7,215 matches
-
dus la cea mai amplă răsturnare de paradigmă În evaluarea teoriilor culturale, dizolvând esențialismul unor modele culturale autarhice și a unor indivizi reprezentativi ori generici pentru aceste modele, În genul popular În epocă al lui Hermann Keyserling 2. Studiile despre imaginar vorbesc despre „invenție” mai ales În cultura scripturală a hărții, ori cea a reprezentării trecutului În muzeu, ori În cea imagologică a recensământului 3, În invenția imagologică a unor părți a Europei 4 ori a unor „etno-peisaje”5. Am menționat
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
exista, nu doar la noi, În perioada interbelică. Totuși, nevoia unei paradigme identitare culturale proprii se face resimțită, deși difuz, În măsura În care globalizarea redimensionează spațiul localului. Un traseu al explorării localului se poate stabili, În acest sens, Între studiile culturale și imaginarul cultural. Am Încercat să urmăresc modificarea imaginarului românesc În câteva momente ale tranziției, călăuzindu-mă după paradigma unui imaginar social nou ori a unei utopii sociale de tranziție. Sensul pe care Îl dau utopiei este unul constructiv-destructiv, arătând confruntarea cu
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
interbelică. Totuși, nevoia unei paradigme identitare culturale proprii se face resimțită, deși difuz, În măsura În care globalizarea redimensionează spațiul localului. Un traseu al explorării localului se poate stabili, În acest sens, Între studiile culturale și imaginarul cultural. Am Încercat să urmăresc modificarea imaginarului românesc În câteva momente ale tranziției, călăuzindu-mă după paradigma unui imaginar social nou ori a unei utopii sociale de tranziție. Sensul pe care Îl dau utopiei este unul constructiv-destructiv, arătând confruntarea cu imaginea totalizantă a trecutului, adesea eșecul de
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
difuz, În măsura În care globalizarea redimensionează spațiul localului. Un traseu al explorării localului se poate stabili, În acest sens, Între studiile culturale și imaginarul cultural. Am Încercat să urmăresc modificarea imaginarului românesc În câteva momente ale tranziției, călăuzindu-mă după paradigma unui imaginar social nou ori a unei utopii sociale de tranziție. Sensul pe care Îl dau utopiei este unul constructiv-destructiv, arătând confruntarea cu imaginea totalizantă a trecutului, adesea eșecul de a articula formule Înnoitoare, constatarea unor remanențe rezistente sociale și politice. Schimbarea
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
modernitate, modernism, postmodernitate prin compararea situației românești cu cea occidentală. Recunosc că această componentă mi s-a părut mai puțin importantă, oarecum fandată, aruncată Într-un colț. Extrem de interesantă, și desigur că rezonez la ea, pentru că eseul meu de mentalitate, Imaginarul violent al românilor (2003), converge spre o asemenea discuție, mi s-a părut referirea ta la conștiința crizei ca descoperire a vulnerabilității culturii naționale mitizate. Expresia aceasta, așa cum ai formulat-o pentru conștiința crizei, nu mă deranjează; Îmi convin și
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
mă refer la pamflet, la demolare, la denigrare, ci la cercetări serioase asupra crizei: ce fac Daniel Barbu, Alina Mungiu În Românii după ’89 ține de o autoexaminare riguroasă; la fel ceea ce face Lucian Boia, care investighează, la nivel de imaginar, conștiința românească, miturile românești etc. Prin urmare, consider că există, În mod evident și concret, o conștiință a crizei. Marius Jucan: Da, dar susțin că acest lucru a fost ilustrat la nivelul elitelor. Conștiința crizei nu a coborât, pentru a
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
figurării unei „rezistențe” În istorie, deși nu această așa-zisă rezistență m-a interesat, ci nevoia de reprezentare a acesteia. M-am referit la modelele propuse de Blaga și Ralea deoarece mi se par tipice pentru felul de reprezentare a imaginarului nostru Într-o perioadă de apogeu a lumii românești care avea trăsăturile unei societăți democratice, liberale. Am considerat că proiecțiile celor două modele au avut un ecou care s-a prelungit după perioada lor de glorie, o dovadă, cred, despre
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
urmat abordării etnopsihologice, nu neapărat Într-o linie de continuitate, În varietatea studiilor culturale, la posibilitatea unor descrieri ale tranzițiilor din cadrul aceluiași model cultural. Dincolo de esența limbii care asigură interstițiul vital al comunității culturale, se adaugă alte componente care construiesc imaginarul respectivei comunități. Studiile culturale, cele despre americanitate ori britanitate, care au dat tonul, au inclus descrierea economicului, politicului, literaturii, minorităților etc. Ele sunt critice față de ierarhia care stabilește esența modelului cultural, imuabil În timp. Nu În această percepție am dorit
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
