1,663 matches
-
cei doi deja în mașină. De când cânta Bach, și îl cântă mai bine de un an de zile, vecinii deveniră cu toții melomani, chiar îl rugară să mărească, pentru câteva ore, până la venirea serii, sonorul stației de amplificare. Profesorul nota de zor. Deja publicase în Magazin, la rubrica de convorbiri cu cititorii, o notiță despre fenomenul muzical apărut în spatele blocului din Berceni. Trimise apoi un articol la Flacăra, care apăru chiar săptămâna următoare, ceea ce atrase atenția forurilor în drept asupra cazului. Cum
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
care au rămas cu un gust amar sesizând că niciuna dintre camerele de televiziune nu îi băga în seamă. Tot de pe agenție am aflat că, în timp ce noi stăteam la coadă pentru autografe, Alexandru Vărzaru de la „Academia Cațavencu“ se poza de zor cu Daciana Sârbu.) Despre Cartea de la capătul lumii își vor da cu părerea de acum și criticii, însă, dincolo de toate neajunsurile de ordin stilistic sau de construcție care i s-ar găsi, cert este că un om și-a văzut
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2168_a_3493]
-
în întregime, de parcă ar fi străpuns cu flacăra lui de la un capăt la altul podul casei vecine. — Permiteți-mi să vă torn puțin lichior, Sofia Petrovna, spuse Iag, poftindu-ne să ne așezăm și umplând păhăruțele roșii, în timp ce tropăia de zor pe tabla cu care era acoperită podeaua balconului. Ca să spun drept, nu știam că vă întâlniți cu Vadim. Și doar suntem prieteni. Vă rog mult să serviți. După ce Sonia încuviință din cap, Iag se așeză pe marginea unui scaun, proptindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
funicular... Se întoarse acasă și o găsi pe Camelia într-o discuție interminabilă cu Ana și Alice. Și-au revenit cu greu, în special Alice, după plecarea băieților și tot întrebau "când veniți, când veniți?". La întrebarea Cameliei de ce atâta zor, au spus amândouă, la unison, "ne e dor" și, după o scurtă pauză, "nu prea mai e nimic de mâncare"! Petre și Camelia au început să râdă, zicându-și: Fete mari, dar tot copii! Au hotărât să se înapoieze la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
înălțarea sufletului său. D-sa a venit la Iași sigură în speranța că [vă] va găsi pe d-voastră la Iași, ca să vă vadă și să vă vorbească. D-le Eminescu, vă rog să nu-mi atribuiți câtuși de // puțin zorul depeșelor care le-ați primit, nu ași fi avut nicicând curajul de-a vă chema pentru dorul meu într-un mod așa de espres. Domnișoara însă, ca sora d-voastră, a avut și dreptul și curajul. 627 {EminescuOpXVI 628} D-
Opere 16 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295594_a_296923]
-
Sau prieten, vru să dreagă busuiocul, fără să reușească, Nora Aron, căreia dragă îi era, din școală, musafira ei. Vasile se pleoști de tot, ca o mimoză senzitivă, căci una pudică ar fi fost cazul, poate, să se coloroze, de zor, într-un roz rumen, bătând ușor în roșu... Căci eritemulului, adică-mpurpurării incontrolabile și bruște la față a cuiva, tot astfel, anume pudic, i se spune. — Cum, oare, se roșesc la față negrii, încercă Nora Aron să deturneze discuția-n derizoriu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2178_a_3503]
-
și a tușit ușor. Lumina din ochi însă îl dădea de gol. „Știu că din toate cele scrise nimic nu-ți este străin, dar am vrut și eu s-o fac pe grozavul. Iertare, părinte!” - am gândit eu, căutând de zor zapisul cu pricina. Iată-l! „Adică eu, Arseniia nepoata Gahiții, soțul lui Costandin bărbieru, am dat... zapisul meu la mâna sfinții sale părintelui egumen Sfântului Savii chir Dionisâie pentru ca să să știe pentru o dugheană ce au avut moș Costandin bărbieru
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/548_a_763]
-
clară asupra intereselor strategice ale țării lor. Ei vorbesc de pe pozițiile altora, de regulă ale marilor puteri. Așa puteau spune și despre noi, în anii 1980, când ne orientam spre țările baltice, iar nu spre București, unde se construia de zor comunismul. Noi ce eram atunci - agenții balticilor? Unde să privească românii de la Cernăuți? Spre București? Ce să vadă? Politica Partidului Regiunilor din Ucraina le oferă mai mult decât le oferă Tratatul semnat cu atâta abnegație de Emil Constantinescu și Leonid
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
