7,832 matches
-
pe fratele meu, sunt orice, numai un scriitor de povestiri nu. Ce sunt într-adevăr, cred eu, e un tezaur de observații introductive, nedetașate, despre el. Am convingerea că sunt, în esență, ceea ce am fost întotdeauna - un narator, dar un narator cu nevoi personale extrem de presante. Vreau să prezint, vreau să descriu, vreau să distribui amintiri, amulete, vreau să-mi rup portofelul și să împart tuturor instantanee, vreau să-mi urmez instinctul. Aflându-mă în această dispoziție, nu cutez să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
genul lui de temperament, în general) a avut o rezonanță de panegiric. Asta îmi oferă un răgaz. Ținând seama că eu nu urmăresc să îngrop, ci să dezgrop și, probabil, să omagiez, bănuiesc că aici e oarecum în joc onoarea naratorului rece, nepărtinitor. Oare Seymour nu a avut cusururi supărătoare, vicii, meschinării care să poată fi înregistrate măcar în treacăt? În orice caz, ce a fost el? Un sfânt? Din fericire, răspunsul la această întrebare nu intră în responsabilitățile mele (O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
mă credeți pe cuvânt, dar eu știu cu cea mai mare certitudine că, dacă ar fi să schimbăm pozițiile între noi și Seymour s-ar găsi în locul meu, ar fi atât de afectat - chiar copleșit -de marea lui superioritate ca narator și controlor oficial al faptelor, încât ar lăsa baltă întregul proiect. N-am să mai adaug nimic, dar mă bucur că această chestiune a ieșit la iveală. E adevărul adevărat. Vă rog nu vă rezumați să-l vedeți; încercați să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
spuse Stella, strunindu-și plânsul. George se ridică repede și se îndreptă spre ușă. Mama lui se dădu la o parte, făcându-i loc să treacă. Schimbară între ei o privire fugitivă, dar nici un cuvânt. II. Orașul nostru Eu sunt naratorul, un narator discret, care se autoeclipsează. Cartea asta nu înfățișează povestea mea. Am cunoscut o parte din dramatis personae, deși nu foarte bine pe toate, și am locuit (de altfel continui să locuiesc) în orașul în care s-au petrecut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
strunindu-și plânsul. George se ridică repede și se îndreptă spre ușă. Mama lui se dădu la o parte, făcându-i loc să treacă. Schimbară între ei o privire fugitivă, dar nici un cuvânt. II. Orașul nostru Eu sunt naratorul, un narator discret, care se autoeclipsează. Cartea asta nu înfățișează povestea mea. Am cunoscut o parte din dramatis personae, deși nu foarte bine pe toate, și am locuit (de altfel continui să locuiesc) în orașul în care s-au petrecut evenimentele ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
în timp, dacă mașinile erau încă parcate. N-a putut să-și dea seama? George? Nu. Ruby s-a uitat atât de fix la casă. Simplă curiozitate. Ea are un al șaselea simț. Trebuie să vă informez că eu, N, naratorul, urmează să mă introduc direct în acțiune (deși pentru scurt timp), nu ca să fac caz de mine, ci doar ca să pot oferi o inevitabilă explicație. Lumea din Ennistone se întreba unde se volatilizase Stella, unde dispăruse în chip atât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
în fața Papucului, cântând în cor în gura mare: „George, pleacă, o, George, pleacă! - George, pleacă, o George...“ Ecoul puternic al glasurilor reunite, răzbind prin Victoria Park, atrase o serie întreagă de trecători întârziați, printre care mă aflam și eu (N, naratorul dumneavoastră). Fusesem în vizită la o casă din apropiere și tocmai coboram pe Tasker Road când a izbucnit răsunătorul cor, astfel încât am avut posibilitatea de a fi martorul ocular al urmărilor. Curând se adună o mică mulțime în fața casei Belmont
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
s-a ferit tot timpul de aventură, de decizii radicale. În jur are prieteni revoluționari sau măcar boemi, care nu-l influențează cu nimic, doar îi spun poveștile. El este voyeurul suprem, martorul prin excelență. Ricardo este blestemat să fie narator sau „povestaș“ Straniu e că fiecare apariție a lui Lily în viața lui Ricardo aduce ca un blestem moartea unui prieten. Paul, revoluționarul care se hotărăște să aplice învățămintele lui Che în Peru, sfârșește în Anzi, un alt prieten din
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2169_a_3494]
-
sexuale la care Lily a fost părtașă. Ricardo își ipotechează casa pentru un tratament care să-i salveze iubita. Când aceasta se întremează (are peste 40 de ani), pleacă din nou cu un bărbat bogat. Ricardo este blestemat să fie narator sau „povestaș“, ca să ne păstrăm în universul Llosa. Blestemul povestașului este acela de a nu putea participa fără consecințe grave ca erou principal în propria viață. Un Llosa atipic Romanul Rătăcirile fetei nesăbuite este condamnat la planul secund prin dimensiuni
