13,153 matches
-
știu că arăt ca un muzeu. Dar cel puțin soțul meu arată ca Mark Darcy - ei, ca Mark Darcy cu păr roșu. Ha, ha, ha! —Iubito, tocmai am zărit o veche cunoștință, spuse Hunter. Mă duc până acolo să o salut, bine? Sigur, iubitule, am răspuns, iar Hunter se Îndreptă către un grup din celălalt colț al camerei. Milton bătu cu palma sofaua, iar Marci și cu mine ne-am așezat lângă el. — Cum e măritată? mă Întrebă Milton. —E atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
văzuse cu Hunter Încă? Poate că l-am Înțeles eu greșit... Totuși, m-am simțit deodată nițel cam aiurea. —Îhî. Este o persoană de legătură foarte folositoare aici. Hai că trebuie să fug la cină, ne Întâlnim cu toții. O să Îi salut din partea ta. —Minunat, am spus eu și am Închis telefonul. De ce era toată lumea, inclusiv Femeiacare-avea-aventuri-doar-cu-bărbați-căsătoriți, pe cale să ia cina cu soțul meu, la Paris, când eu eram la New York? Toată tărășenia asta nu era de bun augur. Trebuia să pun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
un ton scăzut. Lauren a dat-o pur și simplu pe Salome jos de pe Shai, printre multe chicoteli și istericale. A făcut un semn către mine. —Vreau să-ți fac cunoștință cu Sylvie, prietena mea, zise Lauren. —Bună, m-a salutat Salome. Îmi place mult rochia ta. —Mersi, i-am răspuns. Trebuia să o sun pe Salome În săptămâna următoare și să o fac să vină la atelier. Trebuia să fiu mai deșteaptă cu ea decât fusesem cu Alixe. Un chelner
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
Îi era ascunsă de o capă scurtă din tweed, iar pe dedesubt avea acei jeans foarte mulați, În stil Kate Moss. Părul ei castaniu părea atât de lustruit, că practic Îmi puteam vedea În el propria reflexie. „Trebuie să o salut“, m-am gândit, un pic posomorâtă. Am bătut-o pe umăr: —Bună, Phoebe! Phoebe s-a Întors și s-a uitat la mine. S-a chiorât la căruciorul meu care dădea pe dinafară. Nu dădu nici măcar un semn cum că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
zis. —Minunat, de-abia aștept. În timp ce așteptam la ușă să-mi recuperez haina, s-a produs pe neașteptate o agitație, ca și cum se Întâmpla ceva. În timp ce Phoebe și Valerie se pupau de rămas-bun, apăru din senin Marci, care Începu să se salute cu absolut toată lumea, cu pupături, de parcă petrecerea nu ar fi fost pe sfârșite, ci de-abia la Început. Avea un machiaj complet, cu un ruj Schiaparelli roz. Era Îmbrăcată cu pantaloni mulați din satin negru, pantofi cu tocuri Înalte, decupați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
ascuțit, cu talpa dreaptă, o jachetă din piele și o eșarfă Îngustă care-i ajungea până aproape de genunchi. Arăta ca Lou Doillon 1 În ziua ei liberă. Îmi pare rău. Nu m-am putut abține să nu vin să vă salut. Sunt aici cu Pierre, spuse ea, arătând către un bărbat cu părul brunet care stătea la o masă mai Îndepărtată. Sylvie, ce mă bucur că ești aici. Voiam atât de mult să iau legătura cu tine. Serios? am făcut eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
ajuns sus În apartament, am dus-o pe Nina În salonul de primire și am comandat două cafés crèmes la room service. Chiar când mâncam zdravăn dintr-o farfurie cu pains aux chocolats, Hunter băgă capul pe ușă și o salută pe Nina Înainte să iasă. — Ce bărbat frumos, spuse Nina, după ce ușa se Închise. Am zâmbit. — Da, e grozav, am spus. —Și atât de plin de succes. Citesc Întruna despre show-ul ăsta la care lucrează. Sună extraordinar, mai spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
vorbesc limba germană. E oribil acolo, oribil. Apropo, Nina și-a ales ceva? I-am spus că trebuie musai să poarte ceva de Thack. — Da. Îți mulțumesc că ai trimis-o, am spus. Ce naiba se petrecea? Veni și Hunter. O salută pe Sophia cât se poate nonșalant, ca și cum nu era nimic aiurea În faptul că lua cu el Într-o călătorie de afaceri o femeie frumoasă, poliglotă, cu picioare ca ale femeilor din Sardinia. Ce spusese Marci? Niciodată să nu ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
să se Îmbujoreze. — Dumnezeule mare, am fluturi În stomac. A Început să-mi apară roșeața pe gât din cauza nervozității? Sorbind cu Înghițituri mari dintr-un pahar cu vin fiert, Giles Monterey se Îndreptă În colțul Îndepărtat al cortului, unde se salută voios cu un grup strălucitor de ruși. Pentru cineva de urma căruia era atât de greu de dat, părea, În mod sigur, foarte cunoscut. Era Înalt - pe puțin 1, 95 m - iar părul său blond era lipit de cap din cauza
