2,108 matches
-
trebuie să ne naștem pe pământ pentru a trăi pur și simplu, ci trăim pentru a renaște în fiecare clipă, asta făcându-ne de fapt nemuritori. Joi, 4 iulie 2002 În fundul curții, lângă fântâna cu roată, străjuit de pruni și umbrit de nuc și-a așezat Liviu cele două șevalete și umbrela de soare, iar micul radio și l-a atârnat în copacul cu mături. Întreaga curte a fost prelucrată de criticul de artă Corneliu Antim care ieri și-a făcut
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]
-
unice, de neuitat, clipe de viață nesperate, clipe când am dori ca timpul să se dilate sau să se oprească în loc? Oare câți oameni primesc ceea ce primim noi câteodată, ca acum, când ochii străpung perdeaua foșnitoare a copacilor ce ne umbresc (făcând să fim feriți de căldura care ne moleșește), spre marea albastră, văluroasă, vuind calm, constant și liniștitor? În ultima vreme românii, în mod special cei din lumea artistică, mai precis pictorii, criticii de artă și iubitorii de frumos, au
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]
-
un ansamblu arhitectonic ce-l relevă treptat, pe măsura apropierii, dar și divers, prin jocul unghiurilor și perspectivei; nu e cazul la un “monument” care nu beneficiază decât de perspectiva celor doi ori patru metri pătrați pe care se ridică, umbrind și fiind umbrit de vecini. Se vede că, din leagăn până În mormânt, omul murdărește tot ce atinge, ca legendarul Midas; numai că acela făcea aur, nu gunoi. Timp de cinci veacuri, micul cimitir din mijlocul satului meu basarabean a mineralizat
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
ce-l relevă treptat, pe măsura apropierii, dar și divers, prin jocul unghiurilor și perspectivei; nu e cazul la un “monument” care nu beneficiază decât de perspectiva celor doi ori patru metri pătrați pe care se ridică, umbrind și fiind umbrit de vecini. Se vede că, din leagăn până În mormânt, omul murdărește tot ce atinge, ca legendarul Midas; numai că acela făcea aur, nu gunoi. Timp de cinci veacuri, micul cimitir din mijlocul satului meu basarabean a mineralizat tot ce-a
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
-i feri de vandalismul culegătorilor de flori de tei, de exemplu. Sau pur și simplu tăiați pentru a le folosi lemnul, În majoritatea cazurilor pentru fleacuri; sau pentru că unii oameni, care se consideră desigur zei, sunt alergici. Sau pentru că le umbresc locuința. Nu vreau decât să le amintesc că omul poate face multe, dar Întotdeauna trebuie să-l respecte și pe partenerul lui, copacul. Altminteri, avantajul efemer obținut pentru el se va transforma, pe termen lung, În dezavantaj irevocabil pentru mai
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
nimeni să-l oprească să nu tae cireșu că trebue să fi tăiat vreo 2-3 zile că era foarte gros. Cireșul era la fundu grădinei lui Vasile Simion Pădurariu. Om foarte răutăcios, l-a lăsat să-l tae că-i umbrea în grădină. Azi cui mai umbrește că-i mort și V.S.Pădurariu și T.Pînzariu care l-a tăiat? Oamenii care tae copaci roditori îs oameni fără simțire îs niște adevărate dihănii cu chip de om. Așa s-a mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
tae cireșu că trebue să fi tăiat vreo 2-3 zile că era foarte gros. Cireșul era la fundu grădinei lui Vasile Simion Pădurariu. Om foarte răutăcios, l-a lăsat să-l tae că-i umbrea în grădină. Azi cui mai umbrește că-i mort și V.S.Pădurariu și T.Pînzariu care l-a tăiat? Oamenii care tae copaci roditori îs oameni fără simțire îs niște adevărate dihănii cu chip de om. Așa s-a mai găsit un nebun care a tăiat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
