1,851 matches
-
toată seva lor: aceste bipolarități, și altele încă, sunt puse în conjuncții inițial adversative, treptat făcute posibile. Cultura însăși, opusă naturii, este integrată organic de natura umană, ce ajunge să se îmbogățească și chiar să respire prin ea. Autorul urmărește himerele Eladei cu tot freamătul sângelui și al vieții în trup. Melancolie, dar și frenezie vitalistă. Lecturile mitologice și incursiunile istorice nu reușesc să acopere viața ce "gâlgâie nerușinată și luminoasă" în jur. Într-unul dintre cele mai frumoase fragmente ale
Melancolii eline by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/8491_a_9816]
-
veche, 2001, p.117. x Ibid., p.126. xi Congresul al XI-lea al Partidului Comunist Român. 25-28 noiembrie 1974. București, Editura Politică, 1975, p. 540. xii Dumitru Popescu , Un fost lider comunist se destăinuie. Am fost și cioplitor de himere. Convorbire realizată de Ioan Tecșa, ziarist. București, Editura Expres, f.a. ș1993ț, p.158. “Lasă-l să se facă de rîs.” 1 Lavinia Betea, Maurer și lumea de ieri. Mărturii despre stalinizarea României. Cluj-Napoca, Editura Dacia, 2001, p.215. xiii Ibid.
„La belle époque“ by Stefan Cazimir () [Corola-journal/Journalistic/2674_a_3999]
-
calpă a faptei: "Au căzut toate în robia turmei!/ Un monstru al urii le-a batjocorit/ Vărsând peste ele, hipnotic, o lavă/ De bale-asasine, de vrajă, de-otravă". Dura învățare, în care se simte forța urîtului cotropitor de la Arghezi, a himerei cu jugul. Pe apele negre ale uitării, care șterge tot, mai puțin o ură fără persoană, zavistie fără leac și fără consistență, dar cu o crîncenă intensitate, ca zborul hîdelor arătări scăpate din cutia Pandorei, trece o corabie agățată de
Chinuri by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/7796_a_9121]
-
o ficționalizare a realului, o perturbare a percepției, cu alte cuvinte ,, o lighioană de zece mii de stadii”. În cel de-al treilea moment, revolta în fața figurativului și a particularului se rezolvă prin fuga în fabulatoriu, prin dezertarea definitivă în metafora himerei. Între erezie și epifanie Ceea ce în sculptură este, îndeobște, particularizat și identificat ca atare, la Paciurea devine categorie, concept, construcție mentală pură. Însă revanșa definitivă a sculpturii ,,orientale”, interiorizate, depozitară a principiilor și nu simplă ilustrație a individualității, față de sculptura
Sculptura fără istorie by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/13286_a_14611]
-
purismului, al definițiilor, al axiomelor tridimensionale. Fie că este vorba de Pește, de Focă, de Țestoasă, de Cocoș sau de oricare alta din aceeași categorie, aceste lucrări pot fi percepute ca o acțiune simetrică, abreviată pînă în vecinătatea interjecției, la Himerele lui Paciurea. Însă momentul care închide cea mai amplă și mai profundă luptă a sculpturii împotriva ei înșiși este tema Păsărilor, începînd cu Măiastra cea abia temperată în elanu-i figurativ și terminînd cu Pasărea în văzduh, cu acea flamă care
Sculptura fără istorie by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/13286_a_14611]
-
St.Denis”. La fel se întâmplă cu Berlinul sau Viena, primul puțin contradictoriu precum pădurea Grünewald care înconjoară orașul, „plină de ocolișuri, de contraste, în care generozitatea se învecinează cu zgârcenia, după exemplul fluviului Spreea”. Viena este, dimpotrivă, iubitoare de himere. Și așa mai departe, Madrid, Stockholm, Constantinopol, până când, ajungând la București, autorul este constrâns, spre uimirea cititorului său de peste o sută de ani, să declare ceea ce el consideră un deplorabil adevăr: „dintre toate capitalele lumii, dintre toate capitalele țărilor civilizate