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
Pierre din Întâmplare. La urma urmei, pe Pierre Îl invitasem eu Însămi. Aproape imediat, Sophia dispăru cu Pierre În dormitorul pentru oaspeți. Nimeni nu i-a mai văzut din nou la față toată noaptea. Nu am apucat nici măcar să mă salut cu ea, ceea ce a fost o ușurare. Ziua de Crăciun În Megève este ca decupată din Crăiasa zăpezii. Ninsoarea abundentă căzută peste noapte făcea ca orășelul să arate de parcă fusese scufundat În cremă Chantilly, biserica oferind privirii o turlă ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
se cunosc de cinci săptămâni, când domnișoara Blount a dispărut de la reședința din New York. Existau temeri că a murit sau că a fost răpită. Când a fost rugată să comenteze, proaspăta doamnă Monterey, strălucind În ciuda celor -20° de afară, spuse: «Salutați-le pe toate prietenele mele din New York din partea mea» și a dispărut În interiorul unui Mercedes cu geamuri fumurii. Cuplul a plecat imediat Într-o lună de miere de patru luni.“ O lacrimă mi-a tremurat În jos pe nas: toată lumea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
zâmbi și luă binoclul. —Hmm... În mod sigur sunt ei doi, confirmă el. Nu părea să fie deloc surprins. Eu, În schimb, explodam de atâta entuziasm. —Haide, zise Hunter, luându-mă de mână. Hai să mergem acolo și să Îi salutăm. Douăzeci de minute mai târziu, căpitanul francez de pe „Au Bout de Souffle“ ne ajuta să urcăm la bord. Lauren și Giles ne așteptau pe punte, ținându-se de mână. Era de necrezut: Lauren, măritată! Proaspeții căsătoriți păreau să strălucească, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
e una dintre frumusețile alea încrezute și distante. Îi plac oamenii. Cu picioarele pe pământ, cum se spune. — Exact, asta e. Cu picioarele pe pământ. Acum nu mă mai simt intimidat. Data viitoare când o văd, o să pot să o salut, să-i vorbesc. Puțin câte puțin, poate o să ne împrietenim. N-aș vrea să-ți distrug iluziile, dar, după ce am stat de vorbă cu ea azi dimineață, cred că voi doi nu aveți prea multe lucruri în comun. Da, e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
și șapte de ani, dar se ține bine pentru vârsta lui, cu un păr des și ochi albaștri și limpezi. Pe la un metru șaptezeci și cinci, îndesat, cu o strângere de mână fermă. Coboară dealul cu mașina, să ne ia. După ce se salută cu Al junior și Al senior, ni se prezintă și contribuie la transferul bagajelor din mașina mea în spatele autoturismulului lui Volvo, combi. Observ că se mișcă sprinten, aproape grăbit, în timp ce merge de la un vehicul la altul. Gesturile lui au o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
socială sînt finanțate în continuare de către stat, care le abandonează însă, de fapt, prins în obligațiile aderării asumate la cultura internațională a auditului. Pentru multe țări post-socialiste, și în orice caz pentru România, această aderare la cultura auditului a fost salutară. Sistemul de învățămînt și cercetare ieșise și el delegitimat din comunism. Criteriile de evaluare transparentă elaborate în „lumea civilizată” au fost, în acest context, instrumentul ideal de primenire a sistemului. Au fost însă și ocazia, legitimă pînă la un punct
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
cai, când era mai aglomerat și putea să treacă nebăgat în seamă. Dar norocul ăsta îl avea foarte rar. — Ce mai faci, băiete? spuse Peppin Mirto cu vocea lui sonoră, bună de operă, iar Nicu își scoase chipiul, să-l salute. Se pregătea să-i vorbească despre planurile lui pentru Marte, dar bărbatul îi întoarse pur și simplu fundul, strigând în urmă un „Acu’ să pleci!“ care răsună până-n curte. De ce te mai întreabă unii oameni ceva, dacă tot n-așteaptă
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
anunț. N avea stare, își ciocnea pumnii înmănușați unul de altul, zvâcnea din cap. — Bu-nă ziua, dom-ni-șo-ru-le, spuse portarul silabisind de parcă tot mai citea. — Bună ziua, domnișorule, îl secondă și Nicu, dar nu mai scoase chipiul. Însă tânărul, prea agitat ca să salute, trecu la chestiune: — Unde se dau anunțurile? S-a pierdut un portmoneu și stăpânul... — Cu bani? se auziră deodată băiatul și portarul. — Nu, nu cu bani... — Bijuterii? întrebă Nicu tocmai când portarul spunea: — Documente? — Nu, cu un... cu o... cu
