1,910 matches
-
în solidaritate cu reflecția asupra ei. „Fiecare cuvânt aduce un anotimp un climat”, „ochii mei se umplu de ceața evenimentelor”, „ochiul ca un disc de fonograf înregistrează” - citim, bunăoară, în Ulise; iar în Brățara nopților dăm peste variante ale aceleiași năzuințe de însumare a tuturor înfățișărilor lumii: „Prin creierul meu trec toate veștile ca-ntr-o cutie de poștă”, „Toate zgomotele universului sună mă încing ca un chimir”, „Adun toate înfățișările lumii sub cristalul pleoapei”, „dar în pupilă ca-ntr-o
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
ca „temă cu variațiuni”, pentru ca în Incantații metafora multiplă să-și extindă enorm aria de cuprindere, într-o simetrie cu experiența din Colomba. Amplificarea e aici un procedeu retoric predilect, apt să traducă starea de exaltare imnică, revărsarea preaplinului sufletesc, năzuința de „istovire” - cum ar zice Ion Barbu - a cântecului, într-un discurs ce-și reia și variază la nesfârșit pretextele, cu atât mai mult cu cât tiparul strofic, armonia ritmică, muzicalitatea rimei încurajează menținerea atmosferei incantatorii. Ca să sugereze intensitatea sentimentului
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
recent, prin aceea a unui „avangardism prudent”, ca „tentativă de a transforma negativismul tipic avangardist într-o afirmare constructivă” sau „experimentalistă”. În această ultimă și definitorie ipostază, Ilarie Voronca a ilustrat deopotrivă funciarul nonconformism al avangardei, radicalul ei anticonvenționalism, și năzuința unei anumite echilibrări a raporturilor cu tradiția marii poezii românești (de la Eminescu, elogiat încă în Integral, la Arghezi sau Bacovia), dintr-o perspectivă ce se apropie adesea de „modernismul moderat”. În orice caz, iconoclastia avangardistă n-a afectat la el
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
dezvoltate și solicitate, În același timp, În contextul actualei societăți, pregătirii unor viitori absolvenți capabili de o activitate intelectuală din ce În ce mai subtilă, dar și cu o viață afectivă din ce În ce mai intensă- ființe care au nevoie nu numai de știință, ci și de năzuințe, de artă și de morală, de filozofie și de condiție fizică, de o inepuizabilă putere de muncă și voință, cetățenii cu datoriile și răspunderile lor sociale, dar și cu necesitățile lor individuale, pe scurt, tot ceea ce face din persoana acestora
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
pe baze speculative, o "paradă" de intelectualism cu valoare de autoîncercare a propriilor forțe mintale. Din această "furie" teoretizatoare, timpul, și mai ales efortul propriu, autentic, Îi va impune pe cei dedicați acestui drum. In perioada adolescenței este foarte activă năzuința de a fi cult - din acest motiv tinerii citesc foarte mult și uneori sistematic din literatura clasică, modernă, contemporană - rețin nume de autori, idei, maxime, citesc biografii celebre, lucrări de popularizare a științei. Totodată inteligența și cultura capată amprente particulare
Prevenirea conduitei agresive la preadolescenţi şi adolescenţi by Mihaela Munteanu; Anica Nechifor () [Corola-publishinghouse/Science/91538_a_92391]
-
asta nu înseamnă că odată cu acceptarea unui alt instrument de creație reușesc să-și publice operele, ajungându-se în final la sacrificarea vocației. Procesul de integrare în noua țară începe din prima zi a exilului, mai întâi formal, apoi spiritual. "Năzuința pentru păstrarea a ceea ce este propriu, prin urmare tendința de delimitare, pe de o parte, și presiunea integrării, pe de altă parte, sunt trăite, cu puține excepții, ca dilemă"163, spune Eva Behring, analizând fazele de tranziție ale "asimilării, amestecării
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
