12,610 matches
-
o colonie greacă de la gura Bugului, prin care se dădea laudă unui cetățean ce izgonise de pe insulă pirații ce-și făcuseră sălaș aici. Erau desigur cei care jefuiau corăbiile eșuate pe bancurile de nisip, acele "piepturi" cum le spuneau corăbierii greci, formate atât la gurile Dunării, cât și la gurile îngemănate ale Bugului și Niprului. Insula Fidonissi este precis marcată pe portulanul medieval al lui Marino Sanudo cel Bătrân, în dreptul gurii Sollina. În secolul al XIX-lea, arheologii ruși fac săpături
Hidronimie by Marcu Botzan [Corola-publishinghouse/Science/295566_a_296895]
-
un rol major numelor râurilor mari (mai lungi de cca 100 km) pentru reconstituirea limbii popoarelor: "Macrohidronimia constituie, firește, izvorul cel mai important (mai important chiar ca numele de locuri) pentru recunoașterea istoriei nescrise a popoarelor". Sunt mulți scriitori vechi, greci și latini, care au scris despre Dunăre, sau au pomenit-o în legătură cu un eveniment istoric; sunt și câțiva care s-au preocupat de numele acestui fluviu. Din cei mulți, ne vom opri mai ales la aceștia din urmă, dar și
Hidronimie by Marcu Botzan [Corola-publishinghouse/Science/295566_a_296895]
-
ale evoluției principalei așezări de pe cursul său, Craiova. Jiul nu poate fi identificat între afluenții Dunării indicați de Herodot pe stânga fluviului: Porata - Prut, Tiarantos - Siret, Araros -, Naparis - Ialomița, Ordessos - Argeș. Și nici între cele trei cursuri pe care geograful grec le pune pe dreapta fluviului, ca izvorând din Haemus - Balcani (IV.48-49): Atlas - Olt, Auras -, Tibisis - Timiș. Evident greșit pentru Atlas și Tibisis, Auras-ul poate fi identificabil prin traducerea în limba slavă a sensului de "aurifer", ca un afluent de pe
Hidronimie by Marcu Botzan [Corola-publishinghouse/Science/295566_a_296895]
-
litera "j", ca și în greacă și germană. Nu este deci de mirare că în hărțile și documentele medievale ia numirea de Zi (genetiv Zi-cho), sau Si (genetiv Si-ona); mai târziu Zi-l sau Zu-l (articulat) sau Zios (în scrierea greacă a Stolnicului Cantacuzino), Syill la Schwantz, iar aproape de zilele noastre, la Specht, Schyl. Prin urmare, s-ar părea că numele Jiului s-a păstrat ca atare din antichitatea preromană, episodul Rabon fiind limitat la perioada administrației romane. Această întreagă discuție
Hidronimie by Marcu Botzan [Corola-publishinghouse/Science/295566_a_296895]
-
din Ceos (sec. VI-V î.e.n.) îi spune "Istrul cel îndepărtat". Pentru dramaturgul Eschil, contemporan cu Simonide, "Istrul de la hiperborei și din Munții Ripei coboară"; el amintește și despre amazoanele de pe malurile sale. Vorbindu-ne tot despre Istru, alt dramaturg grec din secolul V î.e.n. face și cea mai veche mențiune a geților. În fine, pentru poetul Pindar, Istrul este fluviul "cu izvoare umbroase". Deci, mai mult poezie și legendă. În același secol V î.e.n., călătorind la grecii vest-pontici și de la
Hidronimie by Marcu Botzan [Corola-publishinghouse/Science/295566_a_296895]
-
, Andrei (4. V. 1844, Iași - ?), istoric literar. Grec de origine, adus în țară de mitropolitul Veniamin Costache, Andrei (Andricu) Vizanti, tatăl lui V., a fost, probabil, profesor de muzică religioasă la Iași, iar după 1827 și protopsalt la Mitropolie. Mai târziu a practicat ingineria, și domnitorul Mihail Sturdza
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290593_a_291922]
-
și a lui Constantin Grecea, procuror militar. Urmează cursurile Liceului de Fete din Brăila și ale Facultății de Litere și Filosofie a Universității din București, specialitatea limbi clasice, luându-și licența în 1942. Funcționează ca profesoară de limba și literatura greacă la Facultatea de Limbi Clasice a Universității din București (1946-1976). Ulterior predă limba greacă la Universitatea Cultural-Științifică din București (1983-1988). Obține titlul de doctor în filologie cu teza Conflictele sociale din Grecia antică reflectate în opera poeților din sec. VII
