1,869 matches
-
muzicale este valabil principiul Înjumătățirii: 1. Nota Întreagă „-”durează patru timpi; 2. O doime „-”durează doi timpi; 3. Pătrimea „-”durează un timp: - 4. Optimea „- ” durează ½ de timp: Mișcarea trebuie să fie În strânsă legătură cu durata sunetelor. Măsura este diviziunea metrică a unei piese muzicale care grupează sunetele inegale În grupe de valori egale. Pe portativ, măsurile muzicale sunt despărțite prin bare verticale. Măsura muzicală se scrie pe portativ, la Început după cheie. De exemplu: 2/4; 3/4. Numărătorul acestei
Expresie corporală, dans şi euritmie by Tatiana Dobrescu () [Corola-publishinghouse/Science/92301_a_91694]
-
ale muzicii vor face să crească și forța cuvântului rostit Îmbrăcat În mișcările și simbolurile euritmice. Este necesar să precizăm rolul acompaniamentului muzical, acesta urmărind Îndeosebi conturarea atmosferei de fond și conținut de idei a poeziei sau prozei, fără ca picioarele metrice ale versurilor poeziei să se Încadreze riguros În metrica și ritmul piesei muzicale, dar va ține seama de dinamica muzicală, de intensitatea sunetelor. Dinamica muzicală se referă la nuanțările privind intensitatea muzicii spre exemplu, când acestea sunt la indicația de
Expresie corporală, dans şi euritmie by Tatiana Dobrescu () [Corola-publishinghouse/Science/92301_a_91694]
-
euritmia pe linia acompaniamentului muzical nu urmărește riguros ca În dans, frazele, perioadele muzicale, ritmul, tempoul etc. Desigur când este necesar pe alocuri, În funcție de tematică, de ideea de bază, pot fi versuri sau chiar strofe, care se supun riguros picioarelor metrice, cadențate ale poeziei. În acest caz, ritmul muzicii va fi corespondent cu acestea, subliniind artistic și mai multă forță, ritmicitatea și totodată atmosfera poeziei. Cel sau cei care interpretează poezia, În afara calităților artistice se recomandă să aibă și o bună
Expresie corporală, dans şi euritmie by Tatiana Dobrescu () [Corola-publishinghouse/Science/92301_a_91694]
-
să ia decizii în legătură cu modul de utilizare eficientă a unei forțe foarte mari de muncă, care a devenit disponibilă în urma înrolărilor și recrutărilor militare. Astfel, a apărut în primul rând interesul pentru testele de inteligență și, mai ales pentru scara metrică a inteligenței elaborată de Binet, care a fost adaptată de către Robert Yerkes pentru a putea fi aplicată colectiv și au fost obținute testele Army Alpha (test verbal) și Army Beta (test non-verbal). Un alt eveniment care a marcat evoluția PIO
[Corola-publishinghouse/Science/2059_a_3384]
-
o relativă libertate, de natură mai ales stilistica; Damrosch, Jr., consideră că, deși cazul lui Blake nu este unul de dicteu automat, este unul de inspirație autentică: "Aceasta nu este scriitura automată, fiindcă poetul este liber să-și aleagă tiparul metric [...], dar este elaborată în cursul unei inspirații directe" (1980, p. 303). În Annotations to An Apology for the Bible, Blake consideră că inspirația creează poeme de "imposibilități probabile". Dacă aruncăm o privire mai atentă la acest subtil joc de cuvinte
Demiurgul din Londra. Introducere în poetica lui William Blake by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1394_a_2636]
-
ele terminîndu-se printr-o asonanță pe sunetul e (-e sau -ae). Augustin știa că romanii din Africa, dar și din alte locuri nu mai simțeau prozodia latinei clasice, și de aceea compune acest psalm în proză ritmată și nu conform metricii. Bibliografie. Ediții: CSEL 51, 1908 (M. Petschenig); BA 28, 1963 (G. Finaert, Y. Congar, G. Bouissou). 7. Confesiunile Numirea ca episcop la Hippona suscitase numeroase critici, și Augustin vrea să răspundă acestora (și, bineînțeles, să mediteze și asupra unor probleme
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
teologică a lui Draconțiu e influențată încă de cartaginezul Tertulian și că pasajele cu caracter imnic imită imnurile lui Ambrozie. Opera poetică a lui Draconțiu este foarte interesantă și din punctul de vedere al lexicului și al evoluției limbii și metricii latine (aceasta din urmă era de-acum o pură reconstrucție doctă deoarece încă din secolul al III-lea prozodia latinei fusese abandonată aproape în întregime în favoarea accentului intensiv). Desigur, această problematică nu ne poate interesa aici. în Spania vizigotică s-
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
imită mai ales pe Vergiliu, dar cultura sa clasică e considerabilă, pentru că îl cunoaște și pe Stațiu; îi imită totodată și pe poeții creștini, cum sînt Prudentius și Paulinus de Nola; totuși, prozodia și metrica sînt deseori defectuoase, nemairespectînd regulile metricii clasice. Poetul cunoaște totuși instrumentele tradiționale ale poeziei latine, de exemplu folosirea frecventă a aliterației. în ansamblu, pare să respecte în mod mai riguros regulile parafrazei biblice, care e mult mai puțin liberă decît la Iuvencus. Acest lucru e în
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
