1,661 matches
-
se achitau de datoria pe care o aveau față de cei căzuți într-o manieră cât mai ostentativă și mai trainică, monumente încadrate de prundiș și de tei, în fața cărora, în fiecare an la 11 noiembrie, o fanfară cânta bubuind acordurile voioase ale triumfului și pe cele smiorcăite ale durerii, în vreme ce câinii vagabonzi își ridicau noaptea piciorul de jur-împrejur, iar porumbeii își adăugau propriile decorații din găinațuri la cele conferite de oameni. Bassepin avea o burtă mare în formă de pară, o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
lor. Moș Gheorghe matură cu grijă căruță de fan, pregătind-o pentru ziua următoare. Sub scândura de pe care își mâna boii, măi ascunde câte două-trei brazde. Pe urmă, intră încet în bucătărie, strigând: - Anică, hai!.... Mai, Anică!.... Anica îl întâmpină voioasa cu sortul în brâu și cu făcălețul în mână, făcând încă o mămăligă caldă pentru omul ei întors de la câmp și, după ce ospătează amândoi, lapte cu mămăligă, pâine și șuncă gustoasă, plăcinte calde, mai stau la o vorbă, măi beau
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
dirijează două interludii-parodie la muzică zisă „concretă“. Efortul îl consumă. Camera video îl arată în cabina unde se odihnește, mușcat de boala necruțătoare a secolului XX: cancerul, rechin galben... SCRISOARE PENTRU MELOMANI Victor ESKENASY Din nou despre Mândru Katz Raportată voios anul trecut de presa bucureșteană ca o „realizare“ la ultimul Festival „George Enescu“, monografia criticei muzicale Ruth Guttman Ben-Zwi, despre pianistul Mândru Katz, prefațată de Valentin Gheorghiu și Arie Vardi, a apărut abia zilele trecute, tipărită în Israel, în regia
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2210_a_3535]
-
Nu? Ca să nu mai amintesc de opintici, niște ciuperci mici și veșnic puse pe erecții sculative în iarba tandră a peisajului mioritic... așa... ca în pastelurile unui Alecsandri ce nu halea viagra... era de ajuns ca juna Rodică să treacă, voioasă, pe lângă junii secerători... purtând cofița cu apă rece... Hm, gagiii ăștia, strămoșii care va să zică, știau ei ce știau!!! București Far West Poetul cu literă mare (I) Daniel Cristea-Enache Critica literară și publicul larg au văzut în Nichita Stănescu, încă din timpul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2166_a_3491]
-
elibereze de povară. Face parte din ciclul vieții. Albinele dau miere, vacile lapte, iar lucrătorii de la salubritate ne dau curățenie. Chiar și aici, în fața universității. Pe același sistem, autobuzul vine și curăță stația de oameni, ca să facă loc altora, mai voioși sau mai triști, mai colorați sau mai cenușii. ENȚICLOPEDIA ENCARTA Luiza VASILIU Bob și Pulitzerul Luni, 7 aprilie, au fost anunțati câștigătorii pe 2008 ai premiilor Pulitzer. Amețiți de mulțimea galelor și ceremoniilor de la noi, o privire către americani ne
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2208_a_3533]
-
fripse nefericitul iepure, această mascotă vie a existenței tupilate și libere care pe atunci creștea cu sutele de mii pe generoasele dealuri urmate de fertile văi, soarele trecu încet, inexorabil în crucea amiezii. Era o zi minunată. Ciocârlia se înălța voioasă în văzduh după vreo musculiță inconștientă, albinele bâzâiau harnice în căutarea prăzii, fluturii își etalau întreaga paletă a coloritului lor, demn de pensula unui Kandinsky, iar muștele, cu excepția locului unde adăstau caii, erau puține. La marginea pădurii se puteau vedea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
personaje se duc la muncă, să-și ocupe posturile de lucru în textul nostru. A răsărit și soarele, un soare arzând vesel, arătându-și dinții. Gospodinele au început să-și bată tapetele, făcând să cadă cuvintele, virgulele inutile, copiii merg voioși spre Școala de literatură, printre blocuri au oprit câțiva editori strigând „Texti cumpar! Texti goali!”, la ușă sună politicos un controlor, ca să factureze consumul de cerneală, iar peste toate, de la bucătărie, se aude glasul soției anunțându-te bucuroasă: „Azi o să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
asemenea oraș la acel ceas al după-amiezii: perechi de spahii ieșiți la o plimbare, copii jucându-se de-a „au venit turcii”, călești de nobili mergând cu jalbe la stăpânire, negustori osmalâi strigând „kürtoș kolacsi!”, un taraf de lingurari atacând voios o vioaie melodie, o coadă la braga, zarzavagii, cafegii, borcanagii de iaurt și patrule. Chemați prin semne clare și imperioase cu mâna de o santinelă cu fes, eroii noștri acostară la primul chei și căpitanul Georgios pregăti pentru verificare actele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
