13,153 matches
-
considerația unei totale egalități. Cum talentul, banii și puterea dau aceleași drepturi, persoana În aparență slabă și neputincioasă la adresa căreia faceți cu neîndemânare un gest necugetat va fi nu peste multă vreme În fruntea statutului, iar cea pe care o salutați prea plecat se va Întoarce mâine În neantul unei averi lipsite de putere. Până În acest punct, totalitatea dogmelor noastre s-a adresat mai degrabă spiritului decât formei lucrurilor. Putem spune că, Într-un anumit fel, ne-am ocupat de estetica
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
parohială, zise tărăgănat un nou venit. Că doar nu voiai o cafetieră Gaggia din care să te servească unul dintre tipii tenebroși și tăcuți de la Bar Italia! —Salut, Hugo, se auziră majoritatea celor de față, în cor, aproape la unison, salutând fără să întoarcă capul. Nu mă lăsai dusă de val. Hugo era un tip înalt, zvelt, cu părul blond, ochi gri, un nas lung de patrician, către vârful căruia își ațintise ochii. Părea că este mimica lui obișnuită. Era înfășurat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
atârnă ca o pleașcă, la spate, în lipsa unor fese bombate. Cafea și după aia vorbă, spuse cu hotărâre, luând-o pe urmele lui Marie, în camera de aranjamente florale. Cine e tinerelul ăsta care se ocupă de băutură? —Matthew, vă salut, zise tinerelul, întinzând mâna cu hărnicie. — Și mai ai și nume de apostol, ca să vezi! Nici că se putea mai bine. Eu sunt Hugo. Oh, vă cunosc. V-am văzut în Ghosts, la RSC1. Ați fost minunat. —Minunat. Hugo se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
era atât de mult înclinată încât mă bucuram că aveam ghetele de lucru în picioare. Mi-era imposibil să înțeleg cum făceau actorii să nu-și rupă picioarele. Violet, pe ditamai tocurile, părea că se simte exact ca acasă. Îi salută în fugă pe Sally și pe Hugo și se uită la mine cu o privire iscoditoare. —Vio, ea este Sam Jones, artistul casei, spuse Hugo. Ea face mobilele pentru decoruri. —A, da, zise Violet, măsurându-mă cu radarul mov al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
scena nu numai în virtutea rolului său de actor, dar și a întregii autorități conferite de statutul său de director artistic, parcă ar fi purtat un colan de aur în jurul gâtului, asemenea unui primar. Cum era și normal, MM fu prima salutată printr-o înclinare a capului. — Totul e în ordine, Melanie? Da, mulțumesc. Tocmai eram într-o întâlnire legată de decor. Arătă către Bez și electricianul șef. —Și Violet? Se întoarse către ea. — Tocmai am ajuns. Direct de la aeroport. —Violet, așa ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
toate privirile să se îndrepte către ea. Zâmbetul ei de satisfacție dispăru la o secundă după ce obținu efectul dorit, când își dădu seama, cu instinctele ei de felină, că de fapt acesta se întâmplase din cu totul alte motive. Vă salut! spuse ea încet, cu o voce foarte mieroasă și care dădea foarte bine. Se îndreptă către micul grup din centrul sălii. —Eu sunt Violet: îmi pare nespus de rău că n-am fost aici mai devreme. De acum încolo o să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
La dracu, trebuie să intrăm. Trebuie să vă măsor pe toți. Apărură și alți oameni pe cărare: trei dintre zâne, din grupul cărora nu puteai să nu remarci absența Tabithei, și Helen, care mă amenința cu degetele încercând să mă salute, fără prea multă tragere de inimă. Era clar că plăcerea ei de a mă vedea scădea văzând cu ochii. Ne-au urmat înăuntru. Hugo îl lăsase pe Bill să-i scape din gheare pentru moment și cum stătea de vorbă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
ce dezastru ar fi! — Foarte înțelept din partea ta, o aprobă Hugo. Noi fetele trebuie să avem grijă de tenul nostru, nu-i așa, Bill? Bill, care-și turna niște cafea, mârâi ceva și plecă să vorbească cu Helen. Aceasta îl salută cu entuziasm, mergând până-ntr-acolo încât să-i ofere din îndulcitorul ei, semn de înaltă apreciere. — Fii atent, îi spuse Violet cu reproș, e bolnav de inimă. Hugo își dădu ochii peste cap. Ia spune-mi tu, dragă, insistă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
