2,907 matches
-
cărui nucleu îl constituia "rezerva alimentară strategică": 5 cutii a 1kg.ton în ulei, 5 kg orez, 3 kg. faină de grâu, 3 kg fasole, 3 kg zahăr, 3 kg lapte praf, 3 kg paste făinoase, 2 litri ulei, 10 borcane gem, biscuiți, ciocolate, 10 bidoane a 5 litri apă minerală, toate achiziționate în timp când și când le găseam și pe valută! O locație a "rezervei" era în apartamentul de la Ambasadă și o alta cu aceleași produse și cantități la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
se gândise la noi? După ce ne-am revenit din emoții am trecut la "dezamorsarea bombei": era de fapt un "minimercado", o mică "alimentară" cuprinzând 50 de articole" made în Cuba", de "unică folosință", câte unul pentru fiecare an al Revoluției": borcane cu compoturi și sticle cu sucuri de portocale, mango, grepfruit, ananas, goyaba, tamarindo, gemuri și marmelade apetisan-te, dulciuri de tot felul, sticle cu rom de "7 y 15 anos" de 7 și 15 ani! "Perla coroanei" trona în mijlocul "nacelei", că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
a aprins o lumânare și mi-a întins-o. Hai cu mine, Titi. Da, mama. Am traversat holul și am intrat în camera cu valențe multiple. Eu țineam lumânarea. Nu știam ce intenționează mama să facă. S-a apropiat de borcanul care fusese cândva plin cu untură, dar care acum era gol, conținând ici-colo vagi urme din alimentul care se terminase, fiind pitite doar jos, în spațiul greu de scotocit format din peretele vertical și baza recipientului. Ținea borcanul cu mâna
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
apropiat de borcanul care fusese cândva plin cu untură, dar care acum era gol, conținând ici-colo vagi urme din alimentul care se terminase, fiind pitite doar jos, în spațiul greu de scotocit format din peretele vertical și baza recipientului. Ținea borcanul cu mâna stângă în timp ce cu dreapta urmărea linia cercului de la baza borcanului, încercând să strângă măcar o lingură din prețiosul aliment. Mă uitam la mama cu câtă atenție și migală, cu câtă îndârjire și tenacitate urmărea fiecare gram de untură
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
era gol, conținând ici-colo vagi urme din alimentul care se terminase, fiind pitite doar jos, în spațiul greu de scotocit format din peretele vertical și baza recipientului. Ținea borcanul cu mâna stângă în timp ce cu dreapta urmărea linia cercului de la baza borcanului, încercând să strângă măcar o lingură din prețiosul aliment. Mă uitam la mama cu câtă atenție și migală, cu câtă îndârjire și tenacitate urmărea fiecare gram de untură rămas în borcanul golit. Mergea cu lingura de lemn într-un circuit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
stângă în timp ce cu dreapta urmărea linia cercului de la baza borcanului, încercând să strângă măcar o lingură din prețiosul aliment. Mă uitam la mama cu câtă atenție și migală, cu câtă îndârjire și tenacitate urmărea fiecare gram de untură rămas în borcanul golit. Mergea cu lingura de lemn într-un circuit complicat, greu de urmărit: de sus în jos, de jos în sus, de la stânga la dreapta, de la dreapta la stânga... Acum terminase. Borcanul era gol, curat, lustruit. Părea spălat. Gata. Hai, Titi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
și tenacitate urmărea fiecare gram de untură rămas în borcanul golit. Mergea cu lingura de lemn într-un circuit complicat, greu de urmărit: de sus în jos, de jos în sus, de la stânga la dreapta, de la dreapta la stânga... Acum terminase. Borcanul era gol, curat, lustruit. Părea spălat. Gata. Hai, Titi, asta-i tot. Da, mama. Ne-am întors în cameră. Mama a luat tigaia de la locul ei și a pus-o pe plită. Puiul de mămăligă se răcise. A luat cuțitul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
foarte bine, că nu mai are surprize pentru mine. Mă gândeam că simțul umorului m-a apropiat de dânsul, rezolvând neînțelegerile care, oricum, se strecoară între doi amici. Nu m-am supărat prea tare când mi-a turnat ulei în borcanul de expansiune al mașinii de s-au aprins, deodată, mai multe lumini de semnalizare, pentru că am înțeles că intenția lui Vasile a fost bună și îmi venea și mie să nu-i stric bucuria de a vedea apariția concomitentă a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
