2,482 matches
-
că i are în partidul liberal nu făceau altă operă decât să-l împingă către graniță și să-l spioneze, de aceea Voința națională, oficiosul guvernului, a putut scrie două zile înainte de judecarea procesului la tribunal: „Nu am fi deloc mirați să vedem pe d. Panu, în caz de osândă, că fuge dincolo de graniță, după cum fac escrocii“. Panu a lăsat ziarul sub direcția mea, deși șefii opoziției îl sfătuise ca, pe tot timpul cât va sta închis, să lase direcția unui
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1329_a_2712]
-
la care trebuie să vii cu niște cunoștințe de acasă nu neapărat cunoștințe de istorie, ci mai degrabă genul de cunoștințe pe care le dobîndești citind romancieri ca Dostoievski, Conrad sau Graham Greene. Magdalena Kopp vorbind, cu un aer ușor mirat, despre campania de atentate declanșată de Carlos în reacție la arestarea ei, ca și cînd bombele lui ar fi fost graffitiuri de dragoste ; VergŁs arătîndu-ne puloverul pe care i l-a croșetat Magdalena în închisoare ; asistenta lui dezaprobîndu-i relația cu
Bunul, Răul și Urîtul în cinema by Andrei Gorzo () [Corola-publishinghouse/Memoirs/818_a_1758]
-
frânturi din lumea exterioară, doar pentru ca el să nu-și piardă echilibrul. La un moment dat, ochii lui se deschid îndeajuns ca să observe pe peronul de vizavi un afiș publicitar. Bătrânul continuă să cânte, dar ochii lui rămân deschiși, mari, mirați. De pe afiș, o femeie tânără și frumoasă îi zâmbește. Se uită drept în ochii lui. Pentru o clipă, bătrânului i se taie respirația. Totuși mâna lui dreaptă continuă să plimbe arcușul pe corzile viorii, iar, pe măsură ce secundele trec, melodia capătă
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
cultură! La festivitatea de deschidere (care a fost onorată de lansarea unei noi cărți aparținând actriței Cristina Anca Ciubotaru), s-a exprimat aproape printre dinți mâhnirea că nu a participat și primarul Iașului (cum promisese). De altfel, numai din privirile mirate ale numeroșilor participanți se putea înțelege că mulți își pun speranța că edilul-șef va găsi timp și pentru preocupări de ordin cultural (la nivelul celor sportive, cel puțin!). Organizatorilor acestui demers privind edificarea primului Teatru de familie din România
PANORAMIC ARTISTIC (consemnări de regizor) by MIHAI ZABORILĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91815_a_93193]
-
rebrenian Adam și Eva ("cartea iluziilor eterne") s-a ivit la Iași într-o zi de septembrie 1918; pe strada Lăpușneanu, "pe o răpăială de ploaie", o necunoscută cu ochi verzi apărută din sens invers, a privit spre un Rebreanu mirat ca după o revedere îndelungată. Reacție întocmai la acesta, încredințat că momentul întâlnirii celor două "jumătăți" sugerând un întreg reprezenta sublimul. O frază din Kant, citată ca epigraf al romanului, pledează pentru teza că viața omului e "deasupra începutului și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
ai de gând să faci cu viața ta” îmi explică liniștit. Păi, cam ce fac, cred, nu vezi, călătoresc, apoi când mă voi întoarce intru și eu la serviciu, familie, casă, sper să continui să călătoresc destul de mult... ăăă... răspund mirată și fără să înțeleg unde bate. „Chiar vrei să irosești toată energia asta pe care o ai? Poți schimba multe, poți schimba viața altor oameni, poți schimba o grămadă de lucruri care merg greșit într-o societate săracă, aici, în
Chemarea Călătorii în lumea șamanilor amazonieni by Ingrid Daniela Cozma () [Corola-publishinghouse/Memoirs/821_a_1747]
-
noi, acompaniată de un fel de purcel negru asemănător mai degrabă cu un mistreț decât cu un porc de casă (pecari! Îmi amintesc creatura de la un joc de cărți cu animale din copilărie). Cobor în mâl și merg către fata mirată în timp ce pecari-ul se repede spre mine tropăind cu picioarele scurte și greoaie. Fata îl interceptează, îi dă un șut răsunător și animalul se retrage câțiva metri privindu-mă în continuare cu vrăjmășie. Dacă ar fi om m-ar înjura
Chemarea Călătorii în lumea șamanilor amazonieni by Ingrid Daniela Cozma () [Corola-publishinghouse/Memoirs/821_a_1747]
-
un aragaz antic și o grămadă de oale aruncate pe jos. Toaleta este inexistentă și, spre deosebire de casa lui Guillermo, nu există nici măcar afară când o întreb pe Maria îmi face un semn degajat spre câmpul din jurul casei și mă privește mirat când mă întorc spunându-i că nu am găsit-o. Stăm cum putem în „bucătărie”, și, la un moment dat, copilul mai mic al Mariei, care are trei ani și aleargă dezbrăcat prin jurul nostru, se oprește și începe să facă