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2169_a_3494]
-
s-a ferit tot timpul de aventură, de decizii radicale. În jur are prieteni revoluționari sau măcar boemi, care nu-l influențează cu nimic, doar îi spun poveștile. El este voyeurul suprem, martorul prin excelență. Ricardo este blestemat să fie narator sau „povestaș“ Straniu e că fiecare apariție a lui Lily în viața lui Ricardo aduce ca un blestem moartea unui prieten. Paul, revoluționarul care se hotărăște să aplice învățămintele lui Che în Peru, sfârșește în Anzi, un alt prieten din
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2169_a_3494]
-
sexuale la care Lily a fost părtașă. Ricardo își ipotechează casa pentru un tratament care să-i salveze iubita. Când aceasta se întremează (are peste 40 de ani), pleacă din nou cu un bărbat bogat. Ricardo este blestemat să fie narator sau „povestaș“, ca să ne păstrăm în universul Llosa. Blestemul povestașului este acela de a nu putea participa fără consecințe grave ca erou principal în propria viață. Un Llosa atipic Romanul Rătăcirile fetei nesăbuite este condamnat la planul secund prin dimensiuni
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2169_a_3494]
-
să se lege, că am cinci personaje care funcționează împreună. Și că fiecare dintre ele e un alt limbaj. Astfel că m-am distrat în continuare legând poveștile (limbajele), fără să folosesc vreo substanță adezivă. Nu există, în prima parte, narator. Nu atât povestea e importantă aici, ci felul în care este spusă. Limbajul înseamnă multe lucruri. Stil, dar și consecvență în stilul respectiv, o anume rigoare, deci o anume nuanță de la care, dacă te abați, falsezi. Și, după alte câteva
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2200_a_3525]
-
nu se deschide. Încercăm cu toții să ne gândim la o soluție” etc. Dincolo de unele greșeli grave de exprimare (anacolut, spre exemplu) sau de logică („fără rost ne calmăm”), vom observa efectele devastatoare ale neasumării discursului (cine vorbește, care este poziția naratorului în povestire etc.). Generalizarea discursului (noi, adică turiștii din telecabină) pare să sporească dinamismul scenei, dar, în realitate, îi subminează credibilitatea, nefiind logic faptul ca naratorul să știe ce gândesc și simt cei din jur. Mai corect și mai convingător
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
ne calmăm”), vom observa efectele devastatoare ale neasumării discursului (cine vorbește, care este poziția naratorului în povestire etc.). Generalizarea discursului (noi, adică turiștii din telecabină) pare să sporească dinamismul scenei, dar, în realitate, îi subminează credibilitatea, nefiind logic faptul ca naratorul să știe ce gândesc și simt cei din jur. Mai corect și mai convingător este să scrii ceea ce vezi, simți sau auzi. Greu observabile la o primă lectură, aceste defecte fac diferența dintre un profesionist al scrisului și un amator
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
inspirată a unor detalii, imagini de ansamblu etc.), expresivitatea (a fi evocator, a avea putere de sugestie, a alege cuvântul cel mai sonor și mai apropiat de realitate) și, nu în ultimul rând, dramatizarea punerea în scenă, gradualitatea descrierii, poziționarea naratorului în text, alegerea unor incidente care să trezească sau să relanseze interesul pentru lectură). Operațiuni descriptive de bază În orice descriere, indiferent de lungimea ei, apar câteva puncte obligatorii de trecere. Ziaristul le poate aborda în totalitate sau selectiv, în funcție de
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
are un vădit caracter ascendent. Deși nemarcate în schema de mai sus, prezența și opoziția a două secvențe narative se presupun. Acumularea de tensiune epică pornește de la a (prezentarea situației, a primelor elemente de contextualizare în spațiu și timp, plasarea naratorului în povestire, introducerea personajului, elemente de atmosferă și portret). Urmează apoi b (elementul de tensiune, realizat prin apariția unui incident sau a unei scene descriptive), care pregătește c (adevărata intrigă, și d (punctul culminant; de regulă, marcat printr-o scenă
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
minute, a explodat butelia de aragaz în bucătărie”. Scrisă alert și pigmentată cu măsurate elemente de portret și de atmosferă, această povestire confesivă, la persoana întâi, poate fi interesantă și ușor amuzantă, având și surpriză, și un personaj bine conturat (naratorul). Schimbarea bruscă a perspectivei. Acest procedeu se pretează foarte bine povestirilor cu tentă parabolică. Practic, situația din prima parte se repetă identic în a doua parte, dar cu un adaos sau o modificare aparent minoră, care modifică semnificativ perspectiva și
