4,413 matches
-
istoria omului european (fiind strâns corelat cu cel de persoanăă pornește de la dimensiunea biologică ca o contrafață înspre intimitate, a manifestării și expresivității publice de tip mască și a reprezentării sociale a acesteia. Subiectivitatea este necesară pentru a contracara permanenta tentație de alunecare spre „impersonal”. În franceză, de altfel, termenul „personne” înseamnă „nimeni”. Conceptul de „psihism al persoanei umane” le include pe toate, cu specificația că psihismul uman pornește de la dimensiunea biologică și se prezintă ca o continuitate a psihismului biologic
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
pentru învățare, cu cât mai puțini distractori (televizor, telefon, zgomotă; • să aleagă o poziție care să-l mențină treaz, activ; • să-și stabilească un program de studiu pe care să-l comunice și altora; • să învețe să spună “nu” eventualelor tentații ( de a ieși cu un prieten care l-a sunat, de a se uita la televozor chiar daca nu e emisiunea lui preferatăă; • să și monitorizeze modul de utilizare a timpului. Pe măsura acumularii și utilizării acestor deprinderi de studiu, elevii
Învăţarea eficientă - condiţie a reuşitei şcolare by Nicoleta Prepeliţă, Virginia Arghiropol () [Corola-publishinghouse/Science/1241_a_2217]
-
nivelul socio-economic al familiei sale, putem avea în vedere: creșterea în înălțime și greutate, dezvoltarea psiho-motorie, bolile declarate, nivelul de educație al mamei, al tatălui, profesiile acestora, nivelul veniturilor etc. De multe ori, alegerea indicatorilor nu este explicită și există tentația construcției rapide a întrebărilor. Se ajunge astfel la dificultăți, uneori insurmontabile, în momentul analizei datelor și elaborării concluziilor. Este vital să respectăm cât mai mult cu putință calea științifică de construcție a demersului de cercetare. Întotdeauna ne întrebăm dacă întrebarea
by Ion I. Ionescu [Corola-publishinghouse/Science/1064_a_2572]
-
în al doilea rînd, și impactul unor cauze de natură socială și politică, generate din necesități proiective la nivel social, precum reașezările identitare contemporane. Grăitoare devin, în registrul evocat, opozițiile dintre Europa unită și globalizare, pe de o parte, și tentația regionalizării sau regăsirea identităților pierdute, marginale, provinciale. Astfel, esențială se arată a fi cunoașterea imaginii de sine și a imaginii "celuilalt"; iar elaborarea oricărui proiect nu poate face abstracție de mentalitatea și memoria socială, proprii unei comunități etnice, aspecte care
Psihologie interculturală: repere teoretice și diagnoze românești by Alin Gavreliuc () [Corola-publishinghouse/Science/855_a_1870]
-
consumatorilor loiali și atragerea de noi clienți, iar campaniile eficiente transformă consumatorii noi în consumatori loiali. Reclamele la alcool sunt prezențe constante în calupurile publicitare de la posturile de televiziune, în presa scrisă și panourile publicitare. Acestea expun aproape continuu populația tentației alcoolului. Astfel că, deși în România se consuma alcool și înainte de 1989, democrația a însemnat, pe lângă mai multe posturi de televiziune, mai multe opinii, mai multe ziare și mai mult alcool (ca număr de mărci, cantitate, tipuri). Libertatea de exprimare
[Corola-publishinghouse/Science/2160_a_3485]
-
indivizi să uite condițiile dificile ale existenței lor. Ceea ce reiese în urma studiilor constă în faptul că reclamele la alcool sunt prezențe constante în calupurile publicitare de la posturile de televiziune, în presa scrisă și panourile publicitare. Acestea expun aproape continuu populația tentației alcoolului. Astfel că, deși în România se consuma alcool și înainte de 1989, democrația a însemnat, pe lângă mai multe posturi de televiziune, mai multe opinii, mai multe ziare și mai mult alcool - ca număr de mărci, cantitate, tipuri. Astfel, consumul de