Hannah Arendt și reprezintă o analiză completă și clară a totalitarismului opus celorlalte forme de tiranie și dictatură. Monica Lovinescu iese în întâmpinarea acestui studiu pe 15 martie 1973, în urma traducerii în franceză, apreciind afirmația conform căreia sistemul totalitar are năzuința de a schimba radical natura umană prin distrugerea individualității și prin teroare: "să ne oprim la două din trăsăturile considerate de Hannah Arendt consubstanțiale unui astfel de regim: uitarea forțată și crearea unui climat de irealitate; le vom regăsi într-
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
unui comitet, S.r. își afirmă filiația cu publicația omonimă, de orientare antifascistă, a Frontului Studențesc Democrat (1935-1936), dorindu-se „o verigă în lanțul tradiției de luptă cărturărească a Universității românești” și, deopotrivă, „un factor decisiv în democratizarea învățământului superior”, năzuințe reiterate și în salutul adresat în numărul inaugural de Al. Rosetti, rectorul Universității bucureștene. O „serie nouă”, consemnată la 17 noiembrie 1946, debutează cu editorialul În aurora toamnei, unde se pune accentul pe ideea participării colective la realizarea actului de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289989_a_291318]
-
în 1971 la Facultatea de Limba și Literatura Română a Universității „Babeș-Bolyai” din Cluj, dar în 1973 se transferă la aceeași facultate în București. Ulterior studiază aici și doi ani la Institutul Politehnic. Debutează cu poezii în 1969 la ziarul „Năzuința” din Sălaj, iar editorial în 1971 cu placheta Trecere. Colaborează la „Flacăra”, „România literară”, „Steaua” ș.a. Trecere are toate caracteristicile unei cărți de debut, dezvăluind în V. un poet în căutarea stilului personal. În acest sens ea poate reprezenta o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290429_a_291758]
-
pentru romanul de analiză. În epocă, E. Lovinescu remarca la C. „probitatea intelectuală, senzația irecuzabilă a unei conștiințe literare inflexibile, punct inițial al autorității critice”. Lui Șerban Cioculescu îi vorbea portretistul, criticul de „certă filiație lovinesciană”, întrunind „sagacitatea analitică cu năzuința spre sinteză”; dar lovinescianismul său nu excludea „familiarizarea cu spiritul thibaudetian”. Sub aparențe amabile, G. Călinescu era,în fond, reticent: „Un foarte bun cronicar, exponent al unei excelente generații de profesori fără preconcepte didactice, primitori în libertate ai formulelor celor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286378_a_287707]
-
a omului renăscut și a autenticității credinței sale, trebuia să fie cea mai puternică pârghie posibilă a expansiunii acelei concepții despre viață pe care am numit-o aici „spirit” al capitalismului. Iar dacă facem combinația între restrângerea consumului și descătușarea năzuinței spre câștig, rezultatul exterior e ca și dat: formarea de capital prin constrângerea ascetică de a face economii. Frânarea consumării a ceea ce s-a câștigat trebuia să vizeze utilizarea productivă drept capital investit». 2. Interpretări greșite ale tezelor lui Weber
Actualitatea gândirii franciscane : răspunsurile trecutului la întrebările prezentului by Dario Antiseri () [Corola-publishinghouse/Science/100957_a_102249]
-
scris Originea speciilor drept o contribuție la cunoaștere, în sensul strict al termenului. Darwin s-a adresat confraților săi naturaliști și a dorit ca ideile cărții să fie examinate și judecate exclusiv din punctul de vedere al valorii lor științifice. Năzuința lui a fost să găsească o explicație satisfăcătoare a faptelor cunoscute cu privire la istoria vieții pe pământ, în raport cu standardele unei cercetări obiective. Constatăm însă că mulți dintre cei care s-au raportat critic la ideile formulate în Originea speciilor dintr-o
Darwin şi după Darwin: studii de filozofie a biologiei by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1366_a_2708]
-
pentru mântuirea noastră. Galileo Galilei a urmat această linie de gândire atunci când a fost silit de împrejurări să se clarifice pe deplin în privința relației dintre știință și credință. Galilei a susținut că cercetarea lumii create, pe baza experienței, condusă de năzuința dezinteresată de cunoaștere a adevărului, nu poate contrazice ceea ce se spune în Sfânta Scriptură. Căci atât cartea naturii, cât și Scriptura ne sunt date de Dumnezeu. Prin urmare, ele nu pot să fie în conflict una cu cealaltă. De câte ori rezultatele
