1,744 matches
-
șaptesprezecea un mi), iar cele trei note cântate împreună formează un sunet armonios, acesta fiind principiul acordului perfect. Grafice Unda sonoră naturală Vert.: Presiune (W/cm2) Presiune Scădere de presiune Oriz.: 1 Perioadă a ciclului Timp Descompunerea în fundamentală și armonice Vert.: Presiune (W/cm2) Fundamentală Armonice Oriz.: 1 Perioadă a ciclului Timp Unda sonoră este ca un val complex care se analizează în „valuri” elementare: fundamentala și armonicele Limitele medii perceptibile sunt cuprinse cu aproximație de la 20 Hz (Hz = număr
[Corola-publishinghouse/Science/1974_a_3299]
-
note cântate împreună formează un sunet armonios, acesta fiind principiul acordului perfect. Grafice Unda sonoră naturală Vert.: Presiune (W/cm2) Presiune Scădere de presiune Oriz.: 1 Perioadă a ciclului Timp Descompunerea în fundamentală și armonice Vert.: Presiune (W/cm2) Fundamentală Armonice Oriz.: 1 Perioadă a ciclului Timp Unda sonoră este ca un val complex care se analizează în „valuri” elementare: fundamentala și armonicele Limitele medii perceptibile sunt cuprinse cu aproximație de la 20 Hz (Hz = număr de vibrații pe secundă), adică sunetele
[Corola-publishinghouse/Science/1974_a_3299]
-
de presiune Oriz.: 1 Perioadă a ciclului Timp Descompunerea în fundamentală și armonice Vert.: Presiune (W/cm2) Fundamentală Armonice Oriz.: 1 Perioadă a ciclului Timp Unda sonoră este ca un val complex care se analizează în „valuri” elementare: fundamentala și armonicele Limitele medii perceptibile sunt cuprinse cu aproximație de la 20 Hz (Hz = număr de vibrații pe secundă), adică sunetele foarte grave ale orgii, până la 20 000 Hz, adică sunetele cele mai ascuțite. Iată câteva exemple: vocile bărbaților au între 100 și
[Corola-publishinghouse/Science/1974_a_3299]
-
Căci, într-adevăr, senzația de strident apare foarte repede, din moment ce o cântăreață de operă poate ajunge până la 1 150 Hz, iar un fluier foarte ascuțit urcă până la 4 550 Hz. De fapt, sunetele cele mai înalte fac deseori parte din armonice. Concluzie Față de prietenii noștri, animalele, performanțele noastre sunt excelente, dar suntem depășiți de unele dintre ele; de exemplu, liliecii, în funcție de specie, aud până la 50 și chiar 100 kHz (100 000 Hz), iar delfinul percepe sunete până la 150 kHz (dacă ar
[Corola-publishinghouse/Science/1974_a_3299]
-
Toate felurile de măsurători au conchis că bucuria, ca și durerea, au profunzimi necercetate în care puțini, doar cei cu adevărat mari, au pă-truns: Platon, Shakespeare, Goethe, Beethoven, Mozart, acest heruvim al bucuriei, care calcă peste durere cu zâmbetul său armonic. Nu este ceva mai prostesc decât părerea că ar putea fi undeva un bine fără să fie și un rău. Fiindcă binele este contrariul răului, el formează contraste, deci nu pot exista decât sprijinindu-se unul pe altul. Cum s-
Despre muncă şi alte eseuri by Mihai Pricop [Corola-publishinghouse/Science/1398_a_2640]
-
biserică și fetele plîngeau de le sărea cămașa de pe ele. Micul sicriu cu păpușa era purtat cu evlavie și femeile plîngeau și ele pe la porți. Fecioarele satului erau îmbrăcate în ii albe de bumbac și fustițe în clini ca la armonice. Noi, drăcăraia și băietanii, țineam flancurile și dădeam peste tot felul de spini sau ciulini, ca chiorii, pentru că ochii ne erau la fete. Și era o întrecere de plîns, măi frate, de ne dădeau și nouă lacrimile. Micul sicriu a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
aceeași intensitate revărsând în mod egal bunătățile ei asupra tuturora astfel că Alexandru primise temperamentul și era fire de poet, George corectitudinea, iar Eudoxiu erudiția părinților săi. Colaborare lor, sprijinindu-se unul pe altul era necesară pentru a produce ceva armonic. Pe ei îi unea un puternic sentiment național, ideea unității fiind steaua lor călăuzitoare. În 1848 conducerea redacției a aparținut lui Gheorghe Hurmuzaki, în 1848 a fost cooptat și fratele său Alexandru, care după 7 octombrie rămâne singur ca redactor
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Loredana Puiu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93272]
-
născut la 26 aprilie 1923. A urmat cursurile Școlii Politehnice “Gh. Asachi”, facultatea de Electrotehnică, pe care le-a absolvit în anul 1949. Și-a susținut teza de doctorat cu titlul “Metodă pentru măsurarea inductanțelor și capacităților în regim permanent armonic și nearmonic prin defazarea curenților la 90ș” în anul 1961, la Institutul Politehnic din Iași. Și-a desfășurat întreaga carieră universitară la Institutul Politehnic din Iași, fiind angajat în toamna anului 1949, inițial la nou înființata disciplină de Măsurări electrice
Centenarul învăţământului superior la Iaşi 1910-2010/vol.I: Trecut şi prezent by Mircea Dan Guşă (ed.) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/419_a_988]
-