înțepenit în scaun din aceleași motive. Piatra nu alege, nu ține seama de funcție. Secretara a înroșit telefonul. Peste patru ore, după o injecție cu papaverină, directorul cobora în grabă scările să meargă la o ședință. Pe lângă el, urcau de zor o asistentă de la Salvare și doi flăcăi țapeni, cu targa pe lângă balustradă. “Unde vă duceți?” “Am primit telefon că aveți un bolnav grav aici...”, susură asistenta numai ochi negri. “A, nu mai e cazul. A murit, duduie, pacientul a murit
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
auzi noaptea la telefonul proprietate personală: «Te mănâncă blana, ai?...» În rest, vagoane de țigări, meseriașe trimise la turci, trafic de droguri și mercur... Folclor negru! Poliția din Făurei este pe strada Păcii. A ieșit colțul și orătăniile scurmă de zor prin acest târg uitat de lume. O găină cântă cocoșește. «Huși, ‘ra-ți-ai dracu‘!»Doi purcei se pălesc la soare pe o grămadă de gunoi. Într-o bună dimineață, un om de bine s-a dus la post cu o rață
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
pe mâini străine. Atât îți spun! Moș Costache nu îndrăzni să scoată nici un cuvânt și, când Otilia îl îndemnă din nou să se mute, căută să iasă din încurcătură cu un: - Să vedem! Să ne mai gândim. Nu e nici un zor! Ostilitatea Aglaei se îndreptă încet, dar sigur și în direcția lui Felix, așa cum prevăzuse Otilia. Tânărul o constată în mici lucruri, în aparență neînsemnate. Întâi nu mai fu rugat să pregătească pe Titi pentru corigență, fiind înlocuit cu Stănică, a
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
mi-ai scris că vii, se-ncăpățîna mereu să stai acolo. Nici nu știu bine ce era în capul lui, dar dragostea pentru el n-o să mă împiedice să-ți spun că e cam avar. Ai văzut tu singur. El dădea zor că ai să-ți găsești o slujbă din care să trăiești, acolo, la Iași, și că n-o să-i ceri nici un ban. O, nu, să nu crezi cumva că papa ar fi avut de gând să-ți ia veniturile tale
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
le-am ascuns eu, nu le găsești dumneata! glumi cumaliție moș Costache. - Doar nu le-ai depus la vreo bancă, să dea faliment. S-aupîrlit mulți. Stănică examină fața lui moș Costache, spre a-i surprinde reacțiunile, dar acesta îngițea de zor, cu lăcomie aperitivele. - E bine să fii bogat, dar e bine să fii și sărac. Fiecare starecu avantajele ei. Azi, dacă ai bani, nu știi ce să faci cu ei. La bănci nu sunt siguri, acasă te pradă hoții, să
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
un lăcaș de închinăciune unde trebuie respectate anumite norme. Dacă aveau un decolteu prea exagerat primeau și un șal pe care-l puneau pe umeri, pentru a fi mai decente. Costel roia în jurul nostru ca de obicei și filma de zor, iar eu mă ocupam de aparatul foto cu care am prins tot ce am putut, cu excepția unor locuri unde era interzis să faci poze sau să filmezi. Am văzut și multe locuri în care nu am putut filma și în
Caravana naivilor by Mihai Dascălu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/436_a_1050]
-
după amiază foarte relaxantă, admirând soarele care se ducea spre asfințit și bineînțeles nu mai pridideam cu comentariile referitor la un posibil tablou ce s-ar putea face într-un asemenea loc. Sigur că toată lumea făcea poze, Costel filma de zor și așa am avut o serie de materiale care nu ne-au lăsat să uităm un moment rar cum a fost acea zi în Caraș-Severin. Înainte de a coborî spre casă am făcut un mic popas la bisericuța de pe muntele Semenic
Caravana naivilor by Mihai Dascălu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/436_a_1088]
-
iar începuse să joace pe bani, cinci bani deschiderea ; și-nainte să vină fetele, madam Ioaniu făcea totdeauna plăcintă cu mere. Dată dracului fusese madam Ioaniu la viața ei, și pe ce punea mâna-i ieșea. Odată, ea era-n zor mare să termine o rochie a Ivonei, și-ntr-o doară i-a dat și lu madam Ioaniu să-i surfileze. Și ce să vezi ? De cum a pus mâna pe ac, foarte frumos și îngrijit surfila ; d-atunci i-a
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
a binelea de ziuă mă văd cu pâinea-n brațe, ce pâine rea, plină de tărâțe, bolovan, nu pâine, înghețată și ea de ger, și-mi atârnă, tare ca piatra, în brațe. Și io, cu pâinea-n brațe, într-un zor o duc pân acasă, că știu ce m-așteaptă acolo, că s a trezit toată liota de frați, și urlă, și se-ncaieră, și mă strigă, care de care, că nici nu mai nemeresc pe ce să pui mai întâi
