2,750 matches
-
și a Profirei Rosetti, văduva marelui ban Grigore Brâncoveanu, fondatoarea Spitalului Brâncovenesc. Deoarece terenul pe care a fost clădită era expus inundațiilor Dâmboviței, această biserică s-a degradat repede, astfel că, după numai 40 de ani, a trebuit sa fie demolată în 1881. S-a păstrat doar pisania acestui lăcaș, prinsă în zisul actualei biserici. Biserica existentă în prezent a fost zidită în perioada 1881-1885, în timpul domniei Regelui Carol I al României și a Reginei Elisabeta fiind a patra pe aceste
Biserica Domnița Bălașa () [Corola-website/Science/323582_a_324911]
-
au semnat un memoriu pentru salvarea mănăstirii, demolarea acesteia a început în toamna anului 1985. În ciuda protestelor și intervențiilor Bisericii Ortodoxe Române, oamenilor de cultură din țară și de peste hotare, organizațiilor și instituțiilor internaționale, între 11-15 decembrie 1986 a fost demolată biserica, iar în 1987 întreaga Mănăstire Văcărești a fost rasă de pe fața pământului pentru a elibera terenul în vederea construirii unui complex de clădiri pentru justiție, în care trebuiau să se instaleze Ministerul Justiției, Procuratura Generală, Tribunalul Suprem și alte instanțe
Văcărești () [Corola-website/Science/303448_a_304777]
-
amenajării complexe a râului Dâmbovița. Ca și Lacul Morii, care însă a fost finalizat, Lacul Văcărești trebuia să facă parte din sistemul hidrologic de apărare a Bucureștiului împotriva inundațiilor. Lucrările au început în anul 1986, ocazie cu care a fost demolată și Mănăstirea Văcărești, dar au fost sistate după 1989, astfel că, în prezent, a rămas unul din marile proiecte neterminate ale perioadei comuniste. Lacul Văcărești a fost umplut o singură dată cu apă din Dâmbovița. Costurile pentru pomparea apei sunt
Văcărești () [Corola-website/Science/303448_a_304777]
-
anul 1823, Mănăstirea Slatina a fost restaurată prin osârdia mitropolitului Veniamin Costachi și a arhiereului Filaret Beldiman "Apamias", care a condus o lungă perioadă mănăstirea ca stareț. Între anii 1823-1828 s-au efectuat lucrări de restaurare a bisericii (s-a demolat zidul despărțitor dintre încăperea mormintelor și naos, s-a repictat biserica) și s-au pus acoperișuri noi de tablă și coloane masive de stejar arhondaricului de lângă poartă. Tot atunci, au fost dărâmate încăperile și beciurile de pe latura estică a Casei
Mănăstirea Slatina () [Corola-website/Science/302367_a_303696]
-
arhiereul Filaret Beldiman (1781-1844) a refăcut din temelie turnul de poartă de pe latura de est, așezând o inscripție de 15 versuri, pe o tablă de aramă, care ""s-au săpat de Nazarie ieromonahul în Iași, 1834"". Tot atunci au fost demolate chiliile din dreapta turnului, iar în partea stângă a fost construit un corp de chilii cu parter și etaj, având un pridvor deschis, susținut pe coloane neoclasice de lemn. În această clădire a funcționat între anii 1881-1932 un spital (bolniță pentru
Mănăstirea Slatina () [Corola-website/Science/302367_a_303696]
-
partea stângă a fost construit un corp de chilii cu parter și etaj, având un pridvor deschis, susținut pe coloane neoclasice de lemn. În această clădire a funcționat între anii 1881-1932 un spital (bolniță pentru bolnavi). De asemenea, a fost demolată o clădire cu trei încăperi spațioase, care era lipită de turnul de sud-vest și de zidul sudic. În 1830 s-au turnat două clopote, tot pe cheltuiala arhiereului. După ce s-a retras din scaunul mitropolitan al Moldovei la 18 ianuarie
Mănăstirea Slatina () [Corola-website/Science/302367_a_303696]
-
