3,155 matches
-
putea spune că n-aș mai dori nimic pentru mine, dar în alt fel. Iubire. Dumnezeule, de câte ori am rostit cuvântul ăsta în teatru, și cât de puțin ne-am gândit cu adevărat la el. — Și Freddie vine să locuiască la cârciumă? — Nu, la ferma Amorne, acolo locuiesc ceilalți membri ai familiei Arkwright. Drăguț băiat era! Și, desigur, în tot acest timp, fie că trăncăneam cu Gilbert, sau îmi aminteam de Clement, sau urmăream valurile autodistrugându-se în cazan, mă gândeam numai la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
bine un sandviș la „Leul Negru“ și pe urmă întoarce-te aici. Nu știu încă exact ce-o să se întâmple. Nici un fel de violență, sper? Sper și eu. Acum, valea! — Dar, conașule... Pleacă! — Pot să iau și-o băutură la cârciumă, mi se scurge inima după un pahar... — Da, dar să nu te întinzi, nu mai mult de patru minute. Privind mutra nemulțumită a lui Gilbert, mi-am amintit cu neplăcere de Freddie Arkwright. Și acum, Arkwright ăștia se răspândiseră peste
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
mi-am revenit. Tu ești bine? — Da. Mă aflu la „Leul Negru“. Pot veni să te văd? — Nu. Rămâi acolo. Vin eu la tine. Ce oră e? Ceasul meu stă de două zile. — Zece și ceva. — E deschis? — Cine? A, cârciuma. Nu, dar până ajungi tu aici, or să deschidă. — Pornesc acum. La auzul vocii lui Lizzie, am simțit o dorință frenetică să ies din casă. Am alergat în bucătărie și m-am privit în oglinda mică de deasupra chiuvetei. În timpul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
lucru pe care l-am văzut a fost Volkswagenul galben al lui Gilbert, parcată în față la „Leul Negru“. — Charles! Lizzie m-a zărit venind și mi-a alergat în întâmpinare. L-am văzut pe Gilbert hlizindu-se în ușa cârciumii. Ce rol aveam eu în piesa asta? M-am pomenit simțindu-mă relaxat și zâmbind asemenea unui actor care visează că nu-și poate aminti replicile, dar știe că va reuși să le improvizeze. — Hello, Lizzie, uite-l și pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
de vânt. Purta pantaloni negri și pe deasupra o cămașă lungă, în dungi verzi și albastre. {i fața ei exprima aceeași incertitudine canin-gilbertiană, la care se adăuga un aer ștrengăresc, confidențial și apologetic. Ne-am așezat pe banca de lemn din fața cârciumii și ne-am uitat unul la celălalt, eu surâzând vag, ea încordată și cu ochii strălucitori. Mă simțeam mai mult ca oricând expus privirilor trecătorilor, dar din fericire aceștia nu erau mulți la număr. Am început să vorbesc: — Drăguț din partea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
baltă, cortegiu sumbru și martir / Târșiți spre lumea cealălaltă precum pohodul la Sibir. / Mai văd mulțimea imbecilă ducând afară viața ternă / Îți vine să-i plângi de milă, de aici din fundul de cavernă / Și văd îndrăgostiți la ceasuri, sau cârciumile ce-s ticsite / și escapade și popasuri, iubirile mereu trăznite. / Când orice osândit își duce la groapă câte un amic / fără de preot, fără de cruce și neavând pe el nimic. / Dau caralii de-nțeles, că vom urma și noi curând / că-altceva
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
grup de tineri, dirijați de doamna Livezeanu, care să facă naveta Râmnicu Vâlcea - Pitești, ducând lunar alimente și medicamente pentru cei din Râmnicu Vâlcea internați acolo. Lucrul era legal. Datorită și prietenului meu Vasiliu și unui cârciumar care avea o cârciumă lângă penitenciar, am putut să contactăm pă unu’ din brigadierii dă la pușcăria din Pitești pentru acest lucru. Făcând aceste drumuri de mai multe ori, la un moment dat am fost surprins în gara Râmnicu Vâlcea dă polițiști, care rămăseseră
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
în comun... Cel mai sângeros tiran din istoria omenirii. Și străzile înguste, lăturalnice, erau tixite de lume care se înghesuia spre Piață... Orașul se afla într-o larmă înăbușită. Fără a vroi, pașii mă purtau singuri... La capătul străzii, în dreptul cârciumei, „La cucoșul tânăr”, din colț cu Ștefan cel Mare, mă pomenii luat de mulțime. Cârciuma gemea de mușterii... prinși în alt fel de vârtej, decât cel din Piață. O bună parte din mulțimea înghesuită pe străzile lăturalnice, rămase tăcută.. într-
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