Chemarea Călătorii în lumea șamanilor amazonieni by Ingrid Daniela Cozma () [Corola-publishinghouse/Memoirs/821_a_1747]
-
-mă să nu adorm. Nu după multă vreme apare în goană ajutorul lui Don Julio care se apropie de mine și îmi spune că Don Julio l-a trimis să îmi spună să mă întorc să plătesc ceremonia. Îl privesc mirată, îi spun că i-am dat banii Eliei, el mă privește surprins la rândul lui și îmi spune că trebuie să-l plătesc pe Don Julio. Îi repet că i-am dat banii Eliei, îmi repetă că ceremonia a făcut
Chemarea Călătorii în lumea șamanilor amazonieni by Ingrid Daniela Cozma () [Corola-publishinghouse/Memoirs/821_a_1747]
-
și mă chinui să înțeleg ce spune. Jorge apare bine dispus, urcăm cu toții în barcă și, cu puțin înainte de plecare, belgianca se ridică fără nici un cuvânt, sare pe mal și dispare. Ne uităm surprinși la Jorge care nu pare prea mirat și pornim către următoarea aventură. De această dată, ceremonia va fi ca în familie: am o legătură destul de strânsă cu fiecare dintre participanți și este o ocazie specială să facem o ceremonie cu ayahuasca „între prieteni”. Mergem cu barca vreo
Chemarea Călătorii în lumea șamanilor amazonieni by Ingrid Daniela Cozma () [Corola-publishinghouse/Memoirs/821_a_1747]
-
de timp mai lungă - până la Malbork mai rămân vreo 8-9 ore de mers - și e un bun prilej să ne cunoaștem mai bine și să discutăm pe diverse teme. Annie Saumont și Jacques Jouet - doi esteți incorigibili - mă ascultă oarecum mirați, dar și, cred eu, cu ceva interes. Aș fi tentat să presupun că lor chiar le place ceea ce aud de la mine, dar își camuflează cu iscusință reacțiile. Despre literatură: noul roman francez, Nathalie Sarraute - mai puțin, chiar deloc prizat în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
ne-au scăpat unora dintre noi. Când, în sfârșit, renunțăm la vorbă și încercăm să adormim, răpuși de oboseală, ne trezește o bătaie insistentă, nervoasă, în ușă. După destule ezitări, îi deschidem. O fată din stafful german își dă seama, mirată, că a încurcat adresa. Wow, I’m sorry, I’m sorry!... Aud pentru prima dată un torent de înjurături românești în Trenul Literaturii... 9 iulie, duminică Minsk-Brest VITALIE CIOBANU: E 9.15. Minskul ne întâmpină cu bulevarde largi, flancate de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
este cea a regelui cerealelor. Haideți să o aflați. A fost odată o fată pe nume Jiang Yuan care locuia în Youtai. Într-o zi, ea se juca afară, când deodată văzu o urmă uriașă de picior într-o mlaștină. Mirată, fata puse piciorul ei pe urma piciorului uriaș, moment în care simți o puternică zguduitură în pântec. La puțin timp după aceea, fata rămase însărcinată. După zece luni, născu un băiat. Pentru că pruncul nu avea tată, vecinii au spus că
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
un ofițer ungur trufaș și obraznic. Pe când îl inventaria, se întoarse către mine și, rânjind, îmi zise: „România Mare“. Iar eu îi răspunsei tare: „Aceasta la pacea generală o vom vedea, până atunci să nu vorbim“. Se uită la mine mirat și plecă cu mașina, fără a mi da bonul obligatoriu. Când văzui eleganta limuzină ieșind din curte, ce rău îmi păru că am ascultat pe Marghiloman când mă asigurase că trebuie s-o las spitalului, și că nu-i dădusem
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
nenorocit, ca întreaga serie a celor duse de Austria în secolul trecut. Cum poate bănui o astfel de soluție la al nostru final, care nu se va în cheia decât după congresul păcii? „Dar mai crezi în victoria noastră?“ exclamă mirată și uitându-se la mine cu ochi speriați. „De n aș crede, m-aș omorî.“ „Ai fi în stare!“ îmi zise cu tristețe. Iată spiritul celor mai mulți conservatori de aici. George Știrbey prezidase cu Beldiman întrunirea de la Craiova și subscrisese cu
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
noastre în Bucovina, proprio motu, se zicea. La Iași, reprezentanții Antantei au cerut retragerea guvernului Marghiloman, cu care nu admiteau să lucreze. Acesta fusese tocmai la rege și se înapoiase acasă când fu rechemat de urgență la Palat. Era foarte mirat, căci i se părea că Saint-Aulaire și Barclay îi erau bine dispuși. Regele îi afirmă contrariul și îi notifică chiar venirea generalului Coandă la guvern. El nu se temuse și nu ar fi găsit naturală decât pe a liberalilor. Ionel
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
