2,516 matches
-
de ce au venit la Iași. Apoi se plânge de faptul că salariile le-au fost tăiate, că nu-și mai poate plăti ratele la bancă, dar „autoritățile locale găsesc bani pentru autocare și motorină, să vină toți nebunii ăștia să pupe mâna la mortăciuni”. Genul acesta de discurs violent anti- relicve l-am mai auzit anul trecut și la un jandarm originar din Târgu-Mureș. Atunci bănuiam că la mijloc ar fi și o anumită atitudine regională mai „rezervată” a celor din
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
confirmat o chelneriță și un chelner care mi-au și explicat totul. Fiecare chelner trebuie să-i dea responsabilului de restaurant partea lui din câștig, iar acesta, la rândul lui, șefului ș.a.m.d., până sus, că altfel nu mai pupă el nici restaurant rentabil și nici Litoral. în afară de asta, el mai trebuie să acopere și consumul făcut de unii clienți care pleacă fără să plătească. Unii fug neplătiți, iar alții pleacă neplătiți fiindcă chelnerul nu îndrăznește să le prezinte nota
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
e mare, i se face, încălărează și lasă, precum cavaleristul! îi dai coniac, cere whisky, pentru că la el, la Pocreaca, tot din astea a băut! Venit în târlici și cu bască găurită în sfârcul capului la oraș, a dat lovitura, pupând cu râtul lui de râmător toate mâinile întâlnite în cale; a plimbat copii de oameni sus așezați pe bulevarde: cuvântul RUȘINE i-a repugnat totdeauna. Este reputat, zbiară, cere, are! Casă de două milioane, mobilă japoneză, făcută din cancer cu un
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
fără pretenții/ prost îmbrăcată, mamă a zece copii (n-a avortat/ niciodată), pregătind de mâncare pentru o cantină/ întreagă, o armată de geniu, subpământean, aerian/ și terestru, ciorba de burtă, ciorba fierbinte și grasă/ în cazane de tablă.// Să-i pupăm cu curaj și mândrie/ fața sulemenită și rasă (are mustață muierea) mâncată/ de coșuri și bube, dar generoasă.” Exersarea unei astfel de priviri crude urmărește în fond să purifice, să despartă apele dintre poezie și flecăreală poetică: un poem se
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286117_a_287446]
-
mă întreb de ce unii sar atît de sus? Ce m-ar deranja pe mine dacă cineva ar auzi: Bună, Steluța. Vin acasă într-o oră, sînt în Roman. Pune, te rog, niște vin în frigider. Copiii sînt bine? Pa, te pup. Evident că alta ar fi reacția mea dacă acel cineva ar auzi: Bună, scumpo! Ești singură? Vin într-o oră. Pa, iubi! Poți să fii indiferent la așa o măgărie? Dacă animalul sună acasă și... Doamna Steluța, soțul este la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
De ce nu mi-o împrumuți pe-a ta? Mulțumesc mult. Știam că n-o să mă lași... Cam rău. (Privește muribundul) Cred că moare... un amărît pe care l-a scos dracu' în fața mea... Vezi tu cum te descurci... Pa, te pup. Ceilalți pasageri din mașina asasină vorbesc și ei la telefon. Și-au pus și ei tăticii și mămicile lor în mișcare. Toți sînt fericiți că odraslele lor sînt bine, merçi! Salvarea nu mai vine. Venele învățătorului s-au golit și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
faptă reprobabilă și simt, așa, o rușine, o mustrare de conștiință, că parcă îmi fierb creierii. Duminică am fost la vot la secția din Galata, ca să-mi aleg preferatul și în cabina de vot îmi mîngîiam alesul, îl dezmierdam, îl pupam cu duioșie pe pătrățica lui și-i bușesc cu sete o ștampilă, mică dar bățoasă. Îmi fac cruce, pup micul crucifix pe care îl port la gît și îl frec ușor de numele candidatului. Oftez și mă uit spre răsărit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
niște cîrpe. Alții sînt mai rezistenți și intră în aventura spre ceruri și chiar acolo ajung. Era în luna august, spre Sfînta Maria, cînd Guță Doagă și Pamela Rugină(de la serialul Dallas), sportivi ieșiți din competiții, s-au hotărît să pupe cerul ținut în cap de vîrful Negoiu, înainte de a rosti "da" la Starea Civilă. Forțoși și frumoși, cu rucsacurile pline cu prostii, s-au angajat la urcuș, de cum li s-a arătat și au înțeles, că ce se vede în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
