1,487 matches
-
dat fiind lanțul revoluțiilor care s-au produs de la Marea Revoluție și pînă la Comuna din Paris, ce șanse are Franța de a se bucura de o democrație care să mențină ordinea socială? Nici unul, nici celălalt, nu considerau posibilă, nici măcar dezirabilă întoarcerea la vechiul regim despotic. Doar durata întinsă a acestui regim le mai putea inspira nostalgii. Ca răspuns la întrebare, și Tarde, și Le Bon schițează cîte un sistem politic în conformitate cu natura umană și, în principiu, stabil. Ei își caută
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
că mulți oameni își fac o apreciere proprie mai puțin onestă, pentru că subscriu dezirabilității sociale”. În legătură cu problema dezirabilității, mai este de notat că ea nu se pune exclusiv în termeni de sinceritate-nesinceritate. Aderarea - prin opinia exprimată - la valorile și normele dezirabile comportă și reacții spontane de adaptare la situație, de apărare a eului; individul tinde să apară într-o lumină favorabilă nu numai „pentru ceilalți”, ci și în fața propriului eu. În acest fel, datorită matricelor valorico-atitudinale ce operează o anumită selecție
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
întrebările de opinie, cât și la cele factuale -, în cazul aplicării lui în contextul familial el capătă accente suplimentare, cu deosebire atunci când un membru al familiei răspunde în prezența altuia. Voluntar sau nu, el va fi înclinat să ofere răspunsuri dezirabile social și/sau familial. Nu este de mirare, de exemplu, că în mediul rural - unde știm că, mai ales în trecut, căsătoriile se făceau, de regulă, prin aranjamentul părinților și al rudelor -, printr-o anchetă efectuată acum câteva decenii, la
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
de metode. El este foarte laborios (lista are peste 200 de itemi) și se pune întrebarea în ce măsură relevanța rezultatelor obținute justifică efortul investit. Întrebarea este legitimă mai ales pentru studierea orientării axiologice, înțeleasă ca un sistem de principii generale despre dezirabil care să fie subiacent caleidoscopului detaliat al valențelor specifice. Prin „neutralitatea” itemilor se diminuează presiunea conformismului social, introducându-se însă în interpretarea axiologică a răspunsurilor variabile necontrolate. De asemenea, prin notarea fiecărei valențe în parte, comparația lor ierarhică se face
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
până la „nu îmi place deloc”. În instrucțiuni se accentuează că nu e vorba de ce fel de viață duce subiectul sau ce e bine din punct de vedere social general, ci de ceea ce dorește el personal. Este deci urmărită deliberat sesizarea dezirabilului individual. Din analiza opțiunilor subiecților se poate deduce și ce valoare acordă ei familiei în economia vieții lor. Un grad mai înalt de elaborare decât tehnicile obișnuite în investigarea valorilor îl are „Testul pentru valorile personale” elaborat de Ph. Vernon
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
Aportul și limitele metodelor directe în investigarea structurilor axiologicetc "2.2.2. Aportul și limitele metodelor directe în investigarea structurilor axiologice" Dacă acceptăm ideea - așa cum am arătat la început - că orientarea axiologică reprezintă componenta subiectivă latentă a personalității, dar și dezirabilul, este ușor de sesizat aportul metodelor directe. Într-un anumit fel, ele sunt cele mai propice pentru a plonja, cu mai puține medieri, în interiorul conștiinței, al intenționalului. În materie de ce crede individul, de opiniile lui intime, este greu de admis
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
în țară se produc, cu o viteză remarcabilă, o emancipare în gândirea oamenilor, o dobândire a conștiinței diversității stilurilor de viață, o desprindere masivă de tradiționalul inhibant în exprimarea părerilor personale. Efectul dezirabilității continuă să funcționeze, dar s-a schimbat dezirabilul însuși. Dacă până nu demult, mai cu seamă mamele din satele și orașele noastre și mai puțin din marile orașe admiteau cu greu pentru ele însele că fetele lor au un prieten cu care stau împreună, astăzi nu e neobișnuit
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
are loc tocmai în vederea acreditării sociale a unui tată (soțul de ritual). Așa încât, cu toate că exemplul Nayar infirmă universalitatea unor dimensiuni esențiale ale mariajului (conviețuirea, relații sexuale soț-soție, stabilitate și durată), el dovedește caracterul universal al căsătoriei, chiar simbolică, drept formulă dezirabilă de a crește copii și de a le atribui acestora un statut social. În tradiția funcționalistă, antropologii culturali insistă că situația este, în același timp, un exemplu de adaptare la anumite condiții, în particular la aceea că bărbații din această
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
aranja un spațiu intim saturat de afectivitate, tendință ce a fost conștientizată de către ei. Este ceea ce în studiile de specialitate se numește ipoteza factorului ideologic, respectiv concepția indivizilor că familia nucleară întemeiată pe sentimente pozitive este formula maritală cea mai dezirabilă. Importanța compatibilității emoționale în alegerea partenerului conjugal a fost teoretizată de W. Goode (1959) și prin conceptul de sindromul dragostei romantice. Iată sintetic ce presupune acest atât de des invocat fenomen: idealizarea celui iubit (uneori până la „orbire”); concepția de unul