până la urmă, nu au fost cine știe ce pagube. Dar, deși i-am explicat, repetat, când cu binișorul, când mai puțin politicos, am reușit să-l fac să se supere el pe mine: "Măi omule, mi-a spus el indignat, dacă era borcanul pe jumătate gol, cine să-l umple? Să-l las gol?". Și, protestând, m-a părăsit, nemulțumit, țipând că eu nu mă pricep. "Ce, era să-l las gol?" " La urma urmei, mi-am spus, omul are o spaimă ancestrală
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
toată măsura.) Cu un cuvânt, farmacia era un loc solemn. Farmacia era totdeauna de o eleganță rafinată, sobră, cu dulapuri de lemn scump, sculptat în stil baroc; în dulapurile acestea, care închideau în ele o semiobscuritate misterioasă, erau flacoane, mici borcane de porțelan scump, ornamentat cu decorații albastre și însemnate cu denumiri complicate, fantastice, imposibil de reținut, scrise invariabil în limba latină. Misterul lor era și mai mare, conținutul lor fiind otrăvitor, chiar mortal. Abia de îndrăzneai să tragi cu ochiul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
poveste. Am pierdut candoarea, dar nu am nici curajul de a ajunge la gradul necesar de obtuzitate. Poate că în vechile flacoane era captiv chiar sufletul lui Hipocrat, zeul tutelar al bolnavilor, medicilor și al medicinei; poate că în alte borcane și aflau și alte suflete din cuprinsul aceluiași mare spirit. Poate că Pasteur, William Harwey, descoperitorul ovulației și al circulației sângelui, sau Imhotep, zeul copil al culturii egiptene, sacerdot al vindecării și universal protector al copilului, erau și ei captivi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
murdară, cum sunt pe lângă magaziile de mărfuri, semăna cu un birou administrativ; era încărcată cu registre de inventar, dosare cu diferite acte de la procesele pe care nu le mai termina Părintele Ivan, urmărindu-le, consecvent, cu anii. Erau acolo și borcane pline cu mosorele, șuruburi ruginite, resturi de creioane, lucruri pe care personajul le găsea pe unde trecea și le aduna pentru dânsul. Cred că noi eram singurii oaspeți ai părintelui; ne primea cu un aer protocolar, după ce ne anunțam la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
pentru "șefii" mei eram încă "o tânără speranță". Așa că aveam toate motivele să visez la o nouă plecare la "post". Nu din motive financiare sau materiale, deși nici acestea nu puteau fi omise în perioada margarinei și a morcovilor la borcan. Pentru cei care au desfășurat o activitate în "exterior", indiferent de domeniu, aceasta era "altceva". Acolo îți puteai etala cel mai bine calitățile, pregătirea, maturitatea profesională. Fiind cinstit cu mine însumi, știind exact ce și cât pot, mă consideram bun
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
gri în diferite tonuri și nuanțe! După depunerea bagajelor în apartament, am ieșit puțin prin cartier pentru a lua "pulsul". Eram în luna octombrie și presupuneam că "Ziua recoltei" a umplut piețele. Aș, de unde! În alimentare aceleași rafturi goale, aceleași borcane prăfuite cu tocană de legume și morcovi în saramură și aceleași așteptări și cozi poate "se bagă ceva"! Veneam de la Santiago unde găseai de toate, veneam de la Madrid și Geneva... Am perceput văzând tot acel gri generalizat ca pe un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
tot gândeam ce-o fi eta. Nici ce e mortadella nu eram sigură, după părerea mea putea fi și un tip de brânză. M-am uitat pe toate rafturile să găsesc scris cuvântul eta, mă gândeam că înseamnă cutie sau borcan. Nu puteam să întreb, nu știam să vorbesc, dacă știam câte ceva mă blocam și nu scoteam nici o vorbă. Am renunțat, am plecat la un magazin mai mic, unde trebuia să-i spui vânzătorului ce dorești: — Due eti mortadella! am spus
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
și mie un kg, dar m-a rugat să nu spun la nimeni unde a ascuns-o, și nu am spus, până acum. Oricum, între timp s-au mai schimbat lucrurile de atunci pe la cabană. Făcusem rost de o un borcan găurit în capac, pentru aer, și cu o săpăligă de prin curtea omului săpam de zor prin bălegarul adunat cu grijă într-un morman mare. Dimineața luam undițele din colț, și coboram pe drumul care dădea în drumul ce făcea
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
anterior - mama s-a lămurit, în sfârșit, cum fura Cati dulceață din dulapul, în permanență încuiat, de pe hol: simplu, ingenios de simplu, scoțând sertarul - care nu era încuiat - și introducându-și apoi mâna expertă în cavitatea dulapului până ce dădea de borcanul cu pricina, așezat la locul lui, pe raft). De unde venea, de la cine o luaseră părinții mei? Cum de părinții ei, oricât de săraci, o lăsaseră să plece, o dăduseră unor străini? Era orfană? Oricum, luând-o, fie și ca simplă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
