1,602 matches
-
de glas. Mi-a spus că-i place inimă de pasăre, pe care o mănâncă mai cu seamă așa cum i-o prepară mă-sa în măruntaiele prăjite cu ceapă - și inimă de porc, pe care o preferă tăiată în felii, friptă la grătar, dar că niciodată n-a râvnit la inima unui comis-voiajor. De altfel, nu și-a pus vreodată întrebarea dacă defuncta mașină de calculat contravaloarea comenzilor obținute are inimă și iată că, din caietul negru pe care l-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
spinteca o scroafă uriașă și albă ca laptele, ca să-i scoată numai mușchii pântecului și să-i azvârle apoi ciozvârtele și capul peste uluca din fundul ogrăzii. Nimeni nu se mai arătă cu gamela la cazanul plin cu bunătăți. Se frigeau, pe deasupra imenselor jăratice, zeci de curcani, trecuți prin prăjină. Pivnița era inundată de vinuri. Ostașii treceau cu cizmele prin lichidul scurs din poloboacele cu caneaua lăsată dinadins deschisă de cei care își umpluseră gălețile. Poate fiindcă bubuiturile tunurilor abia se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
portofelul și-i întinse doamnei Reilly trei bancnote de câte cinci dolari. Sorbind ultimele picături din pahar, se ridică și spuse: — Acum chiar că trebuie să plec. — Așa curând? Am fost absolut încântat să te cunosc. — Ai grijă, că-i frig și umezeală afară. Tânărul zâmbi, puse cu grijă pălăria sub trencicot și ieși din bar. — Radarele, îi spunea Ignatius lui Darlene, sunt evident ceva sigur. Se pare că șoferul taxiului și cu mine am lăsat mici puncte negre pe ecranul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
domnul Gonzalez cu un ton care pentru el era foarte aspru. — Cine? strigă speriată domnișoara Trixie. Privi în jos la cămașa de noapte peticită și halatul de flanelă. — O, Doamne, gâfâi ea, m-am gândit eu că e puțin cam frig afară. — Întoarce-te imediat acasă. — E frig afară, Gomez. — Nu poți rămâne la Levy Pants așa cum ești. Îmi pare rău. — Sunt pensionată? întrebă domnișoara Trixie, plină de speranță. — Nu! se răsti domnul Gonzalez. Vreau numai să te duci acasă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
monoclul și barba din dreptul cotului său și mormăi: — Du-te dracului d-aici până nu-ți dau un picior drept în boașe! — Ghemi boliția? tatonă terenul Mancuso. — Nu, răspunse George. Cară-te și gata. Nu fac scandal. Ți-e frigă de boliție? George se întreba cine poate fi nebunul acela. Era la fel de scrântit ca și vânzătorul de crenvurști. — Ascultă, zurliule, cară-te d-aici. Nu vreau bucluc cu stigleții. Nu vrei? întrebă fericit Mancuso. — Nu, și nici un țăcănit ca tine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
N-am putut să-mi țin gura asta mare. Ce-am spus, Claude? — Ceva despre Angelo. — Maică Doamne, lasă-mă să mă duc să văd dacă Santa-i bine! Biata de ea. Poate s-a ars la sobă. Santa se frige tot timpu’. Nu-i atentă când umblă cu focu’, știi? — Ar fi țipat dacă s-ar fi ars. — Santa nu țipă. E plină de curaj fata asta. N-ar scoate-o vorbă. E sângele ei italienesc. — Sfinte Dumnezeule, strigă domnul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
portofelul inspectorului. Steel se aplecă mai aproape de Logan, transformându-și vocea Într-o șoaptă conspirativă. — Fie voba-ntre noi, am impresia că e un pic beat. Se lăsă pe spate și-l pironi cu privirea. Știi, acum că Inschy s-a fript cu chestia aia cu pantomima și Hoitarul și Cleaver care a fost eliberat, e clar c-apare cel puțin un post de inspector! Logan nu avea ce să-i răspundă la asta, dar inspectorului Steel Îi căzu fața. — Îmi pare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
ochii, ca să nu vadă și inima, ca să nu înțeleagă. 19. Nici unul nu intră în sine însuși și n-are nici minte, nici pricepere să-și zică: Am ars o parte din el în foc, am copt pîine pe cărbuni, am fript carne și am mîncat-o: și să fac din cealaltă parte o scîrbă? Să mă închin înaintea unei bucăți de lemn? 20. El se hrănește cu cenușă, inima lui amăgită îl duce în rătăcire, ca să nu-și mîntuiască sufletul, și să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85106_a_85893]
-
un sentiment de ciudă. Cu toate acestea, Într-un oraș străin o asemenea reputație avea avantajele ei. Era o „exaltată“, nu? Ei bine, vor vedea ei. De la fereastră, Isabelle urmărea cum cade zăpada În dimineața Înghețată. Era cu mult mai frig aici decât În Baltimore; uitase de asta. Sticla ușii laterale avea flori de gheață, iar geamurile erau Încrețite cu zăpadă la colțuri. Mintea ei se juca Întruna cu același subiect. Se Îmbrăca și el ca băiatul de colo, care Înainta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
