3,260 matches
-
într-o zi, îmbrăcat în militar, pe acolo. Pe atunci era o cinste să fii militar, lumea te respecta dom'le, știa că ești chinuit și muncit. Și cum mă uitam eu lung pe acolo, un cetățean îmbrăcat frumos, cu cravată, zice: "La ce vă uitați, tovarășe căpitan?" "Dom'le, mă uit cum dărâmă ăștia aici, strică și cornierul și geamurile". Dar la ce v-ar trebui?" Zic eu: "Sunt comandant de unitate în Pantelimon și aș face niște sere din
[Corola-publishinghouse/Science/84932_a_85717]
-
gesturi nostime, cum ar fi fost că atunci când tăia ceapă nu îi dădeau lacrimile, dar o mânca nasul teribil și îl freca atât de tare, că ajunsese să aibă cojițe pe vârful lui. A-nceput să-și aranjeze cele câteva cravate pe care le avea, batistele, a numărat nasturii și butonii de rezervă, să fie sigur că-i ajung, apoi a probat noua haină, care-i venea de minune. S-a dat și cu puțină briantină și s-a dus repede
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
rul nu interesa pe nimeni. De fapt, nici nu mai conta atunci când Cristi apărea pe scenă, mereu într-un costum elegant, de culoare închisă, comandat direct de la Paris, care-i venea ca turnat, cu batista aranjată perfect la piept, cu cravata legată impecabil și aura sa de semizeu, care cucerea cu fiecare cântec publicul. Iar dincolo de aspectul său de amorez și de vocea nemai- pomenit de caldă, nici buzunarele nu-i mai erau atât de goale, ceea ce îl făcea și mai
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
își dădea părul cu briantină, se stropea cu apă de colonie pe față și își alegea mereu un costum de culoare închisă, care îi venea perfect, cu o cămașă albă, deschisă la primul nasture, asta dacă nu-și lua o cravată, își aranja batista în buzunarul de la piept și zâmbea apoi în oglinzile sale mari, urându-și o zi bună. Avea peste cinci oglinzi, de diferite forme și mărimi, ca să se poată zări cum arată din toate unghiurile, să nu fie
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
a întins părul cu briantină și și-a tăiat singur cu foarfeca câteva vârfuri. La final și-a pus pe el cel mai bun costum și o cămașă nouă-nouță pe care și-o cumpărase la ultima vizită în Italia. Fără cravată sau papion, ci deschisă la primii nasturi, ceea ce-i dădea un aer rebel. Sigur că s-a mai schimbat de câteva ori, probând toată garderoba, să fie sigur că alegerea inițială chiar era potrivită. Fernic l-a așteptat degeaba la
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
casă din fundul unei curți în care locuia singur. Când am trecut pragul, am văzut un omuleț scund, cu o figură inteligentă, cu privirea ageră, cu mustața în furculiță, pe jumătate îngăl- benită de nicotină, iar la gât cu o cravată neagră, gen lavalieră. De la intrare, m-a izbit un miros închis de mucuri râncede de țigară și un aer îmbâcsit în care Balay stătuse zile în șir fără să iasă, mâncând pe apucate și lucrând cu furie la ultimul său
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
scris mare : „Predăm dansul Malagamba !“. Tinerii împătimiți de jazz, confundați adesea cu „mala- gambiștii“, caută să pară cât mai neglijenți, își cumpără pantaloni care să nu acopere întreg piciorul, ci să le pună în evidență ciorapii tot mai colorați, poartă cravate ori prea mari, peste curea, ori prea mici și înguste, de preferat de altă culoare decât sacoul în carouri sau pantofii din piele, cu bot lat și cu talpă extrem de groasă, care scârțâiau. Pentru noii adolescenți, costumele scumpe, elegante și
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
de o singură persoană, cât un sfert din lățimea camerei, cu niște așternu- turi pe care le ducea la spălătorie tot mai rar, odată cu cele câteva cămăși pe care le mai păstrase. Două costume și o pijama, câțiva butoni, câteva cravate și papioane, niște șosete, niște chiloți, asta era toată averea care îi rămăsese. Erau toate în valiza deschisă de pe jos sau întinse pe câteva umerașe, agățate în niște cuie bătute în perete cu tocul pantofului. Nu avea un dulap, doar
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
înainte să-și piardă averea, iar sănătatea să înceapă să i se degradeze. Câtă eleganță și cât rafinament, câtă boemie și dragoste putea simți în materialul sacoului său, care-i emana amintiri ce parcă fuseseră un vis. Și-a aranjat cravata, și-a luat perechea de pantofi care încă lucea și și-a lustruit-o cu o cârpă, apoi a împachetat toate lucrurile rămase în geamantan. Era poate vreo zece când s-a dus să-l caute pe proprietar și să