Mahala și periferie by Mircea Anghelescu () [Corola-journal/Journalistic/2714_a_4039]
-
Pe planșetă se năștea, de fapt, proiectul unui nou „aeroplan-automobil“, pe care la începutul anului 1903 îl prezintă Academiei de Științe din Paris. Înaltul for respinge proiectul apreciind că „problema zborului cu un aparat mai greu decât aerul este o himeră“. În luna august, Oficiul Național al Proprietății Industriale din Franța eliberează, însă, pe numele lui Traian Vuia brevetul de invenție nr. 332106 sub denumirea „Aéroplane-Automobile“. Hotărât să pună în aplicare proiectul, Vuia solicită sprijinul lugojenilor, lui Coriolan Brediceanu, în primul
Agenda2003-48-03-c () [Corola-journal/Journalistic/281760_a_283089]
-
degrabă de ordinul himericului astuțios, rostogolind timpul dincolo de istorie, cu indiferența căluțului de lemn al copilăriei, care împinge din cale o roată simbolică. „Grăbită", cum îi spune sculptorul, nu să răspundă performanțelor curente, ci să existe în sine, peste convenții, Himera astfel concepută, avansînd năstrușnic, a ajuns pînă spre mările Septentrionului; atipică, aidoma unui paradox de isteață iraționalitate, făptura ei nu s-a sfiit de prestigiile unui muzeu faimos ca Stedelijkdin Amsterdam, care a adoptat-o - singulară apariție dinspre această longitudine
Gorduz - „Deasupra celor trei dimensiuni“ by Dan Hăulică () [Corola-journal/Journalistic/6233_a_7558]
-
iasă din apărare și au încheiat meciul la egalitate, 0-0. Un scor care nu ajută pe nimeni, nici Franța, care ar fi putut obține calificarea matematic, și cu atât mai puțin reprezentativa României, pentru care acum și barajul pare o himeră. România a jucat pe un stadion plin, meciul trezind un interes uriaș în rândul suporterilor, atât prin importanța sa, cât și prin faptul că marchează inaugurarea Național Arena. Totuși, Franța este o echipă mult mai valoroasă și ar putea să
România a remizat cu Franţa, scor 0-0, în primul meci pe Arena Naţională () [Corola-journal/Journalistic/76585_a_77910]
-
se vrea un concept privativ, adică, așa cum ar veni în termeni kantieni, o reprezentare ,în care nu se află nimic din ceea ce ține de percepția senzorială". Dar e cu putință așa ceva? Nu cumva avem a face cu o prea seducătoare himeră? Condiția sine qua non a lirismului astfel conceput e o dereificare extremă, o abolire a oricărui ,conținut" în favoarea ,textului" ce înglobează ,conținutul", suprimîndu-i semnificația. Socotind că Eminescu ,nu propune decît un subiect abstract, autocontemplativ, ce-și caută încă în exterior
O antologie a lui Marin Mincu by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/12581_a_13906]
-
cîtă energie au putut cheltui teologii pentru a pune în ordine niște termeni cărora, dacă ne lăsăm ghidați de intuițiile noastre, nu le putem găsi nici o miză existențială. Cum de au putut atîtea spirite rafinate să-și consacre timpul unor himere conceptuale precum "cer sensibil" și "cer inteligibil", "intelect pasiv" și "intelect activ"? Răspunsul ar fi: la fel cum astăzi cheltuim tot atîta timp pentru a ne închina sufletul exact acelorași stihii, atîta doar că le dăm alte nume: nu le
Cerul filozofiei by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/7401_a_8726]
-
citi pe fața mea o undă de neliniște și mă trase de-o parte murmurând, ca pentru sine: "- După vot, mai vine una. Știi vorba strămoșească: din câștig mic n-a murit încă nimeni. "- Dar eu cu cine votez?" Câte himere, reverii ciudate mă gântuie! Astrele tocmai se pronunță, iar eu mă simt, singuratic necunoscut, cam turmentat, acesta este cuvântul. Să fie vorba de Lola Pușcă?, de Cutreierătorul-de-mări? Luminează-mă, călătorule. "- Tataie, cum de te-ai strecurat aici în mijlocul nostru. Cine
