1,950 matches
-
înclinați spre autoperfecționare și împletesc cel mai bine elementele ce țin de propria persoană cu cele externe, doresc, prin actele de cumpărare, să se exprime cât mai variat, au venituri foarte mari, educație superioară, sunt amatori de unicitate. Folosind modelul VALS, foarte multe companii obțin, și în prezent, informații importante care le permit realizarea unor contacte eficiente cu diferite grupuri de stiluri de viață. Metodele de segmentate a stilurilor de viață sunt destul de variate, nefiind deci, universal valabile. De exemplu, Joel
Comportamentul consumatorului by Adrian TĂNASE () [Corola-publishinghouse/Science/209_a_177]
-
brutal”; „Ninge secular, tăcere, pare a fi bine”; „Ninge grandios, în orașul vast cum nu mai este”; „Sunt cel mai trist din acest oraș”; „Verde crud, verde crud; Te mai văd, te mai aud”; „La geamuri, toamna cântă funerar / Un vals îndoliat și monoton”; „E numai vedere... nu mai pot să vorbesc”; „Și plouă cu-o părere de rău”; „O, țară tristă, plină de humor...”; „Liceu - cimitir / Al tinereții mele - / Pedanți profesori / Și examene grele”; „Vorbește încet, pășește încet, / Că totul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285530_a_286859]
-
Zizi și formula ei de viață (1964). Piesa Întâlnire cu îngerul (1965) comentează, în registre vag ironice, variante posibile ale unor crize conjugale, adăugând moralizarea aferentă. Ultima sa scriere dramatică, reprezentată postum, în 1980, Sentimente și naftalină (cu titlul inițial Valsul), este o satiră alimentată de contemplarea uzurii și deteriorării în relația femeie-bărbat, unde se pot recunoaște înrâuriri venind dinspre Micul infern de Mircea Ștefănescu. Câteva dintre aceste piese au fost cuprinse, în 1971, în volumul Teatru. SCRIERI: Într-o gară
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286863_a_288192]
-
la disperare și sinucidere de profitorii și sicofanții care au deturnat idealurile revoluției. SCRIERI: A doua moarte a lui Anton Vrabie, București, 1957; Profiluri, București, 1959; Ora șase, București, 1960; Anii tineri, București, 1961; Vântul de seară, București, 1962; Un vals pentru Maricica, București, 1963; Orașul cu o mie de blesteme, București, 1965; Pe scara vagonului, București, 1966; Cu ușile deschise, București, 1967; Nu trageți în caii de lemn, București, 1967; Durerile altora, București, 1969; Scamatorul, București, 1969; Camera cu oglinzi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290168_a_291497]
-
Satan, pref. Matei Albastru [Matei Gavril], București, 1993. Repere bibliografice: Georgescu, Încercări, II, 155-157; Petroveanu, Pagini, 205-210; Mihai Novicov, Chipul luptătorului comunist în proza contemporană, București, 1961, 102-111; I. Vitner, Prozatori contemporani, II, București, 1962, 105-141, 371-372; Eugen Simion, „Un vals pentru Maricica”, GL, 1963, 23; Damian, Direcții, 158-179; Mihai Novicov, Literatura și viața, București, 1965, 50-64; Ardeleanu, Însemnări, 214-219; Mircea Iorgulescu, „Durerile altora”, AST, 1969, 6; Cristea, Interpretări, 73-78; Damian, Intrarea, 103-106; Dimisianu, Prozatori, 93-95; Mircea Iorgulescu, „Drumul spinos al
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290168_a_291497]
-
se lăsase strivit de autoritatea femeii: " Timpul anulase mînia de atunci a tînărului Walter, pus în solda și la capriciul femeii elefantiaze și lăsase intactă numai plăcerea studentului de a cunoaște frumosul oraș vienez. Walter fluiera acum un refren de vals, asemeni acelor finale de operetă în care cortina căzută a acoperit viziunea tenorului scund ce înlănțuie talia groasă a duegnei, lăsînd numai melodia în surdină a viorilor." La distanță, îngroșate de caricatură, liniile metaforei teatrale se desenează cu cinism. Viena
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
în urechea internă. Funcționarea sa este similară, întrucât depinde de excitarea celulelor ciliate din cavitățile situate în canalul osos al melcului: utricula și sacula pentru sistemul static și cele trei canale semicirculare pentru senzațiile de deplasare (senzațiile de vertij în timpul valsului etc.). Mecanismul echilibrului static a fost pus în evidență cu ajutorul unui crevete, animal care nu are decât un singur sistem, statocistul, o cavitate mică în care, datorită greutății, granulele de nisip intră în contact cu cilii celulelor receptoare. În cadrul unui
[Corola-publishinghouse/Science/1974_a_3299]
-
uitat. Un asemenea sistem nu putea conduce decît la închiderea responsabililor într-o lume politico-politiciană și ruptura cu țara, care putea observa o altă consecință a confruntărilor pe plan intern: incapacitatea de a duce o politică, frecvența crizelor politice și valsul guvernelor, încurajat de votul secret din Parlament. Sistemul împrăștia niște otrăvuri redutabile. Între acestea, nu lipsită de importanță era partitocrația, termen care exprimă confiscarea democrației de către partide, diferitele sectoare ale vieții națiunii, de la televiziunea publică, spitale, trecînd prin căile ferate
