2,172 matches
-
ale acestei politici dure și degringolada valorilor în timpul reformelor și deschiderii din anii ’90. Criza conștiinței pe care o trăiesc intelectualii trecuți prin experiența Revoluției Culturale are în cazul doctoriței Wan-Inimă o intensitate specială, cu manifestări dramatice ale memoriei și remușcării. „Broaște se înscrie în continuitatea romanului Obosit de viață, obosit de moarte. Regăsim același suflu și aceeași frază amplă, savuroasă și zeflemitoare.” Le Monde Wang-Ficat ne-a condus, pe Micuța Leoaică și pe mine, la locul unde locuia împreună cu Qin
Mo Yan - Broaște by Florentina Vișan () [Corola-journal/Journalistic/2564_a_3889]
-
Fundației Carol al II-lea. Ema, evreică deja ieșită dintr-un mariaj tragic, îi va umple întreagă această ultimă perioadă, la capătul căreia, post-mortem, fiul lui I.L. va deveni, circular, tatăl micuțului Jean Mathieu. Alt bastard, de data aceasta fără remușcări freudiene, se adaugă șirului aproape ereditar din familia Caragiale. Căsătorită, conjunctural, cu frizerul protipendadei bucureștene, Maximilian Zilverstein ajunge să plece, în extremistul an 1941, de la Fundații împreună cu toate manuscrisele mateine, pe care le va veghea cu cea mai mare grijă
Memoria lui Mateiu Caragiale by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/8327_a_9652]
-
revoluției ca și al iubirii este timpul. Revoluția - mai spune el - este... una putana", - o târfă, vorbă răspândită în Europa. Revoluția - continuă eroul mexican - n-ar cunoaște dragostea obișnuită și nici măcar compasiunea, ci doar pasiunea dezlănțuită, fără nici un fel de remușcări. La noi, în țară, nici vorbă de așa ceva. Măcar să fi fost o pasiune, detestabilă, dar pasiune, trăire sinceră și adevărată. * * * Simpozion de poezie, condus de directoarea Programului, Hualing Nieh, o chinezoaică inteligentă și fermecătoare. Ea are ochii crăpați, abia tăiați
America invicta by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/16756_a_18081]
-
resimțită într-o biserică baptistă în mijlocul unor credincioși exaltați, pînă la neașteptatul sentiment de comuniune colectivă încercat la Paștele din 1992, la vizita regelui Mihai în București; de la cele două tipuri de spaimă fără chip - spaima în fața sfîrșitului și angoasa remușcării - pînă la formele iubirii omenești: iubirea de tată, iubirea de discipol, iubirea de îndrăgostit și iubirea de copil; de la cele două forme de satisfacție umană - bucuria dată de micile plăceri ale vieții și marea bucurie, atît de rară, a clipelor
Vastele încăperi ale inimii by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/7677_a_9002]
-
într-un atunci și-ntr-un acum. A semna un angajament față de instituția Securității (cu umor numită în piesă Șmecheria) e un gest care poate coincide, peste ani, cu a recunoaște public această deviere morală. Personajul matur și plin de remușcări se întâlnește cu tânărul strâns cu ușa și sunt pe punctul de a iscăli - cumva deodată - păcatul originar, respectiv, spovedania tardivă. Cum spuneam, lucrul e perfect credibil și complet explicabil în teoriile cuantice. Nu și în afara lor, mai ales într-
Primul risipitor al țării by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/9373_a_10698]
-
diabolic, de care nu izbutesc să mă lepăd." Se simțea, din cauza nelucrării, în jenă continuă și dizolvantă: "Sila, mărturisea amar, ce mă îneacă de fiecare dată cînd sînt întrebat dacă scriu și despre ce etc. Dacă ceilalți ar ști! Rușine, remușcări, exasperare - ce nu intră în drama scriitorului care nu scrie?" Și, tot așa, altădată: "Jena pe care o simt de fiecare dată cînd sînt întrebat ce fac. Lumea încă n-a înțeles că sînt inapt pentru "făcut", că tot ce
Un jurnal al lui Cioran? by Z. Ornea () [Corola-journal/Journalistic/17162_a_18487]
-
