2,524 matches
-
cuceririi Rusiei să devină o sarcină dificilă mai degrabă pentru cuceritor decât pentru cel cucerit atunci când obiectivele deveneau prost definite și tindeau să ajungă nelimitate. În loc ca ocupantul să înghită teritoriu și să obțină putere, mai curând teritoriul a înghițit cuceritorul, slăbindu-i forța. Posibilitatea conflictului nuclear a crescut importanța dimensiunii teritoriale ca sursă a puterii naționale. Pentru a face credibilă o amenințare nucleară, o națiune are nevoie de un teritoriu suficient de mare pentru a-și dispersa centrele industriale și
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
poate încerca să joace rolul unei mari puteri fără a îndeplini condițiile necesare, dar va risca dezastrul, cum a făcut Polonia în perioada interbelică. Sau, fiind o mare putere, se poate lansa într-o politică de cuceriri nelimitate, supraextinzându-și puterea: cuceritorii eșuați ai lumii, de la Alexandru cel Mare la Hitler, sunt bune exemple în acest sens. În consecință, puterea națională disponibilă determină limitele politicii externe. Există o singură excepție, atunci când însăși existența națională se află în joc. Atunci, politica de supraviețuire
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
începând de la sfârșitul anilor ’40, alianțele biși multilaterale occidentale și-au propus ca obiectiv oprirea expansionismului Uniunii Sovietice prin crearea unui nou echilibru global. Alianțe versus contraalianțe Conflictul dintre o alianță a națiunilor care-și apără independența și un potențial cuceritor reprezintă cea mai spectaculoasă dintre configurațiile cărora le dă naștere balanța de putere. Opoziția a două alianțe urmărind, una sau ambele, scopuri imperialiste și protejându-se împotriva aspirațiilor celeilalte coaliții reprezintă cel mai frecvent model al sistemului balanței de putere
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
erau mecanice sau, atunci când erau mecanice, erau foarte individualizate și, prin urmare, descentralizate. știrile și ideile puteau fi transmise pe cale orală, scrisă sau prin intermediul tiparniței pe care o persoană o putea folosi în propria casă. Astfel, în acest domeniu potențialul cuceritor al lumii trebuia să intre în competiție de pe o poziție aproape egală cu un număr nelimitat de rivali. El putea să-i arunce în închisoare pe rivalii săi ori să-i condamne la moarte dacă reușea să-i identifice și
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
întotdeauna individualizate și descentralizate. Fondatorul potențial al unui imperiu mondial era aproximativ egal cu viitorii săi supuși, cu excepția unei capacități superioare de organizare și pregătire. Fiecare parte avea aproape aceleași arme cu care să reteze, să arunce și să împuște. Cuceritorul, pentru a-și menține imperiul, ar fi trebuit să realizeze imposibilul pentru a impune peste tot superioritatea reală a forței organizate împotriva tuturor posibililor inamici. Astfel, locuitorii Madridului au putut, în data de 3 mai 1808, să se revolte împotriva
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
pentru a-și menține imperiul, ar fi trebuit să realizeze imposibilul pentru a impune peste tot superioritatea reală a forței organizate împotriva tuturor posibililor inamici. Astfel, locuitorii Madridului au putut, în data de 3 mai 1808, să se revolte împotriva cuceritorului francez cu aceleași arme pe care acesta le avea la dispoziția sa și să-l alunge din oraș. Astăzi, conducătorii unui imperiu mondial, informați prin intermediul radioului de o situație similară, ar trimite, în câteva ore, un detașament de bombardiere și
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
teritoriilor cucerite, el ar fi fost expus în mod constant revoltelor posibile, pregătite și executate fără ca el să le poată contracara în timp util. Ritmul lent al comunicațiilor și dificultățile tehnice ale transportului ar fi făcut imposibil faptul ca potențialul cuceritor al lumii să-și consolideze cuceririle pe care ar fi reușit să le facă. Cu cât își extindea limitele imperiului, cu atât mai mare ar fi fost probabilitatea prăbușirii sale. Atunci când imperiul lui Napoleon și-a atins limita superioară a
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
Marii Britanii și Rusiei, majoritatea trupelor lui Napoleon erau departe și au trebuit să fie aduse înapoi la locul de desfășurare a revoltei, în ciuda iernii și cu pierderi semnificative, pentru a fi înfrânte în locul pe care îl aleseseră cei cuceriți, nu cuceritorul. Astăzi, potențialul cuceritor al lumii are la dispoziție mijloacele tehnice pentru a-și stabiliza definitiv câștigurile, întrucât în interiorul teritoriilor cucerite forțele superior organizate, despre care am vorbit anterior, se află la îndemâna sa, oriunde și în orice moment, indiferent de anotimp
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
