1,488 matches
-
Uri fusese Încă de la Început scenaristul, regizorul și producătorul acestei mici comedii. Uneori Fima și-l imagina pe Uri Gefen trezindu-se dimineața, bărbierindu-se cu un aparat de bună calitate, așezându-se să ia micul dejun cu un șervet imaculat pe genunchi, uitându-se În agenda de buzunar, observând cruciulițele desenate În ea de două ori pe lună și amintindu-i Ninei la cafea, ascuns În spatele ziarului, că era timpul să-i acorde lui Fima tratamentul periodic, ca să nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
cărui miros Fima mai era În stare să-l simtă În nări chiar și acum, după o mie de ani, pentru că se asocia În mintea sa cu mirosul zăpezii proaspete. Pe fiecare masă, pe fețele de masă de un alb imaculat, stătea o vază de sticlă, cu un singur trandafir Înalt și drept. Pereții erau acoperiți de tablouri cu peisaje calme, de păduri și lacuri. Se Întâmpla uneori ca la o masă Îndepărtată, din colțul ghivecelor cu flori, să stea un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
-o, a știut încotro trebuie să se îndrepte. În țara asta uniformele erau la fel de inocente ca și hăinuțele copiilor. În orașul ăsta oamenii își puteau striga bucuria de pe acoperișuri. În locul ăsta dragostea se apleca pe spate ca să îl primească. Nimburile imaculate ale ingenuității americane se ridicau în continuare din gura fumătorului, în forma unui o perfect. Știa cum funcționau pentru că se împrietenise cu un tip din echipajul vaporului, pe care îl bătuse la cap cu întrebări tot drumul. Rotocoalele aveau cam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
tânăr cu părul lung, panicat în ziua nunții, dar Jina nu l-a văzut pe tatăl lui Zach altfel decât calm. Duminicile se îmbrăca în costum, chiar dacă nu se ducea întotdeauna la biserică. Barba atent tunsă era de un alb imaculat. Niciodată nu i-ar fi spus fiului lui că avea nevoie de el. Zach s-a aplecat peste cârligul remorcii. Jina s-a dus pe verandă și i-a luat mâinile bătătorite ale socrului într-ale ei. E doar o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
un bacii mic, de o virgulă sinistră văzută adesea de Maxențiu în vis, proiectată pe un ciudat fond albastru, ca safirul uriaș, geamăn cu al Adei pe care-1 purta pe index, safirul de logodnă. în aceleași visuri, vedea pe așternutul imaculat desenul roșu al unor frunze de palm cu fibre dureroase, ce-și mutau locul pe măsură ce-și mișca mâinile agitate. După ce-și termina o toaletă complicată cu grima unui actor, începea să joace comedia tragică a vieții de
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
ființă pe care-o iubea prințul! ... De va mai trăi, sau de-1 va îneca un val mare, ce-i va umple pieptul, gâtul, gura și-1 va sufoca, pe când pete rușinoase vor necinsti covorul scump, parchetul strălucit, ori pantofii imaculați și pantalonul ca un crin . De ce oare subordonase Ada, brusc, pe noul ei favorit soțului uricios?! Văzuse un minut ridieîndu-se răzbunătorul înapoia snobului bolnav și corect. Ada nu era fricoasă, totuși stafia proiectată de ființa lui Maxențiu era așa de
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
Ideea distanței îl speria; ideea mișcării îl speria. Erau mai tari ca ideea vindecării. Doctorul zadarnic îi spunea că hemoptizia e un accident prevăzut, cai e nu cere imobilitate permanentă. Maxențiu continua să se creadă un înger plutitor pe norul imaculat al patului. Unele viziuni îi rămăsese în memorie ca realități; avea acum un surâs misterios, ce-l separa 231 de ceilalți, se arăta însă generos cu neînțelegerea lor. După un timp, Ada, sfătuită de doctor, forțase pe Maxențiu să se
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
cot până când ajunse cu jumătate de corp afară. „Primește-mă, Dumnezeule mare, În brațele tale... ” șopti, și Își dădu drumul să cadă În universul alb de sub el. Căderea dură, parcă, o veșnicie. Nu știa decât că era Învelit În giulgiul imaculat al zăpezii și că plutea spre celălalt liman, Într-un frig care se transforma, Încet, În căldură. Undeva se auzeau urletele lupilor. Tot mai aproape. Haita se apropia În goană. Oană auzi chiar și zgomotul pașilor lor, erau mulți, erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
aurărie, și nici covor. Da, și-a amintit, chiar În acel salon discuta cu niște funcționari mărunți ai Ministerului Finanțelor, când mulțimea s a retras, iar ea s-a trezit față-n față cu Însuși marele om. Purta o uniformă imaculată, cu medalii, cravată neagră și tradiționalul topi negru. Era mai scund decât se aștepta ea, asta Însă nu-i diminua cu nimic farmecul simplu. Arăta plin de energie, fără să facă pentru asta vreun efort, se impunea cu fiecare gest