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
în perfectă stare de funcționare, se înțelege de la sine că a fost consultat specialistul nr. 1 în otorinolaringologie din Europa, al cărui cabinet particular funcționează și la această oră pe aceeași stradă și la același număr în capitala mondială a valsului. Distinsul medic vienez a recomandat călduros ca tratament vocal, fără cea mai mică ezitare excelenta "agheasmă de Zăvoaia". Și... a început "aghesmuirea" cu acest admirabil unguent. Mărturisesc cinstit că interpreții noștri nu aveau studii de specialitate, însă Duhul Sfânt, în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
să lase impresia unei colecții de ifose. Exact ceea ce îi mai trebuia României în acest șăgalnic an electoral 2004, care, din punct de vedere doctrinar, arată exact ca un papagal ciufulit: Stolojan liberal, Vadim filosemit, Băsescu președinte al Academiei de Vals și Bune Maniere, Roman gândindu-se să-și tragă partid cu tracțiune integrală, Gigi Becali secționându-și venele în public spre a se vedea „patriotismul și naționalismul” care-i curg prin ele ca un preș roșu rostogolindu-se spre fotoliul
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
un spectacol convențional, cum sunt atâtea. Acestea suferă continuu de lipsa de relație dintre muzică și imagine. În timpul pregătirii operei Faust de Gounod la Met, mi-am dat seama de următorul anacronism: În actul II se cânta o muzică de vals: deși tipică secolului al XIX-lea, În care și-a creat opera compozitorul francez, nu corespunde câtuși de puțin ambianței medievale În care are loc povestea lui Faust. Așa că am luat decizia ca epoca montării să fie epoca lui Gounod
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
la noi ca un caporal la soldați nătângi: „Măi, voi n-ați citit Faust? De ce decorul nu reproduce Evul Mediu?!“. Aveam răspunsul dinainte pregătit: „Mi-am dat seama de următorul anacronism: pentru actul II, Gounod a compus o muzică de vals: e atmosfera tipică secolului al XIX-lea și nu corespunde câtuși de puțin ambianței medievale În care are loc povestea lui Faust la Goethe. Nu găsiți că e mult mai logic să vezi valsul transpus În epoca În care a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
Gounod a compus o muzică de vals: e atmosfera tipică secolului al XIX-lea și nu corespunde câtuși de puțin ambianței medievale În care are loc povestea lui Faust la Goethe. Nu găsiți că e mult mai logic să vezi valsul transpus În epoca În care a scris Gounod!?“. Volpe s-a strâmbat la mine și, ridicând semnificativ din umeri, a ieșit din birou. Degeaba, orice argument nu avea nici un ecou, eram iar respinși de direcțiune și obligați să reluăm lucrul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
erau cele din Roman? A.R. Principala atracție era Grădina Mare, un parc vast, cu copaci bătrâni și înțelepți, cu un deal scund, pe care-l escaladam cu mândrie de alpinist, cu un chioșc în care duminicile fanfara militară cânta valsuri de Johann Strauss și cu un lac cu bărci și cu un podeț boltit. Am mai spus-o: când treceam cu barca pe sub pod, dincolo, aveam o senzație de stranietate pe care n-am încercat-o nici la Veneția, când
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
muzică (un patefon sau gramofon), sucuri și uneori ceva... tărie (pentru ei). Stăteam la masă și serveam ce avea pregătit pentru acea dată, povesteam câte toate și-apoi treceam la dans. În aceste "ceaiuri" ne învățam pașii de dans de la vals, tangou, sârbă sau horă. Cu câtă sinceritate și afecțiune ne alegeam partenerii de dans! Cu câtă sfială ne priveam și ne prindeam prietenește de mâini! Acele momente foarte îndepărtate, vor stărui încă multă vreme în mintea noastră. Prea erau încărcate
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
Valentino, Lon Chaney, Clara Bow, Emil Jannings știam tot atât de bine ca și ea. Iar muzica de pian a lui Chopin ce acompania acțiunea melodramelor a pătruns atunci atât de adânc în mine, până în „rărunchi“, încât nici azi nu pot asculta valsurile, impromptuurile, baladele, nocturnele lui fără să nu trezească în mine un iremediabil kitsch melancolic. Altă escapadă, estivală, mă purta la ștrandul foarte departe de casă, în parcul orașului, unde intram tot clandestin, sărind gardul. Acolo am învățat de unul singur
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