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
stânci în direcția drumului. Când am ajuns în dreptul pistei, Gilbert m-a zărit și s-a întors spre mine. Ne-am întâmpinat unul pe celălalt zâmbind. Gilbert purta un costum negru din stofă subțire, o cămașă în dungi și o cravată înflorată. Când m-a zărit, și-a scos pălăria. Nu-l mai văzusem de trei sau patru ani și arăta foarte îmbătrânit. Misterioasele, oribilele schimbări care alterează fața omenească în trecerea de la tinerețe la bătrânețe pot să întârzie, să tărăgăneze
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
pe o mască. Deși era mai îndesat, totuși încă reușea să arate chipeș, iar părul alb, buclat, răspândea o veselă nepăsare, care nu învățase să îmbătrânească. Eu purtam blugi și o cămașă albă care-mi ieșise afară din pantaloni. Văzând cravata lui Gilbert, acul de cravată, discretul (sau mă înșelam oare?) fard care-i acoperea obrajii, m-am lăsat cuprins de un rapid val de milă disprețuitoare față de el, concomitent cu satisfacția stârnită de ținuta mea atât de potrivită, de vigoarea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
mai îndesat, totuși încă reușea să arate chipeș, iar părul alb, buclat, răspândea o veselă nepăsare, care nu învățase să îmbătrânească. Eu purtam blugi și o cămașă albă care-mi ieșise afară din pantaloni. Văzând cravata lui Gilbert, acul de cravată, discretul (sau mă înșelam oare?) fard care-i acoperea obrajii, m-am lăsat cuprins de un rapid val de milă disprețuitoare față de el, concomitent cu satisfacția stârnită de ținuta mea atât de potrivită, de vigoarea mea. L-am văzut pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
am cumpărat o sticlă de nu știu ce roșu spaniol, ca s-o iau acasă. Am cercetat lista de bucate, destul de nesatisfăcătoare, însă cum eram tare flămând, am dat să intru în restaurant, dar m-a oprit un chelner, pentru că nu aveam cravată. O clipă m-am simțit ispitit să le spun cine sunt, dar n-am făcut-o; n-au decât să descopere singuri, mai târziu. Am surprins într-o oglindă o reflecție a înfățișării mele: îmi vârâsem poalele cămășii înapoi în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
i-am confiscat și ascuns cele două sacoșe de plastic, ca nu cumva să-i vină ideea să o șteargă. M-am uitat în sacoșe, conțineau foarte puține lucruri: ustensile de bărbierit, rufărie de corp, o cămașă vărgată, cuviincioasă, o cravată, o pereche de pantofi și o haină de pânză foarte împăturită și mototolită. O pereche de butoni scumpi, într-o cutiuță de catifea. O ediție bilingvă, italiană și engleză, a poemelor de dragoste ale lui Dante, luxos legată și cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
nu mai sunt îndrăgostit de ea, n-ar avea nici un sens. Oricum, e o baborniță plicticoasă. Băiatul vine din când în când pe la mine. Și el e cam plicticos. — Înțeleg. Așadar, totul e bine când se sfârșește bine. — Ai o cravată? — O cravată? Da. — O să ai nevoie de ea ca să poți intra în sufrageria hotelului Raven. Te conduc până la mașină. L-am însoțit pe drumul ce înconjura casa, evitând astfel o nouă conversație în bucătărie. — Frumoasă mașină. Nouă? — Da, merge bine
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
sunt îndrăgostit de ea, n-ar avea nici un sens. Oricum, e o baborniță plicticoasă. Băiatul vine din când în când pe la mine. Și el e cam plicticos. — Înțeleg. Așadar, totul e bine când se sfârșește bine. — Ai o cravată? — O cravată? Da. — O să ai nevoie de ea ca să poți intra în sufrageria hotelului Raven. Te conduc până la mașină. L-am însoțit pe drumul ce înconjura casa, evitând astfel o nouă conversație în bucătărie. — Frumoasă mașină. Nouă? — Da, merge bine. Unde pot
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
ciudat și lugubru de tăcută. Mi-am dat seama că de multă vreme nu mai fusesem singur în ea. Ce de-a mai vizitatori se perindaseră pe aici! Gilbert, Lizzie, Perry, James, Titus. Pungile de plastic, cu comorile lui, cu cravata, butonii de cămașă și poemele de dragoste ale lui Dante, zăceau încă într-un colț al bibliotecii, ca un câine uitat. Mi-am adus aminte de cuvintele lui Bob Arkwright. Titus refuzase să se lase înfrânt de „munte“. Încercase în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
