3,279 matches
-
o urgență, Timo o duce chiar la spitalul în care lucrează, trecând peste teama de a se expune ariei calomniei. Avortul va avea loc ulterior, într-o clinică privată, nu înainte ca partenerii să-și facă un legământ de dragoste. Coincidența romanescă vrea ca tot pe-atunci Elsa să rămână și ea gravidă cu Angela, care în momentul narației are cincisprezece ani și se află între viață și moarte, monitorizată de aparate. Flash-back-urile cedează pasul relatărilor în direct. Italia rămâne din
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
figuranți, gesturi, intenții, obiecte circumvicine) după ce fatalitatea și-a lăsat amprenta, capătă încărcătură simbolică. Protagonistul nu se oprește doar la acel teatru delictual de cameră (ultimele minute de viață ale Martei), ci face apel la imaginarul unanimist și digresiv al coincidențelor vieții și morții, ca tot atâtea variante ale realului. De al cărui flagel ezităm să ne temem până-n ultima clipă (când e prea târziu), discreditându-i deznodământul malign, interiorizând panica printr-un exorcism al fatalității. Tot astfel, se presupune, că
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
chiar o incisivă relație orală în acea ploioasă noapte madrilenă, și care va nimeri fulgerător sub roțile unui autobuz. Deàn, felonul soț al Martei, aflat sub același regim de expiere prin narațiune, relatează moartea amantei la Londra, în aceleași împrejurări. Coincidențe, sinonimie, contrapunct. Agonie și moarte. Mesaje mortale. Frigiditate emotivă și comemorare. Rămâne din viața fiecăruia atât cât se ascunde. Îngânându-și solidar partitura sfârșitului, epică și poematică, cititorul și naratorul abia de mai au timp să se roage unul pentru
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
sportive. Utilizînd perfectul simplu, enunțiatorul povestește niște evenimente pe care le prezintă ca trecute, punînd accentul pe ruptura între acest trecut și prezentul enunțării. Putem distinge trei relații posibile între momentul enunțării și momentul indicat de către timpul din enunț: a) coincidența lor, marcată de prezent; b) diferența lor temporală, marcată de trecut sau viitor; c) ruptura lor, ce permite evocarea unui moment pe care enunțiatorul îl prezintă ca lipsit de orice legătură cu situația de enunțare. Diferența între b) și c
Analiza textelor de comunicare by Dominique Maingueneau [Corola-publishinghouse/Science/885_a_2393]
-
lui Blaga: „ - Negrule, cireșule,/ gândul rău te-mprejmuie./ Jinduesc la taine coapte/ Guri sosite-n miez de noapte/ Om și păsări, duhuri, fluturi,/ nu așteaptă să te scuturi./ Prea ești plin de rod și vrajă,/ vine furul, puneți strajă!! (...)” E limpede coincidența. Nici că se putea o mai strașnică potrivire între realitatea din grădina învățătorului și ficțiunea artistică din creația poetului. Domnu’ Ionescu a știut dintotdeauna că toți copiii de după gard, adică din curtea școlii sau de peste drum, ținteau la cerceii pomului
Victor Ion Popa și comuna Dodești by MIHAI APOSTU () [Corola-publishinghouse/Science/91678_a_93472]
-
întotdeauna prin stranietatea limbii sale. Familiaritatea se obține printr-un efect de rodaj care topește convențiile lingvistice într-un creuzet viu din care rezultă înțelegerea alterității. Tacitul lingvistic al oricărei întâlniri între „eu” și „tu” dozează o sumă profetică de coincidențe. În filozofia lui Gadamer „esența” limbii (die Sprachlichkeit) nu poate fi reificată tocmai pentru că limba e mai mult decât o simplă „competență comunicativă” (J. Habermas). Experiența limbii, mai cu seamă perlocuția, presupune o uitare de sine, prin care vorbitorul își
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
a fi în lume al creștinului. Afectul nu deține calitățile joase ale unui sentiment oarecare, ci oglindește natura pură a Vieții înseși, în manifestarea Sa lăuntrică. Experiența renașterii pe care omul o trăiește în „sine” prin autoafectarea Vieții iluminează paradoxul coincidenței dintre suferință și bucurie. Acest paradox descrie, pentru creștini, condițiile necesare ale fericirii, rostite de Iisus în Predica de pe munte. Participarea sobră la misterul afectivității transcendentale dă fiecăruia măsura condiției sale filiale. Eliberat de orizontul morții, cel renăscut în sine