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
anunțase un concurs. Erau promise acolo premii pentru proză narativă scrisă de tinere condeie. Așa se face că băiatul strâmbăcios sau eul meu afirmat, dar dispărând tot mereu în hățișurile ficțiunii, a început să scrie într-un jurnal până atunci imaculat nu o povestioară scurtă, nu, ci, de la prima încercare și cu o fluență neîngrădită, un roman care - lucrul acesta e sigur - purta titlul Kașubii. ăștia erau cât de cât înrudiți cu mine. În vremea copilăriei mele treceam adeseori granița orașului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
în Marktl pe Inn ori în cine știe ce alt cătun voiam eu să-l vizitez pe camaradul meu Joseph, împreună cu care, cu mai bine de un an în urmă, mestecasem chimen, îmi jucasem viitorul la zaruri și mă certasem pe tema Imaculatei Concepțiuni. La părinții lui nu l-am găsit. Poate că se afla deja în vreun seminar pentru preoți și se antrena în corsete scolastice. Toate examenele le trecea cu nota maximă, pe când eu... În plus, povestea asta s-ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
și de-aș putea să citesc, pierdut de mine însumi, ca niciodată după aceea... Sau să mă mai ciucesc o dată sub pânza de cort cu camaradul meu Joseph și să jucăm viitorul la zaruri, atunci când acesta părea încă proaspăt și imaculat... În orice caz, acum aveam douăzeci și unu de ani, mă dădeam adult, dar mai eram încă un nefumător convins când, împreună cu o fată din Krefeld, ale cărei statuete de animale - cerbi și căței - făcuseră o impresie favorabilă asupra comisiei, am fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
departe, să îmi spună câteva fraze înălțătoare. Ea îi explica necredinciosului, folosindu-se de paharul de vin încă gol, care era lovit de o rază de soare ce cădea dintr-o parte, într-o manieră foarte ușor de înțeles, miracolul imaculatei concepțiuni. Arătătorul ei țintea demonstrativ spre raza de lumină ce străbătea sticla și spre paharul care rămânea neatins. Astfel, razei de soare a asfințitului îi era atribuită calitatea de arhanghel, și asta în timp ce cu clare inflexiuni din Westfalia exprima atâta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
amintirilor își pâlpâie filele sale peste față, ca o adiere ușoară, într-o zi tristă de prier. Crede că nu va regreta nimic, nici nopțile de mai inundate de parfumul valerian al liliacului, nici poveștile aprinse cândva, într-o seară imaculată de iarnă, poveștile acelea care au prins aripi și au zburat într-un arabesc nedeslușit, pierzându-se pe culoarele uitării. Pipăind, caută copilăria. Copilăria? Tărâmul acela al viselor candide. Nimeni nu a mai trăit-o la fel. Să te simți
Dacă aş putea străbate timpul by Dorina Neculce () [Corola-publishinghouse/Imaginative/775_a_1498]
-
să zâmbesc detașată, pentru că altele mult mai reci mă apasă. Și cer timpului să toarcă... Cine ești tu, Domnișoară? Se revarsă cerul prin fereastra larg deschisă...Ploi de lumină îmi inundă sufletul pustiit. Lângă sufletul meu stau rezemate sufletele acestea imaculate de copii, în care parcă și-a găsit adăpost liniștea și pacea.Simt inimile lor micuțe bătând la unison...O fetiță se îndreaptă cu pași siguri spre catedră și, auzindu-mi parcă zbuciumul interior, mă întreabă: -Cine ești tu, domnișoară
Dacă aş putea străbate timpul by Dorina Neculce () [Corola-publishinghouse/Imaginative/775_a_1498]
-
treci nepăsător cu același dangăt de talangă veche? Unde îmi îndrepți pașii? Un suflet de înger mă retrage din așa zisa disperare, atingându-mă ușor ca și cu o aripă străvezie... E ora de desen... Creioanele alunecă melodios pe foia imaculată și se ivesc forme...diforme...case îngrămădite cu acoperișuri șubrede, copaci îndoiți de vremuri...o frumusețe ...suflete de copii înșirate în razele de soare...Copilul insistă: -Am terminat, domnișoara... Îmi zâmbește complice...Și eu văd că-s tot acolo în
Dacă aş putea străbate timpul by Dorina Neculce () [Corola-publishinghouse/Imaginative/775_a_1498]
-
cu chelie și mereu la patru ace, colinda satul cu fel de fel de motive fără de motiv... Tulburase liniștea părinților pentru că umbla vorba că ar intra prin casele oamenilor, pe când aceștia erau la muncile câmpului și călca în picioare suflete imaculate de copile. Părinții ne dădeau de grijă și ne îndemnau să stăm cât mai mulți copii împreună. I se spunea domnu` Bobu și avea susținere undeva, foarte sus, de aceea nu se temea de nimeni și de nimic. Numele lui
