1,643 matches
-
apoi în living, unde tatăl lui se uita peste niște scrisori. Cît o să treacă pînă o să revenim la normal? îl întrebă. — Poate două sau trei luni, dacă avem noroc. Domnul Thaw își petrecu lunile următoare dactilografiind scrisori la biroul din living. Cu fiecare poștă primea scrisori cu antet pe care i le dădea lui Thaw, care desena pe dosul gol al foilor. Thaw scria și desena ore întregi la un mic birou din fundul camerei, îmbrăcat într-un halat și cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
apoi se duce. Era prea ritmic pentru a fi cîntec de pasăre și prea armonios pentru a fi zgomotul unui avion. Nu-și dădea seama ce este, dar, cuprins de o liniște ciudată, adormi lin. La șapte sună ceasul în living, unde părinții lui dormeau pe o canapea. Domnul Thaw își luă micul dejun și-și coborî bicicleta în stradă. Doamna Thaw aduse pe tavă porridge, un ou-ochi, un cîrnat, pîine neagră cu marmeladă și o ceașcă de ceai. îl urmări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
domnul Thaw. — Cînd n-o să mă mai pot duce singură la toaletă, zise ea rîzînd, voi ști că s-a terminat cu mine. într-o seară, pe cînd doar Thaw era cu ea în casă, îl întrebă: — Duncan, cum arată livingul? — E destul de cald. Arde un foc bun acolo. Nu-i prea multă dezordine. — Cred c-o să mă ridic și-o să stau puțin la foc. Dădu la o parte așternutul și își aduse picioarele peste marginea patului. Thaw fu tulburat cînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
Au găsit-o pe mama lor zbătîndu-se să se ridice de pe podeaua din în hol. încercase să meargă la toaletă. — Uf, tati, sînt terminată, zise cînd domnul Thaw o ajuta să se întoarcă la pat. Thaw rămase transfigurat în ușa livingului, în creier răsunîndu-i ecouri ale țipătului ei. Cînd se trezi, simți că nu era ceva neașteptat, ci un lucru auzit cu mult timp în urmă și pe care se așteptase toată viața să-l audă din nou. Două zile după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
pînă la partea vie a creierului ei sau devenise indiferentă. A murit după trei zile, în primele ore ale dimineții de sîmbătă. Cu o noapte înainte, doamna Gilchrist de la parter și doamna Wishaw din apartamentul de vizavi au stat în living, așteptînd, și nu s-au clintit cînd Thaw s-a dus la culcare. Domnul Thaw a rămas în dormitor, ținîndu-și nevasta de mînă. Cînd s-a trezit Thaw, lumina se filtra printre perdele și vecinele plecaseră; atunci a știut că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
s-a răspîndint și în alte locuri ale casei. Au pus sub sicriu purificatoare de aer, din acelea de prin toalete, dar nu s-a schimbat mai nimic. Marți, preotul de la biserica doamnei Thaw a făcut o mică slujbă în living, timp în care capacul a fost înșurubat strîns și sicriul a fost cărat dus cu băgare de seamă jos, la dric. Livingul era plin de vecini, vechi prieteni și rude despre care Thaw nu numai că nu-i auzise pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
nu s-a schimbat mai nimic. Marți, preotul de la biserica doamnei Thaw a făcut o mică slujbă în living, timp în care capacul a fost înșurubat strîns și sicriul a fost cărat dus cu băgare de seamă jos, la dric. Livingul era plin de vecini, vechi prieteni și rude despre care Thaw nu numai că nu-i auzise pe părinți vorbind, dar nici nu le întîlnise. De două sau trei ori în timpul slujbei, ușa s-a deschis pe furiș și cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
se oprise să admire priveliștea, se pierdu în zare, apoi deschiseră urna, luară cenușa cu mîna și o împrăștiară în aer. Vîntul o risipi ca un fum printre ierburile sălbatice. Peste două săptămîni, domnul Duncan se așeză la biroul din living și zise: — Duncan, vino aici. Aș vrea să te uiți la asta. E nota de plată pentru înmormîntarea mamei tale. O cifră exorbitantă, nu crezi? Credeam că e mai ieftină cremația decît înmormîntarea, dar nu. Costurile sînt, practic, la fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
subțire și de înaltă că vîrful ei se sprijinea de cornul lunii. în legendă scria: „Vreau! Vreau!“. Thaw desenă o lună pe cerul de deasupra vîrfului copacului. A doua zi, se sculă după micul dejun și stătu în fața focului din living, îmbrăcat într-un halat gros, și transformă schița în tablou. Ruth strigă din bucătărie, unde pregătea ceaiul: — Mi se pare că dacă te simți suficient de bine să pictezi, ești la fel de capabil să ajuți la treburile casei. — Așa e, zise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