surzenia tălpilor/ iradiind/ de-atîta mers" (ibidem). Fiind resimțită lumea precum "un dar strivitor", poeta cîntă pe corzile unor stări-noțiuni declinante, care o conduc la limita inefabilului, deci a unei noi amuțiri: Insolubilă este/ sarea deziluziei/ lacrimii reci/ vezi acum/ halucinația/ remușcarea// sînt în viața asta/ pură prezență/ mută" (Ipocrizie). Stadiul ultim al acestei descompuneri îl constituie destrămarea somatică, dispariția trupului. Motiv de mîndrie pentru poetesele ce-și cîntă înflorirea nubilă ori maturitatea furtunoasă a simțurilor, aci alcătuirea trupească adoarme, orbește: "Probabil
Canonul feminin by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/17226_a_18551]
-
și i-am lipit/ c-un cerc de aur/ ireparabilul/ ei gît frumos;/ strîngi mortu-n brațe/ vezi vipera/ născîndu-se chiar/ din gura-ți/ perfectă, fugi/ cu fructul dulce, lipicios/ hipnotizînd paznicii" (Ireparabil). Astfel, eterna Evă își recunoaște, cu o galeșă remușcare, "păcatul", absorbit și absolvit de poezia de care se arată vrednică. Aptă a-și hipnotiza angelicii paznici, fuge înspre noi cu fructul dublei cunoașteri, etice și lirice, fruct senzual, "lipicios" de materie metaforică ce se prelinge în stihuri. Ștefania Plopeanu
Canonul feminin by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/17226_a_18551]
-
azi este adesea iluzie” (18 sept. 1954). Firește, Galaction era, cum spuneam, un figurant, un simplu personaj decorativ, lipsit de orice influență pe lângă politrucii comuniști. Jurnalul său din ultimii ani este o lungă tânguire, cauzată de boală și bătrânețe, de remușcări, preocupat mereu de lucrarea lui teologică Minunea din Drumul Damascului și de gândul unde va fi înmormântat, la Cernica sau la Agapia. O Addenda conține jurnalul epistolar inedit către viitoarea sa soție, din 1901, cu lirismul vârstei foarte tinere, alături de
Gala Galaction după 1944 by Al. Săndulescu () [Corola-journal/Journalistic/13473_a_14798]
-
nu vrei ca bănuțul d-tale salvând România, să aducă o gură de aer carpatin Uniunii Europene însăși - recent îmbogățită cu 33 de deputați de-ai noștri, 32 de cavaleri și o jună - nu simți rușinea urcându-ți în obraz, remușcarea mușcându-ți hălci de conștiință, vina copleșindu-te? Ce fel de om ești, care ne strici rânduiala tuturor celorlalți? Nici n-a lovit bine criza și ai și dezertat din rândurile noastre, ale superconsumatorilor genetic modificați. Visezi la epoca de
Pe aripile crizei by Barbu Cioculescu () [Corola-journal/Journalistic/7194_a_8519]
-
uscat pe o osatură asimetrică, ochii avînd o opacitate de robot din care a dispărut urma vreunei emoții: e faciesul clasic al activistului de partid, brutal, docil și insolent. Al slugii inculte și înzestrate cu privilegiul de a nu avea remușcări. Există o singură excepție: Eugen Țurcanu. Un bărbat frumos, impunător, cu ținută de atlet și cu o ardoare în priviri care, în alte împrejurări, ar fi atras atenția femeilor. Un exemplar reușit la care biologia a fost surclasată de o
Oamenii din bolgie by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/5415_a_6740]
-
bridge, a avut proasta inițiativă de a-și iniția soția în tainele jocului și de a și-o lua ca parteneră. Ea joacă greșit o carte, el vede roșu, o insultă, rupe și înghite regele de treflă. Pe urmă, are remușcări, îi propune nevestei o plimbare în doi, o vizită la muzeu și una... la cazinou. Cuplul continuă să existe ca o mașinărie stricată, întreținut de resemnare, fără bucurii. Nici în afara căsniciei lucrurile nu stau mai bine. Aventurile amoroase sunt amăgiri
Nefericiți cei nefericiți by Constanța Ciocârlie () [Corola-journal/Journalistic/3470_a_4795]
-