îl cunoașteți, l-ați încercat chiar în timpul zborului urmărit de noi toți. Toate aceste mișcări induc în noi ideea inefabilă de nemărginire. O astfel de stare sufletească am trăit-o noi înșine pe un cal în galop, în vârtejul unui vals, într-o barcă cu pânze mânată de vânt pe suprafața apei sau în fața unui buchet de flori. Întocmai, completează cu voce domoală cunoscutul pictor. Ne cuprinde o aspirație nemăsurată către o altfel de viață, către una hiperbolică. În Adormirea Maicii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
desuet prin romantismul său, alții că este elegiac și nostalgic atât cât trebuia să rezulte din partea unui scriitor de "fin de siècle". Emil Codrescu este mereu stăpânit de incertitudini, filozofează, dar e un iremediabil sentimental. Frumoasa Adela cântă la clavecin valsuri de Chopin, după care urmează molcomele și îngânduratele conversații în cerdacul de sub cerul senin al nopții. Adela este văzută de Emil mai degrabă ca o proiecție lirică a visătorului predispus la idealizare. Cunoscutul profesor cărturar N.I. Popa, într-un interesant
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
înfățișeze mai bine sublimul din lumina ei. Iar autorul "Adelei", sensibil și romantic, acceptă până la urmă Luna tuturor poeților. Poate de aceea era prezentă și la îngânduratele conversații dintre Emil Codrescu, eternul îndrăgostit, și frumoasa Adela, cântând apoi la clavecin valsuri de Chopin. În cerdacul lor "de sub lună" era aceeași prezență selenară, era și Luna lui Eminescu și cea a lui Turgheniev. Poate ceva mai mult a lui Eminescu? De la Lună la pământeni. Ne aducem aminte (mereu amintirile își cer dreptul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
primele semne ale înnoirii s-au manifestat la noi în domeniul... dansului. În 1812, la curtea lui Caragea nu se purtau costume occidentale, dar se dansau, potrivit unei relatări anonime (Journal of a Nobleman, Londra, 1831), contradansul englez, cadrilul francez, valsul german și mazurca poloneză, toate în sunetele unei muzici ungurești. Dansurile europene ar fi fost învățate de la ruși, în timpul ultimei lor ocupații (1806- 1812). La un bal oferit de Grigore Ghica-vodă în 1824, diplomatul danez Clausewitz remarca la rândul lui
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
neasemuit de incomode la joc. „Când era să înceapă danțul - ne informează Ion Ghica -, boierii cei tineri își lepădau giubelele și papucii, rămâneau numai în meși și alergau de luau fetele și cucoanele la joc, la poloneză, la parolă, la vals și la «écossaise».“ (Un bal la curte în 1827) Din Topografia țării Românești a doctorului Constantin Caracaș, tipărită postum în 1830, aflăm că unii tineri, spre a gusta nestingheriți plăcerile dansului, îmbrăcau în acest scop haine mai fine și mai
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
făcea simțită din plin, contele Demidov o va pune și el în legătură cu exigențele dansului. „În zadar severul anteriu al boierilor ar vrea să se opună acestei invazii a modelor și frivolităților moderne. Generației actuale îi trebuie un salon spațios, unde valsul și galopul să se poată desfășura și învârti în voie, îi trebuie un costum care să nu împiedice pașii eleganți ai mazurcii și care să nu se încurce în strâmtul labirint al cadrilelor franceze.“ Așadar, la început a fost dansul
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
adoptarea muzicii europene în armată (menită a înlocui meterhaneaua și tubulhaneaua), „compozițiunile lăutărești - ne informează N. Filimon - începură a lua un caracter european, amestecat cu cel turcesc; prima și secunda parte a horelor începură a se compune din imitațiunea vreunui vals sau mazurcă, iar finalele era luat din muzica orientală. Acest gust de compozițiune amfibie începu la anul 1830 și dură până la 1858, iar de aci înainte începu a se auzi din timp în timp și cântece de petrecere a căror
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
trebuie, putem vedea, dacă nu suntem robiți de prejudecăți, că dracul nu e totdeauna chiar așa de negru cum îl bănuiește lumea. Așadar nici mult hulitul Gorică Pirgu, sărmanul. Rugați-vă pentru el ! De la Matei cetire... (Patru note) 1. „...un vals care era una din slăbiciunile lui Pantazi, un vals domol, voluptuos și trist, aproape funebru. În legănarea lui molatecă, pâlpâia, nostalgică și sumbră fără sfârșit, o patimă așa sfâșietoare că însăși plăcerea de a-l asculta era amestecată cu suferință
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
că dracul nu e totdeauna chiar așa de negru cum îl bănuiește lumea. Așadar nici mult hulitul Gorică Pirgu, sărmanul. Rugați-vă pentru el ! De la Matei cetire... (Patru note) 1. „...un vals care era una din slăbiciunile lui Pantazi, un vals domol, voluptuos și trist, aproape funebru. În legănarea lui molatecă, pâlpâia, nostalgică și sumbră fără sfârșit, o patimă așa sfâșietoare că însăși plăcerea de a-l asculta era amestecată cu suferință” (M.I.C., Opere, București, 1936, pp. 65 și 188). Discutând
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]