1,945 matches
-
ornamente de Crăciun peisajul curții, cu pitici de ipsos și araci încărcați de roșii. Pîncota. Știam că trebuie să fie un nume de stradă, și că n-avea cum să fie-n altă parte decât în cartierul acesta întortocheat. Pîncota. Pântec. Privind ruinele - căci ruine erau de fapt mai toate casele, ruine mirosind a săpun de rufe și a lături - îmi venea limpede-n minte poemul pe care-l scrisesem cu câțiva ani în urmă, când văzusem în vis (cum aveam
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
vii, cu organele moi palpitând și sângele zvâcnind prin furtunurile venelor și mintea lor simțind în toți neuronii acea agonie fără sfârșit. Statuile de bronz încremeniseră în gesturi de apărare și respingere, cu degetele rășchirate, cu coastele la vedere, cu pântecul supt, într-o încercare disperată de a se rupe de pe piedestalul lor și a o lua la fugă prin cimitirul nesfârșit. Abia după ce preotul a stropit totul cu agheazmă, ciudata clădire și-a pierdut puterea de fascinare. Frecîndu-se la ochi
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
se mai vedeau ca două bile imense sub pielea groasă a feței, de parcă globii s-ar fi contopit cu emisferele cerebrale, nasul și gura se contopiseră într-o trompă care-i cobora până-n piept. Mâinile și picioarele se resorbiseră în pântec și torace, care se umflară în forme respingătoare. Hainele plezniseră, barba și părul zăceau împrejur ca puful unei păpădii scuturate, și larva albicioasă, palpitând ușor, zăcea acum, pasivă dar vie, în elitrele sicriului. Maria apucă și ea coaja tare de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Mariei, schimbîndu-i starea de spirit, domolindu-i neliniștea și sporindu-i încîntarea de a fi acolo, în alcovul impregnat de parfumuri, lângă diva aceea de necrezut. Când se aplecase după sticlă, Mioara făcuse două cute adânci în pielea moale a pântecului, vertebrele șirei spinării se iviseră ca niște insule de piele luminoasă iar vulva, sub fesele grele, era neagră ca a iepelor în păienjenișul de păr cârlionțat. Fata începuse să simtă că se destramă în aerul stătut al încăperii, când o
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
neagră. Deasupra se ridica hornul, prin care ieșea fumul de la nuielele mai mereu umede, pline de omizi și păianjeni. În cuptor, cu fața arzîndu-i de la foc și privind arabescurile fumului în dungile de lumină, Maria se simțea ca într-un pântec rotunjit, tandru, în jurul ei. Mirosea a mămăligă și-a tocăniță de-ți lăsa gura apă. Tocmai mesteca-n mămăligă când auzi câinele, pe Roșu, lătrând ca un apucat. Era un câine cu blana de culoarea focului, care-avea o poveste a
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
se mai vedea, el dintr-un resentiment pentru "jidanca" afurisită care în toiul plăcerilor îi ponegrea pe dascălii omenirii, ea din singurătate și ca să poată merge la un film - tot ce-i plăcea mai mult pe lume - aventura sa în pântecul întunericului. Timpul topindu-se o dată cu lumina, singura măsură pentru coborârea sa, scoabă după scoabă de metal, rămăsese frica. Ochii orbind, urechile urlând, pietricelele de calcar din cohlee rotindu-se înnebunite în miezul neființei se deschidea atunci analizatorul mare al spaimei
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ceva, o rezistență interioară, ceva care-i interzicea să se confunde cu imaginea ei din tinerețe, de parcă viața îi fusese retezată într-un anumit moment și remodelată din temelie... De parcă o enigmă sinistră (sau extatică) s-ar fi rotunjit în pântecul minții ei ca o perlă, adăugind straturi peste straturi de inhibiție sidefie în jurul unui gând dureros. Acum însă, pe când își consuma ultimele rezerve de tinerețe, Mana, singura strălucitoare într-un oraș mohorât, siberian, se-n-drepta fără urmă de neliniște, trecând grațios
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
decât ele. Și pe creasta lui, cu nenumărate blocuri căzute, creștea o vegetație hirsută. Am trecut cu toții pe sub portic, conduși de Albinos, și, printr-o deschizătură dreptunghiulară în peretele de marmură palidă și dulce la pipăit, ne-am înfundat în pântecul mucegăit al ruinelor. Înainte de a ne pierde în tenebre am mai aruncat o privire în urmă. Luna, declinând pe boltă (o avusesem când la dreapta, când la stânga, după cum ne dusese cărarea întortocheată), se așezase drept în apexul porticului, alcătuind împreună cu
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