Printre coșmaruri by Barbu Cioculescu () [Corola-journal/Journalistic/12149_a_13474]
-
care nu o vor supune niciodată reflexiei. Vor muri cu ea convinși că le aparține, deși nu au contribuit la formarea ei cu nimic. „Efortul de analiză și clarificare a propriilor opinii“, cum scrie Cristian Iftode (p. 32), rămîne o himeră consolatoare, la care cetățeanul actual nu are aplomb. Sub unghi didactic, volumul Filosofia ca mod de viață are un indubitabil rost instructiv, fiind bine informat, atent redactat și pe alocuri presărat cu efuziuni personale. Fiind un profesionist al filosofiei în
Terapia filosofică by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5900_a_7225]
-
trecătoare, ineficient naturale, mă rog; experiența chibuțurilor,... a colectivelor (șters, notă din 1969), a grupurilor umane, partidelor, organizațiilor de tot felul; insule în mediul turbulent, inconsecvent și aparent ilogic, al vieții, se destramă cu timpul, înlocuite de alte și alte himere "mai bine organizate", s-ar spune; deși soarta lor rămîne aceeași. Chestie de timp și de împrejurări... Ce rămîne, totuși, splendid și derizoriu, este voința acestor grupuri de a se fixa în absolut, de a creea pe veci o anume
Diverse supoziții by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/16146_a_17471]
-
stă, parșiv, la temelia unei estetici moderniste, care distruge în plin efort de căutare. Multiplicarea perspectivelor narative nu dezvăluie taina identității unui personaj, ci o complică pînă la o face de nepătruns. Istorisită de mai multe guri, viața individului devine himeră, povestea se topește în acele detalii care nu coincid, sau se contrazic reciproc. Astfel că, în cele din urmă identitatea însăși devine evanescentă. Eroina lui Conrad dispare tocmai pentru că e trasformată de ceilalți în personaj, adică în propria lor ficțiune
Culoarea tristeții by Andreea Deciu () [Corola-journal/Journalistic/17308_a_18633]
-
cu trădătorul Laszlo Tokes, care-și datorează poziția pentru crearea de consulate ale așa zisului “”Ținut Secuiesc””, exclusiv dvs. și deficitarei dvs. gândiri în materie de politică internă și externă și terminând cu ultimul complice-executant la transpunerea în practică a himerei masonice numită “”Regatul Coroanei Sf. Ștefan””, Csibi Bârnă”.
SCMD a adresat un mesaj președintelui Băsescu. Citește scrisoarea deschisă a militarilor disponibilizați () [Corola-journal/Journalistic/26256_a_27581]
-
mexican, luîndu-mă de mexican, - da' nu era cazu' - și mă întrebase că de fapt de unde sînt. Cînd îi spusesem, el dăduse repede din cap ca atunci cînd te prefaci că știi ceva sau ca atunci cînd vine vorba de o himeră... Totuși, fiindcă pomenirăm de Mexic, eu zic că tot e mai bine că îl cuceriră americanii, - teritoriul acela imens din care azi face parte și Hollywood-ul, fiindcă altfel, cu mexicanii ăștia, n-am mai fi știut pe unde s-o
Coasta Pacificului by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/17114_a_18439]
-
după diverse reguli: ghiduri turistice pentru cei grăbiți și ghiduri sentimentale; orașul real descoperit continuu de două secole de scriitori și pictori și vederea dinăuntru, aparținând venețienilor înșiși, orașul ca spațiu al ficțiunii, orașul - personaj el însuși ori preschimbat în himeră. La mijloc de secol XIX Veneția îl cucerește între cei dintâi pe John Ruskin: ajuns aici în 1845, descoperă un întreg univers, din care se va naște o carte fundamentală, The Stones of Venice, tratat de estetică și ghid unic
Istorieși istorii la Veneția by Elisabeta Lăsconi () [Corola-journal/Journalistic/8687_a_10012]
-