odinioară sînt departe; acum, oamenii trebuie să ducă o viață mai curată; lumea a îmbătrînit și devastările barbarilor arată că sfîrșitul ei e aproape. Folosirea modelelor clasice e foarte limitată; par cîteva reminiscențe din Prudentius. întîlnim și violări ale legilor metrice; rima este folosită frecvent. Lui Orientius i-au fost atribuite și alte scrieri minore, a căror autenticitate nu e totuși sigură. Bibliografie. Ediții: CSEL 16, 1, 1888 (C. Schenkl); C.A. Rapisarda, Centro di Studi sull’Antico Cristianesimo, Catania, 1958
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
crescut în secolele următoare, devenind în Evul Mediu un exemplu de poezie creștină. Opera în proză respectă cu fidelitate împărțirea în cărți a celei poetice, însă, după cum spune Sedulius însuși în prefață, adaugă lucruri care acolo fuseseră omise din necesități metrice. Sedulius a scris și două imnuri. Primul, compus în distihuri elegiace (intitulat și Elegia), este o laudă adusă Domnului, iar în final conține unele paralele între Vechiul și Noul Testament în privința istoriei mîntuirii. Mult mai interesant din punct de vedere poetic
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
de cardinalul Pitra și este intitulat Dezvinovățirea în fața lui Dumnezeu prin penitență (De satisfactione poenitentiae), fiind o adevărată cîntare de penitență în 212 hexametri. Poemul e însuflețit de o anume emoție și de patetism; examinat din punctul de vedere al metricii clasice, așa cum se putea face parțial în cazul lui Draconțiu, un scriitor anterior cu șaizeci de ani, se dovedește plin de defecte. Celălalt cînt amintit de Isidor s-a pierdut; nu pare să poată fi identificat cu cel intitulat Despre
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
de cei care îl citiseră pe Homer și poeții lirici, și pentru că trebuia să fie folosită în timpul celebrărilor liturgice la care participau atît persoane cultivate cît și necultivate, nu mai putea fi structurată în continuare pe baza sistemului cantitativ al metricii clasice, ci trebuia să adopte un sistem metric care să corespundă cu evoluția limbii grecești vorbite. Atît limba latină, cît și cea greacă începuseră să evolueze în jurul secolului al III-lea după Cristos (ca să ne exprimăm cu mare aproximație) de la
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
poeții lirici, și pentru că trebuia să fie folosită în timpul celebrărilor liturgice la care participau atît persoane cultivate cît și necultivate, nu mai putea fi structurată în continuare pe baza sistemului cantitativ al metricii clasice, ci trebuia să adopte un sistem metric care să corespundă cu evoluția limbii grecești vorbite. Atît limba latină, cît și cea greacă începuseră să evolueze în jurul secolului al III-lea după Cristos (ca să ne exprimăm cu mare aproximație) de la un sistem cantitativ către un sistem bazat pe
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
de imnuri și de rugăciuni cîntate și de ce o astfel de producție a sporit și chiar s-a format în fiecare comunitate și prin „invenție” spontană. Caracteristic acestor compoziții, așa cum am arătat deja, e faptul că erau ritmice, și nu metrice. Orientul bizantin și Evul Mediu occidental au continuat să „inventeze” imnuri ritmate și au dat naștere unei înfloritoare producții poetice. Numai că poezia liturgică, întîi prin modul său de apariție, apoi prin importanța căpătată în cadrul vieții creștine, este chiar un
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
este asemănător ca ton și conținut el se intitulează Plînsul lui Adam sau Primul Părinte și aparține tot seriei de imnuri dedicate Postului Mare și penitenței. De această dată, acrostihul e mai lung, deoarece ne dă tot titlul imnului. Structura metrică este deja mai complexă. Acestui imn i-au fost adăugate patru strofe neautentice, al căror acrostih formează numele Adam. Foarte important e conținutul: este introdus Adam, care regretă desfătările din Paradis și dialoghează chiar cu Dumnezeu. Și aceasta este opera
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
cărora li se adresau contemporanii săi Agathias și Procopius. Roman scrie într-o limbă apropiată de cea populară, o limbă asemănătoare cu aceea a scriitorilor creștini de la începuturile epocii bizantine. O problemă care solicită încă atenția specialiștilor este aceea a metricii, pentru că operele lui Roman au suferit, de-a lungul secolelor, modificări la nivel lexical, iar aceste intervenții au modificat metrica. Bibliografie. Ediții: W. Christ, M. Paranikas, Anthologia Graeca Carminum Christianorum, Teubner, Leipzig, 1871; S.G. Mercati, S. Ephraemi Syri opera. Textum
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