îi țineam hangul și unii chiar plîngeau și ei după ce beau pînă le dădea pe nas. Nu se... poate, dom' Limbric. Nu se poate să moară toți Limbricii. Toader ajungea clampă acasă. Fetele săreau, îl descălțau, îl dezbrăcau și-l pupau cu multă afecțiune. După ce adormea buștean, șușoteau chicotind. Abia aștept să mă mărit, să scap de numele ăsta scîrbos... Dacă te aude tata, te omoară... spuneau altele cu frică. Dumnezeu însă are grijă să le orînduiască pe toate și în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
și a dat la Silvicultură, la Brașov, intrînd primul. Toader se fălea la toată lumea: Familia Limbric se naște din cenușă, ca pasărea Pheonix. Primul an de studiu Salvatore l-a terminat cu 10 pe linie. Vine acasă și Toader îl pupă, îl mîngîie. Micul geniu dă însă cu măciuca: Tată, îmi voi schimba numele... Ce?! Îmi schimb numele, nu vreau ca și copiii mei să sufere ca și mine. Cum să suf... de ce... Limbric pune mîna la inimă, se învinețește, și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
gîzuțe și alte gîngănii mici, dar... sînt atît de mici! Dar oare ce-ar face savanții? Și ăștia ar fi șomeri, pentru că ar fi fost deja descoperit tot ce era de descoperit. Nu mai spun că și minoritățile s-ar pupa cu majoritatea tot timpul. Toți ungurii ar vorbi numai românește și toți românii numai ungurește. Cît de spre țigani, aceștia ar constata că și-au făcut degeaba săbii ninja și ar fura doar de la ei, ca să dea celor necăjiți. Dar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
corect gramatical și-și presăra discursul cu picanterii de succes la publicul prost. Să creăm o societate... modernă, funcțională... Chiar dacă n-ar fi fost așa de urît, zău că nu l-aș fi votat. Mai mult, cînd îl vedeam cum pupă blonda aia în public, cu ostentație, îmi venea să-i crăp bostanul ăla hidos. Unde mai pui că n-am văzut-o niciodată, pe fata asta minunată, să scuipe după ce o săruta monstrul. Sau măcar să se șteargă discret la gură
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
pierdut peștele vieții mele din cauza... Telefonul mă trezește, sar ca fript și aud: Sîntem la poartă. Ciudos încă, trezit pe jumătate, răspund în răspăr: Nu mă mai duc... ăăăă... adică vin imediat. Mi s-a părut o fățărnicie să mă pupe musiu Covalciuc și, culmea, o face și feciorul lui, ăla cu scaunul... Eram încă copleșit de vis și chiar mă temeam de vreun accident, dar nu le-am zis nimic, ca să nu-i sperii. Drumul a fost plăcut, visul s-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
În partea dreaptă era Pedro Horroroso cu cele patru nave ale sale. În stînga Alfonso el Asesino cu două nave și șase tunuri. Fiecare a crezut că adoarme vigilența celuilalt și s-au atacat simultan, pe cînd cei doi se pupau la Villa Blanca, beți criță. Pedro Horroroso i-a rupt jugulara lui Alfonso cu dinții, cînd a aflat că cele patru nave ale sale zac în adîncurile mării. Oamenii lui Alonso l-au prins și l-au torturat chiar aici
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
îmi luaseră partea - și îmi făcuse o cronică la futu-i mă-sa. Îl loviseră pe el la ficați. Cartea mea era pretext într-o dispută. Nici nu mai conta textul în sine. Hai să mă dau mare, să mă pup singur în cur. Spuseseră ăștia tineri că io nu am luat niciodată un premiu, deși sunt atâția veleitari care au o sacoșă de premii prin debara. Nu luasem. Din clasa a VII-a nu mai avusesem un premiu. Coroniță și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
pursânge. În anul I, când era băiat cuminte și mergea la concerte la Ateneu, îl plângea pe Ceaușescu. Cum dracu’ a trecut în tabăra ailaltă? De fapt, dacă stai să te gândești, convertirea nu e ceva ciudat. Fusese învățat să pupe în cur pe toată lumea. Și acum doar schimbase proprietarul bucilor. Constantă a rămas numai nevoia de stăpân. Copil de pensionari cu tabieturi rigide. Acum i se pare mare om Berceanu. Îmi urla mie, ce criticii tăi, știi că io ieri
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
-i iubesc îmi dau atenție. Și cred mereu că sînt un prieten ireproșabil pentru oamenii dragi! Și Liviu Ioan Stoiciu a început să-mi scrie, plin, la rîndu-i, tot numai de gînduri bune! Îți mulțumesc mult pt. "Dialog". Și te pup pentru poemele tale! Sînt grozave! Nimeni n-a mai scris poeme așa de reale și aproape de noi! Sînt absolut surprinzătoare! Mare păcat că "Dialog"-ul nu mai apare din cauza hîrtiei! Este mare păcat că pînă și cultura devine o chestie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