răutate. — Tocmai că nu, spuse Helen țintuindu-mă cu o privire care-mi era destinată exclusiv. Dar am crezut că-l găsesc. Oricum, mă plimbam pe acolo și am trecut pe lângă biroul lui Philip, ușa era deschisă, așa că l-am salutat, el și-a dat seama imediat cine sunt și m-a invitat înăuntru, la o cafea. Foarte prietenos, după cum am spus. Mă văzuse în episodul ăla din Peak Practice 1 în care am jucat și eu. —Cel în care ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
mașiniștii și-ar da seama imediat, după cum simt frânghia la mână, dacă ar fi prea grea, să zicem. Fricțiunea ar fi prea mare. Nu s-a întâmplat niciodată așa ceva. Așa că să nu ne facem griji, bine? —‘Nțeles, căpitane Bez, îl salutai militărește. Îmi arătă cu degetul scara lui Iacob 1 făcută din fier, lata de numai 30 de centimetri, fixată de peretele din fund, și care ajungea până în tavan. Acela era unul dintre principalele puncte de acces în teatru; pe ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
în săptămâna de producție întotdeauna mă fac cât casa. Dispăru din nou, cu gândul în altă parte. Ah, strălucirea teatrului. — Mi s-a părut mie că te văd intrând, zise Hugo din pragul ușii. Nici măcar n-ai venit să mă saluți. Eram cocoțat pe coșul ăla de colo, fumând țigară după țigară. Stau acolo de vreo oră. Făcu semn către o nișă de lângă pianina cea prăfuită. —Mi-am cam marcat teritoriul în jurul ei. Nu se intră decât cu invitație. —Sunt invitată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
schițat un semn de „la revedere“ și am luat-o în jos pe scări. Nu era nimeni jos, cu excepția ajutorului electricianului șef, care se uita la un film deocheat și care aproape că a picat de pe scaun când l-am salutat prietenește. După ce și-a revenit - adică atunci când obrajii începuseră să-i revină la culoarea normală și nu mai avea vocea pițigăiată - m-a informat că Ben era sus, pe platforma de servicii. Am dispărut, spunându-i pe un ton dulce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
siguranță încât m-a convins. În acel moment, cineva bătu la ușă și, fără a aștepta vreun răspuns, o deschise un pic. În cadrul ușii apăru capul lui Ben. —Cum te simți, Hazel? zise el pe un ton binevoitor și mă salută prietenește, cu un semn din cap. M-am gândit că ar fi bine să vin să văd ce mai faci având în vedere augusta-mi calitatea de șef al acestui loc. — Sunt bine, mulțumesc. Dacă zici tu, spuse Ben, intrând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
cabină. Hugo stătea cu un picior cocoțat pe masă, încheindu-ți cataramele ghetelor. Era foarte elegant, cu un pulover pe gât negru și mulat și o pereche de pantaloni cu talie joasă, în carouri negru cu bleumarin. —Bună, iubito! mă salută el. Am auzit că ești pe aici. Vino încoace. Nu, stai, a plecat Bill? E bine atunci. M-a tras în poala lui și m-a sărutat foarte conștiincios. Arăți extrem de bine, zise el, aranjându-mi la loc o șuviță care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
le-au înmânat pe ale lor bucătarului. Cred că mai bine mă duc să mănânc cât e cald. Voi unde stați? — Acolo, zise Janey, arătând spre o masă lângă fereastră, de cealaltă parte a camerei. — Treci pe la noi să ne saluți mai încolo. Hugo nu era la masă când m-am întors; apăru după ceva timp, cu un bol cu carne de vită și orez cu ardei iuți și sos de alune. — Cu cine vorbeai? L-am pus la curent. Părea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
văzusem de multe ori jucând, în seara aceea nu numai că mă făcuse să mă tăvălesc pe jos de râs, dar îmi devenise și simpatic. Încetasem mai degrabă să-l mai consider neconvingător decât să-l displac. Bună, zise el, salutându-i pe cei din grup cu mișcare a capului. Avea în mână o bucată de foetaj vârfuit cu creveți, din care mușcă cu atât de multă delicatețe încât abia dacă se desprinseră câteva bucățele din blatul friabil. Eram impresionată. Cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
și eu să am o discuție cu Trevor. Sunt sigură că până acum s-a făcut o coadă de un kilometru acolo. Greșit gândit, zise Hugo, autoritar. Ne așezăm lângă Trevor și purtăm o conversație aprinsă și așteptăm să ne salute el. Violet dădu din cap. —Bun. Veniți? făcu ea către mine și Janey. Am clătinat din cap. Eu mă plimb pe aici. Baftă. Au luat-o prin mulțime, în direcția în care se afla Trevor Nunn, sporovăind cu glas tare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
