1,629 matches
-
liniștit; apoi cu hohote; apoi urlând, până-mi vine să vărs. Ies de-acolo și o pornesc de-a dreptul: las-să mă zgârie crengile, să mă ràgile rugii de mure; las-să mă dezbrace de tot, să mă omoare de tot țânțarii, să mă găsească mama mort de tot atunci Îi pare ei rău, dar e prea târziu... De ce m-a bruftuluit, când cu Ileana și când cu rochia, când cu-aici? De ce m-a bătut, când cu Duda și fărărochia de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
și uite că mamei nu-i pare rău de ce mi-a făcut, ba tot pe mine mă ceartă, mă ocărăște că umblu-n chelea goală prin Codru, cu toate că aș putea pretinde că n-aud: și de urechi m-au pișcat țânțarii, nu numai de pleoape, de nu mai pot deschide ochii să amiros Încotro a plecat Duda. ÎN REFUGIU Stau culcat pe cuvertură, aici, În poiană; poiana e un fel de acasă, cuvertura un fel de covor: mă poartă ca gândul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
duce ca vântul. Așa că stau În poeniță, pe cuverturiță și mă gândesc În gândul meu la tot ce-mi trece mie prin gând, ba chiar și la ce nu-mi: de pildă la Ileana. Pe calidor, În covor nu sunt țânțari, bate soarele și-i a doua, și-i a treia zi. De refugiu, zice mama. Ceilalți oameni nu zic nimic, de parcă n-ar fi refugìt o dată cu noi - ba unii Înaintea noastră - prin Codrul adânc. Și mereu tot verde. Plin de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
noastră - prin Codrul adânc. Și mereu tot verde. Plin de copaci și de glasuri. Mama coboară din vreme-n vreme În râpă, la pârâu, să ude prosopul uscat - m-a lăsat Învelit În cel ud și stropit cu oțet, de țânțari. Sunt mulțumit de refugiu, dar mă frige la inimă Duda. Ibomnica mea cea dulce și-nmiresmată m-a amăgit. Acum, să tot vrea ea: nu mai vreau eu! Uite: În loc să vină la mine când mama coboară la udat prosopul, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
amăgit. Acum, să tot vrea ea: nu mai vreau eu! Uite: În loc să vină la mine când mama coboară la udat prosopul, să mă Întrebe, ca omul, ce mai fac, dacă mă doare tare, că numai din pricina ei m-au ucis țânțarii, ea umblă cu flăcăii. Șade cu ei. Are dreptate, mama: Duda e stricată. Nu de la carne, stricată, de la altceva, nu spun, deși tot de carne-i. Am văzut eu: te strici, când Îl lași pe Gligor al lui Macarie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
a vrut Ilie Schilodul? Să-ți ia ceva? - Da, a vrut... - mamei Îi clănțăneau dinții. A vrut să-mi ia banii!Să mă jefuiască a vrut... Mai bine că plecăm de-aici, din refugiu, unde sunt jefuitori de văduve și țânțari. Mama merge În fața mea pe cărare; cu legăturile, bagajul nostru de refugiu. Se uită mereu În urmă, peste capul meu; și În laturi se uită, cu teamă. Nu mai tremură, dar știu că i-i frică. Știu și de cine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
firoscoasa asta-mi zice că-s ale ei! Și mai și citește! Așa că eu mă duc În lume. Mai rămâneți sănătoși, că eu mă duc unde-oi vedea cu ochii - În pădure. Să mă jefuiască Ilie Schilodul; să mă omoare țânțarii de tot; să mă-nghită lupii; să deie peste mine războiul, să-mi ardă-un plumb În cap și să mă omoare de viu! Ies În curtea lor; ies În drum - tot al lor, dar nu zăbovesc, o iau la stânga
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
se poată, doar nimica-i tot așa de mare și la mare și la mică, tot nu se strică... N-am prea Înțeles eu bine, așa că spun: - Nu, nu. Nu suntem la noi, În bucătărie, cu scaun... Nici În locul cu țânțari, cu fotoliu... Nici ea n-a priceput ce zic eu din amintirile mele din copilărie. - N-o fi, dar ziceam-că! Nu te lasă și nu te lasă fimeili-aistea! Îi zic că nu se poate: ea are chiloți, eu pantaloni și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
mai repede și cât mai adânc! Atunci când a fost discuția asta, eu eram ascuns În tufele de liliac, cu băieții. Tufele din țintirim. Am văzut că mama Își scosese baticul și sufla așa, În față, ca atunci când vrei să alungi țânțarii; ori musculițele. Dar nu erau țânțari, la soare - era altceva: mirosul. Am șters-o acasă, am ocolit biserica pe lângă mormântul lui Petrică, frate-meu: când s-a-ntors mama, eu eram, cuminte, -n calidor. I-au adunat și pe ceilalți. I-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