Iași. A urmat cursurile Școlii Politehnice “Gh. Asachi”, facultatea de Electrotehnică, pe care le-a absolvit în anul 1949. A obținut titlul de doctor în științe în anul 1968, cu teza “Cuadripoli diporți liniari, pasivi și reciproci în regim permanent armonic” la Institutul Politehnic din Iași. Și-a început activitatea în învățământul superior în anul 1950 la Institutul Politehnic din Iași, facultatea de Electrotehnică, disciplina de Bazele Electrotehnicii. S-a făcut remarcat și apreciat din punct de vedere didactic prin calitatea
Centenarul învăţământului superior la Iaşi 1910-2010/vol.I: Trecut şi prezent by Mircea Dan Guşă (ed.) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/419_a_988]
-
metaforică, un angrenaj fascinant al jocului " de-a lumea și lumile ". Printr-o retorică a oscilațiilor, el proclamă finalitatea oniricului ca experiență ontologică. Miza va fi aici "recuperarea ordinii și regăsirea unei concurențe a eului cu universul, într-o structură armonică". Un prim demers al lui Călin Teutișan în aceste universuri descentrate va fi acela al urmăririi refracției în oglinda conștiinței. Aici i se va înfățișa, în creația poetului, o față dublă: ""machiajul" pașoptist" va transpare în poeziile perioadei de început
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
inteligenței sau al inspirației autorului (lucru care v-ar pune, sunt sigur, pe gânduri sau v-ar lăsa indiferenți), ci mai degrabă un șir de fenomene inconsistente și parazite, ciudate și inexplicabile, născute și vehiculate pe acele unduiri ritmice și armonice, opera ciocanului și a nicovalei din fiziologia urechii omenești; fenomene ușor de recunoscut când Îți pleci auzul la mai fiecare cuvânt de aci, ales cu diapazonul, sau la mai fiecare frază de aici, cadențată În liniștea odăii mele. [...] Am suferit
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
reacțiile corporale care însoțesc emoțiile intense și foamea și scrie cartea care i-a adus celebritatea The Wisdom of the Body, publicată în 1932. El arată că homeostazia sau echilibrul mediului interior, după Claude Bernard 59, este "procesul de menținere armonică a funcțiilor organelor ființei vii". Emoția provocată de pericol întrerupe homeostazia și declanșează o energie fizică, sub forma "reacției de urgență", care constă într-o redistribuire a fluxului sanguin spre zona corpului în care se va concentra acțiunea. Această reacție
[Corola-publishinghouse/Science/84989_a_85774]
-
vreau să văd în alt individ, de altă rasă și de subt alt cer, un frate. Ceea ce e omenesc bun și nobil în fiecare din noi trebuie să ne adune pentru un efort comun al energiilor diverse cătră același scop armonic. Internaționalismul celălalt se întemeiază pe progresele tehnice, pe circulația bunurilor, pe viața materială. A căuta înfrățire aici e zădărnicie; după cum a căuta, pe această cale, fericirea însemnează a face confuzie între două planuri cu totul deosebite ale vieții. Înfrățirea no
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
vreau să văd în alt individ din altă rasă și de subt alt cer un frate. Ceiace e omenesc bun și nobil în fiecare din noi trebuie să ne adune pentru un efort comun al energiilor diverse cătră acelaș scop armonic. Internaționalismul celălalt se întemeiază pe progresele tehnice, pe circulația bunurilor, pe viața materială. A căuta înfrățire aici, e zădărnicie; după cum a căuta pe această cale fericirea însemnează a face confuzie între două planuri cu totul deosebite ale vieții. Înfrățirea n-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
cu cele ale vechimii! Oare, azi, politicianul, omul Iliescu e satisfăcut, perfect satisfăcut cu ceea ce a „stors” din norocul extraordinar al carierei și vieții sale, oare eu, da, eu Însumi - deoarece, nu-i așa, unul din eurile mele, nu totdeauna armonice, aștepta de mult să-mi pun mie Însumi incomoda chestiune! -, eu Însumi am bătut suficient de mult și de viguros metalul aprins al Posibilului carierei și existenței mele?! Acum, În libertate, dar și Înainte, când era ceva mai greu! Dar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
marile lor necazuri, nu fac decât să exhibe teatrul unui orgoliu și al unei aroganțe nesfârșite, În ciuda aparentei și insistentei, afișatei lor modestii; și-apoi, aceiași sau alții se refugiază În religie sau În religii, care le promit o „adevărată, armonică existență”, o „recompensă pentru multele avataruri suportate În această vale a plîngerii”, aruncând, cum o spune curajosul Nietzsche (care și-a Îndurerat Mama, În primul rând, soție de pastor, prin aceea că ataca bazele creștinismului!Ă -, anatema asupra unicei noastre
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
nebun”, de ins care crede a simți „și altceva” decât ceea ce este. În sfârșit!... Dar... poate dintr-un reflex vitalist, ultra-vitalist, un reflex profund și inextinguibil, după atâtea decenii și prefaceri prin care am trecut, ridicând privirea spre monstruosul și „armonicul” firmament, spre Sublimul Însuși, care, cum o spuneam, ne turtește tocmai printr-o inexprimabilă, dar acut resimțită disproporție, după „un moment” de clătinare, de umană și, adeseori, repetată clătinare, prin acest reflex ciudat, poetic, cum l-am numit, Îmi fac
