1,236 matches
-
viața satului (...). Primul său roman Pâine albă constitue în această privință un serios pas înainte. Din punct de vedere tematic, romanul înfățișează un moment important din viața țărănimii muncitoare: consolidarea și creșterea primelor gospodării agricole colective (...). Subiectul romanului oglindește lupta înverșunată a lui Toma pentru redresarea gospodăriei colective. Întors din armată cu multe cunoștințe și cu un sănătos spirit de discernământ, Toma devine sufletul colectivului (...). Romanul Pâine albă este astfel o frescă a vieții satului în perioada luptei pentru transformarea socialistă
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
cantine pentru copii în mediul rural (în perioada seceteloră, conferințe de popularizare și culturale în centre urbane și, mai ales, rurale; a fost responsabil al comitetului ieșean de învățământ public. În toate aceste manifestări a dovedit principialitate, responsabilitate, fiind un înverșunat adversar al carierismului, imposturii. A primit numeroase ordine și distincții, precum: Ordinul Muncii (1960) și Meritul Științific (1966), titlul de profesor emerit (1964), Medalia Muncii (1949, 1952), două medalii antifasciste (1954, 1974), două medalii aniversare (1961, 1971). A mai primit
personalitați universitare ieșene din basarabia by vlad bejan, ionel maftei () [Corola-publishinghouse/Science/91489_a_92360]
-
a Bisericii Catolice din timpul Evului Mediu"643, menționându-se apoi că: "Vitregia timpurilor, însă și răutatea oamenilor au smuls din mâinile Bisericii aceste institute de înaltă cultură și de cele mai multe ori au făcut din ele, tocmai în numele științei, dușmani înverșunați ai Bisericii"644. După prezentarea realității privite prin prisma Bisericii, se făcea apoi o trecere în revistă a Institutelor catolice de învățământ superior din Europa, amintindu-se și de școlile catolice din Moldova. Un alt articol care a prezentat o
Catolicii în spaţiul public. Presa catolică din România în prima jumătate a secolului al XX-lea by Iulian Ghercă [Corola-publishinghouse/Science/908_a_2416]
-
ca pe niște lucruri stranii. În asemenea situații mai ales Poetul are dreptul să prefere verosimilul adevărului, și să lucreze mai curând pe un subiect inventat și rezonabil decât pe unul adevărat și neconform cu rațiunea". Cât despre d'Aubignac, înverșunat adversar al lui Corneille, puțin îi pasă de rolul de garant pe care acesta îl atribuie istoriei în teatrul său. "Este o idee foarte ridicolă, spune el, să mergi la Teatru ca să înveți Istoria". 4.1.3. Gustul publicului Dacă
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
Jean-Jacques Rousseau. Condamnându-l în numele moralei, în Scrisoarea către d'Alembert despre spectacole (Lettre à d'Alembert sur les spectacles, 1758), este la mii de leghe distanță în a împărtăși optimismul Enciclopediștilor, împotriva cărora a dus, toată viața, o bătălie înverșunată. Departe de a crede, cum consideră cei pe care-i privește ca pe niște dușmani, că literele, artele și științele au șlefuit moravurile, el crede că ele au exercitat un efect dezastruos. El a susținut în mod strălucit acest punct
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
singur, același la toate reprezentațiile, mereu la fel de perfect: totul a fost măsurat, combinat, învățat, ordonat în mintea lui; în declamația lui nu există nici monotonie, nici disonanță." După părerea lui, talentul actorului nu aparține geniului, ci este produsul unei munci înverșunate. Marele comediant, obișnuit cu frecventarea teatrului, a observat îndelung tehnica actorilor care i-au arătat, prin jocul lor, un anumit număr de procedee, de care se servește la rândul lui. Obișnuit cu lumea, pătrunzând în multe din secretele sufletului omenesc
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
de o tăcere care seamănă cu moartea. Totuși găsim în el tandrețe, farmec, o grație învecinată cu forța și dragoste răspândită peste întreaga operă; nicio urmă din efuziunea, patosul, sentimentul personal al artistului. Vreo luptă interioară? Nici atât. Din efortul său înverșunat, artistul nu lasă să se vadă nimic; opera-i nu conține nicio mărturisire." De aceea marioneta nu trebuie să pretindă că imită viața. "Aceasta nu va rivaliza cu viața, ci va merge mai departe; ea nu va reprezenta trupul în
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
vechilului și supraveghetorilor, ba chiar și a propriilor sale rude; ele erau nevoite să vină noaptea mai mult din frică decît din dorință. Acesta era considerat un mod de viață aproape idilic. Așa cum spunea Iorga, "plecam de acolo ca dușman înverșunat al unei societăți bazată pe astfel de lucruri"39. Este limpede că aici s-a conturat rolul lui în mișcarea politicoliterară grupată în jurul revistei "Sămănătorul". În ultimii lui ani de liceu, Iorga a căutat soluții în socialismul lui Marx. La
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