a lungul despărțiturii. N-am văzut decît un birou vechi, demodat, și ceva care aducea a observator. În spatele biroului răsări un cap de fată tunsă băiețește, iar sub birou doi genunchi albi, rotunzi, strîns lipiți. Bună seara, am zis, mai voios decît ar fi fost cazul, frecîndu-mi Între timp brațele și umerii pe rînd, ca și cînd aș fi vrut să mai vîr ceva căldură În oase. Intenționat n-am privit-o pe fată. — Bună seara. Pentru moment nu-mi venea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
Se făcuse Întuneric și nu-i mai vedeam fața. I-o puteam Însă ghici din tăcerea ei Încordată. Una, două, trei secunde, patru secunde... Se adîncea pe măsură ce trecea timpul, i se contura mai mult semnificația... Reacția ei bruscă, tonul ei voios Îmi mai estompă agresivitatea: — O, ce s-a Întunecat! A aprins lumina și a rămas În picioare lîngă peretele comun cu bucătăria. Rafturi cu cărți, perdeaua lămîiatică, telefonul, mașina de formula 1, reproducerea după Picasso, aparatul stereo, fața de masă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
întorsese fața spre noi. Iar noi, drept mulțumire, ne-am însutit crucile goale de credință și am înălțat mii de biserici, fără a observa, copleșiți de gesturi, zâmbetul Lui tandru-ironic. Sentimentul tonic și înfricoșător al libertății coexista cu isteria ei voioasă sau cu o parodie grotescă. Anul 1989 devenise Anul României, pentru a se transforma apoi printr-o inconștientă și carnavalescă exaltare în Anul României Universale, printr-o tristă și grandioasă emigrație. Suferința reală, banalizată prin supraexpunere sau supralicitare, devenise un
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2207_a_3532]
-
îngheț, și hălăduiam până adânc în pădure... Copacii aveau dantele de zăpadă înghețată... mă gândeam la Labiș... Era un aer pur de rai sub zero grade... Clopoțelul de la gâtul Lișcăi se auzea argintiu, fragmentat de frig în clinchete ascuțite, subțiri, voioase... Însoțit de o asistentă medicală, cred că Aristița, luam parte la efectuarea vaccinărilor obligatorii pentru copii... Intram din casă în casă, mai toate femeile aveau copii mici, turnați cu duiumul... presupun că era singura lor distracție... omul venea cam cherchelit
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2207_a_3532]
-
om, și orga electronică gâdilind la încheieturi, și câini slăbănogi dar simpatici veniți cu stăpânii și stăpânele, și câte-un măscărici cu megafon, și mașinile salvării pentru cei care leșinau de epuizare, și semnul V între degete, ca două cornițe voioase de melc, și microbuze, și rulote, și poliția făcând foarte puțină ordine, He loves me - He loves me not, maimuțici concentrate pe muzica făcută-n viteză îndestulătoare, Mother Fucker, sindicaliști naivi, marxiști fără să priceapă ce-i dictatura, Swing Lord
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2193_a_3518]
-
Shu Lien din Tigru și dragon. Arunc rucsacul în spate ca pe-un fulg, înșfac scurt, cu o mișcare hotărâtă, sacoșele burdușite și pornesc în pas săltăreț spre casă. De multe ori, în timp ce străbat parcul, îmi dau drumul și fredonez voios, tot mai tare și mai neînfricat, o-di-ri-di-di-na u-ha“. rockin’ by myself Oxy(re)generator Dumitru UNGUREANU Da, Jean Michel Jarre ne va încânta urechile și-n acest articol! Omul e cu un pas înainte și, generos cum îl știm, ne
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2196_a_3521]
-
cumpărate pentru că erau chilipiruri față de prețul inițial. Vreo 30 de sticle de dizolvant zac pe jumătate pline în fundul șifonierului meu. Și cutii peste cutii de pastile: care să mă mențină slabă, cu părul strălucitor, picioare curate, sinusuri desfundate, dinți albi, voioasă, cu ciclu regulat și conștiința împăcată. Nu știi niciodată când ai putea avea nevoie de aceste mici comori, nu? Până la urmă, într-o bună zi nu o să mai zbor, și cum o să mai fac atunci rost de tuburi foarte mari
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
șorț, cu un zâmbet enorm pe față. Dacă e așa, sunteți norocoși. Deseori îmi doresc să fi avut așa o mamă. Una care să-mi fi spus că sunt un copil grozav. Dar, din păcate, când s-au împărțit mamele voioase, eu cred că eram la capătul rândului. De fapt, cred că nu eram nici măcar prin zonă. Probabil n-am fost în stare să găsesc rândul ăla. Nu plătesc chirie, dar îmi plătesc șederea aici călcând aproape toate rufele și cumpărând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