majoritatea trupelor lui Napoleon erau departe și au trebuit să fie aduse înapoi la locul de desfășurare a revoltei, în ciuda iernii și cu pierderi semnificative, pentru a fi înfrânte în locul pe care îl aleseseră cei cuceriți, nu cuceritorul. Astăzi, potențialul cuceritor al lumii are la dispoziție mijloacele tehnice pentru a-și stabiliza definitiv câștigurile, întrucât în interiorul teritoriilor cucerite forțele superior organizate, despre care am vorbit anterior, se află la îndemâna sa, oriunde și în orice moment, indiferent de anotimp sau de distanță
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
depărtare de prima bază a forței sale aeriene, este echivalentul, în termenii tehnologiei transporturilor din timpul lui Napoleon, uneia la o distanță de aproximativ 8 kilometri și în vecinătatea apropiată în termenii tehnologiei comunicațiilor din aceeași epocă. Cu alte cuvinte, cuceritorul este în poziția de a folosi toate tehnicile moderne de propagandă în masă aproape instantaneu pentru a-i descuraja pe cei nemulțumiți. Pe parcursul a câteva ore, el își poate manifesta superioritatea forțelor organizate asupra revoluționarilor 13. Astfel, o cucerire, odată
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
vedere al posibilităților tehnologice și excluzând bineînțeles erorile comise de guvern, intervențiile externe sau posibilele evenimente politice și militare din cadrul imperiului. În aceste condiții, un popor odată cucerit va rămâne astfel, deoarece nu mai are mijloacele pentru a se revolta. Cuceritorul, prin controlul său monopolist asupra mijloacelor de comunicare, poate să-l lipsească și de voința de a se revolta. După cum spunea Edmund Burke: „Lăsați pe oricine să ne spună povestea sa, zi și noapte, timp de un an, și ne
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
britanici, pericolul mortal în care Napoleon pusese insulele britanice era identic cu amenințarea balanței de putere europene care emanase din Imperiul Napoleonian. Marea Britanie dorea să susțină o guvernare internațională al cărei scop era acela de a împiedica apariția unui nou cuceritor pe teritoriul francez și, în acest scop, de a impune acordul de pace din 1815 împotriva Franței. Concepția britanică asupra statu-quoului era limitată la acordul teritorial din 1815 și la expulzarea unui membru al familiei lui Napoleon de pe tronul Franței
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
la acel moment lumea politică. Majoritatea acestor state globale mai au ceva în comun: rareori au supraviețuit fondatorului lor. În civilizația occidentală, singura excepție de la această regulă este Imperiul Roman. Acest stat mondial și-a datorat longevitatea unor transformări neobișnuite. Cuceritorii romani i-au transformat pe învinși în romani, fie acceptându-i în civilizația dominantă în calitate de cetățeni romani, fie dezrădăcinându-i din civilizațiile în care se născuseră și transformându-i în sclavi. Totuși, în timpul cuceririlor, mai ales în lumea grecească, cuceritorul
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
Cuceritorii romani i-au transformat pe învinși în romani, fie acceptându-i în civilizația dominantă în calitate de cetățeni romani, fie dezrădăcinându-i din civilizațiile în care se născuseră și transformându-i în sclavi. Totuși, în timpul cuceririlor, mai ales în lumea grecească, cuceritorul roman s-a transformat pe sine, recreându-și propria civilizație după imaginea civilizațiilor cucerite. Prin acest proces dual de amalgamare, Roma a creat o nouă comunitate politică și morală, coextensivă cu cuceririle sale și capabilă să confere stabilitate noului stat
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
se adaugă faptul că, după cucerirea lumii mediteraneene, Imperiul Roman s-a extins în spații neocupate din punct de vedere politic, locuite de barbari ale căror civilizații slab organizate s-au dezintegrat la impactul cu civilizația superioară și atrăgătoare a cuceritorului. Majoritatea celorlalte state mondiale s-au dezintegrat la fel de repede cum fuseseră constituite prin cuceriri, deoarece, dincolo de suprastructura politică și militară ridicată prin forță, societățile naționale continuau să existe, fiecare cu propriile valori morale și interese politice și încercând să scape
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
state mondiale s-au dezintegrat la fel de repede cum fuseseră constituite prin cuceriri, deoarece, dincolo de suprastructura politică și militară ridicată prin forță, societățile naționale continuau să existe, fiecare cu propriile valori morale și interese politice și încercând să scape de jugul cuceritorului. Aceste state mondiale nu constituiau produsul firesc al unei comunități mondiale coextensive, ci creația unei forțe impuse în mod artificial unei multitudini de societăți naționale împotriva voinței lor. Este, desigur, adevărat că, de exemplu, statul care s-a dorit global
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
cu cele cucerite într-o nouă comunitate, se confruntă cu un risc mai mic de revoltă și separatism iredentist. Relațiile dintre Irlanda de Nord și Marea Britanie și cele dintre națiunile Europei de Est și Rusia exemplifică acest lucru. În cazul în care cuceritorul deține o putere covârșitoare, pacea nu poate fi amenințată de un conflict între două societăți naționale care fac parte din același stat. Însă, dacă puterea poporului cucerit nu este depășită cu mult de cea a cuceritorului, un potențial război civil