[Corola-publishinghouse/Science/2160_a_3485]
-
paradox se explică conform absurdului. Opera de artă se naște atunci cind inteligența renunță să mai emită raționamente asupra concretului. Ea înseamnă triumful cărnii. E provocată de gândirea lucidă, care însă, chiar în acest act, se abandonează pe sine, necedând tentației de a supraadăuga celor descrise un sens mai adânc, pe care-l știe nelegitim. Opera de artă întruchipează o dramă a inteligenței, a cărei dovadă nu o face însă decât în mod indirect. Opera absurdă pretinde un artist conștient de
[Corola-publishinghouse/Science/85119_a_85906]
-
un univers inuman. Nu există senzație mai pură. Sunt exemple mult prea simple. Omul absurd recunoaște drept ale sale aceste armonii și aceste forme. Dar aș vrea să vorbesc aici despre o operă care comportă în cel maî mare grad tentația de a explica, în care iluzia se propune de la sine, în care concluzia este aproape nelipsită. Mă refer la creația romanescă. În cele ce urmează, îmi voi pune întrebarea dacă absurdul poate să se mențină în această creație. A gândi
[Corola-publishinghouse/Science/85119_a_85906]
-
pot detașa de ea. Viața mea poate afla în operă - lucru derizoriu - un sens. Ea nu mai este acel exercițiu de detașare și de pasiune prin care se desăvârșesc splendoare a și inutilitatea unei vieți omenești. În domeniul creației, unde tentația de a explica rămâne cea mai puternică, se poate oare depăși această ispită? În lumea fictivă, în care conștiința lumii reale este atât de puternică, pot rămâne credincios absurdului fără să cad pradă dorinței de a trage concluzii? Iată tot
[Corola-publishinghouse/Science/85119_a_85906]
-
am primi foi pe care să scriem concluziile la care noi am ajuns. (Romina David) REFLECȚIA PROFESORULUI În demersul meu am ținut cont tot timpul de faptul că trebuie să mă încadrez în temă, să aduc ceva nou proiectului, pentru că tentații de abatere au fost de nenumărate ori, ca, de altfel, și de abandon. Încerc să fiu sinceră cu mine însămi, dar și cu colegii mei. Provocarea inițială m-a urmărit tot timpul, în sensul că și acum, după patru întâlniri
[Corola-publishinghouse/Science/1510_a_2808]
-
a ne revizita propriile biografii. În urmă cu câțiva ani am realizat două interviuri, pentru a mă apropia de realitățile educației în perioada regimului comunist. Înregistrările au păstrat doar o parte din discuțiile efective, iar tematica propusă nu a înlăturat tentația povestirii de sine. Cele două interviuri oferă mostre credibile despre experiența feminină din acei ani, despre opțiuni de viață, despre modele și transmiterea lor, despre dezacorduri cu vremurile sau cu cei din jur. Desigur, între atâtea cuvinte, este destul de greu
[Corola-publishinghouse/Science/84992_a_85777]
-
satisfacție sau de nemulțumire referitoare la ceea ce suntem depind de "actele în care mila ne-a poruncit să nu le dăunăm altora și chiar să le sărim în ajutor, iar noi fie am rămas surzi la vocea ei, fie disprețuind tentațiile, i-am ascultat sfaturile"28. După aceeași regulă îi judecăm și pe ceilalți, iar sentimentele față de aceștia sunt de aprobare, stimă, respect sau blamare, dispreț, desconsiderare. Ideea responsabilității umane ca inevitabilă și de netăgăduit este centrală în concepția existențialistă. Indeterminismul
Filosofia sistemelor normative: dreptul şi morala by Raluca Mureşan [Corola-publishinghouse/Science/1443_a_2685]
-