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288807_a_290136]
-
și ale Facultății de Litere și Filosofie a Universității din București, specialitatea limbi clasice, luându-și licența în 1942. Funcționează ca profesoară de limba și literatura greacă la Facultatea de Limbi Clasice a Universității din București (1946-1976). Ulterior predă limba greacă la Universitatea Cultural-Științifică din București (1983-1988). Obține titlul de doctor în filologie cu teza Conflictele sociale din Grecia antică reflectate în opera poeților din sec. VII-VI î.e.n. (1949). Este membră a Societății Internaționale de Studii Clasice „Eirene”. Din 1984
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288807_a_290136]
-
satura latină -, abordându-se totodată chestiuni cu privire la interferențe și paralelisme culturale și ideologice, preluarea modelelor și asimilarea lor, circulația miturilor și simbolurilor, a temelor și motivelor, însușirea meșteșugului literar etc. O inițiativă meritorie s-a dovedit și realizarea dicționarului Scriitori greci și latini (1978), coordonat împreună cu N. I. Barbu, lucrare de pionierat în lexicografia românească referitoare la aceste arii culturale, pentru care autoarea a elaborat îndeosebi articole despre poeți (Homer, Sappho, Pindar, Anacreon, Arhiloh, Alcman, Theognis din Megara, Alceu, Simonide din Ceos
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288807_a_290136]
-
de traducătoare și editoare a unor texte fundamentale din autorii elini, însoțite de consistente și erudite comentarii și note care să elucideze diversitatea aspectelor filologice, literare, istorice, filosofice, culturale implicate. Împreună cu Ion Banu a coordonat ampla ediție din presocratici, Filosofia greacă până la Platon (I, 1-2 - II, 1-2, 1979-1984), exemplu de acribie științifică, în care a și tradus (uneori în colaborare) și comentat fragmente din Heraclit, Antisthene, Democrit, Gorgias, Cratylos, din Herodot și din poeți precum Alceu, Mimnermos, Aristarchos din Tegeea, Agathon
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288807_a_290136]
-
cultură, rareori prețuită. SCRIERI: Curs de istoria literaturii grecești. Epoca preclasică (sec.IX-VI î.e.n.), București, 1962; Istoria literaturii eline (în colaborare cu Maria Marinescu-Himu), București, 1972; Poezia latină în lumina influențelor grecești. Prelegeri de topologie comparată, București, 1976; Scriitori greci și latini, pref. N.I. Barbu, coordonare în colaborare cu N. I. Barbu, București, 1978; O istorie a Greciei antice, București, 1988; Istoria epocii elenistice, București, 1996; Jocurile cu satyri în Antichitatea greco-romană, Iași, 1998. Ediții: Filosofia greacă până la Platon, I, 1-2
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288807_a_290136]
-
comparată, București, 1976; Scriitori greci și latini, pref. N.I. Barbu, coordonare în colaborare cu N. I. Barbu, București, 1978; O istorie a Greciei antice, București, 1988; Istoria epocii elenistice, București, 1996; Jocurile cu satyri în Antichitatea greco-romană, Iași, 1998. Ediții: Filosofia greacă până la Platon, I, 1-2 - II, 1-2, introd. Ion Banu, îngr. și coordonare în colaborare cu Ion Banu, indici Cristian Popescu, București, 1979-1984. Traduceri: Aristofan, Broaștele, îngr. și pref. trad., București, 1974; Herodot, Istorii, I-II, îngr. și introd. trad, București
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288807_a_290136]
-