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
ca să-mi revin... — Eee, te-ai speriat, d-aia ! Și io, dacă mi se-ntâmplă ceva, odată mi se taie picioarele și toată ziua nu mai sunt bună de nimica. Și-acu tot așa : de dimineață am plecat în mare zor, pe inima goală, și parcă tot îmi vine leșin... Da dumneata bag mâna-n foc că n-ai pus az nimica în gură... — Poate, dar nici foame nu-mi e... Hai să-ți citesc scrisoarea... Cine zici că scrie ? — Anca
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
mare, știu... Nu, îți spun sincer, dacă ar fi fost Niki aici, făceam efortul să merg... — Telefonu ! Haidi, dă fuga !... Lasă asta și fugi ! Și până vii, îmi strâng și io toate-ale mele care le am, că-s în mare zor... Vica înghesuie pungile goale de plastic în țoașcă, își pune paltonul, basmalele, basca, se leagă pe deasupra cu fularul, controlează suta de la Ivona în portofel. Pe urmă, așa încotoșmănată cum e, intră în bucătărie, se aude ușa frigiderului. Vica se întoarce
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
frigiderului. Vica se întoarce înapoi, mestecând. În sufragerie dă cu ochii de Ivona pe care n-a auzit-o coborând de la telefon. — Ce-ai, Ivona dragă, ce-ai ? Haidi, zi ! Că nu erai așa când plecași... Haidi, zi, că ce zor e pe mine, da nu po’ să plec ! Nu po’ să te las așa ! Haidi, Ivona, zi ! Haidi, zi, că uite, mi s-a tăiat picioarele, stai puțin, stai să scot un carbaxin - unu dumitale, unu mie. Ia-l, ia
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
am călătorit În viața mea În asemenea condiții! Chiar nu-mi vine să că chiar mă lasă să stau aici. — E clasa Întîi ? șoptesc, privind cu aviditate luxul calm din jur. În dreapta mea, un tip În costum elegant bate de zor la un laptop, iar două femei În vîrstă, aflate În colț, tocmai Își pun căștile pe urechi. — Clasa business. Pe ruta asta nu există clasa Întîi. Ridică iar vocea la volumul normal. E În regulă, vă convine ? — E perfect ! Mulțumesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
fac ordine rapidă În hîrtii și bîrfesc aprins. CÎnd trec pe lîngă biroul lui Neil Gregg, care se ocupă cu strategiile de mediatizare, Îl văd aliniindu-și premiile de Eficacitate În Marketing pe birou, În timp ce Fiona, asistenta lui, lustruiește de zor fotografiile Înrămate, care Îl prezintă dînd mîna cu diverse celebrități. Tocmai Îmi atîrn haina În cuier, cînd Paul, șeful departamentului nostru, mă ia deoparte. Ce dracu s-a Întîmplat la Glen Oil ? Am primit azi-dimineață un e-mail foarte ciudat de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
În clipa În care sosește, vreau să vă văd lucrînd. Faceți ce faceți de obicei, pe parcursul unei zile normale de lucru. Privește În jur absent. Unii dintre voi, să zicem, pot vorbi la telefon, alții veți scrie la computer de zor... alții veți fi În plin brainstorming... Țineți minte, acest departament este Însăși esența companiei. Panther Corporation e renumită pentru geniul său În marketing ! Se oprește și noi ne uităm la el ca tîmpiții. Hai, hai ! Bate iar din palme. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
mai firesc de care sînt În stare, deschid un fișier nou și Încep să scriu cît de rapid și de eficient pot, cu spatele perfect drept. N-a fost niciodată așa o liniște totală În departamentul nostru. Toată lumea bate de zor la computer, nimeni nu scoate o vorbă. Parcă am fi cu toții la examen. Mă mănîncă piciorul, dar nu Îndrăznesc să mă scarpin. Cum naiba or face oamenii ăia documentarele alea ciné-vérité? Mă simt complet epuizată și nu au trecut decît
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
a zis Lazăr atunci. A luat premiul întîi, dar scenariul n-a mai fost pus în scenă. Mihai s-a consolat doar cu premiul. Acum, încîntat de perspectiva unei alte cești cu nes, la care Lazăr începe să frece de zor, Mihai scoate scenariul. Astfel, are prilejul să-l mai citească și el încă o dată înainte de a-l duce la dactilografiat. Lazăr nu sare în sus de entuziasm, dar, spre bucuria lui Mihai, nici nu exclamă, în stilu-i caracteristic, de prieten
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]