Atunci când a fost discuția asta, eu eram ascuns În tufele de liliac, cu băieții. Tufele din țintirim. Am văzut că mama Își scosese baticul și sufla așa, În față, ca atunci când vrei să alungi țânțarii; ori musculițele. Dar nu erau țânțari, la soare - era altceva: mirosul. Am șters-o acasă, am ocolit biserica pe lângă mormântul lui Petrică, frate-meu: când s-a-ntors mama, eu eram, cuminte, -n calidor. I-au adunat și pe ceilalți. I-au Îngropat dincolo de gardul țintirimului, Într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
eu!) - Cum Îți spui! Ș’ tâlharii de Măneni - alde Morcov, blăstămatu - i-o luat tăti lucrușoarele, o lăsat-o cum o făcut-o mă-sa - și unde, doamnă?! Taman În stuhării, la Curchi! O mâncat-o di jie lichitorile ș’ țânțarii ș’... Poate ai ceava di-mbrăcat, pintru fetișoară... - Cum de nu!, zice mama. Ad-o-ncoace! - Oi aduce-o, da p’in dos, să n-o vadă lumea cum Îi... O-nvălit-oIacob al meu În surtuc, da, dă! N-o acopere pisti tăt... - Atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
mai să zâci că-i... - Moș Iacob!, Îl trezește mama. - Măi fimèi!, strigă, la rându-i, Moș Iacob la Mătușa Domnica. Ian du-te ș’adă niște oțăt cu bureni de-ale tăli, s-o ungem, c-o ucis-o țânțarii și lichitorile! Pe fetișoară! - Aduc, aduc... Numa vreme s-avem - l-ai chemat pe blăstămatu de Grabenko? - I-am trimăs vorbă - da păn-să vie...Până să vină blăstămatul de șef de post, ne adunăm cu toții la noi. Devușca nu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
fetișoară: rochia pe care i-a dat-o mama o strânge tare, de peste tot, gata-gata să pocnească la cusături, copcile de deasupra șoldului nu s-au putut Închide, n-o ajung, i se vede pielea: rozovă. O fi umflată de țânțari, săraca, o Înțeleg: așa am pățit și eu pe timpul refugiului. De asta o fi arătând atât de mare. Bine: obrazul, să zicem; dar trupul? Are părul ud, acum se piaptănă. I-i bine. Râde la noi. Obrazul i-i mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
chestia asta nimeni nu poate fi sigur. Zic și eu așa, pentru că tot ne-am așternut la vorbă - judecând tot după nume: nu pare să-și aibă rădăcina pe la ei oricum, lui bunicu-meu, tatăl tatei, i se zicea În sat: „Țânțarul”. - Știu. Adică: „Macedoneanul”. - Ei, asta-i: i se spunea „Țânțarul” fiindcă era macedonean? numai că În Basarabia nu sunt Macedoneni, oricum, nu sunt porecliți așa, fiindcă vorbesc țâțâit - sau i se zicea „Țânțarul” fiindcă era subțire, ager, Înțepător - ca un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
așa, pentru că tot ne-am așternut la vorbă - judecând tot după nume: nu pare să-și aibă rădăcina pe la ei oricum, lui bunicu-meu, tatăl tatei, i se zicea În sat: „Țânțarul”. - Știu. Adică: „Macedoneanul”. - Ei, asta-i: i se spunea „Țânțarul” fiindcă era macedonean? numai că În Basarabia nu sunt Macedoneni, oricum, nu sunt porecliți așa, fiindcă vorbesc țâțâit - sau i se zicea „Țânțarul” fiindcă era subțire, ager, Înțepător - ca un țânțar? Nu ț-oi spune... Și-apoi: există macedoneni și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
tatăl tatei, i se zicea În sat: „Țânțarul”. - Știu. Adică: „Macedoneanul”. - Ei, asta-i: i se spunea „Țânțarul” fiindcă era macedonean? numai că În Basarabia nu sunt Macedoneni, oricum, nu sunt porecliți așa, fiindcă vorbesc țâțâit - sau i se zicea „Țânțarul” fiindcă era subțire, ager, Înțepător - ca un țânțar? Nu ț-oi spune... Și-apoi: există macedoneni și macedoneni: cei pentru care se ceartă Bulgarii cu Iugoslavii, vorbesc o limbă slavă și care s-ar chema, după lingviștii de la Belgrad, „limbă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
Știu. Adică: „Macedoneanul”. - Ei, asta-i: i se spunea „Țânțarul” fiindcă era macedonean? numai că În Basarabia nu sunt Macedoneni, oricum, nu sunt porecliți așa, fiindcă vorbesc țâțâit - sau i se zicea „Țânțarul” fiindcă era subțire, ager, Înțepător - ca un țânțar? Nu ț-oi spune... Și-apoi: există macedoneni și macedoneni: cei pentru care se ceartă Bulgarii cu Iugoslavii, vorbesc o limbă slavă și care s-ar chema, după lingviștii de la Belgrad, „limbă mecedoneană”, cum după cei de la Kremlin, ai noștri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