la stânga, după cum ne dusese cărarea întortocheată), se așezase drept în apexul porticului, alcătuind împreună cu el un simbol ciudat, pe care măduva spinării mele și nervii stomacului meu l-au înțeles mai bine decât mine. Și am intrat, în fine, în pântecul întunericului. Printre labiile de porfir și nymfele de obsidian ale nopții. Stelele au dispărut, dar, la lumina făcliei reaprinse, feerice flori de mină, jur-împrejurul vaginului de granit prin care înaintam, își aprindeau și-și stingeau fațadele cristaline. Coboram din ce în ce mai mult
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
o rubicondă femeie goală, orbitoare în maturitatea lăptoasă a pielii ei, ținând în brațe, ca pe-o lebădă, și la fel de greu, un imens fluture cu corpul gros și plușat, cu șase piciorușe nervoase terminate cu gheare proptite în sânii și pântecele femeii, cu un cap rotund cu ochi enigmatici și o trompă răsucită ca un arcușor de ceas. Aripile, ce nu se puteau desfășura cu totul în spațiul strimt, tapetau cabina cu un albastru electric la care nu puteai privi fără
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ochii, cum nu te poți uita în flacăra de sudură. Femeia era trecută de patruzeci de ani. O arătau cearcănele de sub ochii sticloși și înțelepți, sânii cu boturile ușor lăsate spre pământ și cu pocalul alburiu brăzdat de vinișoare albastre, pântecul brăzdat de câteva cute adânci. Păru-i crescuse până la podeaua jerpelită a liftului și-și împrăștia pe jos ultimii cârcei, după ce-i înfășurase pulpa dreaptă în bucle și șuvițe despletite. Un parfum subțire, repede dizolvat în vertijul dulce al primăverii
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
într-o istorie care vine de undeva și duce undeva, chiar și la altă suferință abominabilă. Cu mine-a fost însă altfel, cu femeile e altfel. Eu am zăcut în crisalida mea ca o femelă de păduche țestos, degenerată, numai pântec plin de grăsime și ouă, fără ochi, fără sistem nervos, fără speranță și așteptare. Nu ca o conștiință care gândește pînă-și termină gândurile și rămâne goală până la sfârșitul timpurilor, ci ca un gând, al cuiva mult mai mare, ca o
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
mai puțin Văpaia, scânteia mea căpăta tot mai mult textura delicată-a cenușii. Atât, atât vreau să ajung: o literă într-o carte, un fulg de zăpadă făcut din cenușă... Binecuvântate fie, deci, și binevenite bărbia mea dublă, sânii lăsați, pântecul cu vergeturi, picioarele cu varice. Simt frumusețea scurgîndu-se din mine ca o plasmă, iluminîndu-mi conturul și-adăugîndu-se din nou Frumosului celui nelimitat..." Ajunși la capătul străzii, având între ei marea odaliscă ale cărei sfârcuri deveniseră stacojii ca vinul în lumina ce
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
am dezbrăcat atunci de veșminte și, complet goală, l-am așteptat în picioare pe mirele înaripat, acolo, în strimta odaie nupțială. El m-a știut aici, înainte de-a mă vedea din carlinga lui, a simțit feromonii emanând din josul pântecului meu (i-a simțit cu creierul și nu cu nările, căci creierul mare nu-i decât înfoiarea monstruoasă a bulbului olfactiv), și-a coborât în picaj peste zigguratul meu de păcură și metal. Și deodată-a fost în cabina mea
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de la Câmpina, de parc-ar fi fost făcute din bețe de chibrit, se alergase prin cer, ca într-un joc de-a prinselea, cu IAR-uri și Stukas-uri; văzuse globurile de foc și fum negru ale vreunui bombardier lovit în pântec de un obuz, dar și ciupercile prăfoase crescând, la trei mii de metri dedesubt, pe zgârieturile abstracte ca o hartă ale pământului. Parcă o viață-ntreagă făcuse doar atît: ținuse manșa, apăsase butoanele mitralierelor, privise cadranele bordului, singur în carlinga
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Privesc pielea care le acoperă, zbârcită și semitransparentă ca o sticlă moale, întărită doar în vârful degetelor, acolo unde, ieșind ogivale din pielițele zdrențuite, pe care mi le tot rod până la sânge, unghiile rm-au crescut ca niște elitre rigide peste pântecul unor insecte. Sub piele, tensionate și fragede, se conturează tendoanele care acționează levierele degetelor. Iar degetele se mișcă, pentru că nu ne îndoim. Pentru că între granițele pielii noastre nu curge doar sânge, doar limfă, doar hormoni și doar zahăr: curge mai
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