spirituale. În mitologia celtică, de pildă, Sulis este zeița locală a apelor termale; în hinduism, apa este personificată ca o zeiță sub numele de Ganga. De asemenea, diferiți zei pot patrona diferite izvoare, râuri sau lacuri. În mitologiile romană și greacă,Peneus a fost un zeu-fluviu, unul dintre cele 3.000 de oceanide. Filoyoful antic grec Empedocles a elaborat o întreagă doctrină filozofică (un fel de teorie preatomistă a lumii) bazată pe cele patru concepte fundamentale ale universului care erau reprezentate
APA-SURSA VIEŢII by HRISCU GINA LILI [Corola-publishinghouse/Science/267_a_501]
-
și el de lumea de dincolo, Osirisxe "Osiris", care se instalează definitiv aici. Nu foarte departe, la Asyut, se află două divinități canine, Anubisxe "Anubis" și Upuautxe "Upuaut", În timp ce la Ahmim Îl Întâlnim din nou pe Min. La Ashmunein (cetatea greacă Hermopolis) se află zeul Thotxe "Thot", venerat sub formă de ibis sau de babuin, și zeul selenar al științei, În timp ce alături, În Fayyum - o oază aflată aproape de Valea Nilului, - este venerat crocodilul Sobek sub diferite forme și nume. La Memphis
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
următoare: modifică structura mormântului regal (construit din piatră În loc de cărămizi nearse) care se Încarcă cu simboluri și semnificații. Este vorba despre o mare incintă, toată din calcar, o reproducere clară a „Zidului Alb”, numele oficial al Memphisului (care, În epoca greacă, se numea Leukon Teikhos). În interiorul acestei construcții, care este un transfer simbolic al structurii urbane a capitalei, se află mormântul regal propriu-zis, care constă dintr-un apartament subteran multiplu - și, În antichitate, plin de ofrande - unde se află un tumul
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
discerne o atitudine care tinde să privilegieze un centru religios bine cunoscut de tradiție: cel de la Heliopolis, unde a Înflorit de timpuriu un cult solar; acesta se află aproape de capitala politică Memphis și va rămâne În continuare (până la uniformizarea culturală greacă) cetatea „Înțelepciunii” egiptene. Însă toate aceste limite nu pot diminua importanța faptului căxe "Atum" ritualurile respective sunt reinvestite ca izvoare pentru o mare parte a aspectelor religioase și că ele ajung - tocmai pentru că sunt unite Într-un orizont unic - să
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
tribunalul postum despre atotcunoașterea căruia vorbește Învățătura către Merikara. Ultimul punct la care ajung aceste inovații, care cuprind cu totul modul de a trăi religia, vor fi misteriile osirice care vor răspândi cultul egiptean În tot bazinul mediteranean, În epoca greacă, iar apoi În cea romană. În privința Egiptului, mai ales a Egiptului din această epocă, trebuie semnalate unele consecințe simptomatice. Înainte de toate, atrage atenția faptul că un număr de stele poartă textul unui imn al lui Osiris 1. Putem Întrevedea imnuri
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
rupe cel mai tare legătura cu epoca amarniană este figura pe care o va dobândi faraonul. Tipic În această privință este Ramses al II-lea, un personaj care devine rapid fabulos fiind printre cei care ajung În „Sesostris” din legenda greacă. Divinitatea sa nu mai este una subînțeleasă din formule oarecum ermetice, ci este zgomotos proclamată: dacă Amenofis al III-lea fusese reprezentat adorându-se pe sine Însuși Într-un templu Îndepărtat din Nubia, acum Ramses are o serie Întreagă de
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
și și-a dublat astfel timpul care Îi fusese profețit. Oricum ar fi, În acest timp, destinul este adesea tovarășul lui Renenutetxe "Renenutet", zeița recoltelor și a abundenței, ilustrând astfel fondul optimist al societății, care va face ca, În epoca greacă, Psoisxe "Psois" (pe numele pe care Îl va avea atunci) să fie redată cu agathòs daimon; nu este Însă lipsit de semnificație nici faptul că, de-a lungul timpului, notarea cuvântului (care În grafia egipteană definește clasa În care este