ar plăcea să înregistrez ceva vesel de genul „Bună, sunt Katie și acum nu pot răspunde la telefon, dar vă rog să lăsați un mesaj.“ Pe de altă parte, ați putea avea încredere într-o persoană care pare așa de voioasă când vorbește în telefon, singură acasă? Mă holbez la telefon. Trebuie să mă gândesc bine la ce mesaj o să-i scriu. Doar nu vreau să par prea entuziasmată. Pe de altă parte, nu vreau să par nici prea neinteresată. Poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
foametei, îi spun. Nu e impresionată. Sau, dacă e, n-o arată. —E despre o familie săracă și tatăl bea toți banii de care face rost și apoi... Ai putea să-l convingi pe Liam Neeson să joace, sugerează Amy voioasă și observ că își bea Malibu cu ananas ceva mai repede acum. Dacă e liber, da. Cred că ar fi bun. O să alegi tu distribuția? — Nu știu. Sper că o să mă lase să am un cuvânt de spus. Cine e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
obrajii. Pentru numele lui Dumnezeu, ce-am făcut ca să merit asta ? Arată bine, foarte bine, de fapt, deși dintr-un motiv ciudat, nu-mi place să recunosc asta. Și miroase bine - Polo, Ralph Lauren, cred. — Câți sunteți aici? întreabă Debbie voioasă. —Suntem cinci. E ziua lui Colin. Grozav, îmi spun. Colin e fratele lui Donald, deși nu e nici pe jumate la fel de arătos. Dar lipsurile de la capitolul aparențe le compensează prin orgoliul lui imens. Eu, una, cred că Cock Tavern nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
pentru aterizare. Lydia e nervoasă în spate. —Ai stat un secol, se vaită, ungându-și mâinile cu o cremă urât mirositoare. Vrei? Îndreaptă amenințător tubul în direcția mea. Nu, mersi, doar am mai stat puțin de vorbă cu fetele, spun voioasă, ignorându-i fața bosumflată. Sunt amândouă logodite, nu e minunat? Lydia mă ignoră, cască și-și bagă crema de mâini înapoi în geantă. — Sper că zborul nu o să aibă întârziere la întoarcere. O să-i spun lui Mike să-i bage
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
de la Hollywood s-au arătat interesați să transforme Un tip la înălțime într-un film. Eram interesată? Interesată? Aproape am scăpat telefonul din mână! Dacă eram cum? E greu de crezut că în urmă cu doar un an mă îndreptam voioasă spre nicăieri. Acum sunt logodită cu un bărbat pe care îl iubesc. Sunt însărcinată și prima mea carte, care a fost publicată săptămâna trecută, a ajuns în topul bestsellerurilor, ceea ce nu e rău pentru o începătoare ca mine. Ieri agentul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
omăt. "Trebuie să fie târziu", își spune Dora. Da, e trecut de ora nouă", confirmă minusculul cadran al ceasului ei. Casa este animată de zgomote pașnice și parfumul de pâine proaspătă și de cafea sunt îmbietoare. Bună dimineața, o întâmpină voioasă Ștefana, vă invit la masă; tocmai am scos plăcintele din cuptor. Dragoș trebuie să pice dintr-o clipă în alta. A tras o fugă, sau mai curând Murgu a tras un galop, până la Ciprian ; spunea că mai au niște treburi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
ea a scos din buzunar cele trei bancnote. Au fost destul de cumsecade că s-au mulțumit cu o bancnotă fiecare și ne-au lăsat și nouă, una în afară de cele două ascunse la pieptul Ulitiei. După asta ne-au însoțit sporovăind voioși până la prăvălia satului. Izbele mici și sărăcăcioase se înșirau de-a lungul unei singure ulițe lungi. De după ferestre, simțeam sfredelindu-ne priviri curioase. Vânzătorul era în vârstă, purta ochelari fini cu ramă aurie care îi dădeau un aer distins și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
un final am cedat, sperând că nu aveau cum să localizeze un apel În câteva secunde, cât mi-a luat să pronunț niște cuvinte precum „moartă“, „ajutor“ și o adresă. Ca să fiu și mai sigur, am vorbit pe cel mai voios ton posibil. Chiar dacă ofițerul de poliție care a răspuns nu m-ar fi luat În serios, trebuia să urmeze procedurile standard. Presupun că și-a trimis câțiva colegi care probabil au părăsit sediul din piața cea mare fără prea mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
sale de anonimitate“. Cotidianul Tageblatt i se alătură rugăminții Inspectoarei Manetti cu o cerere proprie: dragi concetățeni, haideți să ne prezentăm cu ce avem mai bun! Mi-am dat seama că trebuia să preiau inițiativa. Împăturind ziarul, m-am Îndreptat voios către Heino. Intrând În prăvălia sa de la subsol, l-am văzut efectuând ultimele retușuri pe trei coroane funerale, Împodobite cu panglici negre și late din mătase și Îi ordonă ceva unei doamne mai vârstnice care, căscând, se răcorea cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]