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
sunt în general pozitive în favoarea bărbatului și mai puțin pozitive pentru femeie. I. Broverman și colaboratorii (1970) au demonstrat experimental acest lucru, rugând experții clinicieni să examineze aceeași listă cu trăsături bipolare și să indice: a) care pol e mai dezirabil social; b) care pol caracterizează mai mult femeile și care bărbații. A rezultat astfel o asociere predominant pozitivă între bărbat” și „dezirabil” și una negativă (chiar dacă nu mare) între „femeie” și „dezirabil”. Sigur, ne-am putea gândi că aceste studii
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
rugând experții clinicieni să examineze aceeași listă cu trăsături bipolare și să indice: a) care pol e mai dezirabil social; b) care pol caracterizează mai mult femeile și care bărbații. A rezultat astfel o asociere predominant pozitivă între bărbat” și „dezirabil” și una negativă (chiar dacă nu mare) între „femeie” și „dezirabil”. Sigur, ne-am putea gândi că aceste studii au fost efectuate în SUA, unde pragmaticul, logicul, raționalul au o valoare socială mai pronunțată. Oricum, datele etnografice arată că, în aproape
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
și să indice: a) care pol e mai dezirabil social; b) care pol caracterizează mai mult femeile și care bărbații. A rezultat astfel o asociere predominant pozitivă între bărbat” și „dezirabil” și una negativă (chiar dacă nu mare) între „femeie” și „dezirabil”. Sigur, ne-am putea gândi că aceste studii au fost efectuate în SUA, unde pragmaticul, logicul, raționalul au o valoare socială mai pronunțată. Oricum, datele etnografice arată că, în aproape toate culturile, de la femei se așteaptă să fie mai pasive
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
schimbului social ce are loc în spiritul ei servește ca bază pentru noi nuanțări în înțelegerea rolurilor și a comportamentele maritale. Astfel, Kellerhals et al. (1987) atașează dimensiunii economice una culturală în înțelegerea strategiilor de roluri: o normă considerată cultural dezirabilă este menținerea unei distanțe economice între soț și soție. Studiind prin observații repetate 550 de cupluri tinere urbane, autorii menționați au constatat că mărimea schimbului (de bunuri și servicii) dintre soți este în funcție de poziția lor socială; cu cât aceasta este
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
nu ar trebui să-și pună problema câtă masculinitate și câtă feminitate psihosocială există în spiritualitatea și comportamentele sale, ci cât de valoroase, eficiente sunt atributele pe care le deține, respectiv deciziile și actele de conduită întreprinse. Altfel spus, opțiunea dezirabilă ar fi înspre transcendența rolurilor de sex (Garnets, Pleck, 1979), adică nelegarea calităților și acțiunilor unui individ de poziția de gender. Transgregarea gender nu este însă ușor de realizat datorită, cum s-a văzut, extraordinarei infuzări a stereotipiilor bărbat-femeie în
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
valorice nu este justificată ontologic. A. Percheron (1980) constată că atitudinile și opiniile tinerilor manifestă mari abateri de la tradițional atunci când e în joc comportamentul cotidian personal (sex, îmbrăcăminte, coafură etc.), în schimb majoritatea se raliază la valorile și normele sociale dezirabile atunci când e vorba de mari probleme, cum sunt necesitatea organizării sociale, rolul și utilitatea familiei și a religiei. Un consens sporit între răspunsurile adolescenților și ale părinților s-a evidențiat vizavi de proiectele școlare și profesionale. La clasele mijlocii și
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
în ceea ce privește sistemul de reîntăriri; nu funcționează reguli clare despre comportament sau responsabilități; sunt prezente interacțiunile aversive și un grad sporit de procese coercitive; - scopul principal al terapiei este de a-i învăța pe părinți cum să mărească repertoriul de comportamente dezirabile la copiii lor și să reducă frecvența celor indezirabile; - strategia terapeutică rezidă într-o evaluare foarte atentă a problemei în termeni de antecedente, descrierea detaliată a expresiilor ei în plan comportamental și a consecințelor ei; - se încearcă identificarea situațiilor (cine
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
din urmă. Astfel, conotațiile pozitive au două funcții importante: terapeutul este mult mai bine acceptat de familie, întrucât și el acceptă familia așa cum e, fără a o eticheta negativ; faptul că familia se autopercepe ca fiind „bună” și având comportamente dezirabile, dar în același timp că are nevoie de terapie constituie o situație paradoxală, ceea ce o îndeamnă într-un mod mai subtil la schimbare. 10.5. Dragoste, insatisfacție, infidelitate și suferințătc "10.5. Dragoste, insatisfacție, infidelitate și suferinȚĂ" 10.5.1
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