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
În cazul în care cuceritorul deține o putere covârșitoare, pacea nu poate fi amenințată de un conflict între două societăți naționale care fac parte din același stat. Însă, dacă puterea poporului cucerit nu este depășită cu mult de cea a cuceritorului, un potențial război civil între cuceritori și învinși va slăbi statul, chiar dacă în condițiile războiului modern nu i-ar periclita existența 12. Consecințele probabile ale cuceririlor limitate sunt de așa natură încât nu pot crea o nouă comunitate coextensivă. Astfel
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
o putere covârșitoare, pacea nu poate fi amenințată de un conflict între două societăți naționale care fac parte din același stat. Însă, dacă puterea poporului cucerit nu este depășită cu mult de cea a cuceritorului, un potențial război civil între cuceritori și învinși va slăbi statul, chiar dacă în condițiile războiului modern nu i-ar periclita existența 12. Consecințele probabile ale cuceririlor limitate sunt de așa natură încât nu pot crea o nouă comunitate coextensivă. Astfel, se poate deduce faptul că un
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
și intențiilor celeilalte tabere atât de acută, încât aceste războaie au avut o miză care nu era reală? Sau s-ar putea susține mai degrabă că în multe dintre aceste conflicte exact lipsa de înțelegere a culturii, caracterului și intențiilor cuceritorului aspirant a menținut pacea pentru o vreme, în timp ce înțelegerea lor a făcut războiul inevitabil? Atât timp cât atenienii au refuzat să ia în seamă avertismentele lui Demostene, amenințarea războiului a rămas depărtată. Numai atunci când, prea târziu ca să se mai poată salva, au
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
Externe (1834-1835). Westphalia, Tratatul de la - 1648. Acord general care a pus capăt Războiului de 30 de ani; a pus capăt hegemoniei Sfântului Imperiu Roman, Franța afirmându-se ca puterea europeană dominantă. Wilhelm al II-lea - 1859-1941. Împărat german (1888-1918). Wilhelm Cuceritorul (William I) - 1027-1087. Rege al Angliei (1066-1087). William al III-lea - 1650-1702. Rege al Angliei, Scoției și Irlandei (1689-1702). Wilson, Woodrow - 1856-1924. Al 27-lea președinte al Statelor Unite (1913-1921). Wolsey, Thomas - 1472-1530. Om politic englez și cardinal al Bisericii Romano-Catolice
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
a poporului și de distrugere a țării. Dușmanii de moarte ai românilor cuceriseră multe poziții chee de pe care luptau pentru împlinirea visului lor de fericire care implica distrugerea noastră a românilor și a țării noastre. Pentru că dușmanii neamului erau deja cuceritori, învingători ai poporului român, pentru că Mișcarea Legionară era armata care putea salva țara și neamul, pentru că eroismul și vitejia legionarilor nu mai puteau fi depășite, groparii neamului au recurs la arsenalul mișeliei, la calomnii, la corupție, la înșelătorii infernale, la
A FOST O DATA by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Science/762_a_1496]
-
la urma urmei, Marea Britanie tocmai îi eliberase de cei care îi oprimaseră atâta timp. Comandantul britanic, general-locotenentul Sir Frederick Maude, s-a întâlnit cu oficialii locali și i-a asigurat: "Armatele noastre nu intră în orașele și teritoriile voastre în calitate de cuceritori sau inamici, ci în calitate de eliberatori. [Dorința noastră este] să prosperați la fel ca în trecut, când pământurile voastre erau fertile, când strămoșii voștri au dat omenirii literatură, știință și artă și când Bagdadul era una dintre minunile lumii"171. Declarațiile
by Madeleine Albright [Corola-publishinghouse/Science/1028_a_2536]
-
luminilor, I-II, București, 1965 (în colaborare cu Maria Ioanovici); Stendhal, Nuvele, București, 1967 (în colaborare cu Dinu Albulescu); Al. Dumas, Cei patruzeci și cinci, I-II, București, 1968, Ascanio, București, 1973; Colette, Hoinara. Duo, București, 1969; Jules Verne, Robur cuceritorul. Stăpânul lumii, București, 1970; Victor Hugo, Anul 93, București, 1972. Repere bibliografice: Perpessicius, Opere, XI, 298-303; Piru, Panorama, 378-383; Balotă, Labirint, 378-387; Damian, Intrarea, 87-91; Cioculescu, Aspecte, 472-475; Balotă, Universul, 115-124; Cosma, Romanul, I, 239; Liviu Călin, Ovidiu Constantinescu, Toamna
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286376_a_287705]
-
cu dislocările din teritoriu (împingerea românilor sud-dunăreni spre sudul și vestul peninsulei și întreruperea continuității teritoriului ocupat, izolarea în cele patru grupuri care vor forma dialectele limbii române) și continuînd cu influențele manifestate în viața materială și în limbă. Noii cuceritori ai teritoriilor au format clasa dominantă, ai cărei boieri <footnote Cuvîntul boier este de origine slavă. footnote> ofereau modele de viață pentru autohtoni, astfel că „vechile numiri românești ca Ursu, Corbu, Lupu, Crăciun ș.a. au fost înlocuite prin nume ca
A FI NA?IONAL SAU A NU FI by Gheorghe C. MOLDOVEANU () [Corola-publishinghouse/Science/83212_a_84537]