vârsta de cinci ani, chiar înainte să ne mutăm în blocul din Ștefan cel Mare. Am aruncat cât colo păianjenul și m-am încleștat cu Silvia, încercînd din răsputeri s-o străpung între pulpe, până ce stropii mei i-au vârstat pântecul în jeturi subțiri și sidefii. M-am ridicat și, privind în jur, mi-am dat seama că odaia ei era îngustă și rotundă ca o alveolă, cu pereții căptușiți cu catifea neagră. O scară de metal, în spirală, m-a
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Caria rătăcea prin sălile încremenite până când, în centrul uneia dintre ele, descoperea un monument funerar din cristal, care scânteia în toate culorile curcubeului, înăuntru se afla o ființă moale, cu o anatomie complexă și delicată, cu orificii umede pe marginile pântecului cenușiu, cu o față schițată vag, având în mijloc o trompă scurtă, la capătul căreia creștea și scădea o mare boabă de lapte. Pielițe încrețite, ca un scrot, se ridicau încetișor, și ființa aceea deschidea ochi de om (Caria închidea
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
să mă așez pe un scaun de lemn furniruit, în mijlocul încăperii. El trecea în spatele meu, în picioare, ca un frizer sau ca un dentist, și deodată îmi simțeam capul prins de palme neobișnuit de mari și presat cu putere de pântecul orbului, ca de un zid alb și moale. Masajul n-ar fi putut dura mai mult de douăzeci de minute dac-ar fi fost făcut continuu, și atât și dura în zilele când așteptau la rând mai mulți pacienți, ale
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
închipuiam eu, devenea translucidă ca pălăria meduzelor și prin ea se vedea, curat și alb, fildeșul craniului meu, lustruit ca un pietroi din albia unui râu. Veșnica repetiție a acelorași apăsări și trageri și tremurări de degete, căldura ciudată a pântecului în care aproape că mi se-ngropa capul cu totul, ca și lumina mistică a orbirii care plutea în cabinet mă transpuneau într-o stare tensionată și neplăcută, de spaimă adâncă, atât de adâncă încît nu o puteam recunoaște drept
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
că se apropie cineva de tine din toate părțile deodată; voci care-ți poruncesc, spunîndu-ți pe nume, să-ți retezi beregata... Și, la sfârșitul sfârșitului, groapa fără fund a cârtiței, orbirea adîncă..." Maseurul îmi împingea tot mai mult capul în pântecul lui pufos, de parcă ar fi vrut să mă încorporeze cumva acolo, într-un imposibil uter oval. Toată fața îmi ardea ca jupuită, și-ntr-adevăr, când m-am uitat în acea zi în oglindă, imediat ce m-am întors de la masaj, mi-am
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
în stomacul femeii celei fardate din greu. Ea își reluă atunci dansul legănat, din buric, întorcîndu-se uneori ca să-și miște bucile albe sub nasul celor din primele rânduri, până ce-și recapătă privirea parșivă de muiere. Rămase apoi din nou încremenită, pântecul îi mișcă de câteva ori ca de sughiț, gâtul i se dilată iarăși și capul sticlos al reptilei 1 se ivi între buze ca o limbă tumefiată. Apucîndu-l imediat, femeia trase ușurel afară râma uriașă, care păstra pe corp dâre
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
în gură, îi dilatau traheea, îi spărgeau bronhiile plămânilor, îi umflau vene groase pe tâmple. Cu toții pompau în ea teroarea ce-i străbătea toracele, îi învenina sânii și-i lățea pe podele arcurile labelor negre, păroase, terminate cu gheare teribile, pântecul rotund și fragil, plin de ouă și mațe, filierele crescute la capătul lui, și din care se scurgea o mătase străvezie. Și-așa cum, în vocea unei femei care țipă-n orgasm sub bărbatul care-o izbește ritmic între pulpe, ținînd-o
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
-ncordat tot, văzu acel viermișor cum se proptește în piciorușe să se prelingă din gogoașă, cu antene ca două ace cu gămălie și ochi negri și mați, cum, complet eclozat, se cățără-n creștetul fetei, scuturîndu-se de lichid și cu pântecul umflîndu-se și subțiindu-se alternativ, și cum această pompare despăturește încetul cu încetul o pereche de aripi mototolite, Je-ntinde tot mai mult, le netezește și le usucă, până ce peste părul lucitor al prințesei proletare, ca o diademă, își desfăcu aripile
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
să fie recuperate și, poate, date uitării ca niște haine rămase prea mici. Acum sora încerca să mă posede, era deasupra mea, îmi săruta gâtul și bărbia și-și strecurase o mână în pantalonii mei de pijama, mîngîindu-mi întîi josul pântecului, pe sub bara de carne rigidă, pe care apoi mi-o cuprinse în palma rece și strânse cu putere. Am răsturnat-o și i-am întors și eu mângâierile. I-am simțit sânii abia proeminenți, dar cu sfârcuri negre ca smoala
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]