Principiul specificității al lui Lazarfeld susține că la întrebările „de ce” se răspunde în două moduri. Atunci când este întrebată de ce, persoana în cauză poate răspunde (a) bazându-se pe elementele care i-au influențat decizia sau (b) pe baza anumitor calități dezirabile. Întrebările „de ce” pot fi greu de analizat dacă participanților nu le este clar dacă întrebarea se referă la influențe sau la calități. Să folosim modelul lui Lazarfeld pentru a examina răspunsurile la o întrebare aparent simplă: „De ce v-ați dus
[Corola-publishinghouse/Science/2050_a_3375]
-
În cele ce urmează, Nixon mărturisește că strategia sa numărul patru, expusă în partiția analitică inițială, cu alte cuvinte, "vietnamizarea (însoțită de adăugirea mea) retragerea trupelor americane la o dată flexibilă"249 a fost, deja, implementată, cu rezultate dintre cele mai dezirabile: soldații americani se întorc acasă, forțele armate ale Vietnam-ului de sud câștigă putere, pierderile de vieți sunt în declin etc. Însă tentativa președintelui, observă Hill, de a prezice, încă o dată, că o strategie care a avut astfel de consecințe
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
nu putem deduce că publicul a acceptat premisa minoră a raționamentului lui Nixon, potrivit căreia consecințele "vietnamizării" sunt benefice, de bun augur. Pentru a induce publicului starea psihologică necesară pentru ca acesta să îmbrățișeze, mai degrabă decât să elimine ca posibilitate dezirabilă iar dovezile, nu-i așa, pentru a nu ceda, pe cale pur logică, ultimei menționate predicții ale lui Nixon îi stau la îndemână o strategie "temporizatoare și moderată"251 cum este "vietnamizarea", președintele trebuie să mizeze pe un alt factor emoțional
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
capacități dezvoltate, prin diferite tehnici de evaluare. ► Aplică sau transferă achizițiile în alte sarcini și verifică demersul care facilitează transferul noilor cunoștințe ș.a. În experimentul nostru menționat, privind formarea studenților-viitori educatori, a putut fi conturată și verificată ipoteza unui profil dezirabil de competență pedagogică a educatorului constructivist (Joița, 2008, pp. 70-85). Acum îl prezentăm doar sintetic, pe principalele dimensiuni conceptuale (roluri, competențe generale de bază, din care vor deriva apoi roluri specifice și variate subcompetențe), încât să fie susținută apoi alegerea
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
provoca, a susține comunicarea variată. ► Roluri și competențe implicate în activitatea de reflecție în acțiunea-cercetare educațională: competența de a formula reflecții și a le utiliza, competența de a organiza, desfășura și valorifica acțiuni-cercetare în asupra ameliorării proceselor educaționale. Acest profil dezirabil al educatorului practician, ca model de definire a finalităților unui demers de formare a competențelor specifice unui domeniu, s-a putut contura astfel și după cercetarea sistemului de roluri îndeplinite în clasa unde este viabil apelul la paradigma centrării pe
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
educatorului însuși (acum tot în postura de educat), nuanțările sunt marcate de particularitățile elementelor implicate. În experimentul nostru menționat (2005-2008), patru asemenea concretizări ale conceperii și realizării unui curriculum pentru formarea a educatorului constructivist s-au verificat: • definirea unui profil dezirabil de competență pedagogică a acestuia, • particularizarea unui model de programă curriculară în consecință, pentru formarea acestor competențe la studenții-viitori educatori, • conturarea unui sistem metodologic de esență constructivistă în formarea competențelor enunțate și • construirea unui instrument de evaluare sumativ-integrativă a lor
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
acestor competențe la studenții-viitori educatori, • conturarea unui sistem metodologic de esență constructivistă în formarea competențelor enunțate și • construirea unui instrument de evaluare sumativ-integrativă a lor, ca portofoliu specific în finalizarea formării. În sinteză acum, aplicând paradigma constructivistă, modelul privind profilul dezirabil de competență (Joița, 2008, pp. 70-85), ca produs-construct a concretizat modul de abordare al problematicii finalităților formării (prezentat în capitolul anterior). Aici, în contextul precizării curriculumului, el devine instrument necesar, intră în structura acestuia și poate fi considerat funcțional, pentru că
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
refugiați, la întrebări mai generale și mai profunde despre bazele pe care umanitatea este organizată și divizată politic. În particular, după cum notează Kimberly Hutchings (1999: 125), ele au determinat teoria critică internațională să "pună la îndoială statul-națiune ca model normativ dezirabil de organizare politică". În acord cu alți teoreticieni critici internaționali, Hutchings (1999: 122, 135) problematizează "ontologiile rigide idealizate" ale națiunii și ale statului ca subiecți ai autodeterminării. Hutchings merge mai departe decât Linklater, problematizând de asemenea "sinele" individualizat al liberalismului
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]