pp. 175-177. 36 Dan Crăciun, op. cit., p. 56. 37 Ibidem. 38 N. Popa, Prelegeri de sociologie juridică, p. 102. 39 H. Kelsen, op. cit., pp. 236-237. 40 T. Cătineanu, op. cit., vol. I, pp. 104-105. 41 V. Mureșan, Introducere: R. Hare și tentația unificării teoriei morale, în: V. Mureșan (editor), Filosofia morală a lui Richard M. Hare, Editura Paideia, București, 2006, pp. 84-86. 42 B. Williams, Introducere în etică. Moralitatea, Editura Alternative, București, 1993, pp. 20-21. 43 T. Cătineanu, op. cit., p. 269. 44
Filosofia sistemelor normative: dreptul şi morala by Raluca Mureşan [Corola-publishinghouse/Science/1443_a_2685]
-
experiența, ca „presupoziții ultime”, s-a dovedit iluzoriu. Într-un anumit orizont al cunoașterii, suntem în mod inevitabil tentați să considerăm presupozițiile acestei cunoașteri drept condiții ale posibilității experienței în genere. Nici Kant nu s-a putut sustrage unei asemenea tentații. De exemplu, pentru el o mișcare fizică care nu poate fi caracterizată prin momentul și poziția mobilului nu va fi apreciată drept „în mod real posibilă”. Iată de ce principii fizice cum sunt relațiile de indeterminare din mecanica cuantică nu pot
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
Altfel spus, că acțiunea își are originea în mod exclusiv într-o maximă care este în acord cu imperativul categoric. Valoarea morală a deciziilor și acțiunilor noastre iese, desigur, mai bine în evidență atunci când ele sunt luate și înfăptuite învingând tentațiile reprezentate de înclinații care li se opun. (De exemplu, ori de câte ori rezistăm unei presiuni care se exercită pentru a ne determina să acționăm împotriva convingerilor noastre morale, refuzând mari onoruri, favoruri sau foloase personale, care reprezintă prețul pentru încălcarea a ceea ce
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
prescriu și interzic în mod categoric. Bănuiala pe care a exprimnat-o încă în Lecțiile despre etică, anume că dacă lucrurile vor fi lăsate la judecata fiecăruia „aplicarea regulilor morale va deveni foarte nesigură”42, s-a accentuat. Urmarea a fost tentația crescândă de a deplasa granița dintre ceea ce ni se impune în mod categoric și în mod ipotetic, de a introduce prescripții și interdicții specifice în sfera a ceea ce ne este poruncit în mod categoric. O tentație care se exprimă în
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
accentuat. Urmarea a fost tentația crescândă de a deplasa granița dintre ceea ce ni se impune în mod categoric și în mod ipotetic, de a introduce prescripții și interdicții specifice în sfera a ceea ce ne este poruncit în mod categoric. O tentație care se exprimă în proiectul unei teorii a îndatoririlor morale ale omului, proiect care poate fi întrezărit în Lecțiile despre etică și va căpăta contururi clare în a doua parte a Metafizicii moravurilor. Chiar dacă fundamentele concepției kantiene asupra moralității, așa cum
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
întrezărit în Lecțiile despre etică și va căpăta contururi clare în a doua parte a Metafizicii moravurilor. Chiar dacă fundamentele concepției kantiene asupra moralității, așa cum au fost prezentate ele în Imm și Crp, oferau resursele necesare pentru a rezista unei asemenea tentații. NOTE 1. Vezi Immanuel Kant, „Über den Gemeinspruch: Das mag in der Theorie richtig sein, taugt aber nicht für die Praxis”, în Op. cit., pp. 73-74. 2. Ibidem , p. 74. 3. Ibidem, p. 79. 4. Persoana cea mai apropiată de Kant
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
al adecvării conduitei la sfințenia legii”1. Sfânt pentru Kant este ceva înaccesibil omului. Spre deosebire de ipotetice ființe pur raționale, libere de orice înclinații contrare datoriei, omul este o ființă înzestrată cu rațiune și, totodată, o ființă sensibilă, supusă tot timpul tentației aproape irezistibile de a se îngriji doar de propriul ei bine și aceasta adesea în dauna binelui semenilor. Tocmai deoarece, în opoziție cu o „voință pură”, voința noastră de a face binele este unul din acele lucruri care se obține