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
au încetat doar să sugereze, indicând un adevăr frust și bine păstrat. „Aceasta e prima trăsătură decisivă a Adevărului creștinismului: faptul că nu diferă cu nimic de ceea ce el face adevărat.” 3 În perspectivă creștină, Dumnezeu e definit drept o coincidență totală între actul revelării (revelația) și conținutul ei (autorevelația)1. Identitatea între „ce” se arată și „cum” se arată, unitatea dintre adevăr și metodă (In 14,6), respectiv consubstanțialitatea dintre fenomenalitate și fenomen; toate acestea apar drept confirmări ale unei
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
nod de aparențe, așa cum totalitatea nu poate fi un postulat fericit decât pentru rațiunea practică. În termenii lui Henry, inteligența Vieții adevărate nu e mecanică, iar adevărata cunoaștere (connaissance) implică o naștere (naissance) suprem paradoxală, în care trupul uman realizează coincidența perfectă dintre „bucurie” și „suferință”1. Pentru modernii târzii, cunoașterea - ca și erosul - este un instrument al puterii, al controlului, al dominației. Prin urmare, adevărul „tehnoștiinței” a devenit o funcție a profitului economic, pentru care o imensă industrie de fantasme
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
proiecția imaginii orașului păcii: Ierusalimul cel de Sus. Invenția seculară și seducția puteriitc " Invenția seculară și seducția puterii" Fidel metodologiei sale „arheologice”, John Milbank caută de la bun început să deslușească raportul dintre fenomenul desacralizării și cel al secularizării, a căror coincidență face din Europa locul de naștere al modernității. Se știe mai puțin despre geneza modernității prin conjuncția mai multor idei din teologia naturală și teologia politică, pe care autori ca Hugo Grotius (1583-1645), Thomas Hobbes (1588-1679) sau B. Spinoza (1632-1677
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
naturale și sociale. Autopropuse ca modele universale de cunoaștere în perioada de gestație a economiei capitaliste, aceste paradigme epistemologice nu servesc întotdeauna cauza „societății deschise”. Geneza sincronă a sistemului economic capitalist și a științelor sociale moderne nu este o simplă coincidență. Așa cum a arătat J.-F. Lyotard, acest fapt dezvăluie secreta corespondență între logica posesivă a cunoașterii instrumentale (F. Bacon: tantus scimus quantum possum) și patina tehnocratică a capitalismului 1. Tehnoștiința reduce valoarea de adevăr la un act de proclamație a
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
un eseu „în contra direcției” literare estetizante, labirintice și autotelice, a sfârșitului de secol XIX. Frumusețea unei opere de artă - polemizează P. - nu constă în gradul ei de refracție (literaturizare) și distanțare față de concretețea (mediocritatea) mundană, ci în proprietatea termenilor, în coincidența „substanțială” dintre „valoarea verbală” (semnificantă) și „valoarea conținutului” (semnificată), care, exprimând „cu exactitate” voința autorului, conferă scrisului o impresie de trăire (referențialitate) originară, nemediată. Puse alături de Amintirile... lui Grigore Lăcusteanu și, păstrând proporțiile, de Amintirile din copilărie ale lui Ion
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288780_a_290109]
-
percepe și ecouri din M. Blecher, dar și din poezia „dinamitardă” a „generației războiului”, îndulcite însă, acestea din urmă, prin fixarea în derizoriu și parodie. Ca și, fără îndoială, „trimiteri” la Tudor Arghezi și Ion Barbu. Totuși, aceste afinități ori coincidențe nu dau seama integral de panoplia și maniera poetului, din care răzbat incontestabil accente goliardice, uneori villonești, mai ales în nerușinat-candidele epitalamuri, irmoase ori invocații erotice. Oricum, nu în asemănări ori filiații stă valoarea poeziei lui, ci în originalitatea extrem de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285886_a_287215]