de lume care se înghesuia spre Piață... Orașul se afla într-o larmă înăbușită. Fără a vroi, pașii mă purtau singuri... La capătul străzii, în dreptul cârciumei, „La cucoșul tânăr”, din colț cu Ștefan cel Mare, mă pomenii luat de mulțime. Cârciuma gemea de mușterii... prinși în alt fel de vârtej, decât cel din Piață. O bună parte din mulțimea înghesuită pe străzile lăturalnice, rămase tăcută.. într-o tăcere grăitoare... într-o expectativă, parcă... Altă parte.. sub un simțământ de adâncă mâhnire
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
asculte !”, am murmurat eu îndurerat. Și, din nou gândul îmi scormoni mintea.. „.. Oare, ceilalți.. vor veni !.. Oricum, să mă grăbesc..!” ... Dacă altădată, demult... pe vremea copilăriei și adolescenței mele, la Seminar se putea ajunge ușor: din Ștefan cel Mare... pe lângă cârciuma „La cucoșul tânăr”, se intra în fosta uliță Lozonschi, și doar la câteva case mai la vale, pe partea stângă, începea gardul înalt, de fier forjat, pe un postament masiv de piatră, care înconjoară clădirea Seminarului de jur împrejur. Așa
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
de jur împrejur. Așa îl țin minte,.. dar, de atunci, de la desființare, n-am mai avut drum pe acolo niciodată... ... Când am ajuns în Ștefan cel Mare, cam pe unde știam... nu mică mi-a fost surpriza. Pe locul fostei cârciume, din Ștefan cel Mare, pe locul fostei piațete, de unde porneau radial câteva străzi, printre care și Lozonschi,un bloc uriaș se înălța închizând complet calea... Ca în poveștile cu vrăjitoare rele..!”, miam zis eu. Pentru ca să ajungi în fosta stradă Lozonschi
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
pot să producă ceva folositor, ceva ce se poate vinde și poate astfel aduce profit. Acum cca 25 de ani, am primit un pachet din România, prin niște cunoscuți, șoferi de cursă lungă (TIR). Punctul de întâlnire a fost o cârciumă grecească. Amicul meu, Sdoukos, un grec crescut în România, mi-a arătat în local un ospătar care servea la mesele clienților, dar care impresiona prin fața lui luminată, prin ținuta demnă și civilizată, cu un păr mare, îngrijit și frumos ondulat
De vorbă cu Badea Gheorghe by Constantin Brin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/826_a_1788]
-
viața omului de rând, când o femeie săracă și văduvă, pentru a-și hrăni copii, muncește o viață întreagă cu acul în mână la o fereastră mohorâtă, fără să se plângă și fără să se revolte. Am cunoscut într-o cârciumă întunecată, la „Ciucaș”, în Brașovul anilor 1961, o țigancă bătrână care cânta cu o voce spartă acompaniindu se la un țambal vechi pe care îl purta atârnat de gât. Bețivi gălăgioși și urât mirositori, o ignorau sau adesea o insultau
De vorbă cu Badea Gheorghe by Constantin Brin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/826_a_1788]
-
Peste tot dădea cu nasul de busturi, de inscripții: "Aici a locuit Napoleon", "aici a mâncat Napoleon", "aici Napoleon a înfipt steagul", "aici Napoleon s-a plimbat seara", "aici Napoleon a făcut pipi"... Stă el, se gândește și pune pancarta cârciumii: "La Giovanni, unde Napoleon n-a pus piciorul în viața lui" Puiule, ce să îți mai dau eu? Madame Cortez interviu telefonic cu grace bumbry 27 decembrie 2012, pe la prânz. Trag aer în piept cât să îmi ajungă o zi
Cortez by Mihai Stan, Viorica Cortez, Leontina Văduva () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1357_a_2698]
-
păducelul se oferea ca un buchet, dar nesacrificat și, totodată sau mai ales, nevândut. Toamna, albul devenea roșu, oferindu-mi unul dintre deliciile copilăriei. Între timp, mama mi-a cedat mie locul, iar păducelul a făcut loc privatizării, adică unei cârciumi. Poate deliciul unei dure maturități, dacă ar fi deschisă și când catadicsesc să mă trag spre casă... Oricum, a rămas imaginea unui „copac cu flori“. Sau poate a unui mărțișor peste vreme și vremuri: albul lui aprilie - florar - sau al
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
grame zilnic, mai mult chiar decât strict necesara sare... „Sâmbătă cu prieteni“, 10 mai 2003 80. Omonimie Laboratorul mi-e plin de așa-numitele pahare Erlenmeyer, căci cu ajutorul lor Îmi câștig pâinea - neagră; à propos: e mai sănătoasă... Dar, În cârciumă, dau peste altele, din care vodca evadează, distilând, și doar vaporii de pe lângă perete mai condensează, creând acele mici șuvițe ce-o deosebesc de apa chioară și care se Întorc În ceea ce va deveni Însă, Încetul cu Încetul, majoritar În pahar
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
