propria mea versiune asupra a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
Îmbrăcare, accesoriu muzical sau fundal, dar Ravelstein are o perspectivă nietzscheană, favorabilă comediei și muzicii de fanfară. Preferabil Bizet și Carmen decât Wagner și Inelul. Îi place ca volumul aparaturii sale muzicale să fie dat la maximum. Telefonul care sună Întruna e lăsat În seama răspunsurilor robotului. Își Îmbracă apoi costumul de cinci mii de dolari, din lână italiană amestecată cu mătase. Trage În jos manșetele hainei și Își netezește creștetul cu vârfurile degetelor. Și poate că se desfată cu gândul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
gâștele pentru a se scălda în gârla secată pe jumătate. Au stat întinși la soare, bucurându-se de odihna binemeritată. Nici măcar Luanei nu-i mai venea să zburde, îl privea pe Oliviu, frumușel foc și tot numai zâmbet, cum turuia întruna, ca o moară stricată, cu ochii lui Dan și-ai Emei ațintiți asupra lui. Renar, sătul de sporovăiala binecunoscută a fratelui său, se oprise pe buza unei râpe și săgeta orizontul cu o privire tăioasă. Ochii alungiți i se zăreau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]