dizolva priveliștile în „fantazie”, ca D. Anghel, spre a transmite doar stări vagi, vaporoase, poetul Miorcanilor și al Floricăi nici nu scrie „pasteluri”. Afinitățile temperamentale cu Alecsandri, menționat nominal într-un distih („La lampă, când ziua cu totul s-a umbri, / Voi reciti «Pasteluri» de V. Alecsandri”), sunt vădite, însă e aici un Alecsandri trecut prin toată arta europeană antinaturalistă și antiparnasiană. În Mărturisiri (1942) P. își definește creația din etapa „tradiționalistă” drept „o poezie a pământului spiritualizat în vreme, a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288815_a_290144]
-
din Iași, parcursă de precocele savant, cum se știe, în timp record: între 27 septembrie 1888, data înscrierii, și 19 decembrie 1889, momentul susținerii licenței. Succesul acesta răsunător, care a uimit realmente lumea intelectuală din capitala Moldovei, avea să fie umbrit de moartea fabulosului povestitor, la înmormântarea căruia a ținut să fie prezent și tânărul de douăzeci de ani. La puțin timp după aceea, N. Iorga își începe lunga și prodigioasa carieră în ale scrisului, propunându-și să atragă atenția asupra
Lumea lt;poveştilorgt; lui Creangă by Brînduşa-Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/1634_a_2971]
-
Conservatorul de Muzică și Artă Dramatică, la clasa lui Victor Ion Popa și Mihai Popescu. A fost actor la Ploiești și la București, unde a jucat, cu aceeași vocație, roluri de comedie, de dramă și tragedie. Poetul C. a fost umbrit de faima și de harul actorului. Din timiditate, și-a ascuns versurile mult timp, astfel că abia postum i-a fost publicată o culegere, Poeme și alte confesiuni (1979), în care marele comedian se exprimă într-un registru dramatic, profund
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286095_a_287424]
-
și iute pentru mișcarea sa spre înălțimi, avântându-se de jos spre înălțimi. Apoi Dumnezeu îi vorbește prin nor. Această cunoaștere imediat următoare a celor ascunse, care călăuzește sufletul prin cele văzute spre firea nevăzută, e ca un nor, care umbrește pe de o parte tot ce se vede, iar pe de alta conduce și obișnuiește spre a vedea pe Cel ascuns. Este vorba de treapta iluminării sau a contemplării, în care se manifestă darurile iluminatoare ale Duhului Sfânt, primite, prin
CONCEPTUL DE EPECTAZĂ. INFLUENŢA SFÂNTULUI GRIGORIE DE NYSSA ASUPRA GÂNDIRII TEOLOGICE A SFÂNTULUI MAXIM MĂRTURISITORUL by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/127_a_437]
-
ideea europeană este cea a unei comunități de culturi la care aparține și cultura specifică sau sub-cultura fiecăreia dintre ele. Este fără îndoială un mit ... un fel de compus chimic alcătuit din adevăr și fantezie. Absurditățile fanteziei nu trebuie să umbrească adevărul"166. Al treilea reproș îi vizează pe cei care fabrică o imagine simplistă sau monolitică a culturii europene: "Împletirea no-țiunilor de Europa și Creștinism este un produs al istoriei pe care nici cel mai sclipitor sofism nu o poate
by CARMEN ANDRAŞ [Corola-publishinghouse/Science/947_a_2455]
-
la deplasări de-a lungul cheiurilor pînă la cartierul de vile înconjurate de verdeață, numit "La țară" prin antifrază, sau la o grădină publică părăginită, cu șiruri de salcîmi ce așteptau, însetați, o stropire care venea rar. Erau singurele locuri umbrite din Salonic. Dacă Macedonia nu mai este decît o regiune cheală, aceasta se datorează turcilor, fapt care uimește, deoarece turcul, la el acasă, iubește și respectă copacii. Ce alți platani mai frumoși pot fi văzuți decît cei de la moscheea Eyub