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
existat nici un prieten loial...”6. Dincolo de o percepere acută a infirmității naturii umane, Kant a fost realist și într-un alt sens. În scrierile sale revine observația că asigurarea propriei bunăstări este, cel puțin în mod indirect, o datorie deoarece tentația de a încălca obligațiile pe care ni le prescrie rațiunea sporește sub presiunea grijilor și a nevoilor nesatisfăcute. Pentru Kant era clar că sărăcia întărește multe înclinații contrare datoriei 7. El știa asta și din proprie experiență. Până dincolo de mijlocul
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
sforțarea neîncetată de a se apropia de el, constituie fericirea cercetătorului. Kant, la rândul său, socotea că cea mai înaltă satisfacție pe care o poate trăi o ființă rațională imperfectă este conștiința faptului că și-a făcut datoria, rezistând unor tentații dintre cele mai puternice, izbutind cu prețul unei sforțări tenace să-și pună voința sub controlul rațiunii. Este o stare pe care Kant o va descrie în „Prefața” celei de-a doua părții a Metafizii moravurilor, scriind că cel care
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
un rege deoarece este stăpân asupra ființei sale și deoarece fiind propriul său stăpân el nu poate fi constrâns. Un asemenea înțelept era preferat chiar și zeilor, care nu au nici un obstacol de învins și nu trebuie să reziste nici unei tentații, în timp ce el nu ajunge la perfecțiune decât depășind cu propriile sale forțe toate obstacolele.” (Leçons, d’étique, p. 80.) 23. Vezi Ibidem, p. 211. 24. Ibidem, p. 205. 25. Ibidem, p. 227. 26. Karl Vorländer, Kant’s Leben (1911), Felix
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
spre îndumnezeire își are cauza în dinamismul lucrărilor dumnezeiești, care urmăresc conducerea creațiunii spre îndumnezeire"16. Exegetul său polonez (punctul de vedere al unui occidental mi se pare relevant) vede aici geniul Părintelui Stăniloae, care a evitat cu strălucire atât tentațiile deismului catolic, cât și pe ale panteismului, de care nu au scăpat, la un moment dat, nici Blaga și nici teologii răsăriteni ruși. După opinia mea accentuează Maciej Bielawski, această sinteză a modelului palamit cu un model teologic bazat pe
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
învins se întoarce spre veșnicie, iar distanța devine apropiere. Omul se arată ca ființă dialogică, atunci. Profunzimea și frumusețea gândirii Părintelui Stăniloae despre timp a fost sesizată întâia oară de către Daniel Nesser, în 1986, într-o carte tipărită la Roma. Tentația teologilor și a filosofilor a fost să interpreteze aruncarea în timp a omului ca pedeapsă pentru încălcarea poruncii. Nu, răspunde Părintele Stăniloae, timpul i s-a dat omului ca șansă. Și de astă dată el pleacă de la o intuiție a
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
ai nonidentității) față de origine, de identitate. Ambiguitatea ființei care-și neagă originea duce la necesitatea transformării radicale și perpetue a omului. Foucault acuză creștinismul că a încorsetat omul în identitate, silind indivizii "a se recunoaște drept subiecți ai plăcerii, dorinței, tentației și li s-a solicitat, prin mijloace diverse (examene de sine, exerciții spirituale, mărturisiri) să etaleze, în legătură cu ei înșiși și cu partea lor cea mai secretă, jocul adevărului și al falsului", ca incitare la discurs, care a dus la o
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]