începutul secolului XX și repetarea lui, chiar dacă "modernizată" prin trăsătura vampirică, nu aduce nimic nou: "Încotro îmi duci, orașule, sîngele? Ești fiul meu/ - te-am înfiat - unde mi-l duci? Și liniștea ta/ de ce minte? Și cîntările de ce ne înșeală? Himere./ Labirinturi. Și ferestre înalte. Și mîinile mele,/ orașule, ah, mîinile mele - cele de lapte -/ întinzîndu-se, adesea, în somn, către părțile feminine/ și moi - atît de calde și atît de moi - ale sfintelor/ ținuturi natale. Încotro îmi duci, orașule, sîngele?/ Ești
Un univers erotizat by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/16205_a_17530]
-
moi - atît de calde și atît de moi - ale sfintelor/ ținuturi natale. Încotro îmi duci, orașule, sîngele?/ Ești fiul meu: te-am înfiat! Ești fiul meu: te-am înfiat!/ Îți simt în ceafă răsuflarea de monstru: jumătate taur,/ jumătate bărbat. Himere, labirinturi și femei/ ce se prefac, spre miezul nopții, în șerpoaice./ Încotro îmi duci, orașule, sîngele?/ Într-adevăr, toate orașele sînt, în felul lor, blestemate" (Încotro îmi duci, orașule, sîngele). Dar țărănia lui Mircea Bârsilă e profundă și simpla ei
Un univers erotizat by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/16205_a_17530]
-
periplurilor... Tot el m-a învățat să-l recitesc pe Caragiale într-o altă notă, uneori mult mai dramatică și universală. Era încîntat de proiectul meu de a-mi scrie lucrarea de doctorat pe distincția între "caragialism" și "caragialitate" o himeră ce, dacă nu s-a împlinit niciodată pe plan teoretic propriu-zis, începe să devină tot mai limpede în proza mea. Vladimir Streinu, căruia tot Cioculescu m-a prezentat în cuvinte, pe cît de superlative pe atît de ironice, cum îi
Dumitru Radu Popa: "Sansele nu se asteaptă ca o pară mălăiată" by Cristina Poenaru () [Corola-journal/Journalistic/15907_a_17232]
-
susceptibil să devină răul de mâine și viceversa. Se devota cu aceeași febrilitate „binelui" curent, oricare ar fi fost el, dar rămânea apt să se privească în oglindă și să-și recunoască excesul de fanatism atunci când se distanța de o himeră și se arunca la fel de necritic în brațele alteia. Ce n-a fost? N-a fost nazist. în rest, nu i-a scăpat nimic, a trecut de la o extremă la alta și uneori înapoi și pe linie politică și în ceea ce privește interpretarea
Maniheism la două capete (1) by Felicia Antip () [Corola-journal/Journalistic/6284_a_7609]
-
a citi cu patos de la înaltele tribune diverse mesaje mobilizatoare, nu va dăuna prea mult adevăratelor scopuri ale planctonului nesătul, specializat în jaful sistematic al țării. Lansat cu adolescentin avânt pe această pistă, glanda prezidențială a fost lesne gâdilată de himerele ieftine ale "liderșipulul zonal" și alte vorbe de clacă. Dar și aici s-a comportat amatoricește, dus de valul evenimentelor. N-ar fi fost rău ca, mai ales după vizita lui Tony Blair la București, să se forțeze o relație
La adio (2) by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/16871_a_18196]
-
Simona Vasilache În totul, Balcicul este un bun de epocă. O himeră purtătoare de nostalgii. Cu istoria lui, scurtă, parcă ieșită de nicăieri, și cu mult mai lunga și spumoasa legendă îl recuperează Lucian Boia, într-o carte-album: Balcic. Micul paradis al României Mari (Humanitas, 2014). Nu e nimic, și totuși e
Povestea Balcicului by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/2769_a_4094]
-
o ficționalizare a realului, o perturbare a percepției, cu alte cuvinte ,,o lighioană de zece mii de stadii". În cel de-al treilea moment, revolta în fața figurativului și a particularului se rezolvă prin fuga în fabulatoriu, prin dezertarea definitivă în metafora himerei.
Paradoxurile statuarului românesc by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/9193_a_10518]