mai amintesc aici - și la un loc de cinste - de acele mult pasionante exerciții ale noastre de „reto rică“ și gimnastică mintală, mai vii decât orice plicticoase ore de seminar universitar, cu disputele noastre Înverșunate și ome rice și cu borcanul de muștar zvârlit drept În capul preopinen tului, [dispute] pe mari și insolubile chestii literare, sociale și artistice ale timpului, prin odăițele din dos ale cârciumilor de mahala, unde mâncam și beam „la refenea“, cu 70 de bani de căciulă
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
sine. Boierii, revoltați, izbucnesc, nu-și mai află loc pe jilțuri, se agită, strigă: Minciună sfruntată! Noi ne vărsăm sângele! Și Mateiaș se acopere de "Glorie nepieritoare"! La urma urmelor, cine a dobândit "Strălucita izbândă?" Papa aista a cam încurcat borcanele! Uite Papa, nu e Papa! Crezi că nu știe?! Face pe prostul! Tu, mare rege, și tu, Preasfânt Papă!... Minciuna e atât de gogonată, încât zău așa nu pot decât să râd: Ha! Ha! Ha! râde Ștefan cu un hohot
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
ale ei, Să n-aibă stare! Nici alinare! Până n-o veni! La a lui aleasă!" Se poticnește: "La a lui aleasă!"... Și gata! Ce mi-ai făcut Voichiță?! strigă disperat Ștefan. Așa-i descântecul... se dezvinovățește ea. Ai încurcat borcanele! Aista-i descânt de legare, nu de dezlegare! M-ai nenorocit! Sunt un om pierdut! Da! Pierdut!... se frăsuie Ștefan ascunzându-și zâmbetul în mustață și o privește lung, în tăcere, fermecat. Am încurcat-o... "Din lac în puț"... Vrei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
și a sosit clipa reîntoarcerii acasă. Cu mare regrete am părăsit pădurea cu tot farmecul ei de nedescris și casa pădurarului care ne-a fost mai mult decât o minunată gazdă. Ne-a umplut căruța cu bunătăți: fructe de pădure, borcane cu miere de albine, sticle cu sirop de brad și ne-am luat rămas bun cu ochii umeziți de lacrimile recunoștinței de la acel om care s-a ridicat cu mult peste barierele omeniei. Bucuria mamei nu se poate exprima în
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
gluma, a venit mama, mi-a despletit cozile și a început să-mi scoată albinele, una câte una. Biata mama a încasat și ea câteva ace din cauza mea. Îl însoțeam apoi pe tata la centrifugă, ajutam la turnarea mierii în borcane și apoi începea servitul vecinilor care simțeau că e rost de ceva gustare dulce... Pentru ca albinele să se simtă bine la noi, aveam grijă împreună cu Oltea, sora mea, de grădină. Îngrijeam florile mereu, le udam, le pliveam, plantam altele noi
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
atrăgeau la ei stupii de albine. Aveau dublu ca număr față de noi și niște stupi grozavi aduși de departe, de unchiul Vasile. Albinele erau mândria și ocupația lui zilnică. Era foarte meticulos și ordonat. La ei găseai rafturile pline cu borcane cu miere, în orice timp din an. Mătușa avea în casă război de țesut și pregătea zestre pentru Aurelia, verișoara mea. Țesea cuverturi în patru ițe, țoluri de lână, ițari, marame înflorate și valuri de pânză. Când mă vedea intrând
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
povidlei. Nu pleca de lângă cazan, până nu era gata povidla, cum o vrea el. Trebuia să fie densă, dulce și bine fiartă. Mulți săteni apelau la serviciile lui, când se ocupau de făcut povidlă. Împreună cu el, mama o așeza în borcane și oale de lut, smălțuite și le așeza în beci, la răcoare. Peste iarnă, povidla ne prindea foarte bine. Feliile de pâine unse cu un strat de unt și deasupra cu povidlă erau tare gustoase. Perele nu prea stăteau peste
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
cu peste o jumătate de veac în urmă. Acum, satul Costișa geme de case noi, unele adevărate vile, dar puține respectă tradiția de "case țărănești, bucovinene". Bătrânii spuneau pe atunci că "nu este bine ca în jurul casei să fie sticle, borcane, oale aruncate cu gura spre casă. S-ar părea că toată lumea din afară stă cu gura spre casa ta". Cuibul rândunelelor Unele vorbe din bătrâni spun că, dacă fac rândunelele cuib la casa ta, se zice că aduc noroc și
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]