culoarul de la etajul doisprezece fără să observ că, din sens invers, vine doamna Teona, cu o cană cu apă în mînă. Ei, bună! îmi strigă ea cînd e la numai un pas în fața mea. Rămîn locului, ridic ochii, o privesc mirat, apoi mă uit și-n jur, să văd dacă nu cumva a salutat pe altcineva. Eram singuri pe tot culoarul. Da, ei da, pe tine te-am salutat, rîde ea, observîndu-mi privirea. Vă rog să mă iertați!, eram preocupat de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
noi cei de-aici o să ne recunoaștem în ea. Graure, intervine Brăduț, punîndu-i cafeaua în față, cam exagerezi... Am dreptate, Mihai? mă întreabă Graur scurt, ca un ordin. Da, murmur eu. Cei de față, toți patru, schimbă între ei priviri mirate. Poate că-n următoarele clipe voi fi invitat să ies. Băiatule, începe Graur, o piesă despre uzină nu poate fi decît o poveste cu un inventator și o invenție Să enumerăm cazurile posibile; unu: drama inventatorului care a realizat ceva
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
prezența mea și să mă întrebe cine sînt și ce caut. Cobor, las portarului biletul pe care mi l-a dat la intrare, îl aud spunîndu-mi că trebuia semnat, dar eu ridic din umeri și ies, căscînd îndelung sub privirea mirată a milițianului care se plimbă pe lîngă scări. Străbat piața largă, pavată cu cuburi de piatră și plăci de marmură, trec printre cele două blocuri din partea cealaltă a pieții și-mi continuu drumul, ocolind pe o stradă străjuită de brazi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
și vina mea, continuă femeia pe un ton grav. Eu m-am pierdut în întrebări laterale... De fapt nu voiam să-ți pun decît o singură întrebare: cîte pagini ai scris de cînd ești cu ea? Tresar și o privesc mirat, de parcă mi-ar fi dat palme din senin. Cîte pagini am scris de cînd sînt împreună cu Livia? ce întrebare! Stau împreună cu ea pentru că mi-e dragă, pentru că ne înțelegem, văd în ea pe viitoarea mea soție, nicidecum o coautoare la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
eu scurt, furios, ar trebui să te îmbraci în armură, dacă mai ai de gînd să întîmpini bărbații necunoscuți cu acel zîmbet provocator, cu care m-ai întîmpinat pe mine azi... Doamna Cristina se oprește din rîs și mă privește mirată. Cum adică? murmură ea. Ascultă, Cristina, îi spun calm, ponderat, căutînd să mă fac înțeles, într-un fel, Brîndușa are dreptate: ce s-ar întîmpla dacă bărbații din combinat ar începe să facă curte femeilor venite în delegație?!... Pînă azi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
lună să cîntăresc fiecare vorbă ori gest în parte. Cu bine! îmi întinde ea mîna plină de grație. Îți mulțumesc pentru că m-ai așteptat în fața cofetăriei! îi zic după ce-i iau mîna și i-o sărut. De ce rîzi? o întreb mirat, privind-o cum își dezgolește albul dinților într-un zîmbet larg. Știi..., rîde ea în continuare, în viața oricui sînt clipe cînd... În spatele meu se aude un clinchet, apoi ușile metalice ale liftului se deschid automat. Urcați? întreabă cineva din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
cel știut de toată lumea, nu cel scris în cărțile noastre de liceu, dar asta, de-acum, nu mai face parte din Fizica propriu-zisă; e de domeniul Istoriei Fizicii; deci tot la Istorie ajungem... A ridicat privirea, mi-a întîlnit ochii mirați și a surîs: Ți-a plăcut Istoria? Da... Probabil era profesoara frumoasă... Am simțit cum roșesc și mi-am scos boneta din buzunar să-mi șterg gîtul. Mihai, mi-a spus bucătăreasa pe un ton molcom, dar destul de grav ca să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
cînd, ducînd-o pe sus. Cînd ajunge lîngă noi, mama fetiței se oprește din rîs și face un gest scurt, vrînd să-și schimbe mersul. E Tamara: capul ei brumat parcă a început să viscolească văzduhul nopții. Se uită la noi mirată și schițează un salut spre Brîndușa, apoi își continuă mersul, cotind spre blocuri, în direcția din care s-a auzit strigătul și unde trec iarăși, de pe trotuarul celălalt, cîțiva oameni. Soțul Tamarei un tip sigur de el, cu o față
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
prin decor. Terasamentul căii ferate despărțea pădurea în două, bătea un vânticel anemic, parcă plictisit de el însuși, era răcoare și se auzeau păsărelele care ciripeau pe deasupra capului. Își atinse obrajii nebărbieriți cu degetele. Le privi câteva secunde și înregistră mirat murdăria de sub unghii. Durerea de cap pulsa în tâmple, iar inima o luă la goană, determinându-l să respire sacadat. Ce naiba? Unde sunt? Încercă să se ridice, însă picioarele făcură pe mofturoasele. Ceasul de la mână se oprise la ora trei
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]