care s-a strămutat la veșnicile lăcașuri în anul 7069"" (1561). Între pronaos și naos a fost amenajată o încăpere a mormintelor. În prima jumătate a secolului al XIX-lea, peretele despărțitor care separa încăperea mormintelor de naos a fost demolat pentru lărgirea naosului. După distrugerea camerei mormintelor, osemintele ctitorilor s-au strămutat în mormântul domniței Teofana. Lângă peretele sudic, se afla mormântul domnitorului Alexandru Lăpușneanu, deasupra căruia era o lespede cu următoarea inscripție în limba slavonă: ""(Acest mormânt este al
Mănăstirea Slatina () [Corola-website/Science/302367_a_303696]
-
de pe latura de est. Turnul are coloane neoclasice angajate, pe ambele fațade și era inițial mult mai înalt, având două etaje. La etajul său se află paraclisul de iarnă cu hramurile Sf. Nicolae și Sf. Spiridon. Tot atunci au fost demolate chiliile din dreapta turnului, iar în partea stângă a fost construit un corp de chilii cu parter și etaj, având un pridvor deschis, susținut pe coloane neoclasice de lemn. Această clădire a fost utilizată ca spital. Turnul de sud-est este cunoscut
Mănăstirea Slatina () [Corola-website/Science/302367_a_303696]
-
Casa avea o placă memorială pusă de către pictorul Costache Agafiței pe care scria: „"În această casă, între anii 1905 - 1940 a trăit și a creat unele dintre cele mai valoroase lucrări pictorul Octav Băncilă"”. În anul 1986 casa a fost demolată, terenul rămânând un maidan timp de mai mulți ani. În anul 1990, terenul a fost ocupat de către o spălătorie auto. Octav Băncilă a realizat pe parcursul întregii lui cariere artistice circa 1.500 de lucrări în ulei, acuarele, guașe și desene
Octav Băncilă () [Corola-website/Science/307612_a_308941]
-
germană din Allentown, unde a așteptat pe parcursul ocupației britanice a Philadelphiei în spatele unui zid fals. S-a reîntors la Philadelphia în iunie 1778, după plecarea britanicilor. Cum clopotnița Casei Statului era în stare proastă (în cele din urmă a fost demolată și reconstruită), clopotul a fost depozitat, fiind montat din nou abia în 1785. Pus la un etaj superior al Casei Statului, clopotul a fost tras de ziua lui Washington și de 4 Iulie în primii ani de independență, precum și în
Clopotul Libertății () [Corola-website/Science/320721_a_322050]
-
Independenței"), pe aceste proprietăți, sub administrația National Park Service (NPS). Park Service a devenit responsabil de întreținerea și expunerea clopotului. NPS avea să administreze și cele trei străzi aflate la nord de Sala Independenței, clădirile aflate în această zone fiind demolate de stat, iar zona transformată într-un parc denumit Independence Mall. În perioada postbelică, clopotul a devenit un simbol al libertății în timpul Războiului Rece. El a fost ales ca simbol al unei emisiuni de obligațiuni de economii în 1950. Scopul
Clopotul Libertății () [Corola-website/Science/320721_a_322050]
-
în București, pe strada Dionisie Lupu (astăzi Tudor Arghezi) nr.10 bis, ridicată în 1911 după planurile arhitectului Paul Smărăndescu. Stelian Popescu a avut și la Balcic o vilă, construită în 1936 de arhitecta Henrieta Delavrancea - Gibory. Vila a fost demolată în 2009, deoarece se înclinase datorită tasării terenului, iar pe acel teren a fost ridicat un hotel. În 1933 Eustațiu Stoenescu a pictat portretul lui Stelian Popescu. Casa de Cultură a Studenților din București, de pe Calea Plevnei, a fost ridicată prin
Stelian Popescu (ziarist) () [Corola-website/Science/320018_a_321347]
-