-
a Lituaniei, până la țărmul Mării Negre, care a filtrat din amenințarea tătară din Crimeea. A fost un cutremur geostrategic medieval de care, pe fondul reașezării plăcilor tectonice, Moldova a profitat. Atingerea litoralului pontic sub Roman I nu a fost doar o coincidență temporală cu expansiunea lituaniană, ci chiar consecința ei. Reorientarea Moldovei spre acest nou pol regional de putere s-a datorat, însă, unor cauze mult mai profunde. Istoria Europei Centrale și de Est s-a supus unei legități geostrategice fundamentate pe
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
care le putem citi în primele documente medievale slavone 120. Dovada simbiozei profunde rezultă și din rădăcinile comune din care folclorul românesc și bulgar își trag seva, de la cel coregrafic, la cel muzical și narativ 121. Este surprinzător să întâlnești coincidențe între regiuni aparent îndepărtate, precum Macedonia și Ardeal sau Tracia și Moldova. Foarte probabil, osmoza dintre populațiile slave și cele romanice nu s-a finalizat, la sud de fluviu, prin apariția unui nou popor tocmai datorită puterii conferite slavonei ca
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
realiste ar fi, personajele, când devin total grotești, capătă dimensiuni fantastice, prin suprapunerea elementelor anormalului absolut peste banalitatea lumii reale, obișnuite. Personajele lui Caragiale au o astfel de calitate, ele ajungând pe treapta de jos a fantasticului căci ,,irealitatea imediată, coincidențele stranii, hazardul obiectiv, coerențele inexplicabile cu prelungiri imaginare tulburătoare. În acest regn totul pare liber și necesar, populat de vise, de fapt revelații ale clarviziunilor superioare’’. Comparat adesea cu romanul polițist, fantasticul este un gen care cultivă un tip special
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
ca o amenințare directă la adresa integrității României - se declanșează campania lui Vasile Boerescu din ziarul conservator Pressa, În favoarea constituirii unui Regat independent sub garanția Puterilor europene <ref id="8"> 8 Pressa, an III, nr. 241, 3 noiembrie 1870.</ref>. Această coincidență nu a scăpat vigilenței consulului francez, el considerând, cu Îndreptățire, că Vasile Boerescu se inspiră din ideile personale ale Principelui Carol <ref id="9">9 ANIC, colecția Microfilme Franța, Turquie Bucarest, vol. 34, r. 34, c. 387-388, A. Mellinet către
Cultură, politică şi societate în timpul domniei lui Carol I : 130 de ani de la proclamarea Regatului României by SORIN LIVIU DAMEAN () [Corola-publishinghouse/Science/413_a_1251]
-
o modificare imateriala. Altfel spus, atunci când X percepe culoarea galbenă, o percepe fără materia de care este atașată în bucată propriu zisă de citrin. În consecință, ochii lui X nu își vor schimba culoarea devenind gălbui, decât dacă, printr-o coincidență total nefericită, lui X i se declanșează chiar atunci simptomele de hepatită. După ce speciile sensibile au fost asimilate, simțurile interne ale lui X formează o imagine sensibilă a bucății de citrin: acum X vizualizează o bucată particulară de citrin cu
De la quo la quod: teoria cunoaşterii la Toma din Aquino şi d-ul care face diferenţa by Elena Băltuţă () [Corola-publishinghouse/Science/1339_a_2704]
-
substantivul silenzio numără 34 ocurente, aflându-se pe locul 11 că frecvență în cadrul categoriei sale gramaticale, la egalitate cu adjectivul ignoto, la care se va face referire într-un capitol succesiv și cu substantivele feminine riva și ombra.283 În coincidență acestei frecvente se citește metaforă leopardiană silente riva (moartea), corespondență ce trimite la o serie de asocieri semantice din poezia lui Quasimodo, printre care se numără liniștea și moartea (ocurenta termenului din poezia Thànatos Athànatos, construită, desigur, în jurul nucleului tematic