lună vârstat de stânci, mai spărgea linia lungă a terenului gol. Dincolo se Întindea liziera neagră a pădurii, o glazură Închisă la culoare pe un tort de frișcă, iar drept În față - orizontul Înalt și clar conturat. Era mult mai frig - În așa măsură Încât frigul i-a Învăluit și le-a alungat din minte toate nopțile calde. - Sfârșitul verii, a spus șoptit Eleanor. Ascultă tropăitul de copite al cailor noștri: tup-tup-tup-tup. Ai avut vreodată febră și senzația că toate zgomotele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
pe lista cu mașini furate dacă există un Pontiac Super Chief sedan din 1948, cu numărul Cal. JQ 1338. Dacă e furată, vreau adresa de unde a fost furată. — S-a făcut. Liniște. Danny rămase în cabina telefonică, simțind ba că frige, ba că îngheață. Își scoase carnetul și pixul, gata să noteze ceea ce îi va comunica operatorul. Văzu atunci numele „Augie Luis Duarte” și își dădu seama de ce i se păruse cunoscute: exista un Juan Duarte în raportul despre AUFT pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
Loftis se ghemui ca o minge. Repetă poezioara cu al Cincilea Amendament, ca și cum interogatoriul ar fi avut loc într-o sală de tribunal, iar avocatul apărării ar fi putut sări în apărarea lui. Buzz zise: — Fraiere, l-am fi putut frige. Mal se întoarse și o văzu pe Claire De Haven stând acolo. Repeta întruna „Chaz, Chaz”. PAGINĂ NOUĂ CAPITOLUL TREIZECI ȘI ȘASE În preajma pichetului atmosfera se încinsese. Buzz privea din capătul holului de la Variety International, adică de sus, de la etajul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
putea rupe din gardul curții sale, își mai încălzește trupul bolnav și obosit. Ungherul avea vreo 3 metri lungime și 1,5 metri lățime, era de nelocuit. Ne invită înăuntru, dar ne oprește să ne descălțăm, zicând că-i tare frig și putem răci. Spun măicuței că, pe lângă ajutoarele din America, i-am adus niște mesaje înregistrate pe casete audio. Mesajele au fost ascultate de măicuța cu emoție și ochii scăldați in lacrimi, mai întâi cuvintele prof. Ioan Alexa care a
Dacă nu ai amintiri, nu ai dreptate! by Constantin Chirilă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/776_a_1536]
-
Transnistria îi tot republică, Găgăuța tot îi republică, mai mare rușinea!...” Povestește apoi măicuța despre preotul din sat, despre biserică, că se pictează în interior și că-i tare frumoasă boiala, că ștefan Ilașcu, tatăl patriotului, este trecut ctitor: “îi frig tare. M-aș duce la biserică, dar tare-i frig, că-i mare și nu se încălzește, lume puțină, nu fac focul în biserică. O fost Iura meu și am fost la biserică, am luat lumânări, l-am învățat, tot
Dacă nu ai amintiri, nu ai dreptate! by Constantin Chirilă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/776_a_1536]
-
rușinea!...” Povestește apoi măicuța despre preotul din sat, despre biserică, că se pictează în interior și că-i tare frumoasă boiala, că ștefan Ilașcu, tatăl patriotului, este trecut ctitor: “îi frig tare. M-aș duce la biserică, dar tare-i frig, că-i mare și nu se încălzește, lume puțină, nu fac focul în biserică. O fost Iura meu și am fost la biserică, am luat lumânări, l-am învățat, tot bătea vântul și le-am aprins tot la coropcele acelea
Dacă nu ai amintiri, nu ai dreptate! by Constantin Chirilă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/776_a_1536]
-
împărțea. Fiecare mușteriu întindea oala sub canà, vinarul o deschidea și lăsa să curgă vinul, după ce primea anticipat suma de 80 bani, plata litrului. O coadă nesfârșită aștepta ca să vie rândul fiecăruia. Apoi ereau mititeii. Câteva grătare în plin aer frigeau mititeii, pe care alături îi fabricau mereu bucătarii. Zecimi [zeci] de mii de mititei treceau astfel din mâinile bucătarilor în mâinile grataragiilor și de pe grătare pe hârtiuțele pe care le întindeau clienții grăbiți și înfometați. în timpul acesta strigăte, împinsături, înghesuială
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1328_a_2730]
-
sunt de două ori mai des răscumpărate decât titlurile care au cauzat pierderi. Concluzie Literatura referitoare la comportamentele de cumpărări vis-à-vis de titlurile deja vândute în trecut este încă prea împrăștiată pentru a ne asigura că zicala «cine s-a fript o dată, suflă și-n iaurt» se aplică și în cazul investitorilor. Într-un experiment de laborator, Weber și Welfens (2005Ă nu găsesc de exemplu argumente cum că s-ar înregistra un comportament diferit atunci când un titlu a antrenat în prealabil