locurilor în care știam că luptase și clădise o mănăstire Ștefan cel Mare, de aceea, luat prin surprindere (numai la asta nu mă așteptam), nu știam cum să reacționez. I-am dat un leu și, numai că nu mi-a pupat mâna...; mi-a mulțumit, chipul îi devenise luminos. La întoarcerea spre șosea, ieșind din Războieni lăsam în urmă priveliști minunate, niște case în curțile cărora trebăluiau gospodarii; îmi ziceam "poate sunt urmașii celor care-l slujiseră pe domnitor în lupte
Periplu pe bicicletă by Mihai Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1781_a_92271]
-
ochelarilor, asta îl umplea de plăcere, mama dracului să-i ia pe toți nenorociții ăștia, care se dăduseră pe vremuri mari, ie-te că se-ntorsese roata, iar acum ajunseseră la mâna lui, se târau în genunchi în fața lui, îi pupau mâna, dacă voia, le viola fetele, dacă voia, se instala în casele lor, se-ntindea cu cizmele lui și cu haina lui de piele în paturile lor moi și-și făcea nevoile în veceurile lor albe de faianță, paștele mamii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
ei să zică îhî și să suporte pupăturile sale de fiecare dată când ei ziceau îhî. Târziu după miezul nopții, șoferul cel aiurit le-a îndesat în buzunare ceva euroi, le-a dat o sticlă neîncepută de whisky, i-a pupat pe frunte zgomotos și a adormit cu capu pe masă. Cei trei s-au cărat mulțumiți: au avut și ei o dată milă - nu l-au tâlhărit pe neamț, prea se purtase salon cu ei!... Au ieșit în ploaia care se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
fel, pe Andrei Rațiu, lăsând deoparte riscul exagerării, îl consider un veritabil reprezentant al școlii Sahaja Yoga, deoarece manifestă toate calitățile subtile revelate nouă de către Shri Mataji. Nu poți să nu apreciezi astfel de oameni, astfel de Spirite! MAMAIA A PUPAT ICOANA - Mamaie, uite, eu acum vreau să fac o baie de picioare. Ți-am mai vorbit de așa ceva. Vrei să faci și matale? - Da, mamă! Fac și eu! De ce să nu fac? - Să știi că este excelentă pentru sănătate! O să
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
auzi nimic? Ai surzit ? Suntem ascultați, e clar și tu..." cele câteva aprecieri "măgulitoare" la adresa pasivității mele au făcut să-mi crească adrenalina și, asemenea lui Alexandru Macedon, am tăiat nodul Gordian, tunând în receptor: "Cine ne ascultă să ne pupe-n cur!" Mi-am spus ca prestația de înalt profesionalism în "room-service", asigurată de "cooperator", merita o recompensă pe măsură! Nu știu ce-o fi gândit și o fi simțit Iulius Cezar la trecerea Rubiconului, rostind memorabilele cuvinte Alea iacta
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
opt și ceva, am fost trezit din reveria lecturii de sunetul telefonului. Cine putea fi? Soția? Un prieten cu urări anticipate...? Surpriză! Am ridicat receptorul și după clasicul Alo, o voce baritonală: Casa Săvescu? Da. Tovarășul Săvescu? Da. Să mă pupați în cur! Era omul meu de la "Ochiul și Timpanul", cel căruia, cu ceva timp în urmă, îi făcusem o invitație cam neprotocolară și care acum, când nu mă așteptam, mi-a confirmat că, vorba lui Caragiale, "compătimim împreună", fiind legați
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
făcut crize, gratulându-i pe membrii Cooperativei nu pe toți, ci doar pe cei care mi-au "purtat sâmbetele", ca și pe colaboratorii și "pretinii" mei și ai lor, derobat de limbajul diplomatic, cu tradiționala urare: "Să... mă-si să ne-pupe în "trei litere"! Dixit! La Direcția Culturală mi-am reluat vechile atribuții, trecând prin mai multe servicii: expoziții, carte, film și în final "ziariști străini". Peste tot "am pus umărul" la realizarea unor acțiuni de interes, atât în țară, cât
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
un om, nu un emigrant. Maria nu contenea să-mi zâmbească și să mă laude. Bocio, la insistențele mele, se suia pe bicicleta medicală și... adormea acolo. Mi se întâmpla să mă bag în pat lângă Maria, iar ea îmi pupa mâinile și eu pe ale ei. Găteam ce voiam, le făceam musaca, orez cu legume, orice rețetă românească credeam că s-ar potrivi sau se asemăna cu bucătăria italiană. Erau încântați. Nimeni nu le mai pregătise și altceva, deși avuseseră
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]