aș spune că-mi stă mai bine așa. Mi-am spălat una dintre cămășile cele mai bune și am uscat-o la soare. Mi-am pregătit haina neagră de vară, din stofă ușoară, ciorapi curați, și mi-am ales o cravată frumoasă. Mi-am spălat părul și l-am făcut să arate blond și moale. Renunțasem să mai înot, dar părul îmi rămăsese țeapăn și impregnat de sare. Am hotărât că era înțelept să-mi împachetez câteva lucruri într-o valiză
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
și i se vedea gâtul bronzat. Arăta mai zveltă, mai curată, mai bine îngrijită decât o văzusem vreodată de la reîntâlnirea noastră încoace. Am observat că și Ben avea un aer prosper. Purta o cămașă curată, în dungi late, și o cravată asortată la culoare, o haină largă, de vară, cafenie, pantaloni maro și pantofi albi de pânză ce păreau nou-nouți. Stomacul i se bomba confortabil peste cureaua de piele care-i strângea mijlocul. Părul tuns scurt, școlărește, era pieptănat cu grijă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
de umbre și ciupite de petele ierburilor marine și de ochii lichenilor galbeni aurii, ce se stingeau când umbra înghițea razele. Am ajuns la hotel. Nu mai trecusem pe acolo din ziua când fusesem expulzat din restaurant, pentru că nu aveam cravată. Soarele strălucea într-un hol confortabil și vesel mobilat, și m-a săgetat senzația că era atât de curat și de îngrijit și de comod în comparație cu murdăria sordidă de la Capul Shruff, pe care nu mai aveam nici un chef s\-l
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
ani a avut! Aicea am văzut într-adevăr... Te-o impresionat până unde o putut să ducă ura, reaua-voință, domn’e, distrugerea, practic, a unui om... Ce-ai avut, pentru Dumnezeu, cu copilul ăla de 12 ani!? Să-i pui cravata de pioner la gât, să i-o strângi, să-l gâtui, să-l omori... În sfârșit, profesorului i-o fost teamă de Gheorghe: Ce-ai căutat tu acolo? Păi, io am crezut că se judecă lotul Sighetului, unde am un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
înjurat și eu. Am zis: Bă, să nu mă-njuri! Căpitan el, căpitan io. Domne, au venit încă vreo trei-patru ofițeri, am aflat numele lor la urmă: locotenentul-major Dan, locotenentul-major Mircea și locotenentul Burlacu. Au venit ăștia, mi-au luat cravata de la gât, șireturile de la pantofi, mi-a’ pus cătușele la mâini și m-au coborât pe nește scări... Dar când v-au trecut în rezervă și v-au arestat ce motiv au invocat? ăăă... păi numai din anchetă am aflat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
s-a făcut în cadru festiv într-o duminică. Acasă nu am spus nimic ca să le fac surpriză când mă întorc. După ceremonie m-am grăbit acasă și intrând în curte i-am surprins pe ai mei, văzându-mă cu cravata roșie de pionier și insigna în piept. Am putut observa ce bucurie le-am făcut părinților mei adoptivi, încât muti, sora mea s-a dus în casă și s-a apucat să facă o tortă de lămâie care îmi plăcea
Povestiri din spatele simezelor by Mihai Dascălu, Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1778_a_3166]
-
peronul gării trenul era tras pe linia unu. Instructorii ne-au repartizat pe raioane în compartimentele vagoanelor. După îmbarcare am așteptat plecarea trenului, care la un moment dat s-a pus în mișcare, iar noi salutam veseli de la ferestre fluturând cravata de pionier. Plecând din Timișoara am văzut un alt traseu necunoscut mie și din nou am fost atent tot drumul străbătut de trenul a cărei locomotivă cu aburi scotea din când în când un fum negru cu miros pătrunzător de
Povestiri din spatele simezelor by Mihai Dascălu, Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1778_a_3166]
-
frumoși ani ai tinereții noastre. Acum 35 de ani, lucram la o întreprindere producătoare de rulmenți. Era acolo un inginer chimist, foarte bine pregătit, inteligent, prezentabil, cu o ținută corectă, cu o înfățișare care impunea respect, mereu cu haină și cravată, aproape întotdeauna cu o pipă mare în gură. Uzina avea multe probleme cu contractele externe și cu reclamațiile din străinătate și ar fi fost de mare ajutor să-l poată trimite în străinătate pe acest bun inginer ca să apere interesele
De vorbă cu Badea Gheorghe by Constantin Brin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/826_a_1788]