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
făcu, că se rătăci; cu toate aceste, nu-și pierdu nădejdea în Dumnezeu, ci merse tot înainte până ce, într-una din zile, disdimineață, trecând printr-un codru întunecos, dă de-o poiană foarte frumoasă, și în poiană vede o căsuță umbrită de niște lozii pletoase; și când s-apropie de acea casă, numai iaca o babă întâmpină pe fată cu blândețe și-i zice: — Da' ce cauți prin aceste locuri, copilă, și cine ești? — Cine să fiu, mătușă? Ia, o fată
Cartea mea de lectură by Mariana Bordeianu () [Corola-publishinghouse/Science/559_a_873]
-
că se rătăci; cu toate a-ceste, nu-și pierdu nădejdea în Dumne zeu, ci merse tot înainte până ce, într una din zile, dis-dimineață, trecând printr un codru întunecos, dă de-o poiană foar-te frumoasă, și în poiană vede o căsuță umbrită de niște lozii pletoase; și când s-apropie de acea casă, numai iaca o babă întâmpină pe fată cu blândețe. Fata atunci scoate salba și paharele cele de argint și le dă tătâne-său; apoi deschizând lada împreună, nenu mărate
Cartea mea de lectură by Mariana Bordeianu () [Corola-publishinghouse/Science/559_a_873]
-
căci ei au fost dincolo. Odată ajunși în lumea ordonată, ceremonialul începe: „Cal bun fuse/ Și unde-l strânse,/ Cal bun sare și răsare,/ Cal bun sare-n crâng uscat,/ Crâng uscat frunza i-a dat,/ Mari boieri caii-și umbreau,/ Care caii își umbreau/ Tot lui...(cutare) mulțumeau”. Reluarea în patru rânduri a formulei „Cal bun sare și răsare”, adică de fiecare dată când materia trebuie să atingă un nou nivel și, prin extensie, cosmosul întreg, ne-a sugerat existența
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
dincolo. Odată ajunși în lumea ordonată, ceremonialul începe: „Cal bun fuse/ Și unde-l strânse,/ Cal bun sare și răsare,/ Cal bun sare-n crâng uscat,/ Crâng uscat frunza i-a dat,/ Mari boieri caii-și umbreau,/ Care caii își umbreau/ Tot lui...(cutare) mulțumeau”. Reluarea în patru rânduri a formulei „Cal bun sare și răsare”, adică de fiecare dată când materia trebuie să atingă un nou nivel și, prin extensie, cosmosul întreg, ne-a sugerat existența unui posibil tipar fonetic
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
grâu curat,/ Pe colac vadra de vin”. În celelalte etape, beneficiarii erau boierii, instanțe ficționale ale gospodarilor colindați, și pentru că ei erau purtați alături de fecior pe traseul eroizant, vocalele nu pot sugera decât această cuminecare din seva regăsită: „caii-și umbreau”, „caii-și pășteau”, „caii-și adăpau”. Dublu al eroului și parte constituentă a ființei ce îmblânzește fiara haosului, calul este actantul principal al minunii, dar și intermediarul dintre esență și lume, de aceea, el este cel care îndeplinește în numele călărețului
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
Coconi-Ilfov), adevărată ipostază a haosului invaziv. Domeniul lui este al naturii sălbatice, nediferențiate, specifice momentului anterior ordonării: „Cerbul Runcului,/ Fiara câmpului,/ Ș-a pământului,/ Cerb s-a lăudat/ Că nimi n-a aflat/ Pe und' se hrănește,/ Pe und' se umbrește,/ Că dânsul prujește/ Și singur își paște/ Pe-ntinsa câmpie/ Dalbă, colilie,/ Iarbă unde crește,/ Fir găitănește,/ N șase sempletește” (București). Cerbul își arogă însă și dreptul de a transgresa spațiul specific și, ajungând pe domeniul umanului, intră în clasa