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
cometele, asteroizii și meteoriții, sunt semne și avertismente divine, prevestitoare de cataclisme și mari nenorociri: cutremure, războaie, secete, ploi abundente, călduri excesive, epidemii (ciumă, tifos exantematic) etc. Frica față de dezlănțuirea stihiilor de tot felul, neputința explicării cauzei și esenței lor, coincidența întâmplătoare a cutremurelor de pământ cu diferite fenomene cerești s-au reflectat în numeroase legende, superstiții și credințe, care persistă și în prezent în popor. Studiind fenomenele care preced sau însoțesc catastrofele terestre, oamenii de știință din întreaga lume au
SENZAŢIONALA CONSTATARE A UNOR RENUMIŢI SEISMOLOGI: ANIMALELE PREVESTESC CUTREMURELE! by VASILE VĂSÂI () [Corola-publishinghouse/Science/262_a_498]
-
indirect, strâns și vital, de activitatea Soarelui, de liniștea sau neliniștea sa. Exploziile nucleare în Soare, fluxurile de particule ale radiațiilor, curenții declanșați etc. influențează puternic pământul, perturbându-i adesea nu numai scoarța terestră, ci și “măruntaiele”. De aici, și coincidența cutremurelor și a altor calamități naturale: secete, inundații, foamete, epidemii etc. Atât materia vie, cât și cea moartă de pe pământ depind de astrul diurn, despre care se știe încă foarte puțin, cu toate progresele științei și tehnicii actuale. Iată care
SENZAŢIONALA CONSTATARE A UNOR RENUMIŢI SEISMOLOGI: ANIMALELE PREVESTESC CUTREMURELE! by VASILE VĂSÂI () [Corola-publishinghouse/Science/262_a_498]
-
cu atâta atenție indignată încă de pe când - cu un an în urmă - ne căutam tovarăși de generație în paginile prea roze și prea efemere dar nu îndeajuns de exclusiviste ale unui "Albatros" juvenil, nu trebuie să aibă nicio îndoială asupra coincidenței efective a acestui apelativ pentru ei injurios (...). Nu! Suntem într-adevăr "negativiști"! Stăm și rămânem cu această inconfortabilă postură în urma unei concluzii de rațiune și temperament, în urma unei decizii de activitate și aport". Sunt aici câteva elemente importante care nu
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
să contureze universul de nedefinit în care se zbate sufletul creatorului sunt uneori facile "munții mării negre" (asociația este oximoronică, nu pentru că alăturarea munte-mare nu ar fi posibilă, ci pentru că intenția este vădit aceea de a sugera o astfel de coincidență a contrariilor, înalt-adânc, lumină-întuneric, fapt relevat de variante ale poemului în care asocierea oximoronică este mult mai evidentă: "lasă-mă, insulă albă,/ în marea ta neagră"). Eul poetic se dovedește a fi însă ezitant, există atracția de a se pierde
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
timpurilor, ascensiunea sa fiind asociată cu anii șaptezeci, un deceniu fundamental al cinematografiei postbelice. Alfredo James Pacino avea un nume predestinat pentru rolul care l-a propulsat pe firmamentul cinematografiei americane, Michael Corleone în Nașul, partea a II-a. O coincidență interesantă: bunicii din partea mamei erau originari din ... Corleone, o comună în estul Siciliei. Rolul a fost atât de convingător, încât au urmat personaje cinematografice la fel de italo-americane: Tony Montana (Scarface), Alphonse Caprice (șeful cel mare și rău, "Big Boy" din Dick
Dicţionar polemic de cultură americană by Eduard Vlad [Corola-publishinghouse/Science/1402_a_2644]
-
denumirea unuia din posturile cheie în baseball, desemnând pe cel ce încearcă să prindă mingea, alături de celelalte posturi de pitcher (cel ce aruncă mingea, uneori chiar președintele, vezi FIRST PITCH) și batter, cel ce lovește mingea cu bâta. O altă coincidență, sau un detaliu care a mărit vizibilitatea inițială a titlului romanului în 1951, a fost dramaticul meci de baseball al secolului, jucat în același an între The New York Giants și The Brooklyn Dodgers, care apare ca punct de plecare pentru
Dicţionar polemic de cultură americană by Eduard Vlad [Corola-publishinghouse/Science/1402_a_2644]