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
profunde, Într-un fel aceleași, care mă fac capabil să diferențiez aproapele de ceea ce este și mi se pare departe, ceea ce este jos de ceea ce este sus, fierbintele de rece, ceea ce este dens de ceea ce este inconsistent, urâtul de frumos, armonicul de dizarmonic, trecătorul de etern, de acel „etern” de care Încă o dată e capabil creierul nostru ce se mișcă pe acele „cârje” sau „prejudecăți miraculoase” ale cauzalității. 4 Și, recunosc Încă o dată, vitalismul meu neînfrânat sau, mai știi, o ciudată
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
nu au decât o clipă, o fracțiune de secundă sau de impuls pentru a se transforma În dans! Dansul - un fel de „visare a corpului”, o formă de a ieși la rîndu-i din servilitatea sa practică și motrice, o revoltă armonică a membrelor și a torsului, dar și un limbaj, bineînțeles. O formă a umanului, o negare a „greoiului” și „inexpresivului”, o levitație ușoară și continuă, un râs al degetelor, o fugă rămânând pe loc, o ispită a cărnii lingușitoare și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
prin propria ei fecunditate de a crea misterul. Misterul - pe care marele și singurul nostru filosof care a Îndrăznit o astfel de „zidire a minții” ce se cheamă sistem, Lucian Blaga, l-a pus ca ax al Întregii sale construcții armonice -, misterul materiei din noi și din cea care ne Înconjoară, vizibilă sau nu, care În cele din urmă nu e decât semnul limitei noastre: al capacității noastre infinite de a cunoaște, dar și al limitei noastre infinite de a o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
lecturii operei lui Caragiale care-și păstrează armonia în ciuda unui indice de deformare care aruncă personajele în caricatural. Caricatura „face astfel încât elementul de dezorganizare formală să devină «orga- nic»”. Altfel spus, este o reprezentare „frumoasă” care se folosește în mod armonic de deformare. În mod clar nu sunt printre primii care reflectă asupra resorturilor care fac din Caragiale un contemporan însă, această chestiune a contemporaneității mi se pare strâns legată de cea a identității. Înainte de a analiza această relație care nu
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
înre- gistrat cu paraziți. O întreagă serie de vulgate științifice unele vehiculând milenarisme, utopisme și ocultisme pe înțelesul tuturor demarează o neliniște generalizată, o deconcertare sistematică, dar și o anxietate nouă, o sensi- bilitate aparte. Sunetul epocii nu are nimic armonic, chiar dacă în componența sa intră și reale armonii, efectul este unul de bruiaj, de cacofonie. Printre aceste vulgate științifice putem recunoaște teo- riile malthusiene ale dezvoltării progresive a populației în detrimentul resurselor, școala alienistă a lui Bénédict Augustin Morel, degeneraționismul lui
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
infinitezimal. Acest fapt invocă uneori comportamente monstruoase, un grotesc care inițial era invizibil. Să observăm că a mări sau a micșora nu constituie numaidecât rezultantele unui demers etic. Augumentările sau minimalizările conduc la un efect care ține de pierderea raporturilor armonice, constitutive, la o dereglare a scalei, la o perspectivă hipertrofiată sau atrofiată. Miopia și hiper- metropia sunt vectorii unei sensibilități în lumea literaturii, privative sau augumentative, ambele sunt deformatoare, ambele sunt circumscrise unei optici particulare, aceea a autorului. Butada lui
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
imaginea sângelui amestecat cu creier și păr, de asemenea. Scena viscerală a manifestării necontrolate a mahalagioaicei care-și plânge fiul cu răcnete și blesteme are un simetric opus, chipul galben ca lămâia al lui Mișu din primul episod, dar și armonicele sentimentaloide ale marșului Margareta fluierat mai puțin talentat de către Mișu. Oroa- rea și comicul se întâlnesc în acest hybris care este motorul spectacolului pe care farsa îl deghizează abil. Fluierarea unui marș face aluzie la ariile de operetă debitate de
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
ani de când nimeni nu ne mai obligă să mimăm afilierea la Codul eticii și echității socialiste, poartă cu sine caracteristicile a ceea ce eu numesc etică mioritică. O comunitate tinde să formuleze reguli de comportament nu atunci când este într-o situație armonică, ci tocmai într-o situație de conflict. Norma este răspunsul omenesc la situația de conflict. În loc să ne încăierăm după principiul celui mai tare, stabilim o regulă reciproc convenabilă. Norma ne scapă de tensiune, dându-ne o cale de urmat. Ei
[Corola-publishinghouse/Administrative/1964_a_3289]