noi. Schimbarea la față a României, de pildă, celebra carte a lui Cioran, e un text care exprimă fascinația unei epoci pentru nevoia de centralizare. E greu să nu recurgi la el dacă dorești date despre ceea ce azi am numi imaginarul românesc. Nu e singurul text. Ruxandra Cesereanu: Mai este o Întrebare la care nu mi-ai răspuns. Vorbind despre perspectiva mitizantă a lui Blaga și cea relativizantă a lui Ralea În ce privește românul, le caracterizai ca modele ale rezistenței În istorie
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
Un alt sertar al dificultății ar fi legat de definirea puterii, nu neapărat de cea politică. Puterea, așa cum este exercitată În societatea tradițională, pornind de la familie la instituție, oprindu-ne, desigur, la felul În care proprietatea a modelat puterea În imaginarul nostru. Există diferențe În felul În care un român ar vedea „puterea” În comparație cu un senegalez, britanic ori chinez? Cred că da. Nu cred că ne putem desprinde foarte rapid de o tradiție pe care patriarhalismul societății noastre a păstrat-o
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
civică. Modernizarea cere o percepție a avangărzii, a inovației și o permanentă reflecție asupra viitorului. Avem nevoie de o utopie culturală, În sensul Înnoirii, dar În același timp nu reușim să fixăm limitele ei critice. Ne hrănim cu utopicul deoarece imaginarul cultural ne Îndeamnă să proiectăm, să construim un alt tip de Încredere socială În același timp cu o necesară reflexie critică. Conștiința critică a modernității cere examinarea continuă a acestor limite ale utopicului. În ce măsură utopia poate fi nocivă, poate conduce
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
un astfel de caracter „utopic”, În sensul constructiv al unui idealism social, cu atât va avea vocabularul tranziției mai multe sinonime. Societatea civilă are nevoie de mai multă diversitate, de acceptarea acestui lucru, ceea ce nu vine niciodată de-a gata. Imaginarul este considerat subversiv, anarhic, de vreme ce se opune unor formule deja existente. Poate că societatea civilă este și grupul pensionarilor care joacă șah În parc. Dar ceea ce poate fi semnificativ ca experiență de comunicare este Încercarea de a dezvolta un proiect
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
apoi la răspunsul dumneavoastră cum că această vorbire ar fi justificată de păstrarea unor date, cred că românul generic nu cere nici un fel de Îngăduință pentru a-și contura o imagine. Este vorba, desigur, de o imagine care precipită În imaginar: În imaginarul românesc, dar și În cel occidental (se vede că sunt de fapt tot atâtea precipitate imaginale câte contexte vom lua În atenție). Coerentă sau nu, imaginea acestui român generic se coagulează acolo. Nici un discurs asupra societății civile nu
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
răspunsul dumneavoastră cum că această vorbire ar fi justificată de păstrarea unor date, cred că românul generic nu cere nici un fel de Îngăduință pentru a-și contura o imagine. Este vorba, desigur, de o imagine care precipită În imaginar: În imaginarul românesc, dar și În cel occidental (se vede că sunt de fapt tot atâtea precipitate imaginale câte contexte vom lua În atenție). Coerentă sau nu, imaginea acestui român generic se coagulează acolo. Nici un discurs asupra societății civile nu Își poate
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
binele societății poate fi impus de o elită. Ruxandra Cesereanu: Horea, spuneai că astăzi nu se poate vorbi de o conștiință a crizei la nivelul intelectualilor. Sper să nu fie vorba de narcisism aici, dar vă mărturisesc că am scris Imaginarul violent al românilor tocmai având conștiința unei crize; adevărat, am urmărit doar niște nuclee subiective și niște puncte de reper ale acestei crize românești, prin ideea de fratricid lingvistic și prin mineriade. Horea Poenar: Până În ’96 nu există această conștiință
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
gen de curiozitate personală care ține de gradul de deschidere pe care Îl ai spre exterior, deschidere care se poate Întinde de la „obsedantul deceniu” la filmele documentare de orice tip. Eu sunt un produs al acestui master, de Istorie a imaginarului și al cursului cu Sanda Cordoș. Dacă până În anul IV nu mă interesa deloc cursul de istoria comunismului ținut de Ruxandra Cesereanu, Începând de la aceste cursuri mi s-a părut că este o epocă foarte interesantă și care merită discutată
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
din contactul cu generațiile mai tinere. A treia chestiune este una procentuală, care ține de diversitate regională, de personalitate și de caracter: dacă ne gândim la ansamblul generației ’80, veți vedea că amprentele culturale care se repetă sunt destul de puține. Imaginarul concentrat În Cluj este mai difuz la nivelul Bucureștiului și mult mai difuz la nivelul Timișoarei. Dacă ați fi făcut facultatea acolo, toți ați fi devenit central-europeni, cu toate deschiderile necesare. Deci este și o fatalitate geoculturală În care ați