Darwin şi după Darwin: studii de filozofie a biologiei by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1366_a_2708]
-
de copii. Este mama scriitoarei Coca Farago. Ca poetă, debutează în ziarul „România muncitoare” cu poezia Gândul trudiților (1902), iar editorial, cu volumul Versuri, apărut în 1906. S-a aflat printre cei care în 1922 au întemeiat, la Craiova, revista „Năzuința”. Colaborează cu versuri și proză la „Adevărul”, „Epoca”, „Ramuri”, „Almanahul Societății Scriitorilor Români”, „Dimineața copiilor”, „Sămănătorul”, „Floarea darurilor”, „Viața românească”, „Zeflemeaua”, „Luceafărul” ș.a. A semnat și Ellen, Fatma, Elena Fotino, Ileana, Ileana-Fatma, Andaluza. A fost distinsă cu Premiul Academiei Române (1908
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286956_a_288285]
-
structurile clevetitoare, la cabala de tip conspirativ. Eminescu n-a fost un deznădăjduit organic, alienarea sa motivându-se punctual, dependentă de "problema astei vieți cu care lupt". Prevalându-se de firea sa demonstrativă și exaltată, poetul a supralicitat fantezia și năzuința spre valorile afective ale artelor. A reușit astfel, în virtutea tipologiei hăruite al cărei exponent era, să se sustragă rulajelor vieții, ispitit irepresibil de abstracțiunea structurilor poetice, alegorice, simbolice. Evident, poezia eminesciană rămâne o realitate sustrasă concatenării evenimentului, ceea ce nu înseamnă
Fără menajamente : critici, istorici literari şi eseişti români by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1441_a_2683]
-
a-și recunoaște și dezavua public alinierea la dreapta extremistă. Pentru psihanalist, Cioran este un subiect border, la granița dintre nevroză și psihoză, dar situat între acest tip nosocomic și normalitate. Conotația narcisică nu lipsește din acest tablou, dată fiind năzuința permanentă a autorului "Exercițiilor de admirație" de a fi curtat, celebrat, iubit. Cartea lui Valentin Protopopescu va reactualiza multe idiosincrazii, dar și elogii, fiind prima sinteză în cheie hermeneutică despre viața și opera lui Cioran. Tradusă în câteva limbi europene
Fără menajamente : critici, istorici literari şi eseişti români by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1441_a_2683]
-
unele caracteristici comune. De pildă, fiecare mișcare națională a fost însoțită de o renaștere culturală implicînd întemeierea unei limbi literare și reînnoirea interesului față de istoria pre-otomană a poporului respectiv. De asemenea, toți liderii naționali au organizat și au urmărit împlinirea năzuințelor lor prin insurecții armate, fie că acestea au reușit sau au eșuat, și aveau o viziune asemănătoare asupra țelurilor lor politice și economice viitoare. Drumul spre schimbarea politică avea să fie dificil. Ritmul lent al deșteptării și desprinderii treptate de sub
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
economice și sociale sub impactul noilor condiții. În ciuda preocupării lor față de problemele politice și diplomatice, liderii balcanici erau foarte conștienți de implicațiile slăbiciunii lor economice, mai ales în aspectele referitoare la interesele generale ale statului, cum era apărarea națională. O năzuință majoră a tuturor guvernelor naționale era deci modernizarea inclusiv dezvoltarea industriei, îmbunătățirea stării agriculturii, instituirea unui sistem de învățămînt avansat și achiziționarea facilităților și caracteristicilor societăților din Europa Occidentală. Tot în cadrul acestor eforturi s-a manifestat clar atitudinea ambivalentă față de
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