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
din temple. Preoții sunt Îmbrăcați diferit de ceilalți, au alte reguli de viață, cunosc o limbă și o scriere de neînțeles pentru ceilalți (scrierea hieroglifică, hieratică - nu degeaba i se spunea acestei scrieri hierai - diferită de cea populară). În lumea greacă se naște mitul „preotului egiptean”, maestru al Înțelepciunii, În timp ce religia populară dobândește aspecte cât se poate de elementare În importanța dată cultului animalelor sacre (sacre prin ele Însele, ca specie, și nu ca indivizi În care se Întrupa o anumită
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
oarecum până În epoca ocupației romane. Regele (apoi Împăratul) este Încă un faraon și are datoria de a reprezenta țara Înaintea zeilor, de a construi temple, de a se Îngriji de nevoile cultului și Întreținerea preoților. La Alexandria se vorbește limba greacă; dar Încă de la Începutul conviețuirii lumii grecești cu Egiptul, Ptolemeu al II-lea amintește despre vizita sa la berbecul din Mendes, astfel 2: ... vine Maiestatea Sa pentru a vizita Berbecul Sacru, stăpân În Mendes, pentru a cere viață de la stăpânul
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
șsacreț de când urcase pe tronul tatălui său... Maiestatea Sa a luat funia de la prora bărcii zeului... cum făcuseră și regii dinaintea sa care au săvârșit, fiecare, ceremonia vizitei după cum era scris... Un asemenea comportament privind o uzanță străină de gândirea greacă, și deja obiect de batjocură, vorbește destul de clar despre dorința regilor de a se integra Într-un sistem antic. Mai important este Însă impulsul dat construirii de temple. Aproape toate templele mari care mai există Încă În Egipt, cu excepția celor
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Enkiduxe "Enkidu", povestită pe tab. I, col. II, 29-41 din poemul akkadian al lui Ghilgameșxe "Ghilgameș"; 6) Lucrarea creatoare a lui Ea (akkadian; vezi subcapitolul 5.1a); 7) Teodiceea babiloniană (akkadiană); 8) Mitul KAR-4 (bilingv); 9) Babyloniaka lui Berossos (text grec, de inspirație mesopotamiană, Întrucât se referă direct la En¿ma eliș). Dincolo de dubla perspectivă asupra modalității fundamentale În care a fost creat omul (ivire sau formare), este acceptat faptul că toate documentele deja menționate, mesopotamiene sau de inspirație mesopotamiană, concordă
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
pentru această temă sunt În număr de patru: 1) Enkixe "Enki" și Nin¿ursangaxe "Ninh~ursanga" (text sumerian). 2) Cearta dintre Cereale și Vitele Mici (text sumerian); 3) Lauda Sapei (text sumerian); 4) Mitul lui Oannesxe "Oannes" (text de limbă greacă), conținând mai multe citate din Babyoniakà lui Berossos. Este un moment potrivit să amintim că Mitul lui Oannesxe "Oannes", care, deși este târziu, ne prezintă un mit antic important. Oannesxe "Oannes" nu este nimeni altul decât Adapaxe "Adapa" (cf. subcapitolul
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]
-
Chiodi și G., Del Monte (1992), La saga di Gilgamesh, Milano. tc "" RELIGIILE ANATOLIENETC "RELIGIILE ANATOLIENE" Franca Pecchioli Daddi și Anna Maria Polvani*tc "Franca Pecchioli Daddi și Anna Maria Polvani*" 1. INTRODUCERETC "1. INTRODUCERE" Peninsula anatoliană, care până la colonizarea greacă a constituit punctul esențial de legătură Între lumea mesopotamiană și cea egee, a cunoscut, Începând cu epoca neolitică, Înflorirea unor culturi diverse care au lăsat mărturii despre propriile lor credințe religioase. Atestarea arheologică și textuală, legată de o arie atât
[Corola-publishinghouse/Science/2005_a_3330]