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
University, Bloomington; visiting fellow la New York, Columbia University, respectiv la Institute for Psychohistory (1997, 1999, 2000) și la University of North Carolina, Chapel Hill (2001). Corin Braga este șeful Catedrei de Literatură Comparată și director al Centrului de Cercetare a Imaginarului de la Facultatea de Litere din Cluj. A fost director al revistei Echinox (1993-2000), iar actualmente este director al Caietelor Echinox. Coordonează colecția de carte Mundus Imaginalis la Editura Dacia. Doctor În litere În 1997 la Universitatea „Babeș-Bolyai”, cu o teză
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
la Catedra de Literatură Comparată a Facultății de Litere din Cluj și redactor la revista de cultură Steaua. A publicat următoarele eseuri de mentalitate: Călătorie spre centrul infernului. Gulagul În conștiința românească (1998), Panopticum. Tortura politică În secolul XX (2001), Imaginarul violent al românilor (2003), Decembrie ’89. Deconstrucția unei revoluții (2004), Gulagul În conștiința românească. Memorialistica și literatura Închisorilor și lagărelor comuniste (ediția a II-a, 2005)și Năravuri românești (2007). A publicat Împreună cu studenții patru volume experimentale conținând reportaje sociale
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
de Litere din Cluj În 1995; și-a luat doctoratul În 2004. În prezent este lector universitar la Catedra de Literatură Universală și Comparată a Facultății de Litere din Cluj, calitate În care susține un curs despre literatura erotică și imaginarul relațiilor de gen. A debutat În presă În 1991. A debutat În volum cu critică literară: Optzecismul și promisiunile postmodernismului (Editura Paralela 45, Pitești, 1999), pentru care a obținut Premiul pentru debut al Uniunii Scriitorilor din România, devenind membră a
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
Quarto, Gallimard, 1995. A se corobora cu Doamne din secolul al XII-lea îndeosebi volumul al III-lea, Eva și preoții, Gallimard 1995. Asupra aceluiași subiect, Jaques Le goff, Un alt Ev Mediu, Quarto, 1999. A se citi mai ales „Imaginarul Medieval” și încă și mai bine, partea a III-a consacrată trupului: asupra raporturilor sale cu sufletul, cu spațiul, păcatul, plăcerea, sexualitatea - aflăm, de exemplu, că sexualitatea trăită în păcat ar fi cauza leprei... De același autor, Sfântul Francisc din
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
baza unui document, dar putem avansa ipoteza că, la Aristip, trupul e suflet și viceversa; că dihotomia platoniciană pare chiar lipsită de existență sau, cel puțin, lipsită de mize asemănătoare cu ale noastre, noi cei care trăim astăzi, formați de imaginarul dualist creștin. Astfel încât plăcerile sufletului și cele ale trupului, deosebite doar artificial, numesc jubilări similare, deoarece sunt resimțite, trăite și percepute de aceeași identitate corporală, de aceeași subiectivitate carnală. Pentru că, să nu uităm, Aristip nu încetează să facă din cele
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
care o surprinde târgoveața în istorisirea sa, era una a permisivității totale, în care dragostea nu era un 417 Ibidem, p. 305. 418 Ibidem, p. 307. 419 David S. Reed, art. cit., pp. 82-83. 420 Gilbert Durand, Structurile antropologice ale imaginarului. Introducere în arhetipologia generală, traducere de Marcel Aderca, postfață de Cornel Mihai Ionescu, București, Editura Univers Enciclopedic, 1998, p. 103. 120 păcat. Într-o astfel de atmosferă și-ar fi dorit să trăiască, de aceea, poate, ea se identifică, de
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
iubitoare, și iubită mai puțin ca femeie decât ca treaptă spre cele cerești. Astfel s-au născut Beatrice și Laura.” 581 Deși admiratori ai înaintașilor lor iluștri, atât Giovanni Boccaccio, cât și Geoffrey Chaucer optează pentru un alt tip de imaginar feminin, mai realist, mai autentic uman și, poate, de aceea, mai credibil. Donna angelicata din Decameronul sau din Povestirile din Canterbury nu mai este asemănătoare unei divinități feminine intangibile și protectoare, abia perceptibilă și mereu drapată în misterul care o
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
140. 30. Duby, Georges, Evul mediu masculin. Despre dragoste și alte eseuri, traducere de Constanța și Stelian Oancea, Editura Meridiane, București, 1992. 31. DumitrescuBușulenga, Zoe, Renașterea. Umanismul și destinul artelor, Editura Univers, București, 1975. 32. Durand, Gilbert, Structurile antropologice ale imaginarului. Introducere în arhetipologia generală, traducere de Marcel Aderca, postfață de Cornel Mihai Ionescu, Editura Univers Enciclopedic, București, 1998. 33. Dyer, Christopher, Everyday Life in Medieval England, Hambledon and London, 2000. 34. Edwards, Robert, Chaucer and Boccaccio: Antiquity and Modernity, Palgrave
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]