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
încarcă nepermis de mult textul. Când prezența jurnalistului este marcată corespunzător, se creează un alt timp al povestirii, iar autorul devine el însuși personaj (martor implicat sau nu). Să nu ne temem de această situație. Pot exista mai multe relații narator/personaj: împreună cu (naratorul știe atât cât știe și personajul), naratorul avizat (naratorul știe mai multe decât personajul), naratorul autenticist (naratorul știe mai puțin decât personajul și de aceea va descrie numai ceea ce vede, aude, simte și gândește) etc. Să fim
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
mult textul. Când prezența jurnalistului este marcată corespunzător, se creează un alt timp al povestirii, iar autorul devine el însuși personaj (martor implicat sau nu). Să nu ne temem de această situație. Pot exista mai multe relații narator/personaj: împreună cu (naratorul știe atât cât știe și personajul), naratorul avizat (naratorul știe mai multe decât personajul), naratorul autenticist (naratorul știe mai puțin decât personajul și de aceea va descrie numai ceea ce vede, aude, simte și gândește) etc. Să fim consecvenți și să
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
corespunzător, se creează un alt timp al povestirii, iar autorul devine el însuși personaj (martor implicat sau nu). Să nu ne temem de această situație. Pot exista mai multe relații narator/personaj: împreună cu (naratorul știe atât cât știe și personajul), naratorul avizat (naratorul știe mai multe decât personajul), naratorul autenticist (naratorul știe mai puțin decât personajul și de aceea va descrie numai ceea ce vede, aude, simte și gândește) etc. Să fim consecvenți și să nu schimbăm din mers relațiile sau poziția
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
creează un alt timp al povestirii, iar autorul devine el însuși personaj (martor implicat sau nu). Să nu ne temem de această situație. Pot exista mai multe relații narator/personaj: împreună cu (naratorul știe atât cât știe și personajul), naratorul avizat (naratorul știe mai multe decât personajul), naratorul autenticist (naratorul știe mai puțin decât personajul și de aceea va descrie numai ceea ce vede, aude, simte și gândește) etc. Să fim consecvenți și să nu schimbăm din mers relațiile sau poziția naratorului în
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
iar autorul devine el însuși personaj (martor implicat sau nu). Să nu ne temem de această situație. Pot exista mai multe relații narator/personaj: împreună cu (naratorul știe atât cât știe și personajul), naratorul avizat (naratorul știe mai multe decât personajul), naratorul autenticist (naratorul știe mai puțin decât personajul și de aceea va descrie numai ceea ce vede, aude, simte și gândește) etc. Să fim consecvenți și să nu schimbăm din mers relațiile sau poziția naratorului în text. Orice narațiune (mai ales în
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
devine el însuși personaj (martor implicat sau nu). Să nu ne temem de această situație. Pot exista mai multe relații narator/personaj: împreună cu (naratorul știe atât cât știe și personajul), naratorul avizat (naratorul știe mai multe decât personajul), naratorul autenticist (naratorul știe mai puțin decât personajul și de aceea va descrie numai ceea ce vede, aude, simte și gândește) etc. Să fim consecvenți și să nu schimbăm din mers relațiile sau poziția naratorului în text. Orice narațiune (mai ales în textele de
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
avizat (naratorul știe mai multe decât personajul), naratorul autenticist (naratorul știe mai puțin decât personajul și de aceea va descrie numai ceea ce vede, aude, simte și gândește) etc. Să fim consecvenți și să nu schimbăm din mers relațiile sau poziția naratorului în text. Orice narațiune (mai ales în textele de umor) se gândește în prealabil de la final spre început. Cum spuneam și în alt capitol, întâi trebuie să avem ideea finalului (poanta, deznodământul) și abia apoi vom scrie începutul, având grijă
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
relație: cu sine, (povestirea confesivă), cu cei apropiați, cu persoane, necunoscute, cu lumea, în general. Relația este activată și pusă în valoare de către o intrigă, o tulburare a firescului. Relație înseamnă conflict. În autenticul și gestionarea acestuia stă toată arta naratorului. Orice povestire conține o succesiune de alte mici povestiri (mai mult sau mai puțin rezumate). Numărul lor trebuie ținut sub control. Pentru a păstra fluența sau echilibrul general al textului, vom renunța la unele întâmplări (istorisiri), fie ele și interesante
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]