fi făcut o criză, lucru care nu ar fi ajutat pe nimeni. Din când în când, chiar iau hotărârea corectă. Capitolul douăzeci și unutc "Capitolul douăzeci și unu" Le-am prezentat pe Sophie și pe Janey una alteia, iar ele s-au salutat politicos. După care, nu m-am putut abține să nu întind mâna și să o mângâi pe Sophie pe scalp. Era un gest la fel de irezistibil ca atunci când vrei să atingi burta unei femei însărcinate. Mărimea unu, zise Sophie, căreia îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
te duc să te întâlnești cu cineva. Trasă cu insistență de mâna lui Sally, i-am lăsat pe Matthew și pe MM cu treburile lor și am luat-o după el, care-și preumbla trupul mic și uscat prin cameră, salutând, cu un tril, pe cei mai mulți dintre cei pe lângă care treceam. Ne-am strecurat la etaj, încercând să nu călcăm cine știe ce picioare cu încălțări scumpe pe drum, luând-o pe un coridor cu mochetă bej, trecând printr-un dormitor deosebit de impresionant
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
aseară și apoi aud despre Violet, și ziceam, o, ce ciudat, așa că - ce? Aici se întrerupse o secundă. Mi-am zis! Mi-am zis că e ciudat! Te las acum că Fisher mă tot fute la cap cu gramatica. Te salută. Mesajul se termina cu o nouă cascadă de chicoteli. Am închis ușa cu șutul și, nesatisfăcută, mă gândeam la modul serios să dau cu robotul de perete. Când viață sentimentală ți-e făcută ferfeniță, trebuie să eviți cu orice preț
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
defunct. O sărbătoare, moartea. Un spectacol. Tatăl meu nu și-a făcut apariția decât la amiază, explicând în chip confuz că abia aflase trista veste. Toți se holbau la el într-un mod ciudat, toți se credeau obligați să-l salute cu răceală sau chiar să nu-l bage în seamă. Mă simțeam îndurerat. Aș fi vrut ca el să nu se afle acolo, să nu fie tatăl meu. Rușinat de gândurile mele, am venit spre el, mi-am pus capul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
ca un copil de emir, urcat pe un cal de rasă, urmat de un rob care ducea o umbrelă mare, am străbătut străzile orașului înconjurat de elevii din clasa mea, care cântau la unison. Pe marginea drumului, câțiva trecători mă salutau făcând semne cu mâna, iar eu le înapoiam salutul. Din când în când, câte o figură cunoscută, Khâli, mama, două verișoare, câțiva vecini, Hamza bărbierul cu băieții de la hammam și, mai la o parte, sub o poartă, Warda și Mariam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
pe pernă, cu aerul rătăcit, cu obrazul îngropat în palme. La ce ar mai fi folosit să-i cer iertare? Am ieșit din casa lui, alungându-mă de acolo eu însumi, și am mers drept înainte, ceasuri întregi, fără să salut pe nimeni, fără să văd pe nimeni, cu capul gol și dureros. În noaptea aceea, n-am dormit nici la tata acasă, nici la unchiul meu. Am venit seara la Harun, m-am întins pe o rogojină și nu m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
dar nu le-am dat atenție. În vreme ce mă străduiam în van să-mi croiesc drum, s-a apropiat un bărbat înalt, înveșmântat ca un prinț; mulțimea s-a dat tăcută în lături pentru a-l lăsa să treacă. M-a salutat făcând un gest elegant cu capul și s-a prezentat în calitate de șef ales al orașului. Mi-a explicat că Tefza trăise până atunci ca republică, fiind cârmuită de un sfat al cetățenilor de vază, fără protecția nici unui sultan sau trib
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
-o într-acolo fără să mai stau pe gânduri, cu strania impresie că trecusem prin acel loc în fiecare zi a vieții mele. Eram la mine acasă. Grădinarul stătea așezat pe jos în fața porții, cu un chip impasibil. L-am salutat cu un gest și i-am arătat cheile. Fără să scoată o vorbă, s-a dat la o parte ca să mă lase să trec, nepărând deloc surprins că vede un necunoscut pătrunzând astfel în locuința stăpânului său. Siguranța mea îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]