conică; una cu pereții destul de groși ca să slujească mult timp, dar și cu gura destul de Îngustă ca, Întorcând Înapoi cam tot distilatul, rachiul să nu ajungă apă, iar vinul răsuflat. Și așa, băutura lungea vorba, dar mai puțin consumația obișnuiților cârciumii. E drept, acel țoi nu permitea aprecierea buchetului, care se dezvoltă pe gura largă a unui pahar, dar e vorba de cârciumă și de poșirca ei, nu de recepția de la primărie... Vorbeam de pierderea tăriei prin gura largă a paharului
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
rachiul să nu ajungă apă, iar vinul răsuflat. Și așa, băutura lungea vorba, dar mai puțin consumația obișnuiților cârciumii. E drept, acel țoi nu permitea aprecierea buchetului, care se dezvoltă pe gura largă a unui pahar, dar e vorba de cârciumă și de poșirca ei, nu de recepția de la primărie... Vorbeam de pierderea tăriei prin gura largă a paharului și de economia, În pungă nu și În cap, pe care o face gura Îngustă a țoiului? Păi treaba poate fi speculată
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
În vreo crăpătură a scoarței, care-i slujește de menghină, dar Înlocuind dalta cu ciocul. Și, imitând rândunica, dar numai atât cât trebuie, zidește cu glod vreo scorbură, lăsând un loc de „ușă“ la fel de strâmt ca și gura „tizului“ din cârciumă, „ușă“ bună doar pentru el, nu și pentru pisică. Bașca că poartă și grija progeniturii chiar după ce asta Învață a zbura, Însoțind-o pretutindeni. Atâta doar și sunt suficiente motive pentru a determina o pisică, Încă mai inteligentă, să nu
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
să nu se aventureze În vânarea lui. Și atunci pisica se mulțumește cu vrăbii, la fel de negentropice, dar și, mai proaste, dedulcite la a țopăi pe pământ. Am alunecat de la abiotic la biotic În cadrul unei omonimii? Îmi repar greșeala, fugind la cârciumă, sperând că și cârciumarul a luat aminte, dar cu convingerea că va curge multă vodcă până atunci... Parcă era vorba de țoi. „Sâmbătă cu prieteni“, 24 mai 2003, ora 17,47 81. Aparențe O nenorocire nu vine niciodată singură. Nimic
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
hrănit o istorie de măcar 5 milenii... Vezi tu, Cristi, un om Înalt e numai bun să schimbe un bec, dar unul scund să caute sub masă bricheta menită iluminării, atunci când un pahar În plus a scurtat viața becului din cârciuma care l’a adunat și pe scund și pe Înalt... „Meridian“, 25 ianuarie 2002, ora 12,44 44. Un cui În talpă Ziceți voi că eu, pisica, văd prost. Că nu văd boțiturile cămășii tale, adică detaliile, și nici dacă
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
Îndreptare se Înmoaie. Adică Își pierde acea duritate, rigiditate pe care a câștigat-o - așa vă e tehnologia - la laminare, mai bine zis trefilarea sârmei din care e făcut. Dar cine te Împiedică, decât timpul pe care l’ai rezerva cârciumii ori discotecii, să nu te mulțumești doar cu Îndreptatul, ci să ciocănești mărunt cuiul pe toată suparafața, când vei obține o nouă rigidizare, numită - pare mi-se c’ai uitat Învățătura - ecruisare? Și, cu urmele de ciocan pe el, cuiul
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
Împrumută din biocâmpul lor. Și mi se pare firesc ca tot ce-am aflat de la toți să devină o influență, deloc neglijabilă, adresată altor ființe, cu care mă voi Întâlni. Chiar oameni, mai ales că-i ispitesc În dughene și cârciumi. Și, cunoscând apetența spre deficitul energetic tipic feminină, ca și aceea spre excedent, tipic masculină, amicul Cristi n’a fost surprins că afle că apele minerale sunt feminine, că berea și apoi vinul materializează tranziția spre masculin, iar tăria e
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
mai grav. Într-o seară, un actoraș care umblă să fie luat în seamă făcând farse la un canal TV, a format numărul de telefon al unei doamne. Cabotinul s-a dat drept prietenul fiului ei, cu care băuse la cârciumă în urmă cu o zi. Femeia însă își pierduse băiatul de câteva zile. În loc să-și tragă palme și să nu mai iasă pe stradă un an, histrionul a bâiguit niște scuze. Unele farse însă, dacă sunt pregătite pentru a pune
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
de care pomenesc a tipărit vreo treizeci de plachete. Dacă nu se petrecea răsturnarea din decembrie, ar fi continuat să mai semneze câteva. Ar fi interesant de știut ce-a fost în capul lui, dar poetul e retras, nu frecventează cârciumile culturale, nu mai scrie sau poate scrie, dar nu mai publică, iar când are câte o treabă la Casa Presei Libere umblă grăbit, acum îl vezi și nu e. Are un aer de ciumat, deși numărul celor care-l recunosc
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]