Numele lui dăinuia gravat pe ușa micuței biserici, ceea ce părea să îi garanteze intrarea în Împărăția Domnului. Umbla zvonul că pentru a-l jefui își ucisese singurul patron pe care îl avusese, în jungla Amazoniei, și că așa își ispășea acum remușcările, spre nemulțumirea celor patru nepoți. Emigranții în cele germanii, franțe și aragonii nu erau atât de mărinimoși cât remușcările brazilianului, personaj ce părea să fi venit din trecut. Ceilalți apăreau vara și de Crăciun, dar plecau repede lăsând o dâră
José Viale Moutinho - Casele noi by Micaela Ghițescu () [Corola-journal/Journalistic/7555_a_8880]
-
pentru a-l jefui își ucisese singurul patron pe care îl avusese, în jungla Amazoniei, și că așa își ispășea acum remușcările, spre nemulțumirea celor patru nepoți. Emigranții în cele germanii, franțe și aragonii nu erau atât de mărinimoși cât remușcările brazilianului, personaj ce părea să fi venit din trecut. Ceilalți apăreau vara și de Crăciun, dar plecau repede lăsând o dâră de gunoi incomparabil, în cantitate și calitate, cu cel produs în Avinhăo în timpul majorității anului. Cu mare efort, Octávio
José Viale Moutinho - Casele noi by Micaela Ghițescu () [Corola-journal/Journalistic/7555_a_8880]
-
un interogatoriu, cât de vaierul cuiva rămas singur într-un loc pustiu. Instanța supremă, care judecă, inflexibilă, delictul de neintervenție, de neacordare de ajutor unor semeni aflați în primejdie este chiar conștiința celui vinovat. Ea aplică loviturile de bici ale remușcării, și tot ea este cea care trăiește interminabila suferință. Simplitatea cultivată cu artă de Nicolae Prelipceanu îl cucerește pe cititor. Ideile din poezia sa au o frumusețe a lor, care nu mai necesită nici un fel de cosmetizare. S-ar putea
FRUMUSEȚEA IDEILOR by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/17260_a_18585]
-
și-o apere.Într-o zi, din gelozie, ea puse să fie asasinată o rivală care râvnea la inima lui Manuel și s-a păstrat o scrisoare foarte curioasă prin care unul din familiarii ei se trudea să-i potolească remușcările pe care după mulți ani ea le simțea pentru această crimă pasională. De altfele, această legătură nu-l împiedică de loc pe Manuel, când în 1159 își pierdu soția, să se gândească a se recăsători îndată. Din prima căsătorie nu
Manuel I Comnen () [Corola-website/Science/315293_a_316622]
-
împreună cu ei. Naratoarea privește fotografiile, citește textele explicative, urmărește documentarul prezentat, dar la sfârșitul vizitei nu are revelația pe care o aștepta. Eroul murise cu douăzeci de ani înainte de nașterea ei și „nici nu făcea parte din familie”. Cuprinsă de remușcări, se decide să scrie o carte despre Janusz Korczak și, până la un punct, o va și face. Îi va reconstitui traseul - în parte și-l va imagina - până la zguduitoarea scenă finală în care, pentru ca orfanii să nu fie prea înfricoșați
Înlocuitorul by Constanța Ciocârlie () [Corola-journal/Journalistic/4079_a_5404]
-
doi străini care au totuși ceva în comun, lasă în urma lor un parfum de inefabilă elegie și solitudine. Desigur, nu lipsesc întoarcerile în trecut, mărturisirile, suspiciunile biunivoce, meditația despre relația naratoarei cu timpul și cu boala, și nici tresăririle și remușcările bărbatului, mai ales atunci când află de ce natură este suferința femeii, explicându-și desele ei retrageri în sine alternând cu momente de exaltare și frumusețe precum flăcările spontane deasupra comorilor. Ambele personaje practică autoscopia sau identificarea răului ce coabitează, modifică sau
Un bărbat și o femeie by Geo Vasile () [Corola-journal/Journalistic/8443_a_9768]
-
care poate îmbrăca forma animăluțului preferat (câine, pisică), fiind programat să pretindă a fi hrănit (simbolic), să se ceară la plimbare etc. Dacă stăpânul ignoră consecvent aceste semnale, animalul-robot va muri iremediabil după un timp, creând posesorului aceleași emoții și remușcări ca în cazul unei ființe autentice. No comment! Oamenii care fetișizează robotul, crezându-l înzestrat cu inteligență umană, uită că în privința vieții și atributelor ei (judecată, conștiință, intuiție) ne aflăm cam în aceeași situație ca acum 5000 de ani: nu