Dacă aş putea străbate timpul by Dorina Neculce () [Corola-publishinghouse/Imaginative/775_a_1498]
-
pe caietul de curat (așa denumea mama ștersăturile sau greșelile) nu mai conta nimic. Puteam umple tot caietul cu mizerii. Mai târziu, dacă mințeam o dată pe cineva, nu mai conta, puteam să-l mint de câte ori doream, relația nu mai era imaculată. Cel puțin în mintea mea. Am fost cam extremist în gândire. Mi-aduc aminte de armată, de unde trebuia să plec pentru că fusesem încorporat abuziv. M-am chinuit mult să primesc scutirea de armată, o refuzam cu toată ființa mea doar
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
casă, apăs butonul de la interfon să deschid! poarta și mă scurg în canapea, fără vlagă. îmi mai revin când intrll Roșa cu cei de la Salvare. înțeleg frânturi din întrebările puse. Casa se mișcă cu mine, apoi apare cerul. Foarte albastru. Imaculat. Simt și poarta pe care ies, după care acoperișul Salvării, în care presupun! că sânt băgat, îmi fură priveliștea cerului ăsta albastru, parcă mail frumos ca niciodată. Sau poate că nu l-am mai privit de mult. 01 aud pe
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
cuvinte unei fete, care nici măcar nu ți-i colegă și nici din oraș de la tine! Ce, el nu-și poate găsi o prietenă într-un oraș cu peste 300 000 de locuitori? De ce se leagă de Ilinca? Tot farmecul azurului imaculat (scria Nuțu pe ilustrata adresată Ilincăi), tot cleștarul valurilor înspumate de pe oglinda încremenită a mării repetă ca într-un cîntec de sirene chemarea stăruitoare: nu vii și tu la mare? Te așteaptă nemîngîiat, Nuțu R." Lui Tomiță aproape că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
cabină de unul singur, în timp ce simula un scaun cu mari probleme, a verificat febril plicul cu pricina și a constatat că el conținea medalionul de logodnă oferit prietenei sale odată cu mica poză din casetă. Acesta era împachetat într-o hârtie imaculată cât foița de țigară pe care scria un singur cuvânt: ADIO! Ridicându-și privirea albastră a constatat că, în loc de șnur, torentul bazinului era acționat de un lanț de inox. Fără să stea prea mult pe gânduri, Georgică și l-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1503_a_2801]
-
și să te opui haosului! Să te pretinzi și liber... Te ridici transfigurîndu-ți singurătatea și te închini tăcerii tale îndurîndu-ți în liniște puterile nedezlănțuite. Dar ce tînăr poate păstra tăcerea cînd respirația zînei îi este alături? E doar un peisaj imaculat povestind aventura speranței. Prima Elena îi spusese chiar, într-o seară, dar V. cel tînăr refuză să recunoască a fi fost așa: „-Tu...”-spunea ea-„...vrei să fii aidoma Cosmosului. Și stăpîn și bucuros de căldura celei de alături. Dar
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
ale ultimei îmbrățișări. Eu îmi iubesc soția. Apa devine din ce în ce mai limpede. Ești îngerul meu. Sophia simte gândul de dincolo de ușă, și mâna ei nu tremură deloc în timp ce manevrează cu înde mânare dușul către vaginul ei și către albul de fontă imaculată, și apa iese cu putere prin toate orificiile metalului și spală orice urmă de dragoste sau vio lență, și apa își modifică neîncetat transparența. Îngerul meu. Sophia întinde mâna spre robinetul de alamă, și apa care țâșnește prin orificiile metalului
Romantic porno by Florin Piersic Jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1344_a_2728]
-
Magnific și vicios", mi-a trecut prin minte. Precum lebedele care pluteau prin fața terasei. Și în aceeași clipă, sentimentul plutirii între cer și apă a dispărut. N-am putut să nu mă gîndesc la tot ce se afla dincolo de fațada imaculată, la bucătării și toalete, la cabinele de duș și la oamenii prăbușiți care le foloseau, la mortar, la armătură, la magazii, la lemnul care începuse să se înmoaie la capete, la inelele cafenii și la mucegaiul verde de pe stucatură, la
by H. M. van den Brink [Corola-publishinghouse/Imaginative/955_a_2463]
-
și le-au scuturat, lalelele râd în soare, panseluțele în culorile curcubeului râd parcă în bătaia luminii, stânjeneii albi și grena își întind spre infinitatea cerului lujerii cu bobocii ca niște vârfuri de săgeți gata să-și desfacă buchetul alb imaculat sau grena cu ornamente discrete pe marginile petalelor, bujorii sunt gata să-și desfacă buchetul de petale roșii ca focul, iar trandafirii încep să îmbobocească. Ziua a început de dimineață cu un soare darnic. Niciun petec de nor zdrențuit pe
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]