de extindere a autonomiei statului român, guvernul acestuia și-a continuat strădaniile în această direcție. Cel mai mare succes al lui a fost încheierea convențiilor comerciale cu Austro-Ungaria și Rusia fără intervenția Porții. În ciuda stagnării temporare în privința împlinirii unor alte năzuințe majore, se poate vedea că între 1856 și 1875 fuseseră făcuți pași importanți înainte în domeniul programului național al românilor, așa cum fusese el enunțat mai ales de Partidul Liberal. Moldova și Valahia erau unite, iar pe tron se afla un
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
prezinte lui Franz Joseph, care tocmai devenise împărat, o petiție, în care era revendicată instituirea unui principat românesc autonom. Constituția de la Olmütz emisă în martie 1849 recunoștea o Transilvanie și o Vojvodină separate, dar nu mergea mai departe în privința satisfacerii năzuințelor românilor. Toate negocierile ulterioare au trebuit să aștepte pînă la rezolvarea problemei maghiare. Ca răspuns la apelul curții imperiale habsburgice, armata rusă a intrat în iunie în Transilvania, iar pe la mijlocul lunii august forțele maghiare fuseseră învinse. După cum am menționat deja
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
italieni, români, polonezi și unguri considerau aceste două puteri drept principalii lor adversari. În schimb, toate cele patru grupuri erau mai prietenoase față de Imperiul Otoman. Exilați din propriile lor țări, mulți unguri și polonezi au intrat în slujba statului otoman. Năzuința acestor emigranți nu era împărțirea ținuturilor otomane, ci întemeierea statelor ungar și polonez în detrimentul Austriei și Rusiei. Conspirațiile organizate de grupurile acestea puteau fi destul de complicate. În 1859, guvernele francez și piemontez erau în legătură cu revoluționarii unguri, care, la rîndul lor
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
locuite de ei ar fi putut fi împărțite între alte state. Problema care trebuia rezolvată deocamdată era însă alegerea căii pentru atingerea acestui obiectiv. Ca și în alte părți, liderii naționali aveau două soluții de bază: ei puteau alege realizarea năzuințelor lor prin diplomație și prin negocieri cu Poarta și cu marile puteri. Metoda aceasta fusese adoptată de Principate după 1856 și de Miloš în Serbia. Alternativa era organizarea de revoluții pe linia revoltei din Grecia și a celei a lui
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
Împărăteasa și moștenitorul tronului, viitorul Alexandru al III-lea, aveau să joace amîndoi un rol în această mișcare. Ignatiev, ambasadorul rus la Constantinopol, era panslavist, dar, după cum am văzut, el era interesat în primul rînd de folosirea slavilor în îndeplinirea năzuințelor Rusiei. Panslavismul era practic un capriciu; influența lui în politica externă a fost de scurtă durată. O perioadă de criză iminentă care s-a declanșat în Balcani le-a permis totuși susținătorilor lui să joace un rol de frunte în
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
Energia frusta a culorii, o latentă magico-simbolică abia protejată în spatele țesăturilor de linii și de tonuri și o lumină consubstanțiala materiei îl apropie de modelul expresiei aluvionare a lui Ion Tuculescu, după cum o naivitate infantilă, o joacă mereu proaspătă și năzuința către o anumită ordine îl amintesc pe Paul Klee. Însă aceste asocieri sînt mai degrabă imponderabile, trimiteri psihologice decît epica directă a imaginii sau similitudini factologice. Și apoi Sabin Opreanu nici nu trebuie privit astfel, adică în fluxul imaginii istoricizate
Un amator profesionist by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/17591_a_18916]
-
Firmin, care și-a pierdut statutul social, iubirea și în cele din urmă viața din cauză că era bețiv, cumplit de bețiv, aproape la fel de bețiv ca Malcolm Lowry. Niciunul dintre manuscrisele din acești zece ani n-a fost tipărit în timpul vieții lui. Năzuința niciodată împlinită a autorului - care resimțea irepetabilitatea capodoperei lui ca pe încă o stihie care-l hăituia și-l hărțuia - era de a realiza un ciclu de trei, cinci sau șapte romane intitulat Călătoria care nu se sfârșește niciodată. Construit
Adresant: Confreria Lowry by Felicia Antip () [Corola-journal/Journalistic/6297_a_7622]