îmi pare rău, spuse el cu răceală. El nu se putea gîndi decît la pata cenușie de pe tablou. Răceala și indiferența se răspîndiseră în el ca o pată. Mai tîrziu îl auzi pe taică-său venind și murmurul conversației din living. Domnul Thaw deschise brusc ușa dormitorului și-l întrebă: — Duncan! I-ai dat lui Ruth un pumn în stomac? — Da! Ne-am certat. — Uite ce, Duncan, mă bucur că ești pregătit să te aperi, dar nu trebuie să lovești niciodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
tăcere, ea propuse joi seara, la ora șapte. — Bun! spuse Thaw din nou cu hotărîre. Pe curînd. — Da. — Ei bine... pa. — Pa, Duncan. în seara aceea, Thaw se întrerupse mereu din lucru și se plimbă de colo pînă colo prin living, chicotind și cîntînd. — Ce ți s-a întîmplat? îl întrebă domnul Thaw. S-a uitat vreo fată pieziș la tine? — Tabloul meu a trezit un oarecare interes. A doua zi dimineață, Thaw îi povesti lui McAlpin despre June în biblioteca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
Nu? Ciudat. Tu și Kenneth sînteți mereu împreună. Credeam că sînteți prieteni. Asta credeam și eu. Se plimbă mult pe străzi în seara aceea și coborî spre casă după miezul nopții. — Tu ești, Duncan? întrebă taică-său de pe canapeaua din living. — Așa cred. — S-a întîmplat ceva? Thaw îi explică ce se întîmplase. — Nu mă împac deloc cu chestia asta. O cunoștință îți devine prieten încetul cu încetul, la modul autentic. Opusul e... șocant. — Ce-i cu zgomotul ăsta? — Mă joc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
o fantezie erotică, dar nu roșise și nu se bîlbîise nici măcar o dată. Se întrebă de ce oare această excitație îl făcea să se simtă egalul ei, în timp ce sentimentul față de Marjory îl făcea inferior ei. Se plimbă în lungul și-n latul livingului o vreme, după care spuse: — Tată, mîine seară ies cu o fată. Te rog să-mi dai cinci lire. Domnul Thaw se întoarse încet și-l fixă cu privirea. Ce fel de fată e asta? — Nu te privește ce fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
nou pentru a solicita o slujbă, iar ea le dădea banii fără să facă mare caz sau vreo observație, de parcă ar fi fost o chestie normală. Se liniștea enorm prin rugăciune. în fiecare seară, toți îngenunchiam și ne rugam în living, înainte de culcare. Nu era nimic dramatic în rugăciunile noastre. Tata și mama simțeau că vorbesc cu un prieten care se afla în cameră. Eu n-am simțit niciodată asta, așa că mi-am închipuit că e ceva în neregulă cu mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
și cîțiva alpiniști așteaptă pe treptele căminului. Thaw dă colțul spre locuința administratorului, aflată în spate, dar înainte de a bate la ușă, se uită pe fereastră. Camera e curată, cu niște acuarele reprezentînd lacul Lomond, care atîrnaseră cîndva pe pereții livingului din Riddrie. Recunoaște și biblioteca, biroul și un vas de tutun din lemn în formă de bufniță. Taică-său citește într-un șezlong lîngă o sobă caldă. Pe o măsuță, la cotul lui, e un ceainic cu o acoperitoare, cîteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
înainte de a vorbi. — Salut. Nu mulți dintre dumneavoastră m-au văzut în acest mod, și vă jur că regret că apar acum. Un primar este un servitor public, și un bun servitor nu trebuie să intre de-a dreptul în livingul în care familia se bucură de o seară în fața televizorului sau se plînge de greutățile slujbei. Servitorii buni lucrează în tăcere în spatele scenei, oferindu-le angajaților ce au nevoie. Dar, uneori, are loc cîte un accident neprevăzut. Poate că o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
un capitol terminat în prima la un alt capitol în cealaltă, cu un sentiment acut de prăbușire. în 1975 și 1976 luam manuscrisele cu mine și lucram în tot felul de locuri. îmi amintesc cum mă trezeam pe podeaua din livingul prietenei mele Angela Mullane după o petrecere, unde adormisem din același motiv scoțian din totdeauna, și-mi reluam munca acolo, pentru că dimineața era liniște și celălalte trupuri de pe podea erau nemișcate. N-aș mai putea face asta acum. Pe vremea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