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
opera lor nu se reflectă doar „timpul lor”, ci Întreg timpul istoric și anistoric, acel timp creat de om și de civilizația sa. Și-apoi, și „aceștia” - exemplele pot fi și altele, nu multe! -, dacă nu „pălesc”, oricum, sunt cumva umbriți de creatorii de „tip zero”, cum Îi numeam Încă din tinerețe, piscuri semi-zeiești ale creației, monumente ale umanității atât de exemplare, de „perfecte”, Încât, după extincția lor fizică și „explozia” operei și a modului lor de a gândi și scrie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
Fragment epic, Herodot IV. 8-9, Idilă teocritiană), bucolică (Georgicon), dar uneori cu reflexe romantice (Vânătorul), livrescă (Deborah, Fons Bandusiae), goliardică (Cântece de petrecere), s-a configurat mai târziu ca un poet al elementelor (aerul, focul, zăpada) în ciclul Lauda materiei, umbrit pe alocuri de conformism, și mai ales ca un cântăreț al erosului, în ciclul Statornicie din Lauda lucrurilor. Poezii ca Epitalam, Vino din Liban, mireasă, precum și O, tu cu ochi albaștri... sau Til a intrat în casă continuă să transmită
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286041_a_287370]
-
mai direct și, uneori, sarcastic, în nota, alt fel destul de facilă, a pamfletului versificat: „Ce era el anume în carne și oase/ din creștet în călcâie/ o tigvă de maimuță pe un ciot de homunculus/ fața pârjolită de gălbeneală și umbrită de crețuri/ gură zvârlind țipete a poruncă și-nfricoșare/ câți îl vedeau în preajmă murmurau în ei înșiși/ ia te uită cine peste noi tronează”. Câteva pagini din Poemul care își citește cititorul (2001) sunt compuse în spiritul poeziei optzeciste, S.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289864_a_291193]
-
meu suflet în minte/cu propriul meu îngândurat suflet/care atât de palid șoptea/lasă-mă liber”. Insinuată nu doar lângă trup, ci și lângă cuvinte, umbra „depinde” exact în măsura în care își cucerește „autonomia”: „Depind, deci, exist, iată fraza/De sărbătoare umbrindu-mă ca un copac/fără frunze.” Umbra nu golește, ci „stivuiește goluri”, este „pată fără răscruce, fără deviere”, păstrează senioria durerii („Inima tăiată-n două/să se-adune nu mai vrea”), ea se lasă peste trecut („șerpi plini de ghimpi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285973_a_287302]
-
pe proprietatea sa la o distanță mai mică de 1,6 m de hotarul care desparte proprietățile lor. Disputa s-a transformat Într-un adevărat conflict ca urmare a faptului că pomii și-au extins ramurile peste linia de hotar, umbrind orice posibilitate a vecinului de a cultiva zarzavaturi sau alte culturi. Amploarea conflictului l-a determinat pe C.A. să-l acționeze În instanță pe N.V.pentru a soluționa pe această cale conflictul.. În cele din urmă părțile au hotărât
Medierea litigiilor care privesc posesia by Mihai Santa () [Corola-publishinghouse/Law/1701_a_2910]
-
-se că stă să înceapă”). La ora apariției, romanul a fost înțeles inclusiv în cheie subversivă, războiul de la 1916, cu toate dilemele și suferințele sale, fiind „citit” ca parabolă a ceaușismului. După o tinerețe presărată cu flirturi de salon, însă umbrită de convalescența și, apoi, moartea lui Ștefan Mironescu, Sophie se va căsători cu colonelul Ioaniu și va sfârși în senilitate, zgârcenie și manii olfactive, ca o figură tipică burgheziei bucureștene cu veleități și eșecuri aristocrate. Profesorul Ștefan Mironescu asigură, pe
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285180_a_286509]