1,452 matches
-
Practice 38, 1 (2012), pp. 55-82, sau Alan Thomas, în "Rawls and Political Realism: Realistic Utopianism or Judgement in Bad Faith?", în European Journal of Political Theory (2015), DOI: 10.1177/1474885115578970, și după cum au început să conștientizeze și unii realiști (precum Edward Hall, "The Limits of Bernard Williams's Critique of Political Moralism". Ethical Perspectives 20, 2 (2013), pp. 217-243 sau Robert Jubb, "Playing Kant at the Court of King Arthur", în Political Studies 63, 4 (2015), pp. 919-934)). 59
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
societăților occidentale, libere și democratice). 63 Așa cum o dovedește articolul lui Matt Sleat, "Realism, Liberalism and Non-ideal Theory Or, Are there Two Ways to do Realistic Political Theory?", în Political Studies (2014), DOI: 10.1111/1467-9248.12 152, nu toți realiștii confundă moralismul cu teoria ideală ca metodă de filosofare politică. 64 John Rawls, A Theory of Justice. Revised Edition (Belknap Press, Cambridge, 1999), pp. 6-10. Trad. rom. John Rawls, O teorie a dreptății (Editura Universității "Alexandru Ioan Cuza", Iași, 2012
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
cel puțin a unei versiuni a lui - drept "derivarea de prescripții politice din idealuri etice pre-politice" (Rossi și Sleat, "Realism in Normative Political Theory", p. 689). Pe lângă faptul că moraliștii - sau cel puțin moraliștii pe care îi critică de obicei realiștii - nu prea scriu pe tema "prescripțiilor politice" pe care le implică "idealurile lor etice pre-politice", ei nu împărtășesc opinia, așa cum sugerează această definiție, că "prescripțiile politice" (sau, în termenii lui Cohen, regulile de organizare socială și politică) trebuie să fie
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
Values. A Defense of the Primacy of Justice", în Symposion IX, 1, 17 (2011), pp. 165-172), nici despre Rawls nu se poate susține în mod legitim, așa cum a presupus o întreagă tradiție de interpretare a sa (și cum presupun și realiștii), că a fost adeptul tezei că dreptatea "nu suportă niciun compromis". Pentru a realiza că nu trebuie să fim prea încrezători în această tradiție de interpretare este suficient să ne reamintim că, aproape imediat după ce enunță teza, Rawls adaugă că
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
453. 78 Studii realiste precum cel al lui Edward Hall despre limitele criticii lui Bernard Williams la adresa moralismului politic (Hall, "The Limits of Bernard Williams's Critique"), care atrage atenția asupra multora dintre erorile cărora le cad de obicei pradă realiștii în interpretarea teoriilor moraliste, mă obligă să subliniez că nu toți realiștii atașează moralismului teze străine acestuia, precum cele repartizate de Geuss, Newey sau Rossi. Nici nu am vrut, de altfel, prin afirmațiile mele din acest capitol, să sugerez că
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
criticii lui Bernard Williams la adresa moralismului politic (Hall, "The Limits of Bernard Williams's Critique"), care atrage atenția asupra multora dintre erorile cărora le cad de obicei pradă realiștii în interpretarea teoriilor moraliste, mă obligă să subliniez că nu toți realiștii atașează moralismului teze străine acestuia, precum cele repartizate de Geuss, Newey sau Rossi. Nici nu am vrut, de altfel, prin afirmațiile mele din acest capitol, să sugerez că toți realiștii fac acest lucru. 79 Matt Sleat, "Legitimacy in Realist Thought
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
interpretarea teoriilor moraliste, mă obligă să subliniez că nu toți realiștii atașează moralismului teze străine acestuia, precum cele repartizate de Geuss, Newey sau Rossi. Nici nu am vrut, de altfel, prin afirmațiile mele din acest capitol, să sugerez că toți realiștii fac acest lucru. 79 Matt Sleat, "Legitimacy in Realist Thought: Between Realism and Realpolitik", în Political Theory 42, 3 (2014), p. 321. 80 Ibidem, p. 321. 81 Ibidem, p. 321. 82 Ibidem, p. 322. 83 Sleat, "Legitimacy in Realist Thought
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
toți realiștii fac acest lucru. 79 Matt Sleat, "Legitimacy in Realist Thought: Between Realism and Realpolitik", în Political Theory 42, 3 (2014), p. 321. 80 Ibidem, p. 321. 81 Ibidem, p. 321. 82 Ibidem, p. 322. 83 Sleat, "Legitimacy in Realist Thought", p. 322. Nu am nicio obiecție împotriva acestui mod de trasare a distincției moralism-realism cu privire la înțelegerea problemei legitimității. 84 Aceasta pare să fie, de altfel, și ideea sugerată, în ultimă instanță, de definițiile moralismului și realismului oferite de Williams
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