Dubla pledoarie by Mihai Bădic () [Corola-journal/Journalistic/14813_a_16138]
-
James Badge Dale, un bolnav de cancer care le ține o mică prelegere celor doi pacienți, Nicole și Whip. În ce mă privește, este fără îndoială cel mai bun moment al filmului, tocmai pentru că este lipsit de moralități izbăvitoare, de remușcări abisale, de frământări liminale. Experiența vieții în proximitatea extincției se comunică jovial-glumeț la o țigară, fără nimic grav și fără indecența suferinței afișate. Până la urmă un film modest, Zborul îl relansează însă pe regizorul american oprindu-i căderea liberă și
Cădere liberă by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/3743_a_5068]
-
Vasilache Cred că, venind vorba de ceea ce pretențios numim azi lifestyle, și pe cei mai convinși dintre progresiști îi încearcă o anume nostalgie. Dorul vremurilor bune, cînd dolce far niente era mai mult plăcere decît ispită vinovată, dătătoare de ciudate remușcări, cînd a invita și a fi invitat nu ascundea, dincolo de subtile relații sociale, vreun interes imediat, cînd delicatețea și eleganța nu erau, nicidecum, pierzătoare de viață. Un dor pe care, pentru cine are timp - unde sînt zăbavele de altădată? - îl
Cînd viața avea stil by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/8366_a_9691]
-
Márquez copilului de numai cinci ani: „Nici nu știi cât de greu apasă un mort". Atât de greu încât renunță la tot și se stabilește cu numeroasa-i familie în Aracataca, luând viața de la început pentru a scăpa de povara remușcărilor. Povestea de iubire dintre Luisa Santiaga - mama - și Gabriel Eligio - tatăl, poveste controversată, ce cunoaște multe piedici și culminează cu anul în care mama străbate Sierra Nevada pe spinarea unei catârci, oprindu-se în târguri și orașe pierdute de pe coastă
Viața lui e un roman by Luminița Voina-Răuț () [Corola-journal/Journalistic/14417_a_15742]
-
araba sau armeneasca. Nădușea îngrozitor, era foarte solid și avea un șervet pătat cu cafea. Din când în când, atunci când pleca de la prăvălie, îi țineam eu locul. Țin minte că, o dată, chiar am șterpelit o halviță și apoi am avut remușcări. Când a murit, am suferit îngrozitor. Era un om inteligent, foarte umblat și cu o fină intuiție. Armenii, ca și evreii, au acea subțirime extraordinară. Și eu, la 10 ani, purtam cu el discuții intense. În fine, nea Garabet, prietenul
“Dinu Păturică este un prototip al activistului” by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/13745_a_15070]
-
va fi mai puțin intens: "Mă apropii. Ciocîrlia stă pe burtă, labele ei se agită, ciocul i se închide și se deschide, rămîne întredeschis: mica pereche de foarfeci taie sînge. Ciocîrlie, de-ai putea deveni gîndul meu cel mai delicat, remușcarea mea cea mai scumpă! A murit pentru celelalte. Mi-am rupt permisul și mi-am atîrnat pușca în cui." (Jules Renard, Jurnal) Cuvîntul-cheie, "remușcare", va reveni sub condeiul multora sau se va lăsa citit printre rînduri ori de cîte ori
Epistolă către Odobescu (VIII) by Ștefan Cazimir () [Corola-journal/Journalistic/7916_a_9241]
-
mica pereche de foarfeci taie sînge. Ciocîrlie, de-ai putea deveni gîndul meu cel mai delicat, remușcarea mea cea mai scumpă! A murit pentru celelalte. Mi-am rupt permisul și mi-am atîrnat pușca în cui." (Jules Renard, Jurnal) Cuvîntul-cheie, "remușcare", va reveni sub condeiul multora sau se va lăsa citit printre rînduri ori de cîte ori relatarea aparține unui vînător adevărat, stăpînit în fibrele adînci ale cugetului de acea "consangvinitate mistică" dintre om și animal relevată de Mircea Eliade și
Epistolă către Odobescu (VIII) by Ștefan Cazimir () [Corola-journal/Journalistic/7916_a_9241]