talie în jos și statuia împăratului Franz Joseph I al Austriei răsturnată și deteriorată la nivelul capului. În perioada comunistă, monumentul a fost transformat în conformitate cu ideologia marxistă. În timpul conducerii lui Mátyás Rákosi, s-a luat în considerare planul de a demola totul din cauza caracterului patriotic al ansamblului statuar. Statuile regilor habsburgici sunt înlocuite cu Ștefan Bocskai (în locul lui Ferdinand I, Împărat al Sfântului Imperiu Roman), de Gabriel Bethlen (în loc de Carol al VI-lea, Împărat al Sfântului Imperiu Roman), de Imre Thököly
Monumentul Mileniului din Budapesta () [Corola-website/Science/328425_a_329754]
-
că e un urs, și găsește asupra ei un colier datând din precedenta expediție în zonă, petrecută cu 12 ani înainte, în 1848. Pe vasul imobilizat apar primele semne de scorbut și, deoarece nu mai există combustibil, echipajul vrea să demoleze vasul pentru a arde lemnele. Aceasta este o lovitură cumplită pentru căpitanul Hatteras, care nu se opune, iar vasul continuă să meargă în derivă spre nord. Împreună cu doctorul Clawbonny, doi oameni din echipaj - Bell și Simpson - și câinele Duk, căpitanul
Căpitanul Hatteras () [Corola-website/Science/320563_a_321892]
-
Casa Rurală, în contul unor datorii pe care le avea Nicolae Calimachi Catargi. În anul 1920, Casa Rurală a vândut hanul pentru 12.900 lei. În forma sa originară, Hanul Ancuței a existat până în anul 1943, când proprietarii l-au demolat în cea mai mare parte pentru că nu puteau plăti impozitele și nici nu avea posibilitatea materială de a-l întreține. Deși s-a propus ca să fie preluat de Oficiul Național de Turism pentru a-l transforma în loc de popas pentru tineretul
Hanul Ancuței () [Corola-website/Science/316298_a_317627]
-
din Iași. Prin Decretul de Expropriere nr. 639 din 29 iunie 1967, hanul, care avea inițial o suprafață construită de 164 mp, a fost expropriat în beneficiul statului, cu scopul reconstruirii vechiului Han al Ancuței. Imediat după expropriere, a fost demolat în întregime, păstrându-se din vechiul han numai podeaua și beciul. Pe locul vechiului han a fost ridicată o nouă construcție, care respecta linia tradițională și de arhitectură specifică secolului al XVIII-lea și care a căpătat aceeași destinație de
Hanul Ancuței () [Corola-website/Science/316298_a_317627]
-
să incendieze orașele din Beoția care nu li se predaseră, Plateea și Thespia înainte de a continua marșul către cetatea Atenei, care fusese deja evacuată. În acest timp, aliații (în marea majoritate peloponeziaci) se pregăteau să se apere în Istmul Corint, demolând singurul drum care trecea pe acolo și construind un zid de-a latul acestuia. La fel ca la Termopile, pentru succesul acestei strategii era nevoie ca flota aliată să organizeze o blocadă care să oprească înaintarea navelor persane prin golful
Bătălia de la Termopile () [Corola-website/Science/302139_a_303468]
-
cu un rezalit puțin ieșit în afară, dublat ulterior de un altul numai cu parter și două aripi laterale cu rezalite mai pronunțate spre piață decât înspre linii. Holul central este foarte înalt, tavanul care delimitat parterul de etaj fiind demolat. Ținând cont de faptul că edificiul gării avea nevoie de reparații, s-a elaborat un Proiect de Modernizare a stației de călători de către arhitectul Vasile Tabacu de la Institutul de Proiectări ale CFR. Comisia Regională a Monumentelor Istorice Transilvania Est a
Gara Sibiu () [Corola-website/Science/317342_a_318671]
-
printr-un pod - si înspre vest este conectată printr-un pod lung de o altă insula artificială, Sacca Sân Biagio, care este rezultatul acumulării deșeurilor din orașul Veneția și unde există în anii '50-'80 un incinerator care a fost demolat. Insula are o suprafață de 0,1807 km și avea la 16 februarie 2008 o populație de 1.530 de locuitori. Ea este mărginita la nord de Canalul Giudecca, la est de Canale dei Lavraneri, la sud de Canale Sân