2005), Glen Newey, After Politics: The Rejection of Politics in Contemporary Liberal Philosophy (Palgrave, New York, 2001), Enzo Rossi și Matt Sleat, "Realism in Normative Political Theory", în Philosophy Compass 9, 10 (2014), pp. 689-701 etc. 10 William E. Scheuerman, "The Realist Revival in Political Philosophy, or: Why New is Not Always Improved", în International Politics 50, 6 (2013), p. 807 (sublinierea lui Scheuerman). 11 Mark Philp, Political Conduct (Harvard University Press, Cambridge, 2007), pp. 71-73. 12 Edward Hall, "Bernard Williams and
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
a legitimității poate fi pe deplin autonomă față de principii morale impuse "din exterior" politicului este o idee falsă (Charles Larmore, "The Moral Basis of Political Liberalism", în The Journal of Philosophy 96, 12 (1999), pp. 599-625). După știința mea, niciun realist radical nu și-a asumat sarcina de a răspunde în vreun fel acestui argument al lui Larmore. 30 Alice Baderin, "Two Forms of Realism in Political Theory", în European Journal of Political Theory 13, 2 (2013), p. 140. 31 Sunt
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
fel acestui argument al lui Larmore. 30 Alice Baderin, "Two Forms of Realism in Political Theory", în European Journal of Political Theory 13, 2 (2013), p. 140. 31 Sunt obligat să menționez că afirmația nu este valabilă în cazul tuturor realiștilor. Mark Philp, unul dintre realiștii moderați, evidențiază, la rândul său, împotriva "radicalilor" care doresc eliberarea de orice fel de moralism, că "dacă suntem de părere că ordinea este preferabilă dezordinii, înseamnă că ne bazăm pe un standard [moral] de evaluare
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
Larmore. 30 Alice Baderin, "Two Forms of Realism in Political Theory", în European Journal of Political Theory 13, 2 (2013), p. 140. 31 Sunt obligat să menționez că afirmația nu este valabilă în cazul tuturor realiștilor. Mark Philp, unul dintre realiștii moderați, evidențiază, la rândul său, împotriva "radicalilor" care doresc eliberarea de orice fel de moralism, că "dacă suntem de părere că ordinea este preferabilă dezordinii, înseamnă că ne bazăm pe un standard [moral] de evaluare care justifică această opinie" (Mark
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
be Done? Political Theory and Political Realism", în European Journal of Political Theory 9, 4 (2010), p. 633). S-ar putea să vă întrebați de ce nu am adus aici în discuție și argumentul lui Thomas Hurka referitor la ideea că realiștii (în speță, Raymond Geuss) nu pot evita recursul la principii morale universale în stabilirea drepturilor de care ar trebui să beneficieze membrii uneia sau alteia dintre societățile particulare existente (Thomas Hurka, "Review of Raymond Geuss, în Philosophy and Real Politics
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
Rossi, "Reality and Imagination in Political Theory and Practice: On Raymond Geuss's Realism", în European Journal of Political Theory 9, 4 (2010), pp. 504-512), nu cred că argumentul lui Hurka este unul de succes. Hurka presupune ab initio că realiștii își doresc o întemeiere morală a ideii că, în cutare sau cutare societate, "are sens" ca indivizii să posede cutare sau cutare drepturi. Această asumpție este însă nelegitimă. Realiștii insistă, de fapt, pentru întemeierea unor astfel de afirmații cu privire la drepturile
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
lui Hurka este unul de succes. Hurka presupune ab initio că realiștii își doresc o întemeiere morală a ideii că, în cutare sau cutare societate, "are sens" ca indivizii să posede cutare sau cutare drepturi. Această asumpție este însă nelegitimă. Realiștii insistă, de fapt, pentru întemeierea unor astfel de afirmații cu privire la drepturile membrilor unei societăți particulare pe baze pur instrumentale. Ca atare, ei nu sunt neapărat obligați să recurgă la principii morale universale pentru a întemeia aceste afirmații, așa cum sugerează argumentul
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
sunt neapărat obligați să recurgă la principii morale universale pentru a întemeia aceste afirmații, așa cum sugerează argumentul lui Hurka. 32 Jonathan Floyd, "Should Political Philosophy be more Realistic?", în Res Publica 16, 3 (2010), pp. 337-347. 33 Mai mult, unii realiști (i.e., Mark Philp) au atras ei înșiși atenția asupra faptului că realismul este - și trebuie să fie - moralist în acest sens și - ca atare - că antimoralismul realist nu trebuie înțeles și ca anti-utilitarism sau anti-consecințialism (Mark Philp, "Realism without Illusions
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
Mark Philp, "Realism without Illusions", în Political Theory 40, 5 (2012), p. 633). Vezi, în această chestiune, și Hans-Jörg Sigwart, "The Logic of Legitimacy: Ethics in Political Realism", în The Review of Politics 75 (2013), pp. 407-432. 34 Scheuerman, "The Realist Revival", p. 808. 35 Oarecum surprinzător, cercetătorii nu s-au grăbit până în prezent să investigheze în profunzime relațiile și diferențele dintre realismul din filosofia politică și curentele realiste din celelalte discipline politice (precum teoria relațiilor internaționale). Singura analiză serioasă a