[Corola-publishinghouse/Administrative/1954_a_3279]
-
înainte; unii îl fac și astăzi, dar înapoi. Pașii înapoi înseamnă regres, dar și elan pentru un nou salt înainte. * Cizmarul își bate singur cuie în talpă. * A scos castanele din foc cu mâna altuia, dar tot el s-a fript. * Trufașul nu e un cultivator de trufe, ci de trufie. * Fotbalul se joacă pe... bani. * Calul cu mânere nu mănâncă fân. * Calul Troian mănâncă soldați. * Istoria nu e o antologie de povestiri, ci de drame. * Nici o agenție turistică nu organizează
Comprimate pentru sănătatea minţii recuperate, recondiţionate, refolosite by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Memoirs/714_a_1242]
-
șoaptele-s adânci. Încărunțit cu înc-o veșnicie / Mă răstignesc în agonii de stânci...” (Radu Strugariu, Bocet solar, 3, 1995, p. 21); „Albastră, zăpada scrâșnea fumegând / Și timpul zadarnic trudea la corvoadă, / Corvoada aceea numită zăpadă... / Mi-e dor. Și mă frige tot frigul de vânt. // Tăcere... Preacurgeri domoale de ploi / Ce molcome sfâșie calea cu pace... Mocnită lumină. Lumină ce tace... / Mi-e frig. Și mă doare tot dorul în noi. // Stejarii sunt palizi în stingerea lor / Și-n vaietul lunii
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Vasile I. Schipor () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93275]
-
Kurtes, a rulat tot lotul (și ce lot!) pe care l-a avut la dispoziție și a încercat diverse scheme de joc, printre care și cea cu scoaterea portarului pentru a crea superioritate pe faza de atac, care parcă-i frige pe antrenorii români, de n-o folosește nimeni. De partea cealaltă, Otto Hell n-a folosit toți jucătorii de pe bancă, chiar dacă băcăuanii n au putut conta pe serviciile internaționalilor de tineret, pe Ignat (accidentat) și nici pe cele ale lui
ANUL SPORTIV BĂCĂUAN 2010 by Costin Alexandrescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/283_a_1236]
-
pecete la capătul de jos al țevii, iar cînd Îi dădea drumul, valul umplea Într-o secundă paharul, făcea deasupra o spumă albă, apoi roz, ca, după domolirea sfîrÎitului, să ajungă la acea Încruntare ca de apus de soare. — Nagyon frig afară, făcea Vilmoș. Atunci stai aici și cîntă ceva, Îl Îndemnă taică-meu. — Asta nem szabad la mine! Aduc tata! — Mă, pînă vine tătîne-tău, cum mulțumești tu pentru pîine și vin? Și-l Învăță cum să zică: — Éljen a Román
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
vrea să spună că oroarea, nelegiuirea, crima fac mai vii toate fenomenele, cele mai mărunte detalii ale experienței. În rău, ca și În artă, se găsește iluminare. Era, de bună seamă, ca povestea lui Charles Lamb, arzi o casă ca să frigi un porc. Chiar era necesar un incendiu În toată regula? Tot ce trebuia era un foc controlat la locul potrivit. Totuși, să ceri tuturor să nu mai dea foc până când se putea face unul la locul potrivit, Într-o manieră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
încoace, citabil, între coperți de carte și care vrea să fie nemuritor în nu știu câte limbi? Pentru că ar mai fi de adăugat ba una, ba alta. Pentru că ar mai putea lipsi câte ceva, producând, astfel, o larmă asurzitoare. Pentru că cine s-a fript cu ciorbă suflă și-n iaurt, numai că eu am suflat abia când era prea târziu; creșterea mea care nu a putut fi stăvilită; comunicarea mea verbală cu obiecte pierdute. Și fie numit și următorul motiv: pentru că vreau să am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
ce slăbiciune avea oare Lina pentru verișoară și plimbările la moșie? Afară de untul proaspăt pentru cafeaua cu lapte a doctorului Rim, ilustrul ei soț! Mini fusese smulsă de la aceste considerații de apariția mușchiului la frigare. Prezentat pe farfuria mare, întreg, fript în must, prea în must, fremăta de sărutarea meșteșugită a mangalului de stejar. Viu încă pe jumătate, manifesta prin acel palpit lupta recentă dintre foc și fibre și rezista autopsiei cu totul jalnice a lui Mini, de o inferioritate chirurgicală
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
turburi, pricinuite de impresia avută. . . Când m-am uitat afară: încă îmbrobodită, apărea porțiunea din Cetatea vie. . . asfaltul lucea ghețos și brâul Palatului regal era mohorât. . . Dar sus, pe coperiș, se desfășura seninul acelei dimineți!... Halucinația pierise. Mi-era acum frig puțin și puțină frică de realitatea mea și a orașului sacru. . . Mini tăcu timp de o secundă sau cine știe cât tăcu, la altă măsură a timpului. Vorbise cu un glas somnambul, ca și cum ar fi citit. Reluă tonul conversației. 44 - ... N-am
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]