comportamentale și contextuale. Formele experienței vrăjitorești Vrăjitor "existent" sau care este numit în reprezentare Vrăjitor "inexistent" sau care nu este numit în reprezentare Vrăjit aculturat sau aderent la valorile sisteme-lor vrăjitorești Context de atac clasic, cu strategie, echivalentă și si-metrică, de replică ritualizată și căutare de protecții diverse ("descântător", desfăcător de farmece, exorcist, fetișuri, formule...) Comportamente superstițioase repetitive, obsesionale, de conjurare a ne-norocului, sentimentul unor "atacuri latente", localizări imprecise ale originilor sau cauzelor unei nefericiri, reacții paranoice, alternanțe maniaco-depresive
by Jean-Marie Seca [Corola-publishinghouse/Science/1041_a_2549]
-
Bărbaților păpușoiu". Lăudărosul: Spun că: azi am întâlnit/ Pă cutare, ș-am vorbit" "Zic: vedeți ăst bilet scris/ De la una e trimis" etc. Scriitorul a pus la punct un model de duplicare lirică a vorbirii, a bricolat un mic tipar metric adaptat cadenţei rostirii, care înghesuie orice replică în două versuri. Ideea de geniu a instaurat un raport strâns cu realul, a autorizat o instalare apropiată, intimă - a lipit poezia de țesutul sensibil al realității. Pe ultimul etaj al
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
evalua efectiv o operă literară. 188 În anii din urmă s-a produs o reacție salutară, în sensul recunoașterii faptului că studiul literaturii trebuie să se concentreze în primul rând asupra operelor literare înseși. Vechile metode ale retoricii, poeticii sau metricii clasice sânt și trebuie să fie revizuite și reformulate în termeni moderni. Se introduc noi metode întemeiate pe studierea gamei mai vaste de forme existente în literatura actuală. Metoda franceză cunoscută sub numele de explication de textes, *2 analizele formale
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
o redare, o concretizare a unei structuri sonore care va conține ceva individual și personal și oare, pe de altă parte, poate deforma sau chiar ignora complet structura reală a operei. De aceea, o adevărată știință a ritmului și a metricii nu se poate baza numai pe studiul interpretărilor individuale. O altă idee curentă, și anume ideea că sunetul se cuvine analizat fără a se ține seama de înțeles, este de asemeni falsă. Că o astfel de izolare constituie o greșeală
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
de loc natura lui reală. Dacă "explicația" lui Saintsbury ar fi corectă, proza n-ar avea, desigur, nici un ritm. Dar Saintsbury fără îndoială că n-a dorit decât să sublinieze pericolul ce 1-ar prezenta încadrarea ritmului prozei în tipare metrice exacte, într-adevăr, astăzi cel puțin, versurile albe pe care le întâlnim frecvent în proza lui Dickens ni se par o anomalie stângace și sentimentală. 218 Alți cercetători ai ritmului prozei se mărginesc să studieze un aspect oarecum deosebit, "cadența
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
organizare înseamnă artă. Prozodia, sau metrica, e un subiect care, de-a lungul secolelor, a fost studiat într-un număr enorm de lucrări. S-ar putea crede că tot ce avem de făcut astăzi este doar să cercetăm noile specimene metrice și să extindem studiile existente asupra noilor tehnici ale poeziei moderne, în realitate însă bazele și criteriile principale ale metricii sunt încă nesigure; 220 și mai putem găsi chiar și în tratatele clasice un număr uimitor de mare de sofisme
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
enorm de lucrări. S-ar putea crede că tot ce avem de făcut astăzi este doar să cercetăm noile specimene metrice și să extindem studiile existente asupra noilor tehnici ale poeziei moderne, în realitate însă bazele și criteriile principale ale metricii sunt încă nesigure; 220 și mai putem găsi chiar și în tratatele clasice un număr uimitor de mare de sofisme și o terminologie confuză sau labilă. Lucrarea History of English Prosody (Istoria prozodiei engleze} a lui Saintsbury, care în domeniul
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
29. Concepții greșite și formulări echivoce similare ar putea fi ușor citate din multe alte cărți clasice. Chiar și când se fac distincții corecte, ele se întâmplă să fie învăluite într-o terminologie contradictorie. De aceea, minuțioasa istorie a teoriilor metrice engleze a lui T. S. Omond și utila trecere în revistă a teoriilor mai recente făcută de PaMister Barkas *30, deși prin concluziile lor sprijină un scepticism nefundat, se cuvin salutate ca tot atâtea încercări de a lămuri aceste confuză
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
pe care o găsim în manualele Renașterii. Ea lucrează cu semne grafice reprezentând silabe lungi și scurte, care în engleză de obicei corespund silabelor accentuate și neaccentuate. în general, prozodiștii adepți ai teoriei grafice încearcă să întocmească scheme sau modele metrice pe care poetul trebuie să le respecte strict. Cu toții am învățat la școală terminologia lor, am auzit de iambi, trohei, anapești și spondee. Acești termeni continuă să fie cei mai cunoscuți și cei mai utili pentru descrierea și analiza obișnuită
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]