Sacca Fisola () [Corola-website/Science/333217_a_334546]
-
Biserica Ortodoxă din Ghelari, Hunedoara. Prima biserică despre care se știe, a fost construită din lemn, însă a fost demolată în secolul al XIX-lea. În secolul XVIII a fost construită o biserică din piatră, iar mai târziu între anii 1939 și 1973 o biserică monumentală la inițiativa Părintelui Nerva Florea. O altă biserică din piatră (care există și astăzi
Biserica Ortodoxă Ghelar () [Corola-website/Science/308765_a_310094]
-
, cunoscută și ca Închisoarea Văcărești, a fost un ansamblu arhitectonic construit între 1716-1736 în stil brâncovenesc, unul din cele mai valoroase monumente istorice din București, demolat în anul 1986 din ordinul lui Nicolae Ceaușescu. Odată ajuns pe tronul Țării Românești, Nicolae Mavrocordat, domnitor fanariot luminat, iubitor de cultură și inițiator de reforme, și-a propus ridicarea unui măreț locaș de rugăciune care să aibă și funcția
Mănăstirea Văcărești () [Corola-website/Science/307362_a_308691]
-
au semnat un memoriu pentru salvarea mănăstirii, demolarea acesteia a început în toamna anului 1985. În ciuda protestelor și intervențiilor Bisericii Ortodoxe Române, oamenilor de cultură din țară și de peste hotare, organizațiilor și instituțiilor internaționale, între 11-15 decembrie 1986 a fost demolată biserica, iar în 1987 întreaga Mănăstire Văcărești a fost rasă de pe fața pământului pentru a elibera terenul în vederea construirii unui complex de clădiri pentru justiție, în care trebuiau să se instaleze Ministerul Justiției, Procuratura Generală, Tribunalul Suprem și alte instanțe
Mănăstirea Văcărești () [Corola-website/Science/307362_a_308691]
-
sa Rotopaneștĭ, în annul ereĭ nòstre 1856, în quare Moldova aŭ recapatatŭ privilegiele asseḑĭate de Stefanŭ quellŭ mare." Conacul Nicolae Istrati a fost naționalizat după instaurarea regimului comunist (1948) și transformat în sediul C.A.P. Rotopănești. Etajul clădirii a fost demolat în jurul anului 1955. Astăzi, această clădire este monument istoric. Statuia Moldova plânge, 1856, sat Rotopănești. Nicolae Istrati a dispus amplasarea în curtea lăcașului de cult din Rotopănești a unei statui care să simbolizeze statul Moldova. Statuia este astăzi monument istoric
Comuna Horodniceni, Suceava () [Corola-website/Science/301961_a_303290]
-
de către CFR. În 1964, odată cu dezvoltarea orașului și a zonificări teritoriului, parcursul liniei a fost oprit la marginea cartierului Micălaca, iar mai târziu la Combinatul Chimic. În perioada târzie a anilor 1970, clădirea gării de la actuala Piață Podgoria a fost demolată. În 1982 rețeaua a trecut din patrimoniul CFR în cel al companiei de transport din Arad. Serviciul de transport cu trenul electric se încheie odată cu preluarea liniei de către ITJL Arad, care la 1 ianuarie 1983 introduce tramvaiele urbane în exploatarea
Calea ferată îngustă Arad-Podgoria () [Corola-website/Science/325368_a_326697]
-
familia Thököly ai lui Ștefan Bethlen. În preajma anului 1678 conacul a fost amplificat de către Emeric Thököly, viitorul principe al Transilvaniei. Domeniul a fost achiziționat în 1716 de către Ioan Kászoni, vicecancelarul Transilvaniei, întemeietorul familiei baronale Bornemisza de Kászon. Descendenții săi au demolat turnul de locuință și conacul. Pe locul acestora s-au ridicat către răspântia secolelor al XVIII-lea și al XIX-lea magazia de grâne a castelului, respectiv către 1848 castelul (actualul Spital orășenesc) baronului Ignație Bornemisza. Ca o consecință a
Bastionul Roșu din Ilia () [Corola-website/Science/326126_a_327455]