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
toți la fel, se potriveau unii cu alții. Doamne cu pălării acoperite de eșarfe legate bine sub bărbie, cu talie nefiresc de subțire și straie grele, până-n pământ, bărbați cu pălării tari și baston, doi ofițeri în haine cu fireturi salutând pe cineva dintr-o trăsură, o vânzoleală și o rumoare veselă, cu tropote de cai înăbușite de zăpadă, țipete de vizitiu, zurgălăi. Zăpada de pe drum era murdărită parcă de cenușă și amestecată de copite, dar trotuarele erau albe. M-am
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
care rămăsese prieten și căruia-i cerea și-acum câte un sfat. Pe ultimii, buni sau răi, cum or fi fost, magistrați sau militari de carieră, nu-i mai număra, veniseră numai ca să aibă de unde pleca și ca să se lase salutați de lume când se plimbau în trăsură, la defilare, în urma Regelui. Șeful de-acum, Caton Lecca, era om politic, cea mai alunecoasă categorie. Credea că le știe pe toate, fusese și deputat, și senator, suspectat de manipulări electorale. Făcea pe
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
Neculai Procopiu îl întrerupse: Dacă sunteți amabil să dați o probă, vă spune domnul Peppin Mirto ce și cum, iar când sunteți gata, să veniți cu ea sus, la mine, ultima ușă pe dreapta, cum urci treptele. Vă aștept! Vă salut! Peppin se simțea puțin stânjenit și nu știa de ce. Îl ajută pe străin să-și dezbrace paltonul cu nasturi de os, i-l duse la cuier, sub pălărie, apoi îi întinse un teanc de scrisori. O anchetă pe care ziarul
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
adăugă, puțin contrariat că străinul nu răspunde, nu reacționează și, mai ales, nu mai pleacă. Se sculă, îi deschise ușa și se înclină politicos a salut. Tocmai atunci sună, pe coridor, telefonul, iar Procopiu se repezi să ridice receptorul. — Vă salut cu respect, domnule Boerescu. Desigur, e de prima pagină, cine n-ar dori să aibă exclusivitate într-o asemenea chestiune? Vin chiar eu, acuma. 6 După ce află cine este nou-venitul, sora cu șorț alb îl conduse pe Costache Boerescu lângă
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
să-și facă baia, dar nu la clasa a doua, ci la lux. Zăbovi înăuntru aproape o oră, se desfătă cu apa caldă care parcă-i topea toate nodurile dureroase din trup, trecu pe la masaj, iar la plecare băieșul îl salută cu plecăciune, ca pe clienții cei mai de seamă. Detaliul că omul a venit cu un cufăr și a plecat fără el nu avea cine să-l remarce. Cât despre băieș, el avea o vârstă la care uiți repede tot
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
stație surugiul a oprit caii cu multă artă, astfel încât fata nu s-a trezit, abia dacă și-a schimbat poziția capului. De-obicei surugiii sunt brutali, a trebuit să-l nimerească el pe singurul artist al opririi, dintre toți! A salutat-o pe femeia cu burta la gură, care i-a zâmbit chinuit și cu multă politețe, apoi s-a uitat pentru ultima dată în direcția adormitei. Trupul era plăpând, iar pieptul abia se rotunjea. A coborât, a ajutat-o și
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
aduce noroc. 4 De data asta tânărul nervos, cu mers de șopârlă, dădu bună dimineața, deși într-un fel destul de jignitor, cam de sus. — Bună dimineața, domnișorule, răspunse portarul. Iar fața lui Nicu arăta că nu știe dacă merită să salute. Apoi, gândindu-se la domnul învățător, „matale nu ești bine-crescut!“, se hotărî să-l sprijine pe portar și spuse, cât putu de ironic: — Bună dimineața, domnișorule! Șopârla se uită mirată la el, dar nu-și pierdu timpul. S-a găsit
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
vă vine vreo idee, știu c-o să-mi dați de veste. Mă bucur nespus că ne-am văzut, mi-ați lipsit, abia acum îmi dau seama cât de mult, mai spuse, întorcându-se încă o dată de sub marchiza de la intrare și salutând, în glumă, militărește. Ion Algiu privi în urma lui cu o urmă de zâmbet acoperit bine de mustață. Îi lipsise și lui. 4 Nicu luă plicul și-l puse cu grijă în buzunarul surtucului, să nu se boțească. Apoi se înclină
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]