oamenii, cu toți oamenii, fără excepție, și să manifest față de ei o cumsecădenie cu atît mai mare cu cît sînt mai nenorociți"40. Ulterior, de-a lungul îndelungatei lui activități politice, Iorga a adoptat o atitudine antimarxistă și o mai înverșunată atitudine antisovietică. Dar, atacînd comunismul și Sovietele, rareori le atacă în calitatea lor de reprezentante ale socialismului. Tună și fulgeră împotriva "maximaliștilor", bolșevicilor, comuniștilor, a Sovietelor, a "rakovskiștilor" sau a "rakovskismului"41, dar rareori îl vedem pe Iorga punînd socialismul
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
ultimul cuvînt. Să examinăm două argumente contemporane: cel al doctorului Moses Gaster, un evreu român care și-a făcut un nume ca filolog în Marea Britanie, pledînd cauza evreilor, și cel al lui Iorga din perioada în care era un adversar înverșunat al acestora. Este interesant faptul că Moses Gaster, un admirator al lui Eminescu și a tot ce era românesc, și Iorga au devenit foarte apropiați. Iorga l-a invitat să conferențieze la cursurile de vară de la Vălenii de Munte, iar
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
pentru acceptarea evreilor. Oare nu s-a uitat Iorga peste granița cu Ungaria și nu a văzut dorința evreilor de a deveni unguri? A sesizat-o, dar a văzut și că în Transilvania (și în Bucovina) evreii erau cei mai înverșunați dușmani ai naționalismului românesc. Era totodată supărat, pentru că văzuse că pînă și după unirea României cu Transilvania, evreii susțineau menținerea școlilor cu limba de predare maghiară, respingînd oferta guvernului român de a înființa școli cu limba de predare idiș sau
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
Parlamentului român conțin cîteva epitete vulgare memorabile. Iorga era numit "femeia cu barbă" sau chiar mai rău (A. C. Cuza vorbea despre "menopauza" lui Iorga). Iorga trăia într-o relativă izolare. Ironia soartei constă în faptul că dușmanii lui cei mai înverșunați erau colegii lui din domeniul literaturii și al politicii naționaliste care încălcaseră principiile naționalismului său cultural. Iorga n-ar fi acceptat în veci să se împace cu Iuliu Maniu, liderul național țărănist sau, cu atît mai puțin, cu liderul populist
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
a retras în 1902), Sextil Pușcariu, ieșeanul Dimitrie Anghel, Zaharia Bârsan, bîrlădeanca Elena Farago, Ovid Densusianu, Ion Agârbiceanu (singurul nonardelean semnificativ era moldoveanul Mihail Sadoveanu). Predominanța ardelenilor n-ar trebui să surprindă pe nimeni, întrucît ei erau românii cei mai înverșunați. Este greu pentru un scriitor să nu scrie pe pămîntul patriei lui și să nu se adreseze unui public național receptiv. Chiar și în zonele Transilvaniei în care românii alcătuiau majoritatea (iar românii ardeleni erau adesea mai cultivați decît cei
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
Iorghiști 28. Generația tranșeelor privea acum spre Iorga, considerat pe drept cuvînt un "luptător", un intelectual de o anvergură extraordinară, ceva mai mult decît incoruptibil (fenomen rar la București). Ei apreciau patriotismul lui înflăcărat și știau că era un dușman înverșunat al restaurării României reprezentată de Brătianu. Iorga poseda toate calitățile pe care adepții lui din generația tranșeelor i le atribuia, cu excepția uneia singure: nu era deloc politician. Din cauza aceasta, așteptările generației tranșeelor vor fi înșelate. România Mare rămînea o națiune
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
Iorga l-a amenințat pe Blank că-l dă în judecată 133. Cît de naiv a putut să fie Iorga ca să se încurce cu un astfel de om! Fiind acum la cuțite cu A. C. Cuza și cu studenții și adversar înverșunat al sistemului liberal, aceste detalii aveau toate șansele să ajungă la cunoștința publicului! Astfel, Alecu Constantinescu, acolit al Partidului Liberal, l-a atacat pe Iorga în Adunare, prezentînd un dosar plin cu documente referitoare la contribuția lui Blank la activitățile
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
dintre aceștia au pierit practic în cîteva săptămîni, înainte de prăbușirea nazismului în Ungaria. Iorga s-a opus vehement și consecvent acestei forme de naționalism. Odată cu apariția pericolului german iminent care amenința Austria și Cehoslovacia, dezbaterile revizioniste au devenit tot mai înverșunate, ele fiind conduse de către istorici. Pe ce se puteau baza argumentele revizioniste maghiare? Pe autodeterminare? În nici un caz. Revizionismul maghiar a recurs și la argumente geografice, adică la unitatea geografică naturală a bazinului carpatin din jurul Ungariei 195. Cel de al
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
apărut pentru prima oară în Transilvania la începutul secolului al XIII-lea. Operele lui Iorga sînt foarte des citate. Oricine s-a născut în Ardeal și care-și iubește ținutul natal nu poate citi aceste volume de istorie (și conflictul înverșunat care s-a declanșat între istoricii maghiari și români după apariția acestor trei volume) decît cu mare tristețe. În ciuda faptului că totala cooperare dintre Ungaria și România este obligatorie, dezbaterile sterile continuă. Socialismul nu a rezolvat un lucru: ungurii și