Metodie erau Vlahi curați, de laPella! Adică macedoneni - dar aromâni! - de unde concluzia că tot noi, sireacii, i-am alfabetizat, i-am creștinat și pe Slavi... - E-he, câți i-au creștinat pe Slavi! - și tot..., În fine... - Întorcându-ne la „Țânțari”: ei au venit Încoace de curând, În ultima sută de ani, după ce Grecii și-au căpătat independența față de Turci și au Început să-i taie pe Ovreii lor: Macedonenii și Albanezii -Vlahii și Skipetarii sau Arvaniții... - Străbunicul, bunicul tău să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
suntem noi daco-romani? Curați? Neaoși? Suntem! - Mie nu mi-ar strica nici o jucărie, zice tata. Să nu le fie cusupărare lui Traian-și-Decebal... - ... de-jos-și-de-pe-cal... - ... dar eu nu mă simt fruct al dragostei curate dintre doi bărbați. Sângele meu... dacoroman vine de la țânțarul de tata, de la mama, o paleacă - am dres eu busuiocul patriotic, Însurându-mă cu o româncă, Popeasca de maică-ta... - După tată: Popescu, Însă după mamă, greacă - și Încă ce fel de greacă, pshi mu... - Închipuiește-ți, băiete, că știu ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
oile și pe-aici, după cum treceau și mai sus, pe la Soroca. După aceea coborau pe Bug, pe Nipru, până la marea cea mare... - care erau, În fapt, trei... - De unde știi de... coborâre? - Nu știu. Presupun - altfel ce-ar fi căutat un țânțar, singur, Într-un sat din inima Codrului? Doar dacă era cioban și umbla cu oile... Și a rămas de turmă... Fie că s-a Îndrăgostit de vreo localnică, fie că s-a Îmbolnăvit, a fost lăsat În Îngrijire, dar la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
ar fi bălegat Grecii pe prispa noastră... - Vrei să spui: caii... - Dar pe cal cine-l suise pe prispă? Eu? Asta ne-o mâniet cel mai mult - dar lasă-că le-am arătat noi lor, peste două-trei nopți. - Voi, adică Împreună cu țânțarii tatei? - Noi, mama și cu mine. Ce nevoie de mai mult de doi, la dat foc? Le-am ars tot grâul, de leac n-a rămas - numai că aveau și alte arii, În alte sate... - Ați dat foc grâului, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
cleios precum cauciucul și roiuri de insecte se Îngrămădeau În jurul lămpilor. Iarba părea cu un heleșteu verde unduit de vînt, În care mingea naufragiată se scufunda spre fund. Trebuia să miști din picioare, nu de frig, ci din pricina roiurilor de țînțari care țîșneau din gura de canal. Să presupunem că EL s-a oprit chiar aici... Nu, nu e bine. Era Încă dis-de-dimineață cînd EL a trecut pe aici pentru ultima oară... Luminile de pe străzi se stinseseră și insectele se scufundaseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
soția mea rîzÎnd. Se așeză și ea În fotoliul din colț, picior peste picior. Genunchii ce i se zăreau de sub fusta scurtă arătau chiar mai bine decît mi se păruse ultima dată. Prinzîndu-mi privirea Își lovi genunchii de parcă alunga niște țînțari. Spuse pe nerăsuflate, cu o voce catifelată: — Se poartă din ce În ce mai scurt. Ce bine! CÎnd prețul materialului scade, ai prilejul să scumpești manopera. Indiferent de modă, că se poartă lung sau scurt, tot trebuie să-ți faci lucruri noi. Parcă se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
oamenii, cu vorbele. Cât sublim poate să existe, la urma urmei, o asigura ea! Și cât sublim? Și cât? Dincolo de mațe și interese meschine, îi preciza Alexe. Era fum, fum, abia se mai putea respira, Carmina nu deschidea fereastra din pricina țânțarilor, ar fi inundat încăperea cu sculele lor agile, țiuind strident, de la vecini se auzea aceeași melodie sufocantă: În pădurea deasă\ mândra stă și țeasă\ plânge și oftează\ că Ionel o lasă. Plecară târziu, mulțumiți de isprava făcută. Carmina tremura din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
gulerului de la cămașă stă răsucit peste haină. Ovidiu pășea pe pietrișul care-i scrâșnea sub tălpi, parcă nu mai era el. Intră în raza puternică a unui bec, fixat deasupra ușii într-un grătar de sârmă forjată. În jurul luminii foiau țânțari și fluturi de noapte, se mișcau mici, zglobii, nepăsători în fața bărbatului ce șovăi înainte să apese pe butonul soneriei. Câtă pace, își spuse Carmina, cât timp stopat, ireal. Ovidiu dispăruse în interiorul hanului. Din pădure se auzeau glasuri răzlețe de păsări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]