se afla la etaj. Ca să ajung la ea, trebuia să urc o scară interioară. Într-o dimineață, când am vrut să cobor, m-a întâmpinat un câine care m-a lătrat câteva minute și am rămas țintuită locului. Întrase în livingul aflat la parter prin ușa dinspre curtea interioară. Organizatoarea festivalului - o bibliotecară deosebit de drăguță și de amabilă - mi-a spus că e câinele lui Pierre și că nu mușcă. Pierre era iubitul ei și fiul profesoarei la care mă cazase
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
pe canapea și am început să citesc. Era povestea unei conferențiare care, urmare a unei misterioase neînțelegeri, devenea ostatica a doi frați nebuni, în Marele Nord. Era excelent și nu mă mai puteam opri. Sigrid traversa din când în când livingul cu pași vătuiți ca să nu mă deranjeze. După ce am terminat cartea, am adormit fără să-mi dau seama. Canapeaua era o capcană de confort și, cum eram îmbrăcat cu patul meu, totul mă îndemna la somn. Să dormi în orice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1943_a_3268]
-
În ziua în care scrisese cecul de avans, Mark alergase prin tot orașul, sărbătorind de parcă tocmai s-ar fi logodit. Un boț proaspăt de rahat de câine o întâmpină când intră pe ușa din față. Blackie se făcuse mică în living, scheunând într-o buimăceală vinovată. Karin lăsă biata creatură să iasă afară și o hrăni. În curtea cât o marcă poștală, câinele border-collie se apucă să facă ture, adunând tot felul de lucruri - veverițe, bucăți de zăpadă, țăruși de gard
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
hrănea câinele, îi plătea facturile, mânca din farfuriile lui, se uita la televizorul lui, dormea în patul lui. Fuma doar afară, pe verandă, în bătaia vântului înghețat de martie, într-un scaun umed de regizor cu inscripția NĂSCUT SCHLUTER, pentru ca livingul lui să nu pută a țigări când avea să se întoarcă în sfârșit acasă. Încerca să se limiteze la o țigară pe oră. Se forța s-o ia mai încet, să savureze fumul, să închidă ochii și doar să asculte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
frumoasă. Și la capătul cel mai îndepărtat al ei - anonimatul familiar de acasă. PARTEA A TREIATC "PARTEA A TREIA" Dumnezeu m-a îndrumat la tinetc "Dumnezeu m‑a îndrumat la tine" Am văzut odată, într-un ghiveci cu flori din living, eforturile unui șoarece de câmp de a construi un câmp așa cum îl ținuse minte. Am trăit să văd aceeași poveste repetată în mii de feluri și, din moment ce mi-am petrecut o mare parte din viață la umbra unui copac inexistent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
treabă incredibilă. Au nimerit aproape totul la fix. Doamne! Cât o fi costat? Parc-ar fi un film cu viața mea de miliarde de dolari. The Harry Truman Story. Intră într-un sfârșit înăuntru. Rămase în picioare lângă Bonnie în living, rotindu-și capul de uluire, plescăind din limbă. —Tata îmi spunea că aselenizarea s-a făcut într-un studio de filmare din sudul Californiei. Întotdeauna am zis că e țicnit. Karin pufni. Chiar era țicnit, Mark. Ții minte că avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
altcineva. Weber stătu în cămăruța verde, înghesuită, privind într-un monitor minuscul cum invitatul de dinaintea lui se chinuia să pară natural. Apoi veni rândul lui. Îl conduseră pe un platou încadrat de aparatură, plin cu piese de mobilier lucioase de living. În jurul canapelei se învârtea o mică armată de camere de filmat. Fără ochelari, lumea era un tablou de Monet. Îl așezară la masă lângă prezentator, care se uita în jos la ceea ce părea a fi o măsuță de cafea, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
răspunse. N-o credea. Ea închise ochii și începu să se legene. Trecutul ascuns sub podea, așteptând să ia foc. Daniel se îngrijoră. Totul e în regulă? Vrei să vin acolo? Cu cine vorbești? întrebă Mark, materializându-se în ușa livingului, fluturând un prosop în față și stropind covorul auriu mițos. Ți-am spus să nu iei legătura cu nimeni. Ne vedem mâine, spuse Karin la mobil, apoi îl închise. — Cine era ăla? Fir-ar să fie. Nu pot să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]