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
realiste a lui Williams sunt interpretări "radicale". Vezi, spre exemplu, Alex Bavister-Gould, "Bernard Williams: Political Realism and the Limits of Legitimacy", în European Journal of Philosophy 21, 4 (2013), pp. 593-610, Richard Flathman, "In and Out of the Ethical: The Realist Liberalism of Bernard Williams", în Contemporary Political Theory 9 (2010), pp. 77-98, Katrina Forrester, "Judith Shklar, Bernard Williams and Political Realism", în European Journal of Political Theory 11 (2012), pp. 247-272, Elizabeth Frazer, "What's Real in Political Philosophy?", în
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
p. 39). 3 Williams, Essays and Reviews, pp. 83-84. 4 Ibidem, p. 114. 5 Ibidem, p. 114 (sublinierea lui Williams). 6 Ibidem, p. 120. Mai mult, Williams adaugă, într-o altă afirmație care, cu siguranță, i-a iritat pe mulți realiști radicali, că ideile lui Rawls și Nozick sunt, "fără îndoială, influente asupra opiniei publice și în formarea opiniilor studenților, prin intermediul publicațiilor lor și al activității profesorilor de filosofie" (Ibidem, p. 120). Realiștii radicali pe care i-am avut în vedere
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
recent, Thom Brooks, "Why Political Theory Matters", în The Relevance of Political Science, (ed.) Gerry Stoker, B. Guy Peters și Jon Pierre (Palgrave Macmillan, Londra, 2015), pp. 136-147). Cele mai interesante întrebări în acest context sunt însă următoarele: au oare realiștii, în baza unei simple diferențe metodologice în fundamentarea teoriilor lor, mult mai multe șanse decât moraliștii de a avea un impact "aici și acum" asupra politicienilor? Nu este oare aceasta o asumpție sau expectație nerealistă? Să ne reamintim de teoria
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
de teoria "selectoratului" dezvoltată de Bruce Bueno de Mesquita și colaboratorii săi (Bruce Bueno de Mesquita, Alastair Smith, Randolph M. Siverson și James D. Morrow, The Logic of Political Survival (MIT Press, Cambridge, 2003)). Dacă această teorie este corectă, șansele realiștilor de a influența "aici și acum" deciziile politicienilor sunt, de fapt, tot atât de mici (i.e., aproape nule) ca și cele ale moraliștilor (vezi și supra, primul capitol, nota 71). În acest context, opinia lui Matt Sleat (din "What Is Realism For
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
ocupă cu proiectarea și implementarea politicilor publice și să se bucure de "impactul" în lumea reală pe care și l-a dorit dintotdeauna", pare una cu totul naivă (și - aș adăuga - cu totul surprinzătoare pentru cineva care se declară un realist). 7 Williams, Essays and Reviews, p. 124. 8 Ibidem, p. 124. 9 Jeremy Waldron, "Political Political Theory: An Inaugural Lecture", în Journal of Political Philosophy 21, 1 (2013), p. 6. 10 Ramin Jahanbegloo, Conversations with Isaiah Berlin (Charles Scribner's
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
ar dori ca filosofia politică să fie abandonată sau dizolvată în cadrul științelor politice. De altfel, deși astfel de exprimări, ce ar putea fi suspectate, pe lângă cinism, diletantism, superficialitate sau lipsă de seriozitate, și de aroganță sau, după cum le place unor realiști să se exprime, hubris, pot fi identificate cu ușurință în lucrările anumitor politologi (i.e., John Dunn, Rethinking Modern Political Theory (Cambridge University Press, Cambridge, 1985)), eu nu cunosc nicio lucrare de filosofie politică în care să fie măcar sugerată ideea
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
doar pentru cercetările de tip normativ-moral (sau cercetările care includ și o componentă normativ-morală) ale politicului sau ale valorilor dezirabile în cadrul său, în vreme ce "teorie politică normativă" ar trebui invocat doar în cazul argumentărilor pur instrumentale, de tipul celor dorite de realiștii radicali, pentru idealurile sau regulile de organizare socială, politicile publice imperative în cadrul societății etc. 39 Așa cum indică, spre exemplu, Rawls, Political Liberalism, p. 11, Rawls, Justice as Fairness, p. 14 sau Quong, Liberalism without Perfection, p. 14. 40 Cheryl Misak
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
on the Concept of Justice", în The Philosophical Quarterly 63, 252 (2013), pp. 445-464, David Estlund, "Utopophobia", Philosophy & Public Affairs 42, 2 (2014), pp. 113-134. Sunt conștient, desigur, că acestor argumentări li s-au adus diverse obiecții, inclusiv din partea unor realiști (i.e., Robert Jubb, "Logical and Epistemic Foundationalism about Grounding: The Triviality of Facts and Principles", în Res Publica 15 (2009), pp. 337-353, William Galston, "Realism in Political Theory", în European Journal of Political Theory 9, 4 (2010), pp. 405-407, Edward
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]