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
cerut trimiterea unei "misiuni militare" germane. Puternice trupe germane au intrat în România pe la mijlocul lunii octombrie. Iorga nutrea față de Hitler și față de nazism o ură prea mare ca să-și schimbe poziția. Avea prea multă demnitate ca să facă așa ceva. Dar atitudinea înverșunată antigermană și antinazistă a lui Iorga era stînjenitoare pentru Antonescu! La toate acestea se adăugau relația lui strînsă cu Carol și rolul jucat de el în timpul Dictaturii Regale, ostilitatea sa față de Legiune și, cea mai gravă răspundere din toate, faptul
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
și Ilie Rădulescu, directorul ziarului cuzist "Porunca vremii". Horia Sima nutrea același sentiment de repulsie atît față de el cît și de ziarul lui. Anterior, Rădulescu îi adulase într-o manieră grețoasă pe regele Carol și pe Iorga. Era un dușman înverșunat al Legiunii, iar Iorga era pentru el "marele nostru Iorga" (...), scria despre "sufletul lui mare", numindu-l "Apostolul, un scriitor strălucit dotat cu inspirație politică". Afirma că "nici o dragoste (arătată de) țara noastră nu poate fi considerată destul de mare atunci
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
moderat (sau chiar o ființă umană cu bun simț) le suportă într-o țară săracă din lumea a treia cum era pe atunci România -, speranțele exagerate pot deveni cea mai grea povară dintre toate. Ca intelectual, Iorga era un dușman înverșunat al oricărei dictaturi. (El a reușit de multe ori să se împotrivească înseși Dictaturii Regale pe care o susținea cu atîta zel). Personalitatea lui Iorga era autoritară, deci incompatibilă cu un proces democratic: el era incapabil să accepte critica, Partidul
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
închisorile românești, nefericita doamnă Olga Boeru a fost eliberată, a obținut un pașaport și a venit la München, dîndu-și seama că soțul ei trăia în stare de bigamie. Așa cum își amintesc românii care trăiesc acolo, s-a declanșat un conflict înverșunat, în urma căruia doamna Boeru s-a sinucis. Toate acestea nu au făcut decît să intensifice ostracizarea lui Traian Boeru de către comunitatea românească, dar cîțiva legionari, foarte puțini, au rămas în continuare alături de el. La începutul anilor '60, Boeru și grupul
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
24 iulie 1940 14 Evreii basarabeni i-au explicat autorului motivația acestei opțiuni: "comuniștii ne iau averile, dar nu se ating de viețile noastre; naziștii și legionarii ne iau atît viețile, cît și averile" 15 Fostul Rabin-șef al României, înverșunatul anticomunist și distinsul om de știință Alexandru Șafran susține că majoritatea membrilor Partidului Comunist Român aflat în ilegalitate erau în 1940 evrei. Alexandru Șafran, Memorii 1940-1947, Yad-Yashem (Ierusalim), ISBN. 965-308-003-2. 16 "Neamul românesc", 12 iulie 1946 17 "Neamul românesc", 30
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
2, p. 143 50 Theodorescu, op. cit., pp. 369-374 51 "Magyarország", 30 noiembrie 1940 52 "Magyar Szémle", vol. XL, nr. 1, Budapesta, ianuarie 1941. Pentru această școală de gîndire maghiară, oricine nu crede în intangibilitatea "Ținuturilor Sfîntului Ștefan" este un "dușman înverșunat al Ungariei" 53 "Popolo di Roma", 30 noiembrie 1940 54 Prințesa Elena merită o notă. Soră a Regelui Gheorghe al II-lea al Greciei, ea era o neînduplecată antinazistă și manifesta o fermă atitudine pro-Aliați. După întoarcerea ei, a fost
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
borcanele În cămară, principiul libertății tuturor, principiul demnității umane și celelalteprincipii”. Ca și Silone, care avea să scrie unul dintre cele mai bune eseuri din antologia lui Richard Crossman Zeul care a eșuat (1950), Camus a devenit un critic din ce În ce mai Înverșunat al iluziilor „progresiste”, culminând prin condamnarea violenței revoluționare În eseul său din 1951 Omul revoltat - ceea ce a provocat ruptura cu prietenii de odinioară din stânga intelectuală pariziană. Pentru Sartre, datoria primordială a intelectualului radical era să nu-i trădeze pe muncitori
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
ce denunțau „hegemonia”, al căror fals conținut politic masca eviscerarea cronică a formei muzicale 14. Dacă politica și muzica generației punk erau contrafăcute, cinismul lor, În schimb, era cât se poate de real și cinstit dobândit. Ei constituiau doar extremitatea Înverșunată și lipsită de talent a unui Întreg spectru de revolte: față de trecut, față de autoritate, față de personalități și evenimente de interes public. În variantele sale mai inteligente, disprețul pentru gravitatea